🌄 زندانیِ خود... ✍🏻 عین‌صاد ❞ كسى كه ضرورت زندگى را درك كرده، ضرورت حيات را درك كرده و مرگ را احساس كرده توبه و بازگشتِ حق را مى‌خواهد؛ «فَأَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ يا أملي». انسان در اين حد ديگر آرزويى ندارد. ما بقى آرزوها كمرنگ و محو است. ديگر تمنائى ندارد، حتّى بهشت براى او كم است، كه بهشت گام اول اوست. اما اگر كسى مُرد و اگر كسى زندانى و قبرستان خودش شد و اگر كسى پاسدار قبرستان خودش شد، حتى رسول او را نمى‌تواند بيرون بكشد. «وَ ما أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِي اَلْقُبُورِ»؛ به آنهايى كه در قبرهاى خودشان پنهانند و در قبرستان‌ها نهفته هستند، نمى‌توانى چيزى برسانى، نمى‌توانى به گوششان چيزى بخوانی... «هُوَ يُحيِي وَ يُمِيتُ‌»؛ اوست كه حيات دارد. او كسانى را زنده مى‌كند و كسانى را حيات مى‌دهد، كه از حياتشان بهره گرفته‌اند، نه اينكه در حياتشان، مرگ را خريده‌اند و با دست خودشان، خودشان را مردار كرده‌اند. 📚 #حقیقت_حج | ص ۱۳۳ #بیداری_درسبک_زندگی #bidari_dar_sabkezendegi عضویت در کانال ایتا، سروش، روبیکا و تلگرام👇 @bidari_dar_sabkezendegi