•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پانزدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . میدونے چند روز مامور گذاشتم تا ڪشیڪ بڪشہ ڪہ یہ روز ڪسے خونہ تون نباشہ بتونن اون اعلامیہ ها رو زیر تشڪ تختت جاسازے ڪنن؟! متحیر بہ چشم هایش نگاہ ڪردم:از شما چہ ڪارایے ڪہ برنمیاد! چقد راحت میتونین حقو ناحق ڪنین! این بار او پوزخند زد:منتظرم بیاد حرفشو ثابت ڪنہ! جانم بہ لرزہ افتاد! _یعنے چے؟! بہ سمت در رفت. مقابل در ڪہ رسید سرش را برگرداند:یعنے یا حرفشو ثابت میڪنہ و خودشو اطلاعاتے ڪہ دارہ رو تحویل ما میدہ یا... مڪث ڪرد و آهے ڪشید! _یا باید ثابت ڪنین اون اعلامیہ ها براے شما نبودہ! جان از تنم رفت اما اجازہ ندادم زانوهایم خم بشوند. تقہ اے بہ در زد و در باز شد. تا زمانی که از دیدم خارج بشود بدون هیچ نگرانے و ترسے خیرہ نگاهش ڪردم. در ڪہ بستہ شد صدایش را شنیدم. _محمودے! _بعلہ قربان؟! _احدے اجازہ ندارہ از جلوے این سلول رد شہ! فقط خودت براے خانم ناهار و شام میارے و میرے ولاغیر! محمودے نامے ڪہ صدایش زد چیزے گفت و صدایشان دور شد! با دور شدن اعتماد پاهایم دلیلے براے مقاومت ندیدند و روے زمین نشستند. زانوهایم را در بغل گرفتم و بے مقدمہ قطرہ ے اشڪے گونہ ام را نوازش ڪرد! _آخ محراب! آخ... اشڪ هایم شدت گرفت. باید دعا میڪردم بازگردد و خودش را تحویل اعتماد بدهد؟! یا برنگردد و دست اعتماد بہ سایہ اش هم نرسد؟! سرم را بہ زانوهایم چسباندم و خدا را از تہ دل صدا زدم! ڪہ عاقبت این ماجرا ختم بہ خیر شود! نہ براے من! براے حاج بابا و محراب! •♡• از لحظہ اے ڪہ اعتماد بیرون رفت تا چند ساعت بعد درِ سلول نمور و تاریڪ باز نشد. با صداے باز شدن در خودم را جمع ڪردم و هراسیدہ بہ در خیرہ شدم. مردے قد متوسط و لاغر اندام وارد شد. سیبل دستہ موتورے داشت و صورتے زرد. موهاے وسط سرش ریختہ بود و نزارتر نشانش مے داد! سینے ڪوچڪ گردے را با احتیاط ڪنار پایم گذاشت. بشقابے برنج و ڪاسہ اے مملو از خورشت قیمہ همراہ لیوانے آب در سینے جا گرفتہ بود. مرد صاف ایستاد و با صداے خش دارش گفت:این از غذاے پرسنلہ! جناب اعتماد سپردن حساب شما از بقیہ ے زندانیا سوا باشہ! توے این سلول ڪسے رفت و آمد نمے ڪنہ. ڪارے داشتین بهم بگین! پوزخند زدم چہ الطاف بزرگے! خواست بہ سمت در برود ڪہ صدایے از گلویم خارج شد! _من ڪجام؟! نگاهے بہ صورتم انداخت و جواب داد:نمیتونم بگم! بے توجہ پرسیدم:ڪمیتہ ے مشترڪ؟! چند ثانیہ نگاهم ڪرد و لب زد:نہ! وگرنہ ڪہ حسابتون با ڪرام الڪاتبین بود! سپس رفت! نگاهے بہ سینے غذا انداختم و از خودم دورش ڪردم! چرا باید اعتماد مے ڪردم؟! از ڪجا معلوم چیزے بہ خوردم نمے دادند؟! اما منطقم گفت اگر قرار بود اعتماد ڪارے ڪند بدون چیز خور ڪردن هم مے توانست! دور دور اوست! با این حال رغبتے بہ خوردن غذا نداشتم. دل نگران حاج بابا و مامان فهیمہ بودم! طفلے حاج بابا! حتما غیرت آذرے اش همراہ خون در رگش در جوش و خروش بود! مطمئنا از این شهربانے بہ آن ڪمیتہ دنبال من مے گشت. حتما در این بین گاهے هم توان پاها و صافے ڪمرش را از دست مے داد و عمو باقر یا امیرعباس عصاے دستش مے شدند! آن ها چہ مے فهمیدند حاج بابا چہ مے ڪشد؟! عمو باقر ڪہ دختر نداشت بداند حاج بابا چہ حالے دارد! عمو باقر دختر نداشت ڪہ بداند الان حاج بابا آرزو میڪند ڪاش هزار پسر داشت و هر هزار نفرشان اسیر ساواڪ مے شدند اما سایہ ے دختر جوانش نہ! چہ دل آشوب بود حاج بابایم. حس میڪردم و ضربان قلبم بالا و پایین میشد! نہ! حتما عمو باقر حال حاج بابا را مے فهمید! خودش مے گفت من و ریحانہ مثل دخترهاے نداشتہ اش هستیم. دخترهایے ڪہ حسرت داشتنشان را داشت! حتما حال او هم بد بود. حتما رگ غیرت او هم باد ڪردہ بود! حتما هرطور شدہ بہ محراب خبر مے داد! نمیداستم با خودم چہ مے گویم،قطعا هذیان مے گفتم. شاید تب هم داشتم،دستم را روے پیشانے ام گذاشتم اما سرد بود. نفس عمیقے ڪشیدم ڪہ بینے ام از بویے آشنا پر شد! بویے شبیہ بہ بوے خون! آمیختہ بہ بوے چرڪ و عرق! عق زدم،سریع دستم را روے دهانم گذاشتم و سعے ڪردم محتوایات نداشتہ ے معدہ ام را بالا نیاورم! اگر اعتماد بہ من لطف داشت و این وضعیتم بود واے بہ حال زندانیان دیگر! •♡• چهار روز از بودنم در آن سلول مے گذشت. در تمام آن چهار روز فقط بوے خون بہ مشامم مے رسید و هر از گاهے صداے فریاد و فحش و نالہ! فحش هایے ڪہ با شنیدنشان صورتم رنگ بہ رنگ مے شد و تنم از شرم داغ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_شانزدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . نمیدانم چقدر طول ڪشید تا از آن راهروے سیاہ و پر خون رد بشویم،براے من ساعت ها طول ڪشید! نہ ساعت ها نہ! بہ اندازہ ے سال ها! بہ اندازہ ے تمام هجدہ سال عمرم! بہ اندازہ ے قطرہ قطرہ خون هایے ڪہ روے آن موزاییڪ ها چڪہ ڪردہ و در گلوے زمینِ زندان جمع شدہ بود! نور خورشید ڪہ بہ چشم هایم تابید،دلم ڪمے گرم شد. حیاط خلوت بود و بے عابر. با راهنمایے محراب بہ سمت در بزرگ پستہ اے رنگ رفتم. درے ڪہ روز اول،با پاے خودم از چهارچوبش عبور ڪردم. نگهبان متعجب نگاهمان ڪرد،خواست اسلحہ اش را از ڪمرش آزاد ڪند ڪہ اعتماد نالید:خسروے! درو باز ڪن! نگهبان سرے تڪان داد و قفل در را باز ڪرد،محراب اسلحہ را بہ سمتش گرفت و گفت:اسلحہ تو بذار زمین! مرد با ڪمے مڪث ڪلت را از ڪمرش باز ڪرد و روے زمین انداخت. محراب رو بہ من گفت:اسلحہ رو با پات سر بدہ بیرون در! سرم را تڪان دادم و سریع با پایم ضربہ اے نثارش ڪردم ڪہ نزدیڪ در افتاد. بہ نگهبان زل زد:روتو برگردون! دستا رو سر! مرد خواست قدمے بہ سمت مان بردارد ڪہ محراب ڪلت را بہ سمتش گرفت و نزدیڪ پایش شلیڪ ڪرد! مرد غرید! محراب اخم ڪرد:روتو برگردون! یالا! نیومدم خالہ بازے! اعتماد لب زد:دارے خودتو این دخترو بدبخت میڪنے! نگهبان پشت بہ ما ایستاد و دست هایش را روے سرش گذاشت. محراب با سر بہ سمت دیوار پشتے اشارہ ڪرد،شانہ بالا انداختم ڪہ "یعنے چے؟!" حرڪت لب هایش را خواندم. _اونجا منتظرتن! خواستم بگویم "پس تو چے؟!" ڪہ صدایے از داخل ساختمان پیچید،صدا هر ثانیہ نزدیڪ و نزدیڪتر مے شد. محراب با حرص اما آرام با ڪلت بہ بازویم ضربہ اے زد و گفت:منتظر چے اے؟! این همہ راہ نیومدم ڪہ دوبارہ برگردے اون تو! گیج پرسیدم:پس...پس تو چے؟! حصار دست هایش را دور تن اعتماد تنگ تر ڪرد،عرق روے پیشانے اش نشستہ بود و ڪمے نفس نفس میزد. مضطرب نگاهے بہ پشت سر انداخت و گفت:فقط سریع برو! دارن میان! مردد بہ سمت در رفتم،اشڪے روے گونہ ام لغزید. حالم را ڪہ دید،اخم هایش در هم رفت. _اتفاقے نمیوفتہ البتہ اگہ بجنبے! کلتا رو بذار رو زمین! کلت ها رو روے زمین گذاشتم،بغض صدایم را لرزاند:محراب! یعنی آقا محراب! من... انگشت اشارہ اش را روے بینے اش گذاشت:هیس! وقت براے حرف زدن زیادہ! اشڪ دیدم را تار ڪرد:مطمئنے؟! چشم هایش خندیدند:شڪ ندارم! برو! بغضم را قورت دادم و سرم را تڪان،از چهارچوب در عبور ڪردم. چادرم را جمع ڪردم و زیر بغلم زدم. با تمام توانے ڪہ داشتم بہ سمت ڪوچہ پشتے دویدم. نگاهے بہ پشت سرم انداختم،در با شدت بستہ شد و صداے تیرے آمد! قلبم همراہ پاهایم از حرڪت ایستاد،نفس نفس میزدم. در آن هواے سوزناڪ،عرق از سر و رویم چڪہ میڪرد. خواستم بہ سمت ساختمان ڪمیتہ برگردم ڪہ صداے بوق ماشینے باعث شد سر برگردانم. پیڪان نارنجے رنگے ڪہ روے پلاڪش رنگ پاشیدہ شدہ بود،ڪنارم ترمز ڪرد. مردے ڪہ صورتش را با شال مشڪے رنگے پوشاندہ بود بلند گفت:بدو بالا رایحہ! متعجب سر خم ڪردم،چشم هایش شبیہ چشم هاے امیرعباس بودند! لب زدم:پسرعمہ؟! بے توجہ گفت:بدو بالا! سریع در سمت ڪمڪ رانندہ را باز ڪردم،همین ڪہ داخل ماشین نشستم صداے باز شدن در زندان و فریاد مردے بہ گوشم خورد. _ایست! امیرعباس سریع فرمان را چرخاند و دور زد. چند متر بیشتر نرفتہ بودیم ڪہ صداے برخورد گلولہ با بدنہ ے ماشین باعث شد جیغ بڪشم. صداے امیرعباس بالا رفت:آروم باش! سرتو بدزد! سپس سرعتش را بیشتر ڪرد،صداے شلیڪ گلولہ ے دیگرے بلند شد. دوبارہ بغضم سرباز ڪرد. سر برگرداندم تا پشت سرم را ببینم. خاڪ و دود بلند شدہ بود. دو مرد اسلحہ بہ دست پشت سرمان مے دویدند! چند ثانیہ بعد از دیدم محو شدند،بے اختیار هق هق ڪردم. لڪنت گرفتہ بودم:مِح...محراب...چے...چے میشہ؟! امیرعباس پوفے ڪرد:نگران نباش! سرم را بہ پنجرہ تڪیہ دادم و دستم را روے دهانم گذاشتم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هفدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . یہ ڪاشون بہ اسمش قسم میخورہ. اما پیریہ دیگہ! خودش صُب بہ صُب پا میشہ میرہ پاے داراے قالے،من میمونم و این خونہ ے در اندش! آہ غلیظے ڪشید:تا سہ چهار سال پیش منم گاہ و بے گاہ پاے دار قالے مے شستم اما دیگہ حاج حسین نذاش! از سر خاطرخواهے و سلامتیم! سپس بہ قالے اے ڪہ روے زمین پهن بود اشارہ ڪرد و گفت:اینم باهم بافتیم! ابروهایم را بالا انداختم و سوپ را قورتم دادم:یعنے شما و حاج حسین؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:آرہ! فڪ ڪنم سال اول ازدواجمون بود! ڪمے مڪث ڪرد و ادامہ داد:تقریبا چهل سال پیش! لبخند زدم:خیلے قشنگہ! _چشمات قشنگ مے بینہ! نگاهے بہ ڪاسہ ے سوپم انداخت و ادامہ داد:بدہ بازم برات بڪشم! متعجب رد نگاهش را گرفتم،ڪاسہ ے سوپم خالے بود! شرمگین نگاهش ڪردم:دستتون طلا! انقد خوشمزہ بود تند تند خوردم! از روے تخت بلند شد و سینے را از روے پایم برداشت. با خندہ گفت:هم این سوپ خوشمزہ بود هم تو گرسنہ! الان یہ ڪاسہ دیگہ ام برات میڪشم. سریع گفتم:نہ! نہ! سیر شدم! اخم ڪرد:از سر تعارف دروغ نگو دختر! دروغ گناهیہ ڪہ هم این دنیا بلاگیرت میڪنہ هم اون دنیا! لب گزیدم،از اتاق خارج شد و پنج دقیقہ بعد آمد. دوبارہ سینے را روے پایم گذاشت و سر جاے قبلے نشست. _خب تو از خودت بگو! آقا محراب ڪہ چند روز پیش زنگ زد فقط گفت یہ مهمون عزیز برامون میفرستہ. لب هایم را براے لبخندے تصنعے ڪش دادم:چے بگم؟! _وا! چے باید صدات بزنم؟! از لحنش خندہ ام گرفت:رایحہ! رایحہ ام! _آرہ پسرعمہ ت گفت! خندہ ام شدت گرفت:شما ڪہ مے دونین چرا مے پرسین؟! _ڪہ صداتو بشنوم! پاڪ خودتو باختیا! رنگ و رو برات نموندہ. نفس عمیقے ڪشیدم،پرسید:چند سالتہ؟! درس میخونے؟! _هیجدہ! بعلہ! با چشم هایش بہ ڪاسہ ے سوپ اشارہ ڪرد:بخور از دهن افتاد. چشمے گفتم و قاشقے سوپ خوردم. مرضیہ خانم سوال هایش را از سر گرفت:پدر توام مثل حاج باقر بازاریہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:بلہ! همون ڪنار حجرہ ے عمو باقر. _پس توام با فرش و قالے ناآشنا نیستے! _بگین نگین! شما همین جا حجرہ دارین یا فرشاتونو میفرستین تهران؟ _هر دو! از روے تخت بلند شد و یاعلے اے گفت. _من میرم بساط شامو آمادہ ڪنم،سوپتو خوردے برو یہ دوش بگیر. گفتم وسایلت ڪہ تو ڪمدہ،حموم و دستشویے همین بیرون ڪنار اتاقتہ. این طبقہ ڪسے نمیاد راحت باش. تشڪر ڪردم،مرضیہ خانم ڪہ از اتاق بیرون رفت سوپم را با ولع بیشتر خوردم و از تخت پایین رفتم. در ڪمد را باز ڪردم،دو چمدان روے هم افتادہ درونش جاے گرفتہ بودند. چمدانے ڪہ ڪوچڪتر بود را با تقلا پایین ڪشیدم و بازش ڪردم. داخلش ڪتاب هاے درسے ام بودند و چند دفتر و خودڪار. مقدارے پول و آجیل و خشڪبار هم ڪنارشان بود. در چمدان را بستم و ڪنار ڪمد گذاشتم،چمدان بزرگتر را باز ڪردم. محتویاتش لباس و ڪمے وسایل خردہ ریز بود. حولہ و سارافون بلندے بیرون ڪشیدم و بہ سمت در رفتم. احساس میڪردم فشارم افتادہ اما از بوے عرق و خونے ڪہ میدادم داشت حالم بد میشد. در اتاق را باز ڪردم،راهروے نسبتا بزرگے مقابلم قرار داشت و دو اتاق. بہ سمت چپم نگاہ ڪردم و بہ سمت در رفتم. دستگیرہ ے در را فشار دادم. وارد راهروے ڪوچڪے شدم ڪہ در چپ و راستش دو در قرار داشت. در سمت راست باز ڪردم و سرڪ ڪشیدم،حمام بود. نفس آسودہ اے ڪشیدم و دوش آب را باز ڪردم،فڪر نمے ڪردم روزے از دیدن حمام آنقدر خوشحال بشوم! بعد از دوش گرفتن با احتیاط بہ اتاق بازگشتم،سینے روے تخت نبود. سریع لباس پوشیدم و روسرے بلندے سر ڪردم. سر و صدایے از طبقہ ے پایین نمے آمد،آرام از پلہ هاے فرش شدہ پایین رفتم. وارد سالن بزرگے با معمارے سنتے شدم،دیوارهاے سالن مثل طبقہ ے بالا سفید و گچ برے شدہ بودند اما بسیار باشڪوہ و چشم نوازش تر! دور تا دور سالن را پنجرہ هاے قدے هلالے شڪل با شیشہ هاے رنگے احاطہ ڪردہ بودند. زمین با فرش هاے دست باف زینت شدہ و دیوارها با نقاشے هاے مینیاتورے! چشم هایم برق زد،نگاهم بہ گوشہ ے سالن افتاد. حاج حسین ڪنار یڪے از پنجرہ ها نشستہ و ڪتاب مے خواند. آرام گفتم:دوبارہ سلام! چشم هایش را از ڪتاب گرفت و سر بلند ڪرد:علیڪ سلام باباجان! چرا اومدے پایین؟! _حالم خوبہ! گفتم بیام ڪمڪ مرضیہ خانم! _مهمون و ڪمڪ؟! ابرو بالا انداختم:یعنے یڪے دو روز اینجام؟! متعجب نگاهم ڪرد:فڪ نڪنم! یڪم بیشتر! لبخند زدم:پس مهمون نیستم! البتہ جسارتا! ڪسے مهمونہ ڪہ یڪے دو روز هوار میشہ رو سر صاب خونہ! نہ چندین و چندین روز! بلند خندید:ماشاللہ بہ این زبون! حالا شما یڪے دو روز ڪار نڪن تا حڪم مهمونیت تموم بشہ! _آخہ... _آخہ و ولے و اما ندارہ! بیا اینجا! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هجدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . نگاهے گذرا بہ من انداخت و پشت ڪرد،متعجب بہ قامتش خیرہ شدم‌. آنقدر بے ملاحضہ نبود ڪہ بے خداحافظے برود. بہ سمتش قدم برداشتم و صدایش زدم:آقا حافظ! نیم رخش را بہ سمتم برگرداند:بلہ؟! بہ زور لبخند زدم:ممنون از ڪمڪتون! بہ زحمت افتادین! جدے سر تڪان داد:خواهش میڪنم انجام وظیفہ بود. خواست قدمے بردارد ڪہ پرسیدم:چیزے شدہ؟! از من ناراحتین؟! از سوالم جا نخورد،نفس عمیقے ڪشید و زمزمہ ڪرد:خدافظ! چند قدم دیگر جلوتر رفتم. _یہ لحظہ! همیشہ رسم ادبو یہ جور دیگہ بہ جا میاوردین! چے ڪار ڪردم ڪہ مستحق این همہ بے احترامے ام؟! بہ چشم هایم خیرہ شد:قصد بے احترامی نداشتم اگہ ناخواستہ بے احترامے ڪردم ببخشین. دست بہ سینہ شدم:نہ نمے بخشم! چون ناخواستہ نبودہ! شما امروز میخواین غیر مستقیم یہ چیزے بهم بگین! بهترہ رڪ و پوس ڪندہ حرفتونو بزنین! چشم هایش سرد شد:مطمئنین؟! سرم را با اطمینان تڪان دادم:بعلہ! _از ما و محراب دور باشین! چشم هایم گرد شد و دهانم نیمہ باز. _منظورتونو نمے فهمم! پوزخند زد:شایدم مے فهمینو بہ روے خودتون نمیارین! دوبارہ قصد رفتن ڪرد ڪہ جدے گفتم:گفتم رڪ و پوس ڪندہ حرفتونو بزنین پس ڪامل تا تهش برین! بہ سمتم برگشت:ڪاملش اینہ تو گروه ما جا واسہ آزمون و خطا نیس! جا واسہ حاشیہ نیس! جا واسہ شما نیس رایحہ خانم! ما براے محراب برنامہ هاے بزرگ داریم چون لیاقتشو دارہ. چون مَردشہ! تہ آرزو و آمال شما چیہ؟! خانم دڪتر شدن؟! اول آرزوے من و بچہ ها براے محراب،اون بالا بالاها بودنہ! یعنے مرد سیاست! مرد جهاد! مرد مبارزہ! محراب همینہ! مرد مبارزِ مجاهدے ڪہ حقشہ تو نقطہ ے مهم این انقلاب باشہ! اوضاع فرق میڪنہ،پهلوے دیگہ موندنے نیس ڪارو باید سپرد دسِ اهلش! ڪے اهل تر از محراب و امثالش براے این مملڪت؟! فردا ڪہ محراب از روے تخت بلند بشہ دوبارہ را میوفتہ تو خیابونا و جلسہ ها و خط دادن بہ بچہ ها! محراب مرد یہ جا نشستن نیس! مثل خیلے از مرداے دور و ورتون نیس! با این ڪارے ڪہ ڪرد باید بیست و چهار ساعتہ بپامش. خدا میدونہ با چہ مڪافاتے تونستیم درش بیاریم و یڪے از رابطاے ڪلہ گندہ مونو راضے ڪنیم تا اون اعتمادِ پدر سوختہ رو منتقل ڪنہ یہ جا دیگہ و این پروندہ رو از زیر دستش بڪشہ بیرون‌‌. گفتم محراب مردِ یہ جا نشستن نیس! لازم باشہ الان تهرانہ دو دیقہ دیگہ اون سر ایران،مشڪلے پیش بیاد خودشو مے رسونہ! محراب حاج خلیل و حاج باقر نیس رایحہ خانم! همین! اخم هایم را درهم ڪشیدم:لُپِ ڪلام؟! چشم هایش برق زد:ڪارے بہ ڪارش نداشتہ باشین! سپس بدون این ڪہ بگذارد حرفے از دهانم خارج بشود رفت و در را پشت سرش بست! مات و مبهوت بہ در بستہ خیرہ شدہ بودم،حرف هایش مثل سطل آب یخے روے سرم ریخت. او از ڪجا مے دانست ڪہ دلِ وا ماندہ ے من اسیرِ محراب شدہ؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نوزدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . بگویم:چلہ ے چے بگیرم ڪہ دلش واسہ من شہ؟! هان؟! ذڪر چے دارے واسہ آروم ڪردن دلِ بے تاب؟! یا اصلا دوا چے دارے واسہ دلِ عاشق؟! حتما نسخہ اے داشت براے حال پریشان من،حتما مرهمے براے قلبم داشت. حتما وردے یادم مے داد ڪہ وقتے مدام مامان فهیم از الناز تعریف مے ڪرد و مے گفت چقدر خالہ ماہ گل و عمو باقر دوستش دارند،بغض چمبرہ نزند در گلویم. حتما چارہ اے داشت براے وقتے ڪہ مامان فهیم مے گفت:ماہ گل گفت اگہ محراب تا قبل محرم سرپا بشہ نداے خواستگاریو بہ حاج فتاح اینا میدن،اگہ نہ میمونہ براے بعدِ محرم و صفر! رخت و لباستونو آمادہ ڪنین ڪہ عروسے داریم! ڪہ دق نڪنم! شور انقلاب و غمِ عشقے بے سرانجام باهم بر سرم آوار شدہ بود! دلم بهانہ اے براے دیدنش مے خواست و عقلم اجازہ نمے داد! در قلب ما رسم نبود براے چشم هایے ڪہ صاحب داشتند بمیرے! باید قصہ ے چشم ها را تمام مے ڪردم،باید چشم هایش را بہ دیگرے مے سپردم و خواهرانہ مجلس شادے اش را مے گرداندم. حتما دخترش من و ریحانہ را عمہ صدا مے زد! قصہ را ڪہ اینطور تمام مے ڪردم قلبم محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبید و نفسم را تنگ مے ڪرد. بغض را همراہ خود مے آورد و چشم هایم تار مے شد. مدام از خودم مے پرسیدم یعنے ممڪن است براے این ڪہ حرص الناز را دربیاورد،او را هم غلیظ "دخترِ حاج فتاح!" صدا بزند؟! ڪاش مے فهمید ڪہ دختر حاج خلیل از این فڪر و خیالات دیوانہ شدہ! دهم آذر ماہ بود،شب اول محرم. خبرے از مراسم خواستگارے نشد،دلم ڪمے آرام گرفت و نهیب زد:هنوز وقت دارے ڪہ عاشقش باشے! هنوز براے دیگرے نشدہ بود...پیراهن بافت سیاہ بلندے بہ تن ڪردہ بودم. داشتم موهایم را مے بافتم ڪہ زنگ در را زدند. مامان فهیم و ریحانہ براے خریدن خرما و گردو بیرون رفتہ بودند،هرسال یازدہ شب محرم را مجلس روضہ داشتیم. زنانہ خانہ ے ما بود و مردانہ خانہ ے عمو باقر،بے حال چادر رنگے اے سر ڪردم و از پذیرایے رد شدم. پشت در ڪہ رسیدم پرسیدم:ڪیہ؟! صدایش قلبم را بے تاب ڪرد! _منم! دستے بہ چادرم ڪشیدم و سریع در را باز ڪردم. قامتش را دیدم،صاف ایستادہ و نگاهش بہ زمین بود. خبرے از زخم ها و ڪبودے هاے روے صورتش نبود،لباس مشڪے بہ تن داشت. ظاهرا حالش خوب بود و سرحال،تنها گچ دستش هنوز از آن ماجرا بہ یادگار ماندہ بود. نگاہ خیرہ ام را ڪہ دید سر بلند ڪرد و گفت:سلام! گلویم را صاف ڪردم و گفتم:سلام! خدا رو شڪر بهترے؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:الحمداللہ! شما خوبے؟! سپس آرام ادامہ داد:شنیدم از دستِ انقلابیا شبا تا صبح بیدارے! لبخند زدم،از آن ها ڪہ چال گونہ ام را بہ رخ مے ڪشید! _منم خوبم! یعنے الان من تو گروہ انقلابیا نیستم؟! از سوالم جا خورد،چند ثانیہ مڪث ڪرد و پرسید:دوس دارے باشے؟! شانہ بالا انداختم:اگہ دعوتم ڪنن افتخار حضورم نصیبشون میشہ! لبخند محوے لب هایش را از هم باز ڪرد:عجب! حاج خلیلم راضے ان بہ این افتخار؟! _صد البتہ! راضے ام نباشن پسرشون میتونہ راضے شون ڪنہ! لبش را گزدید تا نخندد. _استغفراللہ روز اول محرمے! _استغفراللہ ندارہ سعادت داشتن دارہ! لبخند تمام صورتش را گرفت بدون این ڪہ صورتش از درد جمع بشود! _حیف ڪہ ما این سعادتو نداریم! سرم را تڪان دادم:صد حیف! اومدے نامہ ے دعوت بدے پشیمون شدے؟! پیشانے اش را بالا داد:نہ خیر! اومدم از صابخونہ ڪسب اجازہ ڪنم براے آوردن پرچم سیاہ و ڪتیبہ! با سر بہ حیاط اشارہ ڪردم:ڪسے خونہ نیس! مامان و ریحانہ رفتن خرید،یڪم دیگہ پیداشون میشہ. اگہ... خجالت زبانم را بست،سریع منظورم را گرفت و گفت:منو چندتا از بچہ هاییم! سپس نگاہ پر از شرم و حیایش را بہ در دوخت،آرام گفتم:درو براتون باز میذارم. چشم هایش از در دل ڪندند و بہ چشم هایم خیرہ شدند. _لطف میڪنے! چند قدم از در فاصلہ گرفتم و تا آخر آن را باز گذاشتم‌. محراب ڪہ دید هنوز ایستادہ ام گفت:شما برو تو،من راهنمایے شون میڪنم! آرام لب زدم:باشہ! نمے دانست ڪہ میخواهم یڪ دل سیر تماشایش ڪنم! خوب ببینم مثل قبل،راحت و استوار روے پاهایش ایستادہ و ڪمے هم از قهوہ ے چشم هایش بنوشم! عقب تر ڪہ رفتم نگاهم را از پا تا سرش بالا بردم،صاف ایستادہ بود. چشمش بہ سرڪوچہ بود،از پلہ هاے ایوان ڪوچڪمان بالا رفتم و دوبارہ بہ قامت بلندش خیرہ شدم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیستم #عطر_یاس #بخش_دوم . سریع میان حرفش دویدم:بهش یاد میدم! اتفاقا ڪار خوبے ڪردے باید جایگزین داشتہ باشیم! یعنے داشتہ باشین! مصلحت یہ گروہ بہ نظر فردے نیس! تعجب در صورتش نشست:داشتہ باشین یعنے چے؟! فڪ میڪردم بہ قول خودت افتخار حضورت نصیبِ انقلابیا شدہ! گلویم را صاف ڪردم:نمیدونم حاج بابا گفتہ یا نہ ڪہ چند روز طول ڪشید تا نظرمو بگم. خیلے فڪر ڪردم تا بہ این نتیجہ رسیدم یڪے دو روز بیام ببینم از پسش برمیام یا نہ! شرایطم خاصہ! با وجود اعتماد و ماجراے ڪمیتہ نمیخوام دوبارہ مشڪلے پیش بیاد! نہ بخاطرہ خودم،بخاطرہ حاج بابا و مامان فهیم! نفسم را بیرون دادم و ادامه:منم باید اینا رو زودتر میگفتم! تعلل را در چشم هایش دیدم،خواستم بہ سمت زیرزمین بروم ڪہ پرسید:بہ نظرت انقد بے فڪرم ڪہ نتونم مراقبت باشم؟! لبخند زدم،بہ زور! چہ میدانست دردِ من خودِ اوست،نہ اعتماد و این بهانه ها! _نمیخوام ڪسے مراقبم باشہ! باید خودم مراقب خودم باشہ ڪہ بتونم تو این شرایط دووم بیارم! اینم بہ مصلحت همچین گروهے نیس،وابستگیاے فردے دردسر ساز میشہ مثل ماجراے ڪمیتہ! همونقد ڪہ شما شرمندہ ے حاج بابا و مامان فهیم شدے،منم شرمندہ ے عمو باقر و خالہ ماہ گل شدم و هستم! اخم ڪرد:هر طور صلاح میدونے! دوبارہ خواستم قدم بردارم ڪہ طاقت نیاوردم و گفتم:یہ عذر خواهے ام بهت بدهڪارم و یہ تشڪر! بہ قهوہ ے چشم هایش خیرہ شدم،از پشت پردہ ے اشڪ! _معذرت میخوام ڪہ تو تمام این هیجدہ سال متوجہ نشدم ڪہ... ڪہ چقد برادر خوبے هستے! ممنونم ڪہ خیلے جاها هوامو داشتیو متوجہ نشدم... امیدوارم بتونم از این بہ بعد برات خواهر خوبے باشم،مثل ریحانہ! بهت چشم هاے قهوہ اے رنگش را فرا گرفت. دهان باز ڪرد اما چیزے نگفت،با سرعت بہ سمت پلہ ها رفتم و پلہ هاے مرمری را یڪے دوتا رد ڪردم. بغض این بار بہ جاے گلویم،قلبم را فشرد. وارد انبارے ڪہ شدم گرد خاڪ وارد دهانم شد و عطسہ ڪردم. دو میز چوبے بہ دیوار چسبیدہ بود و دو ماشین تایپ نو و سیاہ رنگ روے آن ها خودنمایے مے ڪرد. دو صندلے چوبے پشت میزها قرار داشت و دو صندلے در گوشہ ے دیوار. روے یڪے از میزها یڪ رادیو و دستگاہ و چند نوار ڪاست قرار داشت. یڪ قفسہ ے ڪتاب هم در سمتم راستم ایستادہ بود. تصویر سیاہ و سفید امام از روے دیوار بہ همہ لبخند میزد. با صداے عطسہ ڪردنم،سر همہ بہ سمت من چرخید. الناز پشت میز نشستہ و الیاس بالاے سرش ایستادہ بود. ریحانہ هم ڪنجڪاو بہ آن ها نگاہ مے ڪرد،بہ سمت میز خالے رفتم و ڪنار الناز نشستم. نگاهم را بہ الیاس دوختم:شما متن یا اعلامیہ اے همراهتون هس ڪہ تایپ ڪنیم؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان داد:نہ! انگشتم را روے دڪمہ ها فشردم و خواستم جملہ اے بنویسم،لبم را بہ دندان گرفتم. بے هدف جملہ اے نوشتم تا فونت را ببینم و بہ الناز ڪار ڪردن با دستگاہ را نشان بدهم. توپ هاے ڪوچڪ روے ڪاغذ مے چرخید و حروف را نقش میزد. محراب وارد شد و ڪنار ریحانہ،دست بہ سینہ ایستاد. بعد از نوشتن چند جملہ،مشغول تعویض توپ ها براے تغییر فونت نوشتہ و یادگیرے الناز شدم. الناز در سڪوت و با دقت بہ دست هایم خیرہ شدہ بود،الیاس گفت:مشخصہ با ماشین خیلے ڪار ڪردین! لبخند زدم:نہ! چندبار بیشتر با ماشین تایپ نڪردم! الناز ابروهایش را بالا انداخت:پس چطور انقد سریع باهاش ڪار میڪنے؟! _دستم تندہ! شمام چند روز باهاش ڪار ڪنے دستت از من تندتر میشہ! لبخند زد:امیدوارم! ولے بہ نظرم طول بڪشہ خیلے دقت مے خواد! با درد بہ رویش لبخند زدم:نہ اصلا سخت نیس! چندبار باهاش بنویسے میبینے از آب خوردنم آسونہ. سپس از محراب خواستم اعلامیہ اے برایم بیاورد تا همراہ الناز تایپ ڪنیم. محراب ڪاغذے از زیر پلیورش بیرون ڪشید و ڪنار دست من و الناز گذاشت. همراہ الناز مشغول بازے با دڪمہ هاے ماشین شدیم،محراب غرق فڪر بود و ریحانہ با ذوق ما را تماشا مے ڪرد. الیاس سڪوت را شڪست:آقا محراب! اینجا امنہ؟! آخہ گفتے خیلے وقتہ خالیہ،ممڪنہ بہ رفت و آمدتون شڪ ڪنن! محراب نگاهش را از زمین گرفت و گفت:اڪثر همسایہ ها نیستن! یعنے خارج از ڪشورن گاهے براے تعطیلات و استراحت میان. بقیہ ام سرشون بہ ڪار خودشونہ،حڪومت نگران این طبقہ نیس چون تو هر شرایطے حالشون خوبہ! انقد غرق پول درآوردن و خوشیاشون هستن ڪہ بہ فڪر مردم و انقلاب ڪردن نیوفتن! الیاس سرے تڪان داد:والا همینطورہ! محراب نگاهے بہ ما انداخت و از الناز پرسید:بہ نظرتون چقد طول میڪشہ یاد بگیرین؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_دوم . شبیہ بہ مردهایے ڪہ بعد از خدا مے توانستے معشوق شان باشے! محراب شبیہ بہ آیہ ے "اناللہ وانا الیہ راجعون" بود! از آن خدا بود و بہ سوے خدا باز مے گشت،تمام ایمان و آرمان و عشقِ محراب همین بود! براے این ایمان و آرمان و عشق،همراهے میخواست ڪہ با جان و دل قبول ڪند ایمان و آرمان و عشق دومش باشد! ڪہ چند قدم از محراب جلوتر باشد براے بال و پر شدن و تربیت ڪردن "محراب ها"! مردے مثل محراب،همسر و هم بستر نمے خواست! همراہ مے خواست! رفیق مے خواست! شریڪِ میدان بلا مے خواست! و من چہ؟! مے توانستم فقط همسر باشم یا همراہ و رفیق؟! الناز چہ؟! شاید مے توانست! تفاوت ظاهر و اخلاق ما،مثل تفاوت زمین و آسمان بود! محراب مردِ در دام افتادن عشق زمینے نبود! محراب تڪہ اے بود از آسمان ڪہ خدا بہ زمین بخشیدہ بود! آسمان هر چقدر هم خاڪے باشد،اسیر زمین و زمان نمے شود! آسمان،آسمان را مے خواست! من آسمان نبودم! در تمام این هجدہ سال ڪہ نبودم! من غرق زمین بودم و دنیاے آسمانے ها را نمے شناختم... حتما الناز از جنس آسمان بود ڪہ خالہ ماہ گل،او را براے آسمانِ خانہ اش مے خواست! بلند شدم و بہ سمت پنجرہ رفتم،پردہ ے حریر را ڪنار زدم و پنجہ ے پا بلند ڪردم براے دیدن پنجرہ ے اتاقش! تردیدے در عشقش نداشتم اما در ایمان و آرمان هایم چرا! ایمان و آرمان ریالے نمے ارزید اگر بستہ بہ آدمے مے شد! ایمان و آرمان‌ فقط مختص بہ خداست! رسم عشق بخشندگے ست و خواستن خیرترین ها براے معشوق،حتے اگر آن خیر "معشوقِ معشوق" باشد! شاید حڪمت این دلدادگے رسیدن بہ خدا بود. بعد از هجدہ سال خواب،تلنگرے بود براے بیدارے! داشتم مے گفتم رسم عشق،بخشندگے ست! خواستن خیرترین ها براے "معشوق"! آن شب،من آسمان را بہ آسمان بخشیدم! محراب را بہ الناز بخشیدم... باید براے خودم و دلم ڪارے مے ڪردم،باید دنبال به خدا مے گشتم... •♡• دو سہ روز ڪہ از ماجراے باغ قلهڪ گذشت،حاج بابا پرسید اوضاع چطور است و چہ تصمیمے گرفتہ ام‌؟! گفتم ترجیح میدهم در خانہ سنگر بگیرم. قرار شد جدا از فعالیت هاے حاج بابا با محراب و دوستانش،حاج بابا برایم اعلامیہ بیاورد تا من دستے بنویسم و اعلامیہ ها را بہ اطراف تهران برساند. بہ مردمے ڪہ در تهران،دور از امڪانات و زرق و برق پایتخت بودند! روزها درس مے خواندم و شب ها اعلامیہ مے نوشتم،دیگر نمازهایم این ور آن ور نمے شد. موذن ڪہ اللہ اڪبر را مے گفت،وضو مے گرفتم و رو بہ قبلہ مے ایستادم! از محراب خبرے نداشتم،یعنے ترجیح میدادم زیاد در جمع خانوادہ نباشم ڪہ خبرے از محراب بشنوم! تنها چیزے ڪہ مے دانستم این بود ڪہ محراب از همان روز بخاطرہ فعالیت و امنیت گروهش در باغ قلهڪ ساڪن شدہ بود! بیشتر سرگرم خواندن ڪتاب هاے مذهبے و دنبال ڪردن اخبار روز بودم. یڪ روز قبل از نوزدهم آذر،آیت اللہ طالقانے مردم را براے شرڪت در راهپیمایے روز تاسوعا و عاشورا دعوت ڪرد. قرار شد دستہ جمعے براے راهپیمایے برویم. چون روزنامہ ها در اعتصاب بودند و رادیو و تلویزیون در دست نیروهاے نظامے بود،همراہ ریحانہ و حاج بابا براے دعوت مردم بہ راهپیمایے تعداد زیادے اعلامیہ ے دستے نوشتیم. روز تاسوعا ڪہ بہ خیابان رفتیم،بہ جاے علم و ڪتل در دست مردم عڪس امام و همرانش و بعضے از شهدا بود! قرار بود از پیچ شمران تا میدان شهیاد پیادہ روے ڪنیم،اڪثر جمعیت نام و نشانے خود را روے ڪاغذ نوشتہ و در جیب هایشان گذاشتہ بودند تا اگر زخمے یا شهید شدند شناسایے بشوند. من و مامان فهیم و ریحانہ،محڪم دست یڪدیگر را گرفتہ بودیم تا میان جمعیت گم نشویم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_دوم #عطر_یاس #بخش_دوم . حاج بابا عادت بہ داد و بیداد نداشت مگر مواقعے ڪہ خیلے عصبانے مے شد یا مے خواست محبتش را نشان بدهد! مثل همین جملہ ے آخرے ڪہ بہ مامان فهیم گفت،منظورش این بود ڪہ تاب اشڪ هاے مامان را ندارد! محراب نفس عمیقے ڪشید و گفت:شاید بهتر باشہ باز رایحہ خانم برہ پیش حاج حسین و مرضیہ خانم! آرام گفتم:نہ! اگہ ردمو بزننو بلایے سر اون بندہ هاے خدا بیارن چے؟! ریحانہ سریع اضافہ ڪرد:شاید برامون بہ پا گذاشتہ باشہ! این را ڪہ گفت دلم هورے ریخت! دوبارہ سڪوت میان مان حاڪم شد. گلویم را صاف ڪردم و ناگهان گفتم:با اجازہ تون نہ جایے میرم نہ شوهر میڪنم! همہ ے نگاہ ها بہ سمت من برگشت،اشڪے روے گونہ ے مامان لغزید:مرحبا! پس چے ڪار ڪنیم؟! آب دهانم را فرو دادم،تعلل داشتم اما محڪم جواب دادم:همین جا میمونم! اگہ فرار ڪنم تو این بازے باختم! فرار ڪردنم باعث میشہ پیش خودش فڪ ڪنہ ازش ترسیدم و ڪوتا نمیاد چون دنبال ترسوندن و اذیت ڪردنمه! خون من از بقیہ ے آدمایے ڪہ هر روز دارن تو این مملڪت از دَس میرن رنگین تر نیس مامان فهیمہ! انقدے ام قد ڪشیدم ڪہ بتونم از پس خودم بربیام و خوب و بدمو تشخیص بدم! میمونم همین جا،تو خونہ ے خودم! آستہ میرم و میام،هر شبے یہ صبحے دارہ! هر تاریڪے اے یہ روشنایے و هر انتظارے یہ پایانے! نگاہ خالہ ماہ گل برق زد،حاج بابا لب گزید و عمو باقر خندید! مامان مبهوت نگاهم مے ڪرد و ریحانہ با لبخند! اما محراب جدے بود،چشم هایش ڪم سر و صدا شدہ بودند! حرفِ نگاهش گنگ بود و آشفتہ،نفس عمیقے ڪشید و لبخند ڪم رنگے زد! لبخندش ڪلے حرف داشت،ڪلے عطرِ یاس! انگار بہ جاے حبہ حبہ قند،دانہ دانہ گلِ یاس از گوشہ ے لبش مے چڪید! فرش مان بوے یاس گرفتہ بود،خوب بہ خاطر دارم! حاج بابا استغفراللهے زیر لب گفت و نفسش را با حرص بیرون داد،لبخند مطمئنے زدم:بابت این ڪہ شمارم درگیر و نگران ڪردم عذر میخوام،خیالتون راحت اتفاقے نمیوفتہ! حاج بابا پوزخند زد:بہ همین راحتے؟! لبخندم را گرم تر ڪردم:وقتے دلم بہ خدا و شما گرمہ برام از اینم راحت ترہ! توڪل همراہ با احتیاط! عمو باقر گفت:آفرین! حقا ڪہ دختر حاج خلیل نادرے و خودمے! این جسارت از صد تا راہ و چارہ،مشڪل گشا ترہ! آسودہ نفسم را بیرون دادم،عمو باقر مے توانست حاج بابا را راضے ڪند ڪہ دوبارہ تبعید نشوم،ڪہ با مردے براے ازدواج هم ڪلام نشوم! وقتے دلت بندِ یڪ جفت چشمِ آسمانے بود،ازدواج چہ معنایے داشت؟! ازدواج با چہ ڪسے و براے چہ؟! ڪہ مثل همہ ے دخترها لباس سفید بپوشے و دو سہ شب براے دامادت بدرخشے؟! ڪہ چند روز بعد از تب و تاب جشن و شور بیوفتے و مثل تمام آدم هاے دیگر درگیر پخت و پز و نظافت خانہ ات بشوے؟! ڪہ تنها از سر نیاز بہ آغوشش پناہ ببرے؟! نہ! من این زندگے ڪلیشہ اے و معمولے را نمے خواستم! من مردے بہ جز محراب نمے خواستم! مرد باید تماماً آغوش باشد! یعنے وقتے از فاصلہ ے چند مترے هم ڪہ نگاهت مے ڪند دلت گرم بشود! مرد باید بلد باشد با نگاهش در آغوشت بڪشد وگرنہ ڪہ همہ با دست در آغوش ڪشیدن را بلدند! مرد باید لبخندش بوے گل بدهد،بوے یاس،بوے نرگس و مریم! همان قدر لطیف و دلبر! باید حرف چشم هایش بیشتر از زبانش،براے قلبت برندہ تر باشد! باید آنقدر دوست داشتنے باشد ڪہ از سر راحتے و آرامش او،خانہ را آب و جارو ڪنے و در قابلمہ عشق بریزے! باید آنقدر پناہ باشد ڪہ از فرطِ عشق و دلگرمے در آغوشش حل بشوے نہ از فرط احتیاج! باید عشق را بلد باشد نہ محبت را! عشق با محبت ڪلے توفیر دارد،محبت را همہ بلدند و عشق را نہ! زندگے بدون عشق مثل این است ڪہ جهان،خدا نداشتہ باشد! مگر جهان بے خدا مے شود؟! چون خدا هست،جهانے هست و چون عشق هست،زندگے هم هست! بعید میدانم جز چشم هاے محراب،چشم هاے مردے بلد باشند رایحہ را در آغوش بگیرند! بعید میدانم خدا جز حُبِ محراب،حُب دیگرے در دل رایحہ بیاندازد! بعید میدونم جز محراب براے رایحہ مردے آفریدہ شدہ باشد! شاید براے محراب،دختر حاج فتاح و غیرہ ها باشند اما براے دختر حاج خلیل ڪسے برابر با پسر حاج باقر نیست! شاید بہ زودے پسر حاج باقر بہ عمارت سفید عروس بیاورد اما دختر حاج خلیل تا ابد با خدا تنها مے ماند! پر ڪردن این تنهایے با ڪسے جز محراب،در خیالم هم نمے گنجید! در هر صورت رسالت من این بود،تا زمانے ڪہ دختر حاج فتاح یار و همدمش بشود ڪنارش باشم ڪہ از جانب اعتماد آسیبے نبیند! حاج بابا انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت و محڪم گفت:خونہ تنها نمے مونے،تنهام بیرون نمیرے! اصلا مثل این چند وقت نمیخواد زیاد بیرون برے! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_سوم #عطر_یاس #بخش_دوم . مے خواستم زنگ بزنم مامان و ریحانہ بیان دنبالش ببرنش دڪتر. صدایش نگران شد:وقت ناهارہ،آمادہ ش ڪن الان مغازہ رو مے سپرم بہ عمو خلیل و شاگرد بابا میام. بے اختیار گفتم:چشم! حتما تعجب ڪرد ڪہ با چند ثانیہ مڪث خداحافظ گفت! خودم هم جا خوردم! در طول عمرم بہ محراب "چشم" نگفتہ بودم! سریع روسرے سر ڪردم و بہ اتاق خالہ ماہ گل رفتم،روے تخت ڪنارش نشستم و گفتم:خالہ جون! پاشو لباس بپوش،آقا محراب دارہ میاد دنبالت برین دڪتر. بے حال زمزمہ ڪرد:خوبم رایحہ جانم! ڪاش بهش نمے گفتے! همانطور ڪہ ڪمڪ مے ڪردم بنشیند جواب دادم:ڪجا خوبے قربونت برم؟! رنگ و رو برات نموندہ! بدنت ڪورہ ے آتیشہ! از تخت پایین آمد،ڪمڪ ڪردم لباس هایش را تعویض ڪند. داشتم چادرش را روے سرش مے انداختم ڪہ صداے باز شدن در آمد و چند ثانیہ بعد صداے محراب! _یااللہ! معذب گفتم:بفرمایین! انگار من صاحب خانہ بودم! زیر بغل خالہ ماہ گل را گرفتم و باهم از اتاق خارج شدیم. محراب در چند قدمے اتاق ایستادہ بود،خالہ را ڪہ دید سریع بہ سمتش آمد و گونہ اش را محڪم بوسید! _سلام عزیزم! خوبے؟! خالہ اعتراص ڪرد،با لبخند! _چے ڪار میڪنے؟! الان مریض میشے بچہ! محراب لبخند زد:فداے سرت! چرا مراقب خودت نیستے؟! خالہ گفت:یہ سرماخوردگے سادہ س،انقد ڪہ تو و رایحہ فڪ میڪنین بزرگ نیس! نگاہ محراب بہ سمت من آمد،سریع گفت:ببخشین سلام! سرم را تڪان و آرام جوابش را دادم. آب زیر پوستش دویدہ و‌دوبارہ اندام چهارشانہ و پرش زینت قامت بلندش شدہ بود! زیر بغل خالہ را گرفت و گفت:ما میریم زود میایم. لبخند زدم:خیلے مراقب باشین خالہ هوا بہ هوا نشہ،هوا سردہ. سرش را تڪان داد:شما ڪہ سرما نخوردے؟! بہ جاے من خالہ جواب داد:نہ بابا! فڪ ڪنم خدا از روز تولد بدن این دڪترا رو واڪسینہ ڪردہ! تو این دو سہ روز انقد منو بغل و ماچ ڪردہ ڪہ حد ندارہ! محراب جدے نگاهم ڪرد،در عمق چشم هایش نگرانے موج مے زد‌. _مے خواے شمام بیاے دڪتر معاینہ ت ڪنہ؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:من خوبم! برین بہ سلامت! چند ثانیہ اے بہ چشم هایم خیرہ نگاہ ڪرد و سرش را پایین انداخت. تا نزدیڪ در حیاط همراہ شان رفتم،بعد از رفتن خالہ ماہ گل و محراب بہ سمت حیاط پشتے رفتم،از ڪنار عمارت گذشتم و وارد حیاط پشتے شدم. نگاهم را بہ درخت انار دوختم،اڪثر انارها خشڪ شدہ بودند. دو سہ انار تازہ در شاخہ هاے بالاتر جا خوش ڪردہ و خودنمایے مے ڪردند. حاج بابا مے گفت انار میوہ ے بهشتے ست،مے گفت یڪے از دانہ هاے انار از خودِ بهشت آمدہ! براے همین همیشہ با وسواس همہ ے دانہ هاے انار را میخوردم تا از برڪتِ بهشتے بے نصیب نمانم! مامان فهیم مے گفت،انارها عاشقند! عشق ڪہ بہ قلبشان فشار مے آورد تاب نمے آورند و مے ترڪند! این روزها حالِ قلب من هم شدہ بود مثل انارها،تاب عشق را نداشت و داشت مے ترڪید! ڪنار درخت نشستم و نگاهم را بہ شاخہ ے بالایے دوختم،بہ آن دو سہ انارِ هنوز مبتلا نشدہ،خوش بہ حالشان! دلم میل خوردن طعام بهشتے داشت اما دستم بہ انارها نمے رسید. از شدت سوز هوا،در خودم جمع شدم. نگران خودم بودم و آیندہ ے نامعلوم عشقے ڪہ دچارم ڪردہ بود. مردے ڪہ همیشہ بود و نبود! مردے ڪہ شاید هرگز نمے فهمید چہ دلے از من بردہ! مردے ڪہ بہ چشم خواهرے بہ من نگاہ مے ڪرد! بارها خواستم دعا ڪنم ڪہ ڪاش محراب هم مبتلا بشود اما پشیمان شدم! عشقِ با زور و التماس ڪہ بہ درد نمے خورد! محراب باید خودش مرا مے خواست نہ بہ اجبارِ و دعاے من! نہ این ڪہ از سر غرور اینطور بخواهم نہ! این خاصیت عشقِ خالص بود! پاڪ و منزہ از هر چیزے حتے التماس و غرور! چهرہ ے محراب را براے خودم تجسم ڪردم،پیراهن آبے روشن پوشیدہ بود. چقدر رنگ هاے روشن بہ چشم هاے تیرہ اش مے آمد! چقدر چهرہ اش دلنشین و پر از آرامش بود،از چشم هایش پاڪے مے بارید! چقدر غافل بودہ ام از این محراب! بہ جاے آن عشق آب دوغ خیارے باید مبتلایِ محراب مے شدم! باید زودتر محراب را ڪشف مے ڪردم! نمیدانم چند دقیقہ گذشت،سرماے هوا باعث شد از تماشاے درخت انار دل بڪنم و بلند بشوم‌. با قدم هاے بلند خودم را بہ داخل عمارت رساندم،ڪتاب چشم هایش را تازہ شروع ڪردہ بودم. بالاے روے تختم جا ماندہ بود،از پلہ ها بالا رفتم تا ڪتاب را بردارم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_دوم . ریحانہ مشغول درس خواندن بود،از روے زمین بلند شدم و با احتیاط بہ سمت اتاق مامان فهیم و حاج بابا رفتم. آب دهانم را با شدت فرو دادم،شاید اگر جاسوس محلہ را پیدا مے ڪردم اوضاع بهتر مے شد! باید او را دنبال خودم بہ باغ قلهڪ مے ڪشاندم،نزدیڪ ڪشوے چوبے شدم و سریع ڪلید باغ را برداشتم. ڪلید را داخل جیب سارافونم انداختم و سریع از اتاق خارج شدم،ظهر بود و محلہ خلوت. با وسواس ڪت و دامن نوڪ مدادے رنگِ پشمے اے تن ڪردم و روسرے آبے تیرہ اے روے سرم انداختم و شال گردن سیاهم را دور گردنم پیچیدم. چند برگہ بہ عنوان اعلامیہ،همراہ ڪلیدِ باغ داخل ڪیفم چپاندم! یڪے از ڪتاب هایم را هم زیر بغلم زدم و از اتاق خارج شدم،حاج بابا ڪنار ریحانہ نشستہ و چاے مے نوشید. بہ زور لبخند زدم:حاج بابا! با اجازہ تون یہ سر میرم پیش زهرا و بر مے گردم‌. استڪان چاے را از لب هایش دور ڪرد:وایسا چند دیقہ دیگہ برمے گردم مغازہ مے رسونمت! ڪتابم را نشانش دادم:نہ ڪارم واجبہ! خیالتون راحت حواے جمع میرم و میام! مگہ از ڪوچہ ے ما تا ڪوچہ ے زهرا اینا چقد فاصلہ س؟! حاج بابا بلند شد:پس باهات میام! نباید مے آمد،باید تنها مے رفتم. اگر حاج بابا همراهم مے آمد بہ احتمال زیاد آن ڪسے ڪہ مے خواست تعقیبم ڪند،پشیمان مے شد! چشم هایم را مظلوم و لبم را جمع ڪردم:مراقبم حاج بابا! این چند روز ڪہ اینجام میخوام همہ چے عین قبل باشہ،بہ اندازہ ے ڪافے غمِ دورے از شما و تهران تو دلم چمبرہ زدہ! اینطورے بیشتر اذیت میشم! بیشتر مے ترسم! نفسش را با حرص بیرون داد:باشہ سریع برو و بیا! ڪتاب را بہ قفسہ ے سینہ ام چسباندم و لبخند دلبرانہ اے زدم،از آن ها ڪہ چالہ گونہ ام را بہ رخ چشم ها مے ڪشید! _چشم! از حاج بابا و ریحانہ خداحافظے ڪردم و از خانہ خارج شدم‌. از قصد نگاهے بہ اطرافم انداختم و ڪتاب و ڪیف را محڪم بہ خودم چسباندم! انگار ڪہ شے با ارزش و محرمانہ اے با خودم حمل مے ڪردم! همانطور ڪہ حدس میزدم ڪوچہ خلوت بود و بدون عابر،بقالے آقا رحمان هم بستہ بود. همہ در این ساعت مشغول استراحت و ناهار خوردن بودند،با قدم هاے آرام بہ راہ افتادم. از قصد آرام و با ترس قدم بر مے داشتم و مدام لبم را مے جویدم! سرڪوچہ ڪہ رسیدم دوبارہ اطراف را پاییدم،نگاہ سنگینے را احساس ڪردم اما خبرے از ڪسے نبود! در خیابان چند دقیقہ پیادہ راہ رفتم و ڪمے ڪہ از ڪوچہ دور شدم دستم را براے ماشین ها بالا بردم. پیڪان سفید رنگے جلوے پایم ترمز ڪرد و مقصد را پرسید. گفتم دربست تا قلهڪ و سوار شدم. مضطرب پاهایم را تڪان مے دادم،اگر نقشہ ام نمے گرفت و جاے محراب لو مے رفت چہ؟! اگر حافظ در باغ نبود چہ ڪار مے ڪردم؟! اگر اشتباہ فڪر مے ڪردم و فرد دیگرے تعقیبم مے ڪرد چہ؟! دو سہ روز بود ڪہ این فڪرها خورہ ے جانم شدہ بود تا این ڪہ دلم را بہ دریا زدم! نفس عمیقے ڪشیدم و در دل آیت الڪرسے خواندم. خدا خدا مے ڪردم اشتباهے مرتڪب نشدہ باشم! ماشین ڪہ جلوے باغ ایستاد،مضطرب بہ اطراف و پشت سرم نگاہ ڪردم. ڪوچہ خلوت بود و فقط صداے قار قار ڪلاغ ها بہ گوش مے رسید. ڪرایہ را حساب ڪردم و پیادہ شدم،بے اختیار چند ثانیہ بہ خانہ ے رو بہ روے باغ عمو باقر خیرہ شدم. محراب گفتہ بود یڪے از دوستانش براے ڪنترل رفت و آمدها در آن جا مستقر است. با زحمت نگاهم را از ساختمان دو طبقہ گرفتم،بہ سمت در رفتم و ڪلید را داخل قفل انداختم. باز ڪوچہ را از نظر گذراندن،خبرے از هیچڪس نبود! در را باز ڪردم و وارد باغ شدم. سرماے تنم با سوز دے ماہ هم دست شد و تنم را لرزاند. فشارم افتادہ بود،خواستم بہ سمت ساختمان قدم بردارم ڪہ از سمت راستم دستے از پشت درخت بیرون آمد و لولہ ے نازڪ ڪلتے را بہ شقیقہ ام چسباند! نفس در سینہ ام حبس شد،بہ ثانیہ نڪشید ڪہ صداے محراب نزدیڪ گوشم با حرص و بلند گفت:تو اینجا چے ڪار میڪنے؟! متعجب سرم را بہ سمتش برگرداندم،ڪلت را پایین برد. بہ زور لب زدم:مِ...ح... باقے حروف را ڪنار هم نچیدم،نفسش را با شدت بیرون داد و اخم ڪرد! _پرسیدم اینجا چے ڪار میڪنے؟! نفس عمیقے ڪشیدم و سپس دوبارہ نفسم را بیرون دادم،دست آزادم را روے قلبم گذاشتم:زَهرہ م ترڪید! نفسِ عمیق ڪشیدن فایدہ اے براے حالم نداشت،بہ نفس نفس زدن افتادہ بودم. قلبم محڪم خودش را بہ سینہ ام مے ڪوبید و دستم را مے لرزاند. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_پنجم #عطر_یاس #بخش_دوم . همہ ے مردم بہ خیابان ها ریختند،تیتر روزنامہ هاے عصر درشت بود و پر رنگ. "شاہ رفت" من،ریحانہ و مامان فهیم هم بہ خیابان رفتیم،همہ ے مردم در خیابان مشغول شادے و آواز خواندن بودند! روزنامہ ها را بالا گرفتہ بودند تا همہ تیترش را ببینند! "شاہ رفت" روے دست مردم مے چرخید و در هوا مے رقصید! عدہ اے از جوانان سوار موتور شدہ بودند و با شوق فریاد مے ڪشیدند شاہ رفت و بوق مے زدند! مردم بہ هم شیرینے تعارف مے ڪردند،گل هاے میخڪ سنگ فرش خیابان ها شدہ بودند. پسر جوانے جعبہ ے شیرینے بہ دست بہ سمتم آمد،لبخند بہ لب شیرینے برداشتم و تشڪر ڪردم. ذوق زدہ بودم،دلم مے خواست خوشحالے محراب را ببینم! حتما از خوشحالے آرام و قرار نداشت،نمے دانم چند دقیقہ گذشت ڪہ از دور دیدمش! سوار موتورِ حافظ شدہ بود،از میان جمعیت بہ زحمت عبور ڪرد و ڪنار پاے ما ترمز‌. برعڪس تصورم،رفتارش عادے بود! با مامان فهیم و ریحانہ احوال پرسے ڪرد. نگاهش ڪہ بہ سمت من آمد،تبسم ڪم رنگے لب هایش را از هم باز ڪرد. پیش دستے ڪردم و سلام دادم. آرام جوابم را داد و گفت:چہ خبر از محلہ مون؟! مورد مشڪوڪ پیدا نڪردے؟! لبخند زدم و جواب شوخے اش را دادم:نہ هنوز! مطمئن شدم خبر میدم! تبسمش پر رنگ شد،از روے موتور پایین آمد و ڪنار ما ایستاد. متعجب نگاهش ڪردم،لبخند بہ لب نزدیڪ من ایستادہ بود و دیگران را تماشا مے ڪرد. فڪر مے ڪردم بیشتر از این ها خوشحال بشود! آرام پرسیدم:خوشال نیستے؟! سرش را بہ سمتم برگرداند:چطور؟! شانہ بالا انداختم:فڪ مے ڪردم بیشتر از اینا خوشال بشے! لبخندش عمیق شد:خوشالم ولے بیشتر بہ فڪر آیندہ ام! سپس ادامہ داد:رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنڪَ رَحْمَهً إِنَّڪَ أَنتَ الْوَهَّابُ! معنے آیہ را زمزمہ ڪرد:دلدارِ من! دل‌ هایمان را پس از آنكہ هدایتمان فرمودے منحرف مكن و از سوے خود رحمتے بر ما ببخش زیرا تو بسیار بخشنده‌ اے! پروردگار را "دلدارِ من" معنے ڪرد! بے اختیار پرسیدم:نگرانے؟! چند ثانیہ نگاهم ڪرد و سپس سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد! لبخند زدم:اما تا وقتے امثال تو هستین من نگران نیستم! میدونم همہ چیو دُرُس میڪنین! دو سہ قدم نزدیڪ تر شد،آرام زمزمہ ڪرد:حافظ پدر صلواتے یہ چیزے گفتہ،توام باور ڪردے این وسط من ڪارہ اے ام! بیخیال شو دختر حاج خلیل! متعجب نگاهش ڪردم:میدونے چیا گفتہ؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد،گونہ هایم داغ شد و سرخ. ناشیانہ صورتم را برگرداندم،شیطنت در صدایش موج مے زد. _اون باید خجالت بڪشہ تو چرا روتو بر مے گردونے؟! با حرص گفتم:نمیخوام راجع بش حرف بزنم! _دخترِ... با حرص بہ سمتش برگشتم:هزار دَفہ! من اسم دارم! چشم هایش مے خندیدند:خب چرا میزنے؟! خودم را نباختم:نمیدونم این دختر حاج خلیل چیہ ڪہ ورد زبونت ڪردے؟! یعنے ما زنا فقط ڪنار اسم شما مردا شناختہ میشیم؟! لبخند زد:نہ خیر! شما فرماندہ این و ما سرباز! براے همینہ شما پشت خطین و ما جلوے خط براے فدایے شدن! من مرد سالار نیستم دختر حاج خلیل! چپ چپ نگاهش ڪردم:آرہ معلومہ! ریحانہ خندید:شما دوتا انقد باهم جر و بحث مے ڪنین خستہ نمے شین؟! سریع گفتم:ما بحث نمے ڪنیم! تبادل اطلاعات میڪنیم! صداے خندہ ے محراب را شنیدم،بہ سمتش برگشتم. قبل از این ڪہ دهان باز ڪنم سریع گفت:من از طرف حافظ عذر میخوام! بعضے وقتا آب روغنش قاطے میڪنہ حرف نامربوط میزنہ! شانہ اے بالا انداختم و بہ مردم خیرہ شدم. چند ثانیہ بعد گفت:حرفے نزدے! بخشیدے؟! مردد گفتم:مهم نبود! _یعنے... میان حرفش دویدم:بخشیدمش! _بزرگے و ڪوچیڪے آدما بہ وسعت قلبشونہ! مے خواستم بگویم قلبِ من فقط بہ اندازہ ے تو جا دارد! چمبرہ زدے در قلبم و بیرون بیا نیستے! _این روزا مراقب باش،اوضاع پیچیدہ تر میشہ! نگران نگاهش ڪردم:یعنے چے؟! سرش را خم ڪرد و آرام ڪنار گوشم گفت:الان اوضاع بہ هم ریختہ س! وقتے شاہ رفتہ،ممڪنہ نیروهاے نظامے بخوان ڪشورو دَس بگیرن یا مثل ۲۸ مرداد ڪودتا ڪنن! از طرفے گروهاے مسلح بہ بهونہ ے مخالفت با حڪومت،هم با شاہ مشڪل دارن هم با انقلابیا! اگہ بین مردم دورہ بیوفتن خطرناڪن! نفس عمیقے ڪشید:خیلے نگرانم! از بے نظمے و انقلابے ڪہ نوپائہ مے ترسم! از ڪسایے ڪہ براے این مملڪت دندون تیز ڪردن بیشتر مے ترسم! دعا ڪن! روزاے سختے منتظرمونہ! بے هوا پرسیدم:منظورت از این نیروهاے مسلح،مجاهدین خلق ڪہ نیستن؟! چون فقط اونا مطرح و مسلحن! چند ثانیہ بہ چشم هایم زل زد و سپس بدون جواب،نگاهش را بہ رو بہ رو دوخت. گفتم:اونا ڪہ مشڪلے با انقلاب ندارن! تیز نگاهم ڪرد:لطفا ادامہ ندہ!این حرفارم جایے نگو! صبر ڪن زمان خیلے چیزا رو مشخص میڪنہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_ششم #عطر_یاس #بخش_دوم . گذشت و گذشت تا اومدم خونہ تون و قاب عڪستو دیدم. خواستم یہ ڪوچولو سر بہ سرت بذارم و سر حرفو باهات وا ڪنم! تا این ڪہ اون پسرہ خودشو انداخ وسطو همہ چیو ریخ بہ هم! این ماجرا میتونس یہ طور دیگہ تموم بشہ یا ادامہ داشتہ باشہ اما اون نذاش! دارم از ایران میرم،شاید براے همیشہ! پیشانے ام را بالا دادم:خب اینجا اومدنتون براے چیہ؟! لبخند عصبے اے زد:سازمان دارہ منحل میشہ،همین روزا صداش درمیاد! دیگہ نمیتونم ایران بمونم،نمیتونم دروغ بگم عاشقتم و بدون تو مے میرم و از این حرفاے احساسے! ولے ازت خوشم میاد! انقد میفهمم ڪہ لیاقت تو بیشتر از ایناس! بیشتر از این مملڪت آشفتہ،بیشتر از اون پسرہ ے دیونہ! فڪ میڪنم بتونیم با هم از اینجا بریم،فڪ میڪنم تو همون ڪسے هستے ڪہ میخوام ڪنارم باشہ! از مادرت وقت خواستگارے خواستم و بهونہ آورد،جواب تو برام مهمہ! پوزخند زدم:اشتباہ اومدین آقاے اعتماد! فاصلہ ے ما بہ اندازہ ے فاصلہ ے زمین تا آسمونہ! یعنے با این همہ تجربہ اینو متوجہ نشدین؟! خونسرد نگاهم ڪرد:بخاطرہ محراب اینا رو میگے؟! چون اونو دوس دارے؟! اخم ڪردم:ربطے بہ اون ندارہ! منو شما آدم هم نیستیم! لبخندش پر رنگ شد:چرا بہ اون ربط دارہ! اونم انقد خاطر تو رو میخواد؟! چپ چپ نگاهش ڪردم:بہ شما ربطے ندارہ! بلند خندید و ایستاد،به دو سہ قدمے ام رسید:وقتے از حافظ خواستم ڪہ یہ ڪارے ڪنہ همو ببینیم سریع قبول ڪرد! گفتم مطمئنے میتونے؟! گفت آرہ! اگہ پاے محرابو وسط بڪشم میاد! آب دهانم را فرو دادم:چرا بهتون ڪمڪ ڪرد؟! بے رحم بہ چشم هایم زل زد و محڪم گفت:چون خوشش نمیاد دور و ور دوستش باشے! چون رفیقش تو گروهشون برو و بیایے دارہ. اگہ این انقلاب بہ جایے برسہ اونم چند سال دیگہ این وسط بہ یہ جایے میرسہ! نزدیڪ بہ اون بالاییا! تو رو مانع پیشرفت رفیقش و خودش میدونہ،ظاهرا دختر یڪے از این آخونداے پر شر و شور انقلابیو براش در نظر دارن! سپس چشمڪ زد و ادامہ داد:میدونے ڪہ از ڪدوم آخوندا! از همون آخوندا ڪہ این وسط مُهرہ س! دندان هایم را روے هم سابیدم. سرش را ڪمے نزدیڪ ڪرد:لیاقت تو بیشتر از آدمیہ ڪہ دوستت ندارہ و فقط واسہ ایدئولوژیش ازت استفادہ ڪرد! نتونستم بدون دیدن و صحبت ڪردن باهات برم! میتونے رو حرفام فڪ ڪنے،دو سہ روز دیگہ راهے میشم! بعد از رفتنم میتونم تورم بیارم اون ور! پوزخند زدم:ممنون از لطفتون! سفر بہ سلامت! دست هایش را داخل جیبش برد،سرش را تڪان داد:امیدوارم پشیمون نشے،از راهے ڪہ انتخاب ڪردے! از آدمے ڪہ منتظرشے! هر چند انتظار براے اون آدم بے فایدہ س! سپس بہ سمت در رفت و تقہ اے بہ آن زد،آرام گفت:درو وا ڪن،میخوام برم! صداے ڪلید در قفل پیچید و در باز شد،اعتماد بہ سمتم برگشت و دستش را بالا برد. _تو از اون دست زنایے هستے ڪہ نمیشہ فراموششون ڪرد! بہ امید دیدار! سپس سر برگرداند و از چهارچوب در عبور ڪرد‌. با حرص پشت سرش از خانہ خارج شدم،حافظ ڪنار در ایستادہ بود و با دستہ ڪلیدش بازے مے ڪرد! اعتماد نگاهے بہ صورتم انداخت و با قدم هاے محڪم و احتیاط راہ افتاد. جلوے حافظ ایستادم،سرش را بلند نڪرد. دندان هایم را روے هم فشار دادم:حیف! حیف نجابت و تربیتم اجازہ نمیدہ یہ ڪشیدہ ے آبدار تو گوشت بخوابونم و تو صورتت تف ڪنم! حیفِ محراب! حیفِ محراب ڪہ بہ تو میگہ رفیق! دیگہ نمیذارم دور و ورش بپلڪے! همہ چیو بهش میگم‌! سر بلند ڪرد،نگاهش سرد بود و بے حس! _بهترہ دس از سر محراب بردارے! در حد و اندازہ ش نیستے! چشم هایم از شدت وقاحتش گرد شد! نتوانستم خودم را ڪنترل ڪنم و بلند گفتم:حرف دهنتو بفهم! مے فهمے چے میگے؟! پوزخند زد:من خوب میفهمم چے میگم رایحہ خانم! اونے ڪہ نباید دور و ور محراب بپلڪہ من نیستم،شمایے! تنم از حرف هایش آتش گرفت،چشم هایم از خشم دو دو زد! _زهے خیال باطل! با آرامش نگاهم ڪرد:زهے خیال باطل؟! براے همین تا زنگ زدم گفتم حالش بدہ بدون ڪفش دوییدے اومدے؟! خون در صورتم دوید و گونہ هایم را سرخ ڪرد،رگ غیرت آذرے ام باد ڪردہ بود! حق نداشت مقابلم بایستد و آن گونہ گستاخانہ حرف هایے ڪہ بہ او مربوط نبود را بہ صورتم بڪوبد! _نمیدونم مشڪل شما با من چیہ؟! نمیدونم چرا این حرفاے نامربوطو میزنے؟! اما خوب میدونم حاج بابام دمار از روزگارت درمیارہ! بچرخ تا بچرخیم! ڪافیہ همون محرابے ڪہ مثلا سنگشو بہ سینہ میزنے... اجازہ نداد حرفم تمام بشود و جدے گفت:ڪہ چے ڪار ڪردم،پدرمو درمیارہ اما نہ بخاطرہ شما! بخاطرہ حاج خلیل و حس برادرانہ اے ڪہ بهت دارہ! انگار ڪسے سیلے محڪمے بہ صورتم ڪوبید! لال شدم! قلبم شڪست! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻