•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_سوم #عطر_نرگس #بخش_اول . قورے را از روے سماور برداشتم و بالاے سر استڪان ڪمر باریڪ گرفتم‌. استڪان ڪہ تا نیمہ پر شد صداے زنگ در،در خانہ پیچید. قورے را روے سماور برگرداندم،خواستم از آشپزخانہ خارج بشوم ڪہ صداے مهربان خان جون بہ گوشم رسید. _مَن گاپینے آچارام قیزیم! (من درو باز میڪنم دخترم) شیر سماور را باز ڪردم و استڪان را زیر آن گرفتم. با این ڪہ روز آخر اسفند ماہ بود هواے تبریز هنوز سوز داشت و گہ گدارے دانہ هاے ریز برف در آسمان مے چرخیدند. دو استڪان چاے پر رنگ ریختم و با رضایت روے سینے گذاشتم. قندان و ظرف نبات و خرما را هم ڪنارش جا دادم. صداے خندہ هاے بلند خان جون بہ گوشم رسید،حتما آشنا بود و عزیز ڪہ اینطور ذوق زدہ مے خندید! در آشپزخانہ را باز ڪردم و سینے بہ دست پا بہ حیاط گذاشتم‌. صبح حیاط را آب و جارو ڪردہ بودم و هنوز موزاییڪ ها نم دار بودند. عطر پیچ امین الدولہ همہ جا را برداشتہ بود. درخت هاے بزرگ و تنومند حیاط خان جون سبز شدہ بودند و پر از جان. باد طرہ اے از موهایم را در دست گرفت و در هوا بہ رقص درآورد. همانطور ڪہ بہ سمت دیگر حیاط ڪہ ورودے پذیرایے آن سمت قرار داشت مے رفتم پرسیدم:ڪیہ خان جون؟! صدایش از جلوے در بلند شد:حجاب ڪن رایحہ! ابرو بالا انداختم و با قدم هاے بلند وارد پذیرایے شدم،سینے چاے را روے ڪرسے خان جون گذاشتم و بہ سمت اتاقش دویدم‌. در این یڪ هفتہ هر شب ڪنار خود خان جون مے خوابیدم،او هم برایم قصہ تعریف مے ڪرد و یا شهریار مے خواند! خانہ تڪانے را روز قبل تمام ڪردہ بودیم. خانہ ے بزرگ و قدیمے را حسابے سابیدم،خان جون هم ڪم نگذاشت و تا توانست ارد داد! ڪمرم گرفتہ بود و سرماے آب هنوز زیر دست و پاهایم بود! هرچہ گفتم:"خان جون همہ چیزو دہ بار سابیدم! همہ چے برق افتادہ،بیشتر از این از من بر نمیاد!" با اخم و لهجہ ے شیرین آذرے اش جواب داد:"دختر نباید از این حرفا بزنہ قیزیم! دخترے ڪہ خونہ دارے و شستن و رفتن بلد نباشہ مَردشو ڪلافہ و دل زدہ مے ڪنہ!" قربانش بروم،تمام دنیاے زنانہ اش در مرتب و ڪدبانو بودن خلاصہ مے شد! خندیدم و بہ شوخے گفتم "من خانم دڪترم! منو چہ بہ این ڪارا؟!" حرصش گرفت و بیشتر نصیحتم ڪرد! صداے تعارف ڪردن و یااللہ گفتن خان جون در خانہ پیچید. با زحمت و بے میل لباس هاے خانہ ام را درآوردم و سارافون بلندے بہ تن ڪردم. روسرے ام را هم روے سرم انداختم و از اتاق خارج شدم‌. چشمم بہ حاج بابا و مامان فهیم ڪہ افتاد گل از گلم شڪفت. بہ سمت شان دویدم و از گردن حاج بابا آویزان شدم! لبخند پر شوقے زدم،از آن لبخند هایے ڪہ چال گونہ ام را خوب نشان مے داد! گفتم:سلام حاج بابا! دلم براتون یہ ذرہ شدہ بود آتا! (پدر) سپس محڪم گونہ اش را بوسیدم،او هم گرم پیشانے ام را بوسید و سپس گونہ هایم را. _دل منم تنگت شدہ بود جیگر گوشہ! خان جون خندید:انقد بهت بد گذشتہ رایحہ خانم؟! میخواے منو پیش دامادم بد ڪنے؟! از حاج بابا جدا شدم و بہ سمت مامان فهیم رفتم،همانطور ڪہ گونہ هایش را مے بوسیدم گفتم:فعلا ڪہ نہ اما اگہ یڪم دیگہ بمونم و بشورم و بسابم سر بہ ڪوہ و بیابون مے ذارم! مامان فهیم خندید و گفت:پس هرچے خونہ ے حاج خلیل خوردیو خوابیدے اینجا خان جون عوضشو درآوردہ! خان جون پشت چشمے براے مامان نازڪ ڪرد و جدے گفت:این دختر ڪہ پوست و استخوونہ! چند ماہ پیش ڪہ دیدمش یہ پردہ گوش داش،اونم ڪہ آب ڪردہ! مگہ آب و دون بهش نمیدے فهیم؟! چشم هایم را درشت ڪردم و رو بہ خان جون گفتم:خان جون مگہ من ڪفترم؟! صداے خندان امیرعباس از پشت سرم آمد:بے شباهتم نیستین! بہ سمت در برگشتم،عمہ مهلا و ریحانہ جلوے در ایستادہ بودند و امیرعباس چمدان ها را مے آورد. بہ سمت عمہ رفتم و مشغول روبوسے و احوال پرسے شدیم. امیرعباس چمدان ها را نزدیڪ در اتاق مهمان گذاشت و ڪنار حاج بابا و عمہ مهلا نشست. ریحانہ طبق معمول ڪہ راہ طولانے خستہ و بدحالش مے ڪرد،دستش را روے دهانش گذاشت و بہ سمت سرویس بهداشتے هجوم برد! خان جون با اخم پیشانے اش را بالا داد:اینم از ریحانہ! اینا چقد لاجونن فهیم! مامان گرم گونہ ے خان جون را بوسید و گفت:جووناے امروزے ان دیگہ! نازشون زیادہ! خان جون شانہ بالا انداخت و بہ پشتے تڪیہ داد:افادہ ها طبق طبق! صداے خندہ ے همہ بلند شد،وارد حیاط شدم و بہ سمت سرویس بهداشتے رفتم‌‌. تقہ اے بہ در زدم و پرسیدم:خوبے آبجے؟! ریحانہ عوق زد و جواب داد:نہ رایحہ! ڪم موندہ معدہ مو بالا بیارم! هے بہ حاج بابا میگم با قطار یا هواپیما... عوق بعدے اجازہ نداد حرفش را ڪامل ڪند! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_سوم #عطر_نرگس #بخش_دوم . همانطور ڪہ از جلوے در دور مے شدم گفتم:الان برات یہ شربت درس میڪنم! بیا اتاق خان جون دراز بڪش! بہ سمت آشپزخانہ رفتم و براے همہ در استڪان هاے ڪمر باریڪ چاے ریختم و بردم‌. ریحانہ هم همراهم آمد و یڪ راست بہ سمت اتاق خان جون رفت. سینے چاے را ڪہ تعارف ڪردم،با سرعت براے ریحانہ شربت آبلیمو درست ڪردم‌. در بساط خان جون داروهاے شیمیایے ممنوع بود! وارد اتاق شدم و بہ سمت ریحانہ رفتم،بالشتے زیر سرش گذاشتہ بود،تنها روسرے و چادرش را درآوردہ و با همان لباس هاے بیرون دراز ڪشیدہ بود‌. ڪنارش نشستم و لیوان شربت را بالاے سرش گذاشتم،همانطور ڪہ دڪمہ هاے پالتویش را باز مے ڪردم پرسیدم:دل پیچہ ام دارے؟! با چشم هاے بستہ و رنگ پریدہ سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان داد. _پاشو لباساتو دربیارم. _راحتم! ول ڪن آبجے حال ندارم! مجبورش ڪردم بنشیند و پالتویش را دربیاورد. لیوان شربت را جلوے دهانش گرفتم. جرعہ اے ڪہ نوشید گفتم:اینو بخور دراز بڪش،بهتر نشدے برات عرق نعنا و نبات میارم! سپس دستم را روے پیشانے اش گذاشتم،یڪ نفس شربت را نوشید و دوبارہ دراز ڪشید‌. پتویے رویش انداختم و پیشانے اش را بوسیدم‌‌. از اتاق ڪہ خارج شدم حاج بابا پرسید:ریحانہ چطورہ؟! ببریمش دڪتر؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:نہ لازم نیس! فڪ ڪنم یڪم دیگہ حالش جا میاد،دماے بدنش ڪہ خوب بود،تنشم سست نیس بعید میدونم فشارش افتادہ باشہ. ڪنار عمہ مهلا نشستم و پرسیدم:عمو سهراب برنگشت تهران؟! جرعہ اے از چایش را نوشید و گفت:نہ عزیزم! تو رو ڪہ آورد تبریز خودشم رفت خونہ ے سما! منو امیرعباسم با داداش اینا اومدیم،گفتیم یہ سر بہ خان جون بزنیم بعد بریم خونہ ے سما. خان جون سریع گفت:مگہ من میذارم برین؟! بعد عمرے دختر حاج ڪاظم مرحوم اومدہ خونہ م! زنگ بزن شوهر و بچہ هاتم بیان! عمہ مهلا لبخند زد:شرمندہ نڪنین خان جون! دختر سما یڪم مریض حالہ نمیتونہ بیاد! فعلا تبریزیم،تن تن مزاحمتون میشیم! خان جون شانہ اے بالا انداخت و مشغول نوشیدن چایش شد. امیرعباس از ڪنار حاج بابا بلند شد و بہ سمت حیاط رفت‌. چند دقیقہ بعد ڪتاب بہ دست وارد شد و آن را بہ سمت من گرفت. ڪتاب را از دستش گرفتم و بہ جلدش نگاہ ڪردم. امیرعباس همانطور ڪہ رو بہ رویم مے نشست گفت:گفتم شاید اینجا راحت گیرت نیاد! با ذوق بہ "ڪتاب جمعه" نگاہ ڪردم و روے جلدش دست ڪشیدم،ڪتاب جمعہ هفتہ اے نامہ اے بہ سردبیرے آقاے احمد شاملو بود ڪہ بیشتر مطالب ادبے، اجتماعے و ڪاریڪاتور را در بر مے گرفت. روے جلدش عڪس سیاہ و سفید زنے بود ڪہ ڪاغذے را مقابل صورتش گرفتہ بود. روے ڪاغذ نوشتہ بود:"نمے توان نیمے از اجتماع را نادیدہ گرفت،زن" با نگاهے سرشار از مهر و محبت بہ صورتش چشم دوختم‌. _مرسے داداش امیر! سپس آرام تر ادامہ دادم:داش حوصلہ م سر مے رفت! خان جون نمیذارہ از ڪنارش تڪون بخورم! آرام خندید و گفت:فڪ ڪردم حالا حالاها میخواے اینجا بمونے! چشمڪ زدم:اون ڪہ بعلہ! با ڪمے مڪث گفت:فردا بر مے گردم تهران! ابروهایم از تعجب بالا پرید:فردا؟! چرا انقد زود؟! از ظرف خرمایے ڪہ روے ڪرسے بود دانہ اے خرما برداشت و داخل دهانش گذاشت:آرہ! قرارہ عضو سپاہ بشم! چشم هایم از شدت تعجب گرد شد بے اختیار بلند گفتم:چے؟! انگشت اشارہ اش را روے بینے اش گذاشت و با لبخند گفت:هیس! همسایہ هام فهمیدن! _حالت خوبہ امیرعباس؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:عالے ام! قرارہ محراب معرفم باشہ! نفس عمیقے ڪشیدم و گفتم:دوبارہ خوب جیڪ تو جیڪ شدین! یڪ تاے ابرویش را بالا انداخت و لبخند مرموزے زد! گونہ هایم گل انداخت و سرم را پایین! استڪان چاے را بہ لب هایم چسباندم و تا تہ سر ڪشیدم! امیرعباس هم هوایے شدہ بود،مثل محراب! لبخندش مهربان شد و لحنش نرم:جمع ڪن اون گونہ هاے اناریتو! هے برا من سرخ و سفید میشہ! با صداے زنگ تلفن خودم را از زیر نگاہ امیرعباس نجات دادم و بہ سمت تلفن دویدم! گوشے تلفن را ڪہ برداشتم صداے عمو باقر در گوشم پیچید. _الو! سریع و با لحنے مملو از محبت گفتم:الو سلام عمو! حالتون خوبہ؟! _سلام رایحہ جان! الحمداللہ تو خوبے عمو؟ حاج خلیل اینا رسیدن؟! _شڪر خدا خوبم! بلہ چند دیقہ پیش رسیدن. _نگران حال ریحانہ بودیم،محراب مے گفت تو ماشین حالش بد میشہ. حالش چطورہ؟! لبخند زدم و گفتم:خوبہ عمو نگران نباشین،یڪم حال ندار بود خوابید! _باشہ دخترم! بہ همہ سلام برسون،خصوصا بہ خان جون! ڪمے این پا و آن پا ڪردم و با مڪث گفتم:بزرگے تونو مے رسونم! شما تبریز نمیاین؟! _نہ عمو جون! قرارہ یہ سرے مهمون از تبریز برامون بیاد،شاید حاج حسین و مرضیہ خانمم یہ سر بیان تهران. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_سوم #عطر_نرگس #بخش_سوم . متعجب گفتم:واقعا؟! ڪاش بهم مے گفتین تهران مے موندم! خیلے دلتنگشونم! مهربان و گرم گفت:بہ مام امروز خبر دادن عمو. خیلے ام سراغو خانم دڪترمونو مے گرفتن،بهت سلام رسوندن. از تبریز برگشتے میریم ڪاشان دیدنشون،شما تا ڪے تبریزین؟! نگاهے بہ جمع انداختم و گفتم:حاج بابا و مامانو نمیدونم ولے منو ریحانہ تا سیزدہ بدر اینجاییم،خان جون تنهاس! _دلتنگتیم آتیش پارہ! بے تو محلہ سوت و ڪورہ! آرام خندیدم:دیگہ اینقدم سر و صدا نداشتم ڪہ عمو! بلند خندید:براے منو ماہ گل ڪہ عمارت بے تو صفا ندارہ! محراب ڪہ یا نیس یا اگہ هس مث الان نشستہ ساڪت ڪتاب و روزنامہ میخونہ! با شنیدن نام محراب،قلبم بال درآورد و تا عمارت سفید پر ڪشید! لبم را گزیدم و آرام گفتم:بہ خالہ و آقا محراب سلام برسونین،پیشاپیش سال نو مبارڪ! محبت در صدایش موج مے زد:عید شمام مبارڪ دخترم! راستے شیرینے ڪشمشیات خیلے خوشمزہ بود،دیگہ قنادے نمیرم! _نوش جونتون. برگشتم بیشتر براتون درس میڪنم. خدافظ! _یاعلے! گوشے را روے تلفن گذاشتم و با لبخند بہ سمت جمع رفتم‌. چقدر نگران و دلتنگ محراب بودم،مے خواستم بہ بهانہ ے تبریڪ سال نو با خالہ ماہ گل تماس بگیرم. خبر از جانب یار رسید! •♡• گلویم را صاف ڪردم و زنگ را فشار دادم. شب قبل از تبریز برگشتیم و نتوانستم بہ خالہ ماہ گل و عمو باقر سر بزنم! صبح هم مامان فهیم،من و ریحانہ را مجبور ڪرد تا هر لباس و وسیلہ ے شخصے اے در چمدان داریم خوب بشوریم و مرتب سر جایشان بچینیم. حدود ساعت چهار بعد از ظهر بود ڪہ بالاخرہ مامان فهیم رضایت داد ڪہ سوغاتے هاے عمو باقر و خالہ ماہ گل را بردارم و بہ دیدنشان بروم! دو سہ دقیقہ طول ڪشید تا صداے ماہ گل از پشت در بہ گوشم برسد. _ڪیہ؟! لبخند زدم و دستے بہ سارافون و روسرے ام ڪشیدم. _منم خالہ جون! در باز شد و چهرہ ے مهربان خالہ ماہ گل مقابل چشم هایم نمایان! چادر نمازش روے سرش بود و تسبیحش دور مچ دست چپش. دست هایش را از هم باز ڪرد و گفت:ببین ڪے اومدہ! چشمم روشن! وارد حیاط شدم و در را پشت سرم بستم،در آغوش خالہ فرو رفتم و با لحنے سراسر از محبت و دلتنگے گفتم:سلام بہ خالہ ماہ گل خودم! چقد دلم براتون تنگ شدہ بود! همانطور ڪہ ڪمرم را نوازش مے ڪرد گفت:سلام بہ روے ماہ رایحہ جانم! دختر نمے گے ما بهت خو گرفتیم میذارے میرے دلتنگ مے شیم؟! از آغوشش بیرون آمدم و گفتم:فڪ مے ڪردم شمام بیاین! گونہ ام رو بوسید و گفت:امسال نشد بیایم. من هم گونہ هایش را بوسیدم و گفتم:با تاخیر عیدتون مبارڪ! ان شاء اللہ امسال براتون خیلے خوب باشہ! سپس بستہ هاے سوغاتے را بہ سمتش گرفتم و گفتم:خدمت شما! ناقابلہ! نگاهش را بہ بستہ ے سوغاتے ها انداخت و گفت:چرا زحمت ڪشیدے؟! بستہ ها را از دستم گرفت و ادامہ داد:حال خان جون چطورہ؟! خیلے دلتنگشم! _حالش خوبہ،بهتون سلام رسوند. بہ عمو و آقا محراب سلام برسونین‌. با چشم هاے گرد بہ صورتم خیرہ شد:مگہ نمیاے تو؟! _نہ دیگہ مزاحم نمیشم! اومدہ بودم سوغاتیاتونو بدم و عیدو تبریڪ بگم. دستش را پشت ڪمرم گذاشت و گفت:مگہ من میذارم چایے نخوردہ برے؟! باهم ڪلے حرف داریم! خودم را معذب نشان دادم و با قدم هاے مثلا بے میل دنبال خالہ راہ افتادم! با تعارف اول خالہ وارد سالن شد و پشت سرش من. خواستم گرہ روسرے ام را شل ڪنم ڪہ نگاهم بہ محراب افتاد. پشت میز غذاخورے نشستہ بود و متفڪر غذا میخورد. بلوز توسے رنگے بہ تن داشت و تہ ریشش تبدیل بہ ریش شدہ بود! سرش را ڪہ بلند ڪرد چشم هایش بہ من افتادند. با ڪمے مڪث اخم ڪرد و سرش را پایین انداخت‌. چشم هایش از شدت تعجب گرد شد! زیر لب زمزمہ ڪرد:سلام! سال نو مبارڪ! آب دهانم را فرو دادم و پر انرژے گفتم:سلام! سال نوے شمام مبارڪ! نگاهم را میان محراب و خالہ گرداندم:فڪ ڪنم بد موقع مزاحم شدم! خالہ چادر را از روے سرش برداشت و گفت:مراحمے عزیزم! من دو سہ ساعت قبل ناهار خوردم،محراب تازہ از سرڪار برگشتہ دارہ ناهار میخورہ! چادرش را روے ساعدش انداخت و بستہ هاے سوغاتے را روے میز نزدیڪ محراب گذاشت و گفت:ببین رایحہ چہ سوغاتیایے برامون آوردہ! چقد هوس باقلوا تبریزے و باسلوق و قرابیہ ڪردہ بودم! الان یہ چایے دبش دم مے ڪنم،با اینا خیلے مے چسبہ! خالہ خواست بہ سمت آشپزخانہ برود ڪہ صداے زنگ تلفن بلند شد. بہ سمت سالن عقب گرد ڪرد و ڪنار میز تلفن ایستاد. گوشے تلفن را برداشت و با دست بہ مبل ها اشارہ ڪرد ڪہ بروم بنشینم‌. آرام زمزمہ ڪردم:راحتم! سپس بہ نیم رخ جدے محراب چشم دوختم،قاشقے برنج داخل دهانش گذاشت و نگاهش را بہ میز دوخت! چهرہ اش سرد و ڪمے ناراحت بود،دلم آشوب شد! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_سوم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . لبم را بہ دندان گرفتم و مضطرب مشغول جویدن لبم شدم. انگار سنگینے نگاهم را احساس نڪرد ڪہ بے خیال مشغول غذا خوردنش بود،شاید هم متوجہ شد و بہ روے خودش نیاورد! با جملہ ے خالہ ماہ گل توجهم جلب شد و ڪنجڪاو بہ سمت خالہ سربرگرداندم. _احوال شما الهام خانم؟ حاج فتاح خوبن؟ الناز جانم چطورہ؟! با شنیدن نام الهام خانم و الناز دهانم تلخ شد. لبم را از میان دندان هایم بیرون ڪشیدم‌. _قربان شما! حاج باقر و محرابم خوبن،سلام دارن خدمتتون! _اون شب ڪلے بهتون زحمت دادیم،الناز ڪہ غوغا ڪردہ بود! دیگہ جا واسہ حرف و تعریف نذاش! چشم هایم را ریز ڪردم،یعنے خالہ ماہ گل و عمو باقر و محراب براے مهمانے و شام بہ خانہ ے حاج فتاح رفتہ بودند؟! قلبم از شدت عصبانیت تیر ڪشید! محراب نباید مے رفت! چون مے دانست الناز دوستش دارد،چون بہ من گفتہ بود نباید مے رفت! دوبارہ بہ سمت محراب برگشتم و با چشم هاے پر از سوالم بہ صورتش چشم دوختم‌ اما او خونسرد و جدے مشغول ریختن خورشت روے برنجش بود! نفسم را با حرص بیرون دادم و دوبارہ نگاهم را بہ سمت خالہ ماہ گل ڪشاندم. _خواهش مے ڪنم این چہ حرفیہ؟! وظیفہ ے محراب بود! ابروهایم بالا پرید،چہ چیزے وظیفہ ے محراب بود؟! _انجام وظیفہ بودہ! ان شاء اللہ هرچے خیرہ پیش بیاد! بہ حاج فتاح و الناز جان سلام برسونین! خدانگهدار! خالہ گوشے را روے تلفن گذاشت و رو بہ محراب گفت:الهام خانم سلام رسوند! محراب با ڪمے تعلل و مڪث گفت:سلامت باشن! سپس با حرص قاشق را داخل دهانش برد و چشم هایش را بست! خالہ ماہ گل همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ قدم بر مے داشت دوبارہ سر صحبت را باز ڪرد:ڪلے ازت تشڪر ڪرد! گفت دل من و حاج فتاح بہ این وصلت راضے شدہ بود و مے خواستیم با الناز حرف بزنیم اما وقتے محراب گفت حافظ چے ڪار ڪردہ پشیمون شدیم! یہ عمر دعا گوشیم! نفسم رفت! محراب بہ حاج فتاح راجع بہ حافظ همہ چیز را گفتہ بود؟! گیج و منگ بہ صورت محراب چشم دوختم،لبش را گزید و از پشت میز بلند شد. جوابے نداد،ڪاش زبان باز مے ڪرد و چیزے مے گفت! قلبم بہ تپش افتادہ بود،چرا محراب باید زیرآب حافظ را مے زد؟! چرا باید سِر من و آبروے عمو محمد را بہ گوش این و آن مے رساند؟! قلبم لرزید و پشت بندش اشڪ در چشم هایم! اخم و سڪوت محراب،عذابم مے داد! بہ زور لب هایم را باز ڪردم:خالہ ماہ گل! با اجازہ تون من میرم یڪم ڪار دارم! خالہ متعجب بہ سمتم سر برگرداند و همچنان نگاہ محراب بہ میز بود! مشغول جمع ڪردن بشقاب و قاشق و چنگالش شد! قلبم شڪست،مگر براے من روے قلبش ضرب نگرفتہ بود؟! بہ اندازہ ے سنم! بہ اندازہ ے سال هایے ڪہ من بودم،بہ اندازہ ے سال هایے ڪہ مرا مے شناخت! مگر بعد از سہ هفتہ دل تنگم نشدہ بود؟! مگر نمے دانست من از دختر حاج فتاح خوشم نمے آید؟! مگر نمے گفت دختر حاج فتاح دوستش دارد؟! پس چرا با سڪوت و اخم و تخمش داشت عذابم مے داد؟! با حرص لبم را گزیدم و آرام گفتم:بہ عمو سلام برسونین! فعلا خدافظے! سپس بہ سمت ایوان رفتم،خالہ بہ دنبالم آمد اما محراب نہ! حتے براے خداحافظے! دیگر تاب نیاوردم و با قدم هاے بلند از عمارت سفید بیرون رفتم! •♡• مهتاب نتواست طاقت بیاورد و با ڪشیدن نفس بلندے دفتر را بست! قطرہ ے اشڪے روے گونہ اش لغزید! نگاهش را بہ قاب عڪس ڪوچڪے ڪہ ڪنار تختش بود دوخت. یڪ قطرہ اشڪ دیگر مهمان گونہ اش شد! _ولے محراب حق رایحہ بود! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻