‌ ‌ 🎥 در خواست دعوت شهروند اندیکایی در سفر اخیر و پاسخ جالب رئیس جمهور: 🔹چه دوغ محلی به من بدهید چه ندهید من اندیکا می آیم #رییسی #رییس_جمهور #مردم #اندیکا #دوغ

#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۲) از آیت الله مصباح یزدی ‏ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﺪﻥ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‌ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‌ﻫﺎﯼ ﻋﺒﺎﺩﯼ: ﻧﮑﺘﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺍﺳﺖ. ﻓﻬﻤﻴﺪﻥ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﺋﻤﻪ ﯼ ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﻦ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﻭ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﻭﺍﻳﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﺸﻨﻮﺩ، ﺑﻌﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺩﻗﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﺍﻃﻠﺎﻕ ﻭ ﻋﻤﻮﻡ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ. ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮐﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﺭﻭﺩ، ﻟﺤﻦ ﻭ ﻗﻴﻮﺩ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺭﮎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺍﻳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺬﺍﻗﺸﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺵ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻋﻤﻞ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ. ‏ ‏ﻣﺜﻠﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺭﻭﺍﻳﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽ‌ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﺘﯽ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺭﯼ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﻭ ﻳﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﺵ ﺩﺭ ﻟﺎﮎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﮐﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ، ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ، ﻋﺒﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﺵ ﺑﮑﺸﺪ ﺗﺎ ﮐﻢ ﺗﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ، ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﻧﺪ ﻭ... ‏ ‏ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻠﻴﻘﻪ‌ﻫﺎﻳﯽ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ ﻭ ﺭﻫﻨﻤﻮﺩﻫﺎﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍﺣﻞ ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ، ﺑﺤﻤﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﺍﻳﺶ‌ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺤﺮﺍﻓﯽ ﮐﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺗﻤﺴﮏ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ. @nazz_ir

با پایان دولت تدبیر و امید بدون تقریباً هیچ دستاورد ملموسی در عرصه سیاست خارجی، ادامه مذاکرات با طرفهای غربی پیرامون مسائل هسته ای به دولت سیزدهم موکول شد #ایران #قدرت #برجام #رئیسی #مجلس #دولت #امیرعبداللهیان #وزارت_خارجه #نمایندگان

ببینید گلوله های دودزا (اشک اور) که جدیدا نظامیان اشغا🌵لگر قدس بر علیه فلسطینیان استفاده می کنند، با آنها چه می کند....

صحنه های منتشر نشده از رهبر انقلاب

‏‏#سبک_زندگی را از #نهج_البلاغه بیاموزیم (۳۳۳)  حکمت ۳۷۳ نهج البلاغه بخش سوم: ‏ در نامه معروفى كه امام حسين سيدالشهدا(عليه السلام)براى اهل كوفه نوشت مضمونى ديده مى شود كه در پاره اى از جهات به آنچه در كلام مولى آمده، شبيه است. ‏ ‏ مرحوم علامه مجلسى در بحارالانوار چنين نقل مى كند: امام(عليه السلام) در نامه اى به اشراف اهل كوفه چنين مرقوم داشت: ‏ «أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ(صلى الله عليه وآله) قَدْ قَالَ فِى حَياتِهِ مَنْ رَأَى سُلْطَاناً جَائِراً مُسْتَحِلاًّ لِحُرُمِ اللَّهِ نَاكِثاً لِعَهْدِ اللَّهِ مُخَالِفاً لِسُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ يعْمَلُ فِى عِبَادِ اللَّهِ بِالاِْثْمِ وَ الْعُدْوَانِ ثُمَّ لَمْ يغَيرْ بِقَوْل وَ لاَ فِعْل كَانَ حَقِيقاً عَلَى اللَّهِ أَنْ يدْخِلَهُ مَدْخَلَهُ وَ قَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّ هَؤُلاَءِ الْقَوْمَ قَدْ لَزِمُوا طَاعَةَ الشَّيطَانِ وَتَوَلَّوْا عَنْ طَاعَةِ الرَّحْمَنِ وَ أَظْهَرُوا الْفَسَادَ وَ عَطَّلُوا الْحُدُودَ وَ اسْتَأْثَرُوا بِالْفَىءِ وَأَحَلُّوا حَرَامَ اللَّهِ وَ حَرَّمُوا حَلاَلَهُ وَ إِنِّى أَحَقُّ بِهَذَا الاَْمْرِ لِقَرَابَتِى مِنْ رَسُولِ اللَّهِ(صلى الله عليه وآله); ‏ ‏اما بعد از حمد و ثناى الهى; شما مى دانيد كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در زمان حيات خود فرمود: كسى كه سلطان ظالمى را ببيند كه حرام خدا را حلال شمرده، پيمان الهى را شكسته، به مخالفت سنت رسول الله(صلى الله عليه وآله)برخاسته و در ميان بندگان خدا به گناه و ظلم مشغول است سپس با گفتار و عمل خود با او مخالفت نكند سزاوار است كه خداوند او را به سرنوشت همان ظالم گرفتار سازد و شما به خوبى مى دانيد كه اين جمعيت (بنى اميه) اصرار بر اطاعت شيطان دارند و از اطاعت رحمن سر باز زده اند، مفاسد را آشكار ساخته و حدود الهى را تعطيل نموده اند و بر بيت المال مسلمين چنگ انداخته و حرام خدا را حلال شمرده اند و من از همه به اين امر (قيام بر ضد آنان) به سبب قرابت و خويشاوندى با رسول خدا(صلى الله عليه وآله)سزاوارترم». ‏ ‏از كلام طبرى استفاده مى شود كه امام(عليه السلام) بار ديگر اين سخن را به صورت خطبه در سرزمين بيضه در مقابل حر بن يزيد رياحى و لشكرش كه براى جلوگيرى از حركت امام(عليه السلام) آمده بودند بيان فرمود. @nahj_ir

درس دویست و هفتاد و پنج تفسیر آیه ۲۳۵ سوره #بقره از تفسیر نور وَ لا جُناحَ عَلَیْکُمْ فِیما عَرَّضْتُمْ بِهِ مِنْ خِطْبَهِ النِّساءِ أَوْ أَکْنَنْتُمْ فِی أَنْفُسِکُمْ عَلِمَ اللّهُ أَنَّکُمْ سَتَذْکُرُونَهُنَّ وَ لکِنْ لا تُواعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلاّ أَنْ تَقُولُوا قَوْلاً مَعْرُوفاً وَ لا تَعْزِمُوا عُقْدَهَ النِّکاحِ حَتّی یَبْلُغَ الْکِتابُ أَجَلَهُ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ یَعْلَمُ ما فِی أَنْفُسِکُمْ فَاحْذَرُوهُ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ حَلِیمٌ (۲۳۵) و گناهی بر شما نیست که به طور کنایه(از زنانی که در عدّه وفات و یا در عدّه طلاقِ غیر رجعی هستند،)خواستگاری کنید،یا(تصمیم خود را)در دل نهان دارید.خداوند می داند که شما آنها را یاد خواهید کرد،ولی با آنها وعده پنهانی(برای ازدواج مخفیانه)نداشته باشید،مگر آنکه(به کنایه) سخن پسندیده بگویید،ولی(در هر حال)اقدام به عقد ازدواج ننمایید تا مدّت مقرّر به سرآید،و بدانید که خداوند آنچه را که در دل دارید می داند، پس از(مخالفت با)او بپرهیزید و بدانید خداوند آمرزنده و بردبار است. نکته ها: * «عَرَّضْتُمْ» به معنای سخن همراه با تعریض و کنایه و «خِطْبَهِ» به معنای خواستگاری است.در این آیه اظهار تمایل به ازدواج در مدّت عدّه،بلامانع شمرده شده است،مشروط به اینکه صریح نبوده و با کنایه باشد.«قول معروف»در این موارد آن است که نحوه اظهار تمایل به خواستگاری،با ادب اجتماعی و با فراقی که زن داغدیده دارد،مناسبت داشته باشد، مثل اینکه بگوید:خداوند رحمت کند شوهرت را و به شما صبر عطا نماید، ولی دیگرانی که مانند شوهر سابق،شما را دوست بدارند پیدا می شوند. پیام ها: ۱- اسلام،دین فطری است و انسان فطرتاً متمایل به ازدواج است.لذا اسلام اجازه می دهد این خواسته حتّی در زمان عدّه،به نحو کنایه که عواطف بستگان جریحه دار نگردد،طرح شود. «لا جُناحَ عَلَیْکُمْ فِیما عَرَّضْتُمْ» ۲- به غرائز و هیجان های نفسانی توجّه داشته باشید و به جای سرکوب غرائز، جوانان را راهنمایی کرده و هشدار بدهید. «عَلِمَ اللّهُ أَنَّکُمْ سَتَذْکُرُونَهُنَّ وَ لکِنْ لا تُواعِدُوهُنَّ سِرًّا» ۳- توجّه به زمان و حالات،در طرح پیشنهادات،یک اصل است.خواستگاری زن داغدار در ایام عده با صراحت،بی ادبی یا بی سلیقگی ونوعی گستاخی است. «عَرَّضْتُمْ... تَقُولُوا قَوْلاً مَعْرُوفاً» ۴- کسی که بداند خداوند از درون او آگاه است،تقوا پیشه می کند. «یَعْلَمُ ما فِی أَنْفُسِکُمْ فَاحْذَرُوهُ» ۵- سفارش به تقوا در هر حال،مخصوصاً در مسائل زناشوئی مورد نظر است.«فَاحْذَرُوهُ» ۶- خداوند با حلم خود،کم صبری شما را جبران می کند.شما به قدری عجله دارید که به سراغ زن داغدیده آن هم در ایام عدّه می روید،ولی خداوند با حلم خود این کار را بر شما منع نکرده است. «أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ حَلِیمٌ» ۷- به دنبال هشدار،زمینه ی بازگشت را نیز فراهم کنید. «فَاحْذَرُوهُ... غَفُورٌ حَلِیمٌ» @alquran_ir

‏#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۳۳) از آیت الله مصباح یزدی ‏ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺴﺘﺤﺒﯽ ﻭ ﺍﺧﻠﺎﻗﯽ، ﺟﺎﯼ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﻭﺍﺟﺐ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﺩ؛ ﺁﻥ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ، ﻧﻬﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮ، ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻭ... ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ، ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺧﻠﺎﻗﯽ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﯽ ﺧﺎﺹ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ. ‏ ‏ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﺍﻳﺶ‌ﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﻣﺂﺑﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻳﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﻋﺰﻟﺖ ﮔﺰﻳﻨﯽ ﻭ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻨﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ، ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ‏ ‏ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﮑﺎﻟﻴﻒ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﺷﻮﺩ؟! ‏ ‏ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻳﮕﺮ، ﮐﺴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﻓﻘﻂ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ‌ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‌ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﺪﻧﺪ، ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻣﺴﺘﺤﺒﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻴﺮﺯﻥ‌ﻫﺎ ﻭ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻫﺎﻳﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ، ﻭﻗﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻭ ﮔﻔﺘﻦ ﺫﮐﺮ ﭘﺮ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻦ! ‏ ‏ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﮑﺎﻟﻴﻒ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻋﺒﺎﺩﯼ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﺩ. ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‌ﻫﺎﯼ ﻋﺒﺎﺩﯼ ﻭ ﺧﻮﺩﺳﺎﺯﯼ ﺑﯽ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ ﻧﻮﻉ ﻋﺒﺎﺩﺍﺗﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﻓﺮﻕ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ، ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‌ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺟﺎﯼ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﻴﺮﺩ. ‏ ‏ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩﺕ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﺪ، ﮐﻢ ﮐﻢ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺁﻥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‌ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻫﻢ ﻋﻮﺽ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ؛ ﻳﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﯼ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﺎﺷﺪ، ﮔﺮﺍﻳﺶ‌ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﯼ ﻭ ﺩﻧﻴﻮﯼ ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ‌ﮔﻴﺮﺩ. ‏ ‏ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ، ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺷﺮﻉ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﯼ ﻧﺎﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﯽ‌ﮔﺮﺩﺩ. @nazz_ir