پنجم ربیع الاول، یادآور وفات بزرگ بانویی است که شمیم عفت و فضیلت فاطمه (سلام الله علیها) را با خود داشت. او کسی نیست جز #حضرت‌سکینه علیها السلام،  میوه دل حسین بن علی (علیهماالسلام) و رباب که مادری فداکار و تسلیم حق بود. بانوی با کرامتی که در طول حیاتش بسیاری از حوادث و رنج‌ های خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام را به چشم دید و واقعه عظیم عاشورا را نظاره گر بود و سینه اش مخزن ‌الحزان دردهای کربلا... روح بلند و طبع لطیفش در شاعری سبب ساز آن شد تا به عنوان یکی از بازماندگان خاندان امامت، پیام رسان اهداف و احکام والای اسلام به شمار آید و در این راه بکوشد. حضرت سکینه (سلام الله علیها)،  با برگزاری محافل علمی- ادبی، و همچنین تبیین معارف بلند دینی در قالب اشعار نغز،  فصیح و کم نظیر خویش، خدمت بسیار ارزشمندی به دین اسلام نمود و الگوی بسیار خوبی برای همه بانوان جهان تا به امروز شد. حضرت سکینه (سلام الله علیها)، واقعه کربلا را با سرودن اشعاری بی مانند برای دیگران روایت کرد تا سند محکمی از پیروزی خون بر شمشیر را به یادگار بگذارد . آن حضرت، چنان در عرصه ادبیات توانمند بود که در میان شاعران دوران خود پرآوازه شد. ایشان نقش بسیار مهمی در  پیام‌ رسانی واقعه بزرگ عاشورا و تبیین اهداف قیام امام حسین (علیه السلام) داشتند. حضرت سکینه (سلام الله علیها) که با پسر عموی گرامیشان حضرت عبدالله بن حسن (علیهماالسلام) ازدواج کردند؛ در روز پنجم ربیع الاول سال 117 هجری قمری پس از گذشت سالها از رویداد عاشورا در سن بین 67 تا 70 سالگی در شهر مدینه وفات نمودند. سالروز شهادتشان تسلیت باد