•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_اول . نفس عمیقے ڪشیدم و نگاهم را از پشت پنجرہ بہ حیاط دوختم،صداے آواز دستہ جمعے جیرجیرڪ ها بہ گوش مے رسید. در دل براے آرامش خاطر خودم و سلامتے محرابے ڪہ صبح راهے ڪردستان شدہ بود آیت الڪرسے مے خواندم. حاج بابا همانطور ڪہ سجادہ اش را جمع مے ڪرد گفت:اونے ڪہ سپردہ بودے امروز اومد مغازہ! سرم را بہ سمتش برگرداندم،یاعلے اے گفت و بلند شد. _قرار شد از فردا بیاد براے باربرے و جارو ڪشیدن. مردد پرسیدم:بهتر نبود ڪہ یہ ڪار دیگہ بهش مے دادین؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان داد:نہ! باید ببینم چقد جنم ڪار دارہ و امانت دارہ بعد مے شونمش پاے دخل و چم و خم ڪارو بهش یاد میدم. شانہ بالا انداختم و گفتم:هر طور صلاح مے دونین! دستے بہ ریش هایش ڪشید و بہ پیشانے اش چین داد:قیزیم! (دخترم) _جانم حاج بابا! _از وقتے اومدم دمغے! براے ناهارم ڪہ اومدہ بودم تو خودت بودے و چیزے نخوردے! نفسم را بیرون دادم و جواب دادم:چیزے نیس! عصرے مامان فهیم زنگ زد و گفت فعلا نمے تونہ برگردہ خونہ،خان جون رضایت نمیدہ بیان تهران! سجادہ اش را زیر بغلش زد و بہ سمتم آمد،مقابلم ایستاد و دستے بہ موهایم ڪشید. _دلت براے مادرت و ریحانہ تنگ شدہ؟! مے خواے ببرمت تبریز؟! قلبم فرو ریخت. نہ! نباید از تهران دور مے شدم،اگر مے رفتم معلوم نبود در نبودم چہ اتفاقاتے بیوفتد! معلوم نبود الناز چہ یڪ ڪلاغ چهل ڪلاغے راہ بیاندازد! سریع گفتم:نہ! باشہ بہ وقتش،شایدم خان جون راضے شد! خم شد و پیشانے ام را با محبت بوسید،لحنش نرم شد:مے تونم دو روز مغازہ رو بسپرم دست شاگردم حسن و حاج باقر. خوش ندارم گرفتہ ببینمت! بغض بہ گلویم چنگ انداخت،ڪاش مے شد بہ حاج بابا مے گفتم دختر حاج فتاح آمد و نگذاشت احترام و عفتے براے دخترت بماند! ڪاش مے توانستم بگویم من از الهام خانم مے ترسم و از الناز بیشتر! ڪاش مے توانستم بگویم من از نبودن محراب هم مے ترسم حاج بابا،از نداشتنش! نہ بہ جاے برادر بزرگتر ڪہ بہ جاے همدم و مونس! الناز ڪہ رفت دلشورہ و غم دنیا بہ دلم نازل شد،ڪسے را براے درد دل ڪردن نداشتم. با محراب هم ڪہ نمے شد حرف زد! اصلا محرابے نبود ڪہ بخواهم با او صحبت ڪنم یا صحبت نڪنم‌. مے دانستم همراہ امیرعباس رفتہ بود ڪردستان،هیچڪدام نگفتہ بودند دقیقا بہ ڪدام شهر مے روند و ڪے باز مے گردند. شمارہ تلفنے هم ندادہ بودند،امیرعباس بہ عمہ مهلا گفتہ بود هر وقت بتواند خودش تماس مے گیرد. اشڪ در چشم هایم رخنہ ڪرد،لبم را بہ دندان گرفتم و بے اختیار دست هایم را دور گردن حاج بابا حلقہ ڪردم. حاج بابا شوڪہ نگاهم ڪرد،ڪمے بعد چشم هایش رنگ نگرانے گرفت. _چیزے شدہ رایحہ؟! سرم را روے سینہ اش گذاشتم و گفتم:بہ دلم بد افتادہ حاج بابا! نمے دونم چرا دلم عین سیر و سرڪہ مے جوشہ! انگشت هایش میان موهایم لغزیدند. صدایش محڪم بود و مهربان:تا خدا رو دارے بد نمے بینے بابا! ڪاش حاج بابا و مامان فهیم مثل خالہ ماہ گل برخورد مے ڪردند،ڪاش محراب را بہ جاے دامادشان مے دیدند نہ برادر من! ڪاش محراب تمام مے ڪرد این فاصلہ و دورے را! ڪاش...هزارتا ڪاش اشڪ شد و از گوشہ ے چشمم سُر خورد... •♡• بین رفتن و نرفتن لنگہ پا ماندہ بودم،خواستم از جلوے در عمارت عقب گرد ڪنم ڪہ ناگهان در باز شد. عمو باقر داشت زیر لب صلوات مے فرستاد و تسبیح مے گرداند،نگاهش ڪہ بہ من افتاد گل از گلش شڪفت. _سلام بے وفا! هر چہ محبت داشتم در چشم ها و ڪنج لب هایم نشاندم:سلام عمو جون! من ڪہ چند روزہ همش اینجام! از چهارچوب در عبور ڪرد و ابروهایش را بالا داد:ماہ گل خانم ڪہ مے گفت باید حاج خلیل و رایحہ رو براے شام وعدہ بگیرم. شیش هف روزہ رایحہ رو ندیدم! _نمیشہ ڪہ همیشہ مزاحم شما باشم! اخم ڪرد،شیرین و پدرانہ! _دیگہ نشنوم از این حرفا،برو تو خالہ تم تنهاس! ظهر بود و ڪم پیش مے آمد عمو باقر براے ناهار بہ خانہ بیاید. خداحافظے گفتم و وارد حیاط شدم،در را بستم و بہ سمت عمارت قدم برداشتم. صداے آواز گنجشڪ ها و عطر گل محمدے در حیاط پیچیدہ بود. نور آفتاب درخشش عمارت سفید را بیشتر بہ رخ مے ڪشید. نزدیڪ گل هاے محمدے ڪہ رسیدم سرعت قدم هایم را ڪم ڪردم. با ولع هوا را داخل ریہ هایم دادم و چند ثانیہ چشم هایم را بستم. بہ زحمت از گل هاے محمدے و عطرشان دل ڪندم و بہ سمت پلہ هاے ایوان رفتم. پایم را روے اولین پلہ گذاشتم،خواستم یااللہ بگویم ڪہ صداے محڪم خالہ ماہ گل بہ گوشم رسید. صدایش بلند و رسا بود! _الهام خانم! زنگ نزدم براے تعارف تیڪہ پارہ ڪردن! گوش هایم تیز شد و زبانم تلخ! مردد از پلہ ها بالا رفتم و ڪنار در ایستادم‌. نفس در سینہ ام حبس شد. آرامش در صداے خالہ ماہ گل موج مے زد و همینطور تحکم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_دوم . _خوب مے دونین از چے حرف مے زنم! ماشالا سن و سالے از من و شما گذشتہ! دیگہ انقد مے فهمیم ڪہ حرف اصلے هر نگاہ و ڪلمہ ڪہ از زبون هرڪس بیرون میاد چیہ! من و شما بہ آخرت معتقدیم،حرفے پشت سر من و پسرم و دختر حاج خلیل نزنین ڪہ اون دنیا سر پل صراط جلوتونو بگیریم! تہ این حرفا بہ جاے خوبے ختم نمیشہ ها،نذارین همون دهنایے ڪہ پشت ما دروغ و دفنگ مے بافن فردا تو گوش هم پچ پچ ڪنن دختر حاج فتاح عیب و ایراد داش ڪہ پسر حاج باقر نخواستش! این ور ماجرارم ببینین! بہ اونام بگین! دستم را روے دهانم گذاشتم و زیر لب زمزمہ ڪردم:یا جدہ ے سادات! دیگر صدایے نیامد،چند ثانیہ بعد خالہ با آرامش گفت:من اتمام حجت ڪردم الهام خانم،وظیفہ ے خودم دونستم ڪہ با آرامش و صحبت ماجرا رو فیصلہ بدم. وگرنہ هم من هم شما هم خدایے ڪہ بالا سرمون شاهدہ میدونیم ڪہ این حرفا باد هواس! هیچ قول و قرارے بین ما رد و بدل نشده بود! به حاج فتاح و الناز جون سلام برسونین،خدافظ! دم پایے هایم را درآوردم و وارد راهرو شدم،از راهرو ڪہ گذشتم،خالہ جلویم ایستاد. صورتش ڪمے سرخ شدہ بود و چشم هایش نگران! بہ ندرت پیش مے آمد ڪہ خالہ ماہ گل را آشفتہ ببینم،دستے بہ موهایش ڪشید و گفت:چرا واسادے؟! بہ خودم آمدم و آب دهانم را مضطرب فرو دادم،آرام گونہ اش را بوسیدم. _سلام! حالتون خوبہ؟! جواب بوسہ ام را داد و گفت:علیڪ سلام! شڪر خدا خوبم! تو خوبے؟! چند روزہ نیستے! نگاهم بہ سفرہ ے ترمہ اے ڪہ روے زمین پهن بود افتاد،فقط یڪ بشقاب و خورشت خورے و قاشق داخل سفرہ بود و ڪنارش یڪ دستہ گل میخڪ! میخڪ هاے قرمز و سفید! خالہ ماہ گل رد نگاهم را گرفت و با شرم لبخند زد:از من بہ تو نصیحت مردا همیشہ بچہ مے مونن خالہ باید حسابے نازشونو بڪشی! بہ سمت سفرہ رفت و مشغول جمع ڪردن ظرف ها شد. _از وقتے محراب رفتہ،باقر اڪثرا ناهارا میاد خونہ اول مے نداخت گردن حاج خلیل ڪہ میاد پیش تو! امروزم با دستہ گل اومدہ میگہ بہ یاد قدیما سفرہ بنداز تو یہ ظرف غذا بخوریم! بہ جاے این ڪہ من سر تو هوو بیارم تو محرابو ڪردے هووے من! لبخند پر محبتے زدم:عمو باقر ماهہ! گونہ هایش گل انداخت و سر تڪان داد:اون ڪہ بلہ ولے ناز و اداشم زیادہ! ظرف ها را برداشت و بہ سمت آشپزخانہ رفت،متوجہ شدم ڪہ از من خجالت ڪشید! سرے تڪان دادم و ڪنار سفرہ زانو زدم،سفرہ را تا ڪردم و دستہ گل را برداشتم. بلند گفتم:تو یہ گلدون آب پر ڪن خالہ،این گلا تو گرما هلاڪ میشن! سپس بہ سمت میز غذا خورے رفتم و گل هاے میخڪ را روے آن گذاشتم. صداے خالہ از آشپزخانہ بہ گوشم رسید:بیا اینجا رایحہ! سفرہ بہ دست از ڪنار میز عبور ڪردم و وارد آشپزخانہ شدم. خالہ ماہ گل پشت ظرفشویے ایستادہ و مشغول قاچ ڪردن هندوانہ بود. سفرہ را داخل یڪے از ڪابینت ها گذاشتم و گفتم:زحمت نڪش خالہ اومدم خودتو ببینم! _پیش دستے و چنگال بیار. از ڪابینت دو پیش دستے و چنگال در آوردم،آرام گفتم:وقتے داشتم مے اومدم تو صداتو شنیدم! نفس عمیقے ڪشید و خونسرد گفت:خب! ڪنارش ایستادم،یڪے از پیش دستے ها را بہ دستش دادم و گفتم:یہ حرفے هس ڪہ نمے دونم زدنش درستہ یا نہ؟! نگاهم ڪرد،جدے و با آرامش! _مربوط بہ خانوادہ ے حاج فتاحہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،بزرگترین قاچ هندانہ را داخل پیش دستے گذاشت و گفت:برو بشین الان میام! چشمے گفتم و بہ سمت سالن راہ افتادم،روے مبل ڪہ نشستم خالہ هم پیش دستے بہ دست آمد و گفت:چرا روسریتو درنمیارے؟! توام مثل گلا هلاڪ میشے! لبخند زدم،محزون و معنادار! مرداد ماہ بود اما براے من نہ! از بس قلبم زیر و رو شدہ بود و تنم سرد از شنیدن نام الهام خانم و النازِ حاج فتاح! بہ روسرے ام دست نزدم،رو بہ رویم نشست و بہ هندوانہ ام اشارہ ڪرد:بسم اللہ! تڪہ اے هندوانہ ڪہ داخل دهانم گذاشتم خودش شروع ڪرد:با الهام خانم حرف مے زدم! _متوجہ شدم! مے دانست حرفے دارم ڪہ گفتنش آسان نیست،براے همین خودش پیش قدم شد. _دو سہ روز پیش رفتہ بودم سفرہ ے حضرت ابوالفضل خونہ ے حاج ڪمال! الهام خانمم بود،همین ڪہ وارد مجلس شدم بعضیا شروع ڪردن پچ پچ ڪردن‌. از همون دور با الهام خانم سلام و احوالپرسے ڪردم و رفتم یہ گوشہ نشستم‌. یڪم ڪہ گذشت یڪے از خانما تو گوشم پرسید:راستہ شما رفتین خواستگارے دختر حاج فتاح؟! منو میگے شاخ درآوردم! موندہ بودم چے بگم ڪہ خودش ادامہ داد ماشالا الناز عین پنجہ ے آفتاب مے مونہ! خانم،نجیب،تحصیل ڪردہ،با ڪمالات! باباشم ڪہ حاج فتاحہ! حیفہ ماہ گل خانم! منم بے هوا پرسیدم چے حیفہ؟! گفت ڪہ بذارے همچین دخترے از دستت برہ و پسرت خام یڪے دیگہ بشہ! هندوانہ در دهانم زهر شد،مات و مبهوت بہ چشم هاے خالہ خیرہ شدہ بودم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_سوم . لبخند مهربانے زد و گفت:تا آخر مجلس خیلیا چششون بہ من بود و باهم پچ پچ مے ڪردن! سر این ڪہ رفتیم خواستگارے دختر حاج فتاح و بلہ گفتن و ما زدیم زیرش! ڪہ این وسط یڪے دیگہ دل محرابو بردہ و پشیمونش ڪردہ. پرسیدم از ڪے شنیدین گفتن پرے خانم و مهین خانم! همسایہ هاے خودتون! ظرف هندوانہ را روے میز گذاشتم،دیگر میل نداشتم! آب دهانم را با شدت فرو دادم،خالہ ماہ گل نفس عمیقے ڪشید و ادامہ داد:دیروز عصر رفتم سراغ مهین خانم و پرے خانم،نمے خوام زبونم بہ غیبت وا بشہ خودت ڪہ اخلاقشونو مے دونے! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،منظورش یڪ ڪلاغ و چهل ڪلاغ ڪردنشان بود،یڪ ڪلمہ جلویشان حرف مے زدے پشت سرت دہ تا جملہ ے نامربوطش مے ڪردند! _اینا با خانوادہ ے حاج فتاح خیلے حشر و نشر دارن،گفتم چرا حرف اشتباہ بہ گوش همہ رسوندین؟! چرا آبرو هم از دختر حاج فتاح بردین هم پسر من؟! ڪہ پرے خانم برگشت گفت آبروے دختر حاج فتاح چرا باید برہ؟! آبروے اونایے ڪہ خطا ڪردن و اسم دختر مردمو رو زبونا انداختن باید برہ! دیگہ نذاشت من سوالے بپرسم و بهونہ آورد رفت تو خونہ ش،خانوادہ ے حاج فتاج خوب مے دونستن جلوے ڪے یہ ڪلمہ حرف بزنن ڪہ هزار تا داستان از یہ ڪلمہ دربیارہ! حاج باقر ڪہ گفت دارہ برمے گردہ بازار شمارہ ے خونہ ے حاج فتاحو گرفتم ڪہ با الهام خانم حرف بزنم‌. شروع ڪرد احوالپرسے و گلہ ڪردن ڪہ چرا اون روز زود رفتین انگار نہ انگار اتفاقے افتادہ. منم حرفو ڪشیدم بہ شنیدہ هام گفت روحشم خبر ندارہ! منم گفتم از خدا ڪہ پنهون نیس از شما چہ پنهون،روزے ڪہ افطارے دعوتتون ڪردم مے خواستم بچہ ها یہ نظر همو دیدہ باشن اما محراب همون شب گفت نمے خواد ازدواج ڪنہ منم جلوے شما حرفشو پیش نڪشیدم‌. تو این مدت رفت و آمد ما دو طرفہ بودہ،بعد از مراسم افطارے گرم گرفتیم و شما بیشتر بہ ما افتخار دادین ڪہ هم صحبت باشیم. نشون بہ این نشون ڪہ خودتون براے مراسم قربونے محراب و رایحہ اومدین،هیچوقت ماہ محرم افتخار دیدنتونو نداشتیم خودتون همون سال تشیف آوردین. بعدشم ڪہ حاج فتاح ماجراے زخمے شدن محرابو فهمید و الناز جانو برد بالاسرش. ایام عیدم ڪہ خودتون ما رو شام دعوت ڪردین. غیر از این بودہ ڪہ بہ ما لطف داشتین و خودتون خواستین بیشتر ارتباط داشتہ باشیم؟ من یا محرابم چہ حرفے زدیم ڪہ اشتباہ برداشت شدہ؟ چہ حرف و حدیثے از خواستگارے و ازدواج زدیم ڪہ الان بزنیم زیرش؟ نفس عمیقے ڪشید و ڪمے هندوانہ خورد. چند ثانیہ بعد ادامہ داد:هیچے دیگہ! از الهام خانم انڪار ڪہ این حرفا رو از زبون شما مے شنوم و خبر ندارم! ما از شما بہ ڪسے حرفے نزدیم! محرابم عین برادر الناز! تهشم گفتم حرفامو زدم هم خودش هم دور و وریاش حواسشون باشہ. بہ گوش اونام برسونہ نخوان جلوے دهنشونو بگیرن برخورد منم یہ شڪل دیگہ میشہ! لبم را گزیدم و زمزمہ ڪردم:شاید تقصیر منہ! _چیزے گفتے رایحہ جان؟! سرم را بلند ڪردم و بہ خالہ ماہ گل چشم دوختم:راستش... مڪث ڪردم،خالہ ڪہ تعللم را دید بلند شد و بہ سمتم آمد. ڪنارم نشست و دست هایم را میان دست هایش گرفت. لبخند پر مهرے زد و چشم هاے مهربانش را بہ صورتم دوخت:میدونم گفتن بعضے چیزا الان برات سختہ ولے شاید گفتنشون بهتر از نگفتنشون باشہ عزیزم! تو دخترمے،مادر راز نگهدار دخترشہ! هرچے بگے اگہ تو بخواے بہ هیچڪس نمے گیم! با زبان لبم را تر ڪردم،عرق شرم روے پیشانے ام نشست‌. برعڪس چند دقیقہ قبل ڪہ تنم یخ بستہ بود،داشتم شر شر عرق مے ریختم! گلویم را صاف ڪردم و در دلم صلواتے فرستادم. با زحمت و زور لب هایم را از هم باز ڪردم:فرداے اون روزے ڪہ رفتہ بودیم خونہ ے حاج فتاح،دم ظهر الناز اومد خونہ مون. _خب! چشم هایم را پایین انداختم و بہ گل هاے دامنش دوختم. _یہ سرے حرفا زد ڪہ نہ در شان من بود نہ در شان خودش! منم تند برخورد ڪردم! _چے گفت مگہ؟! سرم را بیشتر خم ڪردم،انگار صدایم از تہ چاہ بیرون مے آمد:گفت شب افطارے اے ڪہ دعوتمون ڪردہ بودن آقا محراب بهش گفتہ ڪہ علاقہ اے بهش ندارہ و دلش جاے دیگہ س! فڪ مے ڪرد منظورش... دیگر نتوانستم ادامہ بدهم،خالہ ماہ گل گرم دست هایم را میان دست هایش فشرد و پرسید:همینو گفت؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:روے گفتن بقیہ شو ندارم! نفسش را با حرص بیرون داد و زمزمہ ڪرد:لعنت بہ دل سیاہ شیطون! از الناز توقع نداشتم انقد بے پروا باشہ! حرفش عجیبہ،محراب با هرڪے شوخے و تعارف نداشتہ باشہ با زن جماعت دارہ! خجالت مے ڪشہ! اونوقت یہ ڪارہ بے دلیل برگشتہ بہ دختر حاج فتاح گفتہ دوسش ندارہ؟! مگہ بہ زور بردہ بودیمش خواستگارے ڪہ این حرفا رو بہ الناز بزنہ؟! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . اصلا این حرفا چہ دخلے بہ الناز داشتہ؟! دوبارہ با زبان لبم را تر ڪردم:چے بگم والا! اینطورے گفت! _بشنو و باور نڪن! مے ذارے از خود محراب بپرسم؟! گونہ هایم داغ شد:نہ خالہ! من... میان حرفم آمد:نمے گم بہ تو گفتہ! اگہ محراب همچین حرفے زدہ باشہ خیلے ڪار اشتباهے ڪردہ! سرم را بالا گرفتم اما بہ چشم هاے خالہ نگاہ نڪردم،آرام گفتم:هر طور صلاح مے دونین! مے ترسم این حرف و حدیثا باعث دردسر بشہ! با دست چانہ ام را گرفت و مجبورم ڪرد ڪہ بہ چشم هایش نگاہ ڪنم. از چشم هایش آرامش و محبت مے بارید،لبخند پر رنگے لب هایش را از هم باز ڪرد:بسپارش بہ من! لبخند مطمئنے زدم:چشم! خالہ دست هایم را رها ڪرد و نگاهش را بہ هندوانہ ام دوخت. _هندوانہ ت گرم شد،بخور خالہ! در دلم هنوز هول و ولا بود اما بہ روے خودم نیاوردم و مشغول خوردن باقے ماندہ ے هندوانہ ام شدم. چند ثانیہ بیشتر نگذشتہ بود ڪہ صداے باز و بستہ شدن در حیاط آمد. خالہ نگاهش را بہ سمت پنجرہ ها ڪشاند و گفت:حتما باقر یہ چیزے جا گذاشتہ! روسرے ام را مرتب ڪردم،دو سہ دقیقہ بعد صداے پر انرژے محراب در عمارت طنین انداز شد:ماہ گل خانم! ابروهایم بالا پرید و ضربان قلبم بیشتر! بے اختیار سر برگرداندم،از پشت پنجرہ قامت بلندش را دیدم ڪہ از پلہ ها با عجلہ بالا آمد و براے باز ڪردن بند پوتین هایش زانو زد،حواسش بہ ما نبود. همانطور ڪہ با بند پوتینش ور مے رفت گفت:نیستے صاب خونہ؟! خالہ لبخند پر شوقے زد و بہ سمت در ورودے رفت‌. _همہ ے اهل محل فهمیدن اومدے مامان جان! محراب پوتین هایش را شلختہ از پا در آورد و بہ سمت خالہ ماہ گل پر ڪشید. دستہ گل میخڪے در دست داشت،میخڪ قرمز! بازوهایش را دور تن خالہ قفل ڪرد و محڪم پیشانے اش را بوسید:دلم برات یہ ذرہ شدہ بود ماہ گل خانم! باشوآ دولانیم آنا! (دور سرت بگردم مادر) با تمام شدن این جملہ خالہ ماہ گل را محڪم در آغوشش فشرد و رگبارے شروع بہ بوسیدن پیشانے اش ڪرد،چندین و چند بار! دلم براے محبتش ضعف رفت،لبخند لب هایم را از هم باز ڪرد. بلند شدم و بہ سمت شان رفتم،خالہ خندید و گفت:علیڪ سلام! سلامت ڪو؟! محراب خواست حرفے بزند ڪہ نگاهش بہ من افتاد،قدمے برنداشتم. نمے دانم چرا سریع خالہ ماہ گل را از آغوشش جدا ڪرد! تازہ صورتش را دیدم،لباس سپاہ تنش بود خاڪے و غبارآلود! پوست صورت و دست هایش خشڪ شدہ و ترڪ برداشتہ بود. دستے بہ موهایش ڪشید و دستہ گل را بہ سمت خالہ ماہ گل گرفت. سر بہ زیر شد و محجوب،درست برعڪس چند دقیقہ قبل! پیش دستے ڪرد و گفت:سلام! آرام و جدے گفتم:سلام رسیدن بہ خیر! خالہ دستہ گل را از محراب گرفت و گفت:امروز عجب روزیہ! محراب سر بلند ڪرد و ابروهایش را بالا انداخت:چطور؟! خالہ با دست بہ میز غذاخورے و گلدان میخڪے ڪہ رویش ایستادہ بود اشارہ ڪرد:خونہ مون میخڪ بارون شدہ! نگاہ محراب بہ سمت من آمد و لبخند ڪم رنگے زد:دختر حاج خلیل از همون روز اول با من سر جنگ داشت! نذاشت اول من خوشالت ڪنم! خالہ ماہ گل خندید،همانطور ڪہ بہ سمت میز مے رفت گفت:ولے گلا رو بابات خریدہ! نگاہ و لبخند محراب رنگ شیطنت گرفت،بہ سمت راهرو عقب گرد ڪرد و در همان حین گفت:حاج باقرم خوب بلدہ نذارہ پسرت بہ چشت بیادا! خالہ ماہ گل قهقهہ زد و بلند گفت:باباتم مے گفت پسرت شدہ هووے من! محراب با ساڪش برگشت و پیشانے اش را بالا داد:خوبہ یہ دونہ پسرشم! اگہ دو سہ تا دیگہ مثل من داشت ڪہ محلمم نمے ذاشت! آرام خندیدم،خالہ ماہ گل مشغول جا دادن گل هاے محراب در گلدان شد. _ناهار خوردے؟! محراب ڪمے فڪر ڪرد و گفت:تو راہ یہ چیزے بہ عنوان ناهار قرار بود بخورم ڪہ قسمت طایفہ ے نادرے شد! متعجب نگاهش ڪردم و پرسیدم:چے؟! جدے گفت:امیرعباس یڪم حال ندار بود،شام و صبونہ نتونستہ بود بخورہ سهم منم نوش جان ڪرد! خندہ بر لب هایم نشست:گواراے وجودش! ولے امیر از طایفہ ے نادریا نیس از طایفہ ے تبریزیاس! نادریا سهم ڪسیو نمے خورن،قانعن! دست هایش را بالا برد:من تسلیم! از شما بہ عنوان نمایندہ ے خاندان بزرگ نادرے عذرخواهے مے ڪنم! خندہ ام را بہ زور قورت دادم:خواهش مے ڪنم! خستگے از سر و صورت و چشم هاے سرخش مے بارید. ساڪش را روے دوشش انداخت و گفت:با اجازہ برم یڪم بخوابم! خالہ سریع گفت:یہ چیزے بخور بعد! بہ معدہ ت رحم ڪن مجاهد! الان یہ چیزے برات درس مے ڪنم. محراب نگاهے بہ لباس هایش انداخت و گفت:یعنے مے ذارے با همین لباسا بشینم همین جا؟! نا ندارم مامان! خالہ سر تڪان داد و ابرو بالا انداخت:ولے دفعہ ے اول و آخرت باشہ! محراب لبخند پر رنگے زد و بہ سمت مبل رفت:بہ روے چشمم! ساڪش را ڪنار مبل انداخت و سریع نشست‌. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . مے دانستم جلوے من معذب است و نمے تواند دراز بڪشد. دلم نیامد اذیت بشود،رو بہ خالہ ماہ گل گفتم:خالہ با اجازہ تون من میرم‌. خالہ از چهارچوب در بہ سمتم برگشت،اخم ڪرد:تازہ اومدے ڪہ! راستے یادم رفت بپرسم تو ناهار خوردے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:آرہ خالہ جون،این روزا براے این ڪہ من تنها نباشم حاج بابا ناهارا میاد خونہ. خالہ ماہ گل لبخند زد:آرہ حاج باقر مے گفت چند روزہ بے یار و همدم شدم! ناهارا رو با حاج خلیل مے خوردم ڪہ چند روزہ میرہ خونہ میگہ بچہ م تنها نمے تونہ غذا بخورہ. منم گفتم خدا خیرش بدہ ڪہ باعث شد تو از بازار دل بڪنے و بہ اندازہ ے یہ ناهار خوردن بیشتر ببینمت! بشین یہ شربت بخور بعد برو،تنها مے خواے چے ڪار ڪنے؟! _شاید منم برم تبریز! خالہ بہ چهارچوب تڪیہ داد و پرسید:مگہ خان جون نمیاد تهران؟! شانہ بالا انداختم و گفتم:فعلا ڪہ راضے نشدہ! صداے محراب را از پشت سر شنیدم:من ڪہ میگم نمیاد از تبریز دل نمے ڪنہ! بہ سمتش برگشتم و گفتم:آرہ مامان فهیم ڪہ فعلا نتونستہ راضیش ڪنہ! فڪ ڪنم ماباید ڪم ڪم جمع ڪنیم بریم. محراب از روے مبل بلند شد و بہ سمت آشپزخانہ رفت. خالہ متعجب پرسید:ڪجا؟! _شما با رایحہ خانم حرف بزن،منم یہ نیمرو بزنم ڪہ واقعا گرسنہ ام. سپس از ڪنار خالہ عبور ڪرد و وارد آشپزخانہ شد،خالہ پشت سرش رفت. ماندہ بودم بروم یا نہ؟! براے خداحافظے بہ سمت آشپزخانہ رفتم‌. محراب ماهیتابہ را روے گاز گذاشت و داخلش ڪمے روغن ریخت. رو بہ خالہ ماہ گل گفت:برات تخم مرغ بزنم؟! خالہ دست بہ سینہ ڪنارش ایستاد:بیا ڪنار برات درس مے ڪنم! زیر گاز را روشن ڪرد و لبخند گرمے زد:یہ نیمرو ڪہ این حرفا رو ندارہ! دلم براے نیمروهاے خودم تنگ شدہ! خالہ ماہ گل دست هایش را از هم باز ڪرد و لبخند ڪجے زد:خوبہ قرمہ سبزے و فسنجون نمے تونے درس ڪنے وگرنہ دیگہ دستپخت ما رو نمے خوردے! محراب خندید و چیزے نگفت،نیم نگاهے بہ سمت من انداخت و پرسید:براے شما بزنم؟! سرم را تڪان دادم:نہ ممنون! خالہ پشت میز ڪوچڪے ڪہ گوشہ ے آشپزخانہ بود نشست و بے مقدمہ پرسید:تو بہ دختر حاج فتاح گفتے دوسش ندارے؟! لبم را گزیدم و براے این ڪہ زانوهایم تحلیل نرود بہ دیوار تڪیہ دادم. محراب با چشم هاے گشاد شدہ و ابروهاے بالا رفتہ بہ سمت خالہ برگشت. مبهوت گفت:چے؟! خالہ دوبارہ با آرامش پرسید:تو شب افطارے بہ دختر حاج فتاح گفتے دوسش ندارے؟! محراب ناباورانہ و با چشم هاے از حدقہ بیرون زدہ جواب داد:چرا باید همچین حرفے بزنم؟! من غلط بڪنم ڪہ بہ ڪسے از این حرفا بزنم! خالہ ماہ گل جدے گفت:مے دونستم دروغہ! محراب نگاهش را میان ما گرداند. گرہ ڪورے میان ابروهایش افتاد:ڪے اینو گفتہ؟! آب دهانم را فرو دادم و نگاہ مضطربم را بہ خالہ ماہ گل دوختم. خالہ خونسرد گفت:خودش گفتہ! منم گفتم محراب از این خبط و خطاها نمے ڪنہ! محراب نفسش را با حرص بیرون داد،گردن و گونہ هایش سرخ شدہ بود. _اللہ اڪبر! من بہ دختر حاج فتاح نگاهم نڪردم چہ برسہ باهاش حرف بزنم! اونم همچین حرفے! سپس با حرص در یخچال را باز ڪرد و دو عدد تخم مرغ برداشت‌. زیر لب گفت:دیگہ خوشم نمیاد با این خانوادہ رفت و آمد ڪنیم! شمام مے خواین رفت و آمد داشتہ باشین لطفا منو معاف ڪنین! خالہ بہ پیشانے اش چین داد و گفت:بہ نظر منم اینطورے بهترہ! دیگر نتوانستم بایستم و با عجلہ بہ سمت خالہ رفتم. هر دو طرف صورتش را بوسیدم و گفتم:من دیگہ برم! خدافظ! نگذاشتم خالہ بلند بشود و گفتم خودم مے روم،بدون این ڪہ بہ محراب نگاہ ڪنم زیر لب خداحافظے گفتم و از آشپزخانہ بیرون زدم. هنوز چند قدم بیشتر برنداشتہ بودم ڪہ صداے دو رگہ و پر از لرز محراب را شنیدم. فڪر ڪرد من رفتہ ام! _از اون روزے ڪہ رفتین خونہ ے حاج فتاح ختم قرآن هم تو هم رایحہ خانم یہ جورے شدین حواسم هستا! بہ خدا اگہ حرف بے ربط زدہ باشن نمے تونم ملاحظہ ڪنم! خودت بهتر از هرڪسے مے دونے من سر تو و ... حرفش را ادامہ نداد،جملہ ے خالہ ماہ گل بہ جانم آتش انداخت. _سر من و رایحہ با ڪسے شوخے ندارے! بہ راهرو رسیدم،صدایے از محراب در نیامد،صداے خالہ مهربان شد و پر سوز:این دختر همینطوریش تحت فشارہ! بذا با عقل و حرف زدن جمعش ڪنیم! سرعت قدم هایم بیشتر شد،نفهمیدم چطور از عمارت سفید بیرون رفتم! وقتے در حیاط را بستم نگاہ معنادار مهین خانم و زمزمہ ے زیر لبش را دیدم! نگاهش آنقدر حرف داشت ڪہ بغض بہ گلویم بیاندازد... خواستم سلام ڪنم ڪہ با اخم وارد حیاطشان شد و در را محڪم بست! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻