#مفقود_الاثر می گفت: دوست دارم مفقودالاثر باشم، این آرزوی قلبی من است. آخر در مقابل خانواده هایی که جوانانشان به شهادت رسیدند، ولی نشانی از آنان نیست، شرمنده ام. در روستای خودشان چند جوان شهید مفقودالجسد بودند، واقعا احساس شرمندگی می کرد. می گفت: آرزو دارم حتی اثری از بدن من به شما نرسد. در نامه ای که برای دخترش، بنت الهدی فرستاد، نوشته بود: دخترم شاید زمانی فرا رسد که قطعه ای از بدنم هم به تو نرسد، تو مانند رقیه امام حسین _علیه السلام_ هستس، آن خانم لااقل سر پدرش به دستش رسید، ولی حتی یک تکه از بدن من به دست شما، نمی رسد. یکی از رزمندگان که از جبهه برگشته بود تعریف می کرد، که از او شنیده: دوست دارم مفقودالاثر بمیرم، اگر شهادت نصیب من شود، دوست دارم مفقودالاثر باشم چون قبر زهرا_سلام الله علیها_ هم ناشناخته مانده است. #شهیدمحمودکاوه کتاب ساکنان ملک اعظم ص88 @bicimchi1

‍ ‍ همیشه می‌گفت: "خوشا به حال کسانی که مفقودالاثر و مفقود الجسد هستند. هر شب جمعه حضرت زهرا(س) خودش به دیدن آن ها می‌رود. بالای سرشان می‌نشیند، خوشا به حالشان که خانم را می‌بینند. آن وقت مادرها همه اش بی تابی می کنند که چرا شهیدمان را نیاوردند بگو آخه مادر جان تو بروی بالای سر پسرت بهتر است یا خانم فاطمه زهرا(س)؟" می‌گفتم: 'خب معلومه حضرت زهرا(س)' می‌گفت: " پس هیچ وقت فکر نکنی اگه من #مفقود_الاثر شدم چرا نیامدم اجازه بده بی بی دو عالم بیاید بالای سرم..." همیشه حواسش به رزمندگان گردان و حتی خانواده هایشان بود. گاهی وقتی از طرف لشکر هدیه ای به او می‌دادند آن را به خانواده رزمندگان یا شهدای گردان هدیه می‌کرد . یک بار که یک فرش به او هدیه داده بودند خبردار شد که یکی از بچه های گردان صاحب فرزند شده و در خانه اش فرش ندارد آن فرش را به عنوان هدیه تولد به خانواده اش هدیه داد، با اینکه خودش به آن فرش احتیاج داشت . راوی: مادر شهید  #شهید_اسماعیل_فر_جوانی @bicimchi1