۳- شادمانی در دنیا شادمانی کاذب زودگذر، سرمستی غافلانه ای که دیر یا زود تمام می شود... 💠شادمان بودن در دنیا به خودی خود عیب ندارد؛ اما یک نوعی از شادمانی هست که اگر کسی در دنیا گرفتارش قطعا از شادمانی و سرور قیامت بی بهره می شود؛ آن چه نوع شاد بودنیست؟ 🔹إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ يَحُورَ ﴿۱۴﴾ او باورش این بود که هرگز به سوی خدا باز نمی گردد. 💠آن خوشحال بودنی در دنیا که در این باور ریشه داشته باشد که من به سوی خدا برنمی گردم، خیال کنم قیامت و حساب و کتابی در کار نیست، حرکتی به سوی خدا و ملاقاتی با خدا وجود ندارد؛ چنین خوشحال بودنی در دنیا انسان را بدبخت می کند. 💠انسانی که روی قیامت و باور به خدا و مفهوم برگشتن به سوی خدا و ملاقات با خدا یک ضربدر کشیده و به خاطر انکار معاد در این دنیا، در حال لذت بردن از لذائذ دنیاست، این گناهی نابخشودنیست. این سرور و شادمانی در فرهنگ قرآن پذیرفتنی نیست! #تدبردرقرآن #استادعلی_صبوحی قسمت سوم