💢 توصیه رهبر انقلاب به جوانان برای اغتنام فرصت معنوی روز نیمه رجب 🔹🔸رهبر انقلاب در ارتباط تصویری با مردم تبریز: ♦جوانهای ما به تقویت بنیه معنوی نیاز دارند. همه نیاز دارند، جوانها بیشتر و بهتر جذب میکنند معنویت را. ♦جوانان را توصیه میکنم فرصت امروز را که نیمه ماه رجب است، مغتمم بشمارند. بدون روزه هم میتوان اعمال ام داوود را به جا آورد. ♦این معنویت شما جوانان، به زندگی‌تان و انقلاب برکت می‌بخشد.

「 📿#چند‌دقیقه‌در‌هیأت 」 اگه‌به‌گناهےمبتلاشدۍ.. نذارقلبت‌بهش‌عادت‌کنه! عادت‌به #گناه؛ اضطراب‌و‌ترسِ‌از‌گناه‌رو‌ازقلبت‌میگیره🚶🏿‍♂ اونوقت‌به‌جاۍلذت‌بردن‌ازخدا... دیگه‌از‌گناه‌لذت‌میبرۍ💔 #هےنگواین‌که‌گناه‌نیست!! #تلنگر💞

آرزومه فداییِ بی‌بی بشم وقت شهادت بکشم .. چادرشو روی چشم :)💔

. غروب‌بودُ‌، زنی‌بیقرار، تنهابود💔. . - استادمیرزامحمدی #بی‌بی‌زینب‌ڪبری‌سلام‌الله‌علیهآ

بێـــــسێݦ‌چێ📞 🌸-- خواهَرااا_خواهَرااا --🌸 +مرکز بگوشیم👂🏻 -- حِجاب!..🌱 حِجابِتونومُحڪَم‌بگیرید حَتۍ،توۍفضاۍمجازۍ📱 اِینجابَچِه‌هابخاطِرِحفظِ‌چادُر ناموس‌شیعِه♡ مۍزَنَن‌به‌خطِ‌دُشمَن🌿♥️ #حواستوݩ‌هست‌خواھــࢪا؟! #حتی‌دࢪ‌مجازے

#داستانک 🦌گوزنی بر لب آب چشمه ای رفت تا آب بنوشد. عکس خود را در اب دید، پاهایش در نظرش باریک و اندکی کوتاه جلوه کرد. غمگین شد. اما شاخ های بلند و قشنگش را که دید شادمان و مغرور شد. در همین حین چند شکارچی قصد او کردند. گوزن به سوی مرغزار گریخت و چون چالاک میدوید صیادان به او نرسیدند اما وقتی به جنگل رسید، شاخ هایش به شاخه درخت گیر کرد و نمیتوانست به تندی بگریزد. صیادان که همچنان به دنبالش بودند سر رسیدند و او را گرفتند. گوزن چون گرفتار شد با خود گفت: دریغ پاهایم که ازآنها ناخشنود بودم نجاتم دادند، اما شاخ هایم که به زیبایی آن ها می بالیدم گرفتارم کردند چه بسا گاهی از چیزهایی که از آنها ناشکر و گله مندیم پله ی صعودمان باشد و چیزهایی که در رابطه با آنها مغروریم مایه ی سقوطمان باشد...🌸🌿

#صل_الله_علیک_یا_ابا_عبدالله شب جمعه شده و باز دِلَم رفت حرَم دل آشفته ی من، صحن تو را کم دارد مادرت روضه گرفته است برایَت آقا زیر لب زِمزِمه ی وای حسینم دارد بیرق روضه عَیان است زِ روی گُنبد مجلسِ روضه همانجاست که پَرچَم دارد گر‌یه ی مادرتان عرش خدا را لَرزاند روضه ی " آه بُنَیَّ " چِقَدَر غَم دارد 😭😭😭😭😭😭

#عاشقانه_شهدایی خانه ما و آنها روبروی هم بود یك روز ناهار آنجا می خوردیم و یك روز اینجا. آن روز نوبت خانه ما بود. ناهار بود یا شام؛ یادم نیست؛ دیدم خانمش تنها آمده؛ همیشه با هم می آمدند. خانمش به نظر كمی دمق بود. پرسیدم: « چی شده ؟ »‌ چیزی نگفت: فهمیدیم كه حتماً با یوسف حرفش شده است. بعد دیدم در می زنند. در را باز كردم. یوسف بود. روی یك كاغذ بزرگ نوشته بود. « من پشیمانم » و گرفته بود جلوی سینه اش . همه تا او را دیدند زدند زیر خنده. خانمش هم خندید و جو خانه عوض شد . این راحتی اش در اقرار به خطا برایم خیلی جالب بود . شهید یوسف کلاهدوز🌷🕊 📚هاله‌ای از نور