•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_دوم . هنوز ڪبوترها ڪنار هم نشستہ بودند و پچ پچ مے ڪردند. بے اختیار لبخند زدم،گرم و شاد! یڪے از ڪبوترها چند بار گردن بہ این سمت و آن سمت ڪشید و سپس بال هایش را باز ڪرد. شروع ڪرد بہ دور گنبد چرخیدن،چند ثانیہ ڪہ گذشت از گنبد دل ڪند و بہ سمت ما آمد. با زمین زیاد فاصلہ نداشت،ناگهان ڪنارم نشست و بال هایش را بست! متعجب ابروهایم را بالا دادم،مردد دستم را براے نوازش ڪردنش بالا بردم‌. دستم ڪہ روے سرش نشست تڪان نخورد و چشم هایش را بست! لبخندم عمیق تر شد،آرام بہ سرش دست ڪشیدم‌ و بال هایش را نوازش ڪردم. با صداے خالہ ماہ گل بہ سمتش سر برگرداندم. _حتے اینام آدماے مهربونو مے شناسن! _اگہ اینطورے بود ڪہ میومد پیش شما! دستش را روے زانویم گذاشت:ڪے از قلب آدما خبر دارہ جز خدا؟! منتظر بودم از ماجراے حاج فتاح حرفے بزند. نفس عمیقے ڪشید و گفت:میدونے رایحہ! وقتے بہ سن و سال تو بودم بچہ ے اولم از دَس رفت! اون موقع هنوز فهیمہ و حاج خلیل ازدواج نڪردہ بودن،چهارسال از همہ ے دنیا زخم زبون شنیدم ڪہ زن نیستم! ناقصم! براے یہ دختر بیس سالہ سخت بود شنیدن این حرفا! خاڪ خبر نبرہ اما بیشتر از همہ از زینت خانم،مادر حاج باقر حرف مے شنیدم! هرجا مے شستم آہ مے ڪشید و مے گفت میدونہ نالہ ے ڪے پشت سر خودش و زندگیش بودہ ڪہ من قسمت پسرش شدم! شونزدہ سالہ م بود ڪہ زن باقر شدم،از همون روز اول تو عمارت سفید بودم،چهارسال صبح تا شب زخم زبون مے شنیدم ڪہ یا آہ ڪسے پشتمہ یا طلسمم ڪردن! لبخندش رنگ خاصے گرفت و نگاهش بیشتر. _این حرفا رو فقط بہ فهیمہ گفتم،بعد از خدا و فهیمہ تو اولین ڪسے هستے ڪہ اینا رو بهش میگم! قبل از من،دخترعمو شو براش در نظر داشتن،از بچگے تو گوششون خوندہ بودن ڪہ نافشونو براے هم بریدن! حاج باقر ڪہ هیجدہ سالش شد،گفتن دیگہ باید ڪم ڪم بند و بساط عروسیو را بندازیم و نیرہ بشہ عروس عمارت اما دل باقر با نیرہ نبود! هرڪارے ڪردن نہ گذاشت شیرینے خوردہ ے هم بشن نہ چیز دیگہ! یہ سال بعد منو دید و بہ قول خودش دل از ڪف داد! اون موقع من چهاردہ سالہ م بود،دو سال خودشو بہ آبو آتیش زد تا تونس پدر و مادر خدابیامرزشو راضے ڪنہ ڪہ بیان خواستگاری‌‌. پدرش ڪہ راضے نمیشد،براے مادرش قسم خوردہ بود ڪہ بہ جون خودت و حرمت مادریت اگہ ماہ گل براے من نشہ تا آخر عمر عذب مے مونم!‌ نہ خوشبختے مو مے بینمے نہ اولادمو! دل زینت خانم بہ رحم اومد و بین پدر و پسر پا درمیونے ڪرد. خواستگارے اومدن اما چہ اومدنے! انگار غریبہ بودن،با زور و زحمت دو ڪلمہ حرف زدنو مثلا منو براے پسر بزرگشون خواستگارے ڪردن. حاج باقر ڪہ مے ترسید پدر و مادرش پشیمون بشن یا یہ الم شنگہ اے را بیوفتہ گفت سریع عقد و عروسیو بگیریم. تا عقد و عروسے زیاد ڪارے بہ ڪارم نداشتن،اما از مجلس عروسے حرفا شروع شد. نصف فامیل مولایے نیومد مجلس ما،نمے خواستن تیر و سنگ دعواے دوتا برادر بهشون بخورہ! اڪثرا فامیل من اومدہ بودن،اخم و تخم فامیل حاج باقرم ڪہ نمیشد جمع ڪرد! یہ سریام ڪہ مدام تو گوش هم پچ پچ مے ڪردن و میگفتن جاے من باید امشب نیرہ سر سفرہ ے عقد مے شست و من خونہ خرابش ڪردم! وقتے مجلس تموم شد یہ نفس راحت ڪشیدم،دختر شونزدہ سالہ ڪہ خیلے طاقت ندارہ! رفتم تو اتاقمونو درو قفل ڪردم،حاج باقر هرچے در زد درو براش باز نڪردم. نشستم تا خود صبح اشڪ ریختم،بهترین روز زندگیم شد تلخ ترین روز عمرم! زینت خانمم برام ڪم نمے ذاش،هم سر نیرہ هم سر خودش! فڪ مے ڪرد بیس سال زحمت ڪشیدہ و پسر بزرگ ڪردہ حالا من شیش دونگ براے خودم ڪردمش. وقتے مهمون مے اومد نمے ذاش من تو جمع شون باشم،حاج باقر سپردہ بود ڪہ من زیاد ڪاراے طبقہ پایینو انجام ندم. زینت خانم از قصد ڪہ ببینہ من چے ڪار میڪنم همہ ڪاراشو بہ من مے سپرد. منم صدامو در نمے آوردم و ڪاراشو انجام مے دادم،اوایل اینطورے نبودما! یا مے گفتم من انجام نمیدم یا انجام مے دادم و بہ باقر گلہ مے ڪردم. اون بندہ خدام بین من و مادرش موندہ بود‌. مے دیدم خیلے ڪلافہ س مے گفتم من دیگہ دردشو بیشتر نڪنم. بہ اندازہ ے ڪافے حرف مے شنید،اولین سالگرد ازدواج مون ڪہ گذشت گفتن چرا بچہ دار نمے شین؟! باقرم خندید و گفت ما هنوز بچہ ایم بچہ مے خوایم چے ڪار؟! سال دومم گذشت و حرفا بیشتر شد،میگفتن بحث نخواستن نیس،ماہ گل بچہ ش نمیشہ! سال چهارم ڪہ رسید گفتن ماہ گل اجاقش ڪورہ! آہ نیرہ گرفتتش! دیگہ جونم بہ لبم رسیدہ بود،یہ چشمم شدہ بود اشڪ یہ چشمم خون. باقر ڪہ حالو روزمو دید گفت جمع ڪن از عمارت بریم! گفتم نہ! از اینجا بریم همہ چے بدتر میشہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_سوم . گفت بهتر از این ڪہ جلو چشاے من عین شمع آب بشے،بهتر از این ڪہ خدایے نڪردہ ڪاسہ ے صبرم لبریز بشہ و احترام پدر و مادرمو بشڪنم. جمع ڪن بریم براے خودمون زندگے ڪنیم ماہ گل! از الم شنگہ ے زینت خانم مے ترسیدم،وقتے دید از من آبے گرم نمیشہ خودش رفت چند تا ڪوچہ اون ور تر خونہ ڪرایہ ڪرد. یہ روز سر ظهر اومد خونہ و گفت خونہ رو گرفتم اسباب اثاثیہ رو جمع ڪن بریم! زینت خانم پس افتاد،شروع ڪرد بہ گریہ و زارے و منو نفرین ڪردن ڪہ میخوام بین مادر و پسر فاصلہ بندازم. با ڪلے حرف و دردسر چند تیڪہ وسیلہ مونو جمع ڪردیم و از عمارت رفتیم. خونہ ے جدیدمون سر جمع پنجاہ شصت متر بود اما آرامشش دہ برابر وسعت عمارت. تنها ڪسے ڪہ اون موقع با من سر جنگ نداش خدیجہ خانم بود. راش دور بود و از پشت تلفن دلداریم مے داد. جز خانوادہ ے خودم ڪسے باهامون رفت و آمد نداش،پدرشوهر و مادرشوهرم گفتن عاقم ڪردن و دیگہ نمیخوان ڪہ ما رو ببینن! عید اون سال من و باقرو تو خونہ شون را ندادن،سہ چهار ماہ ڪہ گذشت فهمیدم باردارم. روے دو تا پاهام بند نبودم،انگار خدا اجر اون همہ سال سختے و حرف و حدیثو بهم دادہ بود. روزے ڪہ فهمیدم باردارم سر نماز تو مسجد حالم بد شد نزدیڪ محراب،باقر گفت اگہ دختر شد بہ نیت اسم مادر امیرالمومنین و حضرت فاطمہ اسمشو بذاریم فاطمہ. اگہ ام پسر شد اسمشو بذاریم محراب،بہ نیت و یاد مڪان مقدسے ڪہ رفتہ بودم. خبر بارداریم بہ گوش پدرشوهر و مادرشوهرم رسید اما دریغ از یہ تبریڪ یا احوالپرسے خشڪ و خالے! تازہ ماہ پنج باردارے بودم ڪہ حالم بد شد و بچہ م از دس رفت. جون از تنم رفت،حالم از قبل بدتر شد. دیگہ داشت باورم مے شد ڪہ آہ و نفرین ڪسے پشت سرمہ. نیرہ تا اون موقع ازدواج نڪردہ بود،چند روز از سقط بچہ م نگذشتہ بود ڪہ حاج آقا پیغام داد ڪہ اگہ باقر میخواد عاقمو پس بگیرم،نیرہ رو عقد ڪنہ! از هم خون خودم برام پشت و عقبہ بیارہ! دنیا رو سرم خراب شد،باقرم پیغام فرستاد ڪہ یا ماہ گل یا هیچڪس! مدام دم گوشش مے خوندن ڪہ یا طلاقش بدہ یا یہ زن دیگہ بگیر ڪہ بے اولاد نمونے،اول جوونیتہ و سرت داغہ. سنت برہ بالا میفهمے چہ خبطے ڪردے و پشیمون میشی‌ ولے گوش باقر ڪہ بہ این حرفا بدهڪار نبود‌. نشست جلوم گفت ماہ گل تو خیلے خانمے! دم نمے زنے! دلت شڪستہ س خانم،بہ خدا ڪہ با وجود تو براے من فرق ندارہ بچہ داشتہ باشیم یا نہ. اما اگہ دل تو با بچہ آروم میگیرہ باشہ،توسل ڪن و حاجتتو بگیر. دلم روشن شد گفتم بہ ڪے توسل ڪنم باقر؟! بچہ مو نذر ڪدومشون بڪنم؟! گفت همہ شون عزیز خدان،یہ نذرے ڪن ڪہ هم تو از پسش بربیاے هم خدا بپسندہ. یہ شب نشستم فڪ ڪردم ڪہ خدا رو بہ ڪے قسم بدم ڪہ دامنمو سبز ڪنہ و آبرومو بخرہ. تا اذان صبح بیدار بودم،پشت باقر ڪہ قامت بستم نمیدونم چرا یهو بہ دلم افتاد از امام حسین حاجتمو بخوام. سجدہ ے آخرو ڪہ رفتم زدم زیر گریہ ڪہ آقا! جاے قدم و برڪت یہ بچہ تو خونہ ے من خالیه‌. میگن من یڪیو خونہ خراب ڪردم و این جواب گناهمہ! تو ڪہ میدونے من این وسط هیچ ڪارہ بودم،تو آبروے منو بخر! یہ اولادے بهم بدہ ڪہ دنیا و آخرتمو آباد ڪنہ،ڪہ هرڪے نگاش ڪرد و بهش رو زد فقط خیر و خوبے ازش ببینہ. من نذر تو مے ڪنمش،نذر جوونت! شما جوون بزرگ ڪردے حظ ڪردے از ثمرہ ے عمرت،حظ ڪردے از این ڪہ چطورے رو سفیدت ڪرد. از خدا بخوا همون لذت و غمے رو ڪہ نصیب تو ڪرد،قسمت منم بڪنہ! بہ اینجا ڪہ رسید دیدم اشڪ مثل باران بے وقفہ گونہ هاے خالہ ماہ گل را تر مے ڪرد. بغضش ترڪید و صدایش لرزید:بہ دو ماہ نڪشید ڪہ دامنم سبز شد! از روز اول تا آخر بارداریم،زیارت عاشورا مے خوندم و سورہ ے یاسین. نمیدونے چقد پر خیر و برڪت بود پا قدم محراب! هنوز بہ دنیا نیومدہ همون خونہ اے ڪہ توش بودیمو خریدیم. هرچے غم تو دلم داشتم از قلبم پر ڪشید،حالم خیلے خوب بود. از وقتے تو شڪمم تڪون خورد قلبم زیر و رو شد،نمیدونم چہ مهر و پاڪے اے بہ دلم انداختہ بود ڪہ یہ روز،چادر انداختم سرم و تنها رفتم عمارت. زینت خانم ڪہ منو دید خواست درو ببندہ ڪہ گفتم اومدم دو دیقہ حرف بزنم برم. بہ زور گذاشت برم تو،یهو زدم زیر گریہ و هر چے تو دلم بود گفتم. گفتم صد بار بہ دهنم اومد نفرین ڪنم و پشت سر خیلیا آہ بڪشم نتونستم. حالام این بچہ بہ دلم انداختہ همہ چیو فراموش ڪنم و بے هیچ چشم داشتے همہ ے حرفا و بدیا رو ببخشم. اومدم ڪہ بگم از شما گذشتم،از هرڪے ام ڪہ ڪم یا زیاد از من دل شڪست و پشت سرم حرف زد گذشتم. شمام دعا ڪن خدا از من بگذرہ. ڪنجڪاو پرسیدم:بعدش چے شد خالہ؟! لبخند زد و با زبان لبش را تر ڪرد:هیچے! گفت پاشو برو دل من باهات صاف نمیشہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . منم دستشو بوسیدم و برگشتم خونہ م،پدر و مادرم و باقر خیلے نگران بودن مے گفتن دس بہ سیاهو سفید نزن اما دل من قرص بود. نہ ماهو راحت گذروندم و محرابم بہ دنیا اومد،از وقتے محراب بہ دنیا اومد دنیا یہ شڪل دیگہ شد. بہ پدر و مادر باقر گفتیم خودشون بیان در گوشش اذان بگن اما نیومدن. پدر خدابیامرزم در گوشش اذان و اسمشو خوند،محراب شیش هفت ماهہ شدہ بود ڪہ یہ روز اتفاقے زینت خانمو تو ڪوچہ دیدم. نگاش ڪہ بہ محراب افتاد اشڪ تو چشاش جمع شد،محرابم ڪہ تپل بود و شیرین. بہ روے همہ مے خندید. یهو دیدم دستاشو بہ سمت مادربزرگش تڪون میدہ،سریع رفتم جلو و گفتم:خون خونو میڪشہ ڪہ میگن اینہ! هم خون و بزرگشو شناخت! اینو ڪہ گفتم سریع محرابو از دستم گرفت،نمے دونم چند دیقہ محراب تو بغلش بود. ازش دل نمے ڪند! از اون روز بہ بعد حداقل دیگہ جواب سلاممو مے دادن،چند روز بعد حاج آقا زنگ زد خونہ مون ڪہ باقر خودتو نوہ م بیاین. باقرم گفت منو محراب بدون ماہ گل جایے نمے ریم. حاج آقا گفت پس نیا! ڪلے باهاش حرف زدم ڪہ پدر و مادرتن اشڪال ندارہ برو. بعضے وقتا با محراب مے رفت دیدنشون،محراب تازہ یہ سالہ شدہ بود ڪہ زینت خانم پیغام داد برگردین عمارت. من دو دل بودم و باقر ناراضے! مے گفت نمیخوام بچہ م ناراحت و ڪینہ اے بزرگ بشہ. نمے خوام ببینہ احترام مادرشو نگہ نمے دارن،بذار از دور پدربزرگ و مادربزرگشو دوس داشتہ باشہ! دوبارہ ازمون رنجیدن ولے حرف باقر حرف حساب بود. محراب دو سہ سالہ بود ڪہ حاج خلیل و فهیمہ عقد ڪردن،حاج خلیل و باقر خیلے جیڪ تو جیڪ بودن اما چون حاج خلیل مجرد بود زیاد خونہ ے ما نمیومد. از وقتے با فهیمہ ازدواج ڪرد دیگہ از هم سوا نشدیم،فهیمہ شد خواهر ڪوچیڪ و همدمم‌. دہ سال بعد حاج آقا فوت ڪرد و ما بہ خاطر تنهایے زینت خانم برگشتیم عمارت. اون بندہ ے خدام بہ سال نڪشید فوت ڪرد. سرم را تڪان دادم:آرہ یادمہ! خدا رحمتشون ڪنہ! _ان شاء اللہ! نگاهش را از گنبد گرفت و بہ چشم هایم زل زد:این حرفا رو زدم ڪہ بگم حرف و حدیث همیشہ هس رایحہ جانم! دل من ڪلے زخم و داغ برداش از زبون و نگاہ دیگران اما بخشیدم! بها ندادم بہ دروغا و تهمتشون،بگذر از این حرفا و تهمتا! بگذر از نامهربونے شون! خدا بہ هرڪس بہ اندازہ ے قلبش میدہ خالہ،قلب تو خیلے از بزرگتر از درد و دروغِ حرفاے اوناس! بعضے وقتا آدما دوس دارن بقیہ رو اونطور ڪہ میخوان ببینن نہ اونطور ڪہ هستن! نرنج ازشون،ببخش و دعاے خیر ڪن براشون. نفسم را بیرون دادم،سڪوتم را ڪہ دید گفت:مادر هر چقد پسرشو دوس دارہ اما نمیتونہ زیاد باهاش درد و دل ڪنہ،همدم مادر دخترہ! ذهن و قلبم تو مجلس خونہ ے حاج فتاح آشفتہ شد،نمیخواستم زبونم جلوے ڪسے بہ غیبت و ناراحتے وا بشہ. باهات حرف زدم سبڪ شدم رایحہ جانم! چقد خوب ڪہ دختر دارم! پاشو! پاشو بریم زیارت! آفتاب ڪم ڪم دارہ میرہ،گفتم قبل اومدن حاج بابات بر مے گردیم! سپس از جایش بلند شد و مشغول تڪاندن خاڪ از روے چادرش شد. نفس عمیقے ڪشیدم و با صداے بال زدن ڪبوترے ڪہ ڪنارم نشستہ بود سر برگرداندم. خالہ ماہ گل مودب تر و ملاحظہ گر تر از این حرف ها بود ڪہ تا قبل از صحبت با حاج بابا و مامان فهیم،مستقیم حرفے بزند. اما خوب بلد بود آرامش بدهد و تسڪین دلت بشود! درست مثل محراب! از جا بلند شدم و ڪنار خالہ ماہ گل راہ افتادم. پرسید:حالا بہ اون بندہ ے خدا ڪہ جلوے در امامزادہ نشستہ بود آدرس حاج باباتو دادے حاج خلیل قبول مے ڪنہ؟ شانہ بالا انداختم و جواب دادم:راس گفتم بهش. حاج بابا دنبال یہ آدم معتمدہ اما نمیدونم برہ پیش حاج بابا یا نہ. یا اگہ برہ حاج بابا قبول مے ڪنہ یا نہ،شب باهاش حرف مے زنم. حق با خالہ ماہ گل بود. حرف زیاد بود و گوش و دهان برایش بیشتر! من باید طاقت مے آوردم،من باید خم بہ ابرو نمے آوردم. محراب مے ارزید بہ تمام دنیا! بہ تمام حرف ها،بہ تمام بدے ها... محراب خیرترین خیر بود و مبارڪ ترین اتفاق! •♡• ڪش و قوسے بہ بدنم دادم و گفتم:آخیش! از صبح حسابے خانہ را تمیز ڪردہ بودم و جانے برایم نماندہ بود. شب قبل راجع بہ آن پیرمرد با حاج بابا صحبت ڪردم. گفت بعید مے داند همچین ڪسے بہ سراغش برود اما اگر رفت و جنم ڪار داشت زیر بال و پرش را مے گیرد. خواستم بہ سمت آشپزخانہ بروم ڪہ صداے زنگ در بلند شد. نگاهے بہ ساعت انداختم،حدود دوازدہ ظهر بود. حاج بابا گفتہ بود شاید براے ناهار بہ خانہ بیاید اما معمولا ساعت یڪ تا دو ناهارش را مے خورد،ڪلید هم داشت. بہ سمت رخت آویز رفتم و روسرے و چادر رنگے اے برداشتم. با عجلہ حجاب ڪردم و از پلہ هاے ایوان پایین رفتم،بہ چند قدمے در ڪہ رسیدم پرسیدم:ڪیہ؟! _منم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . صداے الناز بود،متعجب پیشانے ام را بالا دادم و در را باز ڪردم. دلم شور زد! الناز با چادر رو گرفتہ و نگاهش بہ زمین بود. گلویم را صاف ڪردم:سلام! سرش را بلند ڪرد،ترس و پشیمانے در چشم هایش موج مے زد. آرام گفت:علیڪ سلام! و سعے ڪرد لبخند بزند! _مهمون نمیخواے؟! از مقابل در ڪنار رفتم و تعارفش ڪردم. _بفرمایین عزیزم! با تعلل پا بہ حیاط گذاشت،در را پشت سرش بستم. ڪنجڪاو نگاهش ڪردم و گفتم:خوش اومدے الناز جان! جا خوردم! چیزے شدہ؟! چادرش را از روے صورتش ڪنار زد. _اینو باید شما بگے! دیروز یهو پاشدین رفتین! همراہ هم از پلہ هاے ایوان بالا رفتیم،با دست بہ داخل خانہ اشارہ ڪردم:برو تو! با اجازہ اے گفت و وارد شد،چادر و روسرے ام را از روے سر برداشتم و سر جایش آویزان ڪردم. _راحت باش ڪسے نیس! نفسش را آرام بیرون داد و چادرش را درآورد. بہ سمتش رفتم و گفتم:بدہ برات آویزون ڪنم! لبخند زد،محزون و مضطرب. _لازم نیس! باید زود برم. سرم را تڪان داد:هر طور راحتے! بشین! با قدم هاے بلند خودش را بہ مبل تڪ نفرہ اے رساند و نشست. همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ مے رفتم گفتم:شربت آلبالو میخورے یا خاڪشیر؟! صدایش لرزید:هیچڪدوم! براے مهمونے نیومدم رایحہ! مقابل آشپزخانہ رسیدم:اینطورے نمیشہ ڪہ! الان برات... میان حرفم دوید:لطفا بیا بشین! باهات حرف دارم! سپس نفس عمیقے ڪشید،در واقع هوا را بلعید! در دل "خدا بہ خیرے ڪنه" گفتم و بہ سمتش رفتم،رو بہ رویش نشستم و گفتم:دارم نگران میشم! چے شدہ؟! انگشت هایش را در هم گرہ زد و نگاهش را بہ چشم هایم دوخت. _دیروز یهو رفتین! لبخند زدم،بہ زور! _خالہ ماہ گل گفت بریم،باید زود بر مے گشتیم! جدے پرسید:از حرفای‌ مامانم ناراحت شدین؟! جا خوردم،لب هایم را تڪان دادم:ڪدوم حرفا؟! لبش را بہ دندان گرفت و ڪمے خم شد. _باهات حرف دارم رایحہ! جون حاج باباتو قسم بخور هر حرفے بزنم بہ هیچڪس نمے گے! هیچڪس! اخم ڪردم:خوش ندارم جون عزیزامو قسم بخورم! لب هایش لرزید:ولے من قسمت میدم! مدیونت میڪنم! بہ جون حاج بابات! هر حرفے میزنم باید بین خودمون بمونہ! بہ مبل تڪیہ دادم و خونسرد گفتم:من حرفم سندہ! نیاز بہ قسم و آیہ نیس! هرچے بگے بین خودمون مے مونہ. با تشویش لبش را جوید و یڪ بارہ گفت:دس از سر محراب بردار! تڪیہ ام را از مبل گرفتم،ابرویم بالا پرید. _جانم؟! بغض صدایش را لرزاند و مظلوم نگاهم ڪرد:از محراب بگذر! پوزخند زدم:متوجہ حرفات نمے شم! قطرہ ے اشڪے روے گونہ اش لغزید:خوب متوجہ میشے! این ڪار درس نیس! چشم هایم گرد شد:ڪدوم ڪار؟! _همین ڪہ دوسال قبل ماہ گل خانم منو براے محراب در نظر داشتو تو نذاشتے بیان خواستگارے! یعنے... با حرص گفتم:یعنے بهترہ ساڪت شے! خجالت بڪش! نمیخوام بے احترامے ڪنم بهترہ برے! نفسش را با حرص بیرون داد:من...من محرابو دوس دارم! آمدم بگویم اما او تو را دوست ندارد اما دلم نیامد! خودم را زدم بہ آن راه:خب داشتہ باش! بہ من چہ؟! _چون تو میون مایے! دس و بالشو بستے ڪہ... نگاهم سرد شد:ارتباطے بین من و محراب نیس! قطرہ ے اشڪ دیگرے روے گونہ اش لغزید:پس چرا پشیمون شد؟! پس چرا اون شبے ڪہ براے افطار اومدین خونہ مون موقع رفتن آروم بهم گفت بهترہ خودمو آزار ندم چون دلش پیش توئہ؟! چشم هایم گرد شد،محراب بہ این دختر دیوانہ چہ گفتہ بود؟! گفتہ بود مرا مے خواهد؟! سریع گفت:نگو ڪہ خبر ندارے! همہ مے دونن ڪہ افتادے جلوے محراب! ببین رایحہ! محراب آدم تو نیس! تو نمے تونے باهاش ڪنار بیاے،یعنے تو زن زندگے با اون نیستے! نہ ڪہ بد باشے نہ! باهم فرق دارین! نمے دونم چے ڪارش ڪردے ڪہ افتادہ دنبالت! نمے دونم چرا اومدہ سراغ تو! ولے...ولے دارے اشتبا مے ڪنے! براے تو بهتر از محراب هس! محراب آدم تو نیس،چند وقت دیگہ دلتو مے زنہ... درس نیس ڪہ با زور و آتو... پوزخند زدم و با حرص گفتم:این همہ حرفو از ڪجا آوردے؟! از ڪے شنیدے؟! چے دیدے از ما ڪہ این حرفا رو میزنے؟! چطورے روت میشہ تو چشام نگا ڪنے و این همہ دروغ بگے؟! لبش را بہ دندان گرفت:همہ چے معلومہ! دیروز ڪہ یهو پاشدین رفتین یڪے از خانماے مجلس گفت ڪہ عروس عمہ ش همسایہ تونہ دیدہ خیلے جیڪ تو جیڪین! دیدہ ڪہ تو زیاد میرے خونہ شون براے همین از حرفاے مامان ناراحت شدین و یهو پاشدین رفتین! دندان هایم را روے هم فشار دادم و بلند شدم. بہ سمتش رفتم و با حرص بازویش را گرفتم و گفتم:نمے خواستم بد حرف بزنم اما حدو گذروندے خانم ڪوچولو! محراب هیچوقت تو رو نمے خواس! یعنے هیچڪسو نمے خواس! همون دو سال پیش گفت خالہ ماہ گل براش آستین بالا نزنہ. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_ششم . خیلے وقیحے! ڪاش میتونستم مثل تو بے چشم و رو باشم و راحت جواب پرت و پلاهاتو بدم! محرابو از من ڪہ نہ باید از خودش گدایے ڪنے! بہ سمت در هلش دادم و بلند گفتم:میرے خونہ رو بہ رویے! عشقتو از اونجا گدایے مے ڪنے! البتہ عشق نہ! عشق انقد زشت و آلودہ بہ دروغ و ناپاڪے نیس! عشق انقد ذلیل نیس! دندان هایش را روے هم فشار داد و اشڪ هایش شدت گرفت. _من بدون محراب مے میرم! فریاد زدم:بہ من چہ؟! برو بہ خودش بگو! یہ بار دیگہ یہ جملہ از این حرفایے ڪہ اینجا زدے از خودت یا هرڪس دیگہ بشنوم اینطورے رفتار نمے ڪنم! خوش اومدے! چادرش را روے سرش انداخت و با پشت دست اشڪ هایش پاڪ ڪرد. دماغش را بالا ڪشید و بہ چشم هایم خیرہ شد. چشم هایش پر بودند از غم و ناتوانے! نہ عشق و علاقہ! _حق با مامانم بود! با تو نمیشہ حرف زد! انقد غرق عشوہ و دل بردنے ڪہ... دیگر نتوانستم تحمل ڪنم و دستم روے صورتش فرود آمد. _ڪاش یڪم خجالت بڪشے ڪاش یڪم از خدا شرم ڪنے! هم تو هم مامانت! دیگہ نمے خوام صداتو بشنوم! دستش را روے گونہ اش گذاشت و با صداے لرزان گفت:اگہ محراب مال من نشہ،مالہ توام نمیشہ! حالا ببین! بہ نفس نفس زدن افتادم.بہ سمت در دوید،در ڪہ با صداے مهیبے بستہ شد زانوهایم طاقت نیاوردند و همراہ اشڪ هایم ریختند! ڪاش دست از سر من و محراب بر مے داشتند این قوم بہ ظاهر غرقِ خدا ولے هم پیالہ ے شیطان... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

💜✨ بہ وقٺ رایحہ‌ے محراب... 5 قسمٺ ٺقدیم نگاهـتونـ👁 . .

|🌱💕| شهیدآوینی: "اگر انسان هایے کہ مامور به ایجاد تحول در تاریخ هستند از معیارهاے عصر خویش تبعیت کنند دیگر تحولےدر تاریخ اتفاق نخواهد افتاد. #کانال_چادرمون_عشقه💞 •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈• @blackchador

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_اول . نفس عمیقے ڪشیدم و نگاهم را از پشت پنجرہ بہ حیاط دوختم،صداے آواز دستہ جمعے جیرجیرڪ ها بہ گوش مے رسید. در دل براے آرامش خاطر خودم و سلامتے محرابے ڪہ صبح راهے ڪردستان شدہ بود آیت الڪرسے مے خواندم. حاج بابا همانطور ڪہ سجادہ اش را جمع مے ڪرد گفت:اونے ڪہ سپردہ بودے امروز اومد مغازہ! سرم را بہ سمتش برگرداندم،یاعلے اے گفت و بلند شد. _قرار شد از فردا بیاد براے باربرے و جارو ڪشیدن. مردد پرسیدم:بهتر نبود ڪہ یہ ڪار دیگہ بهش مے دادین؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان داد:نہ! باید ببینم چقد جنم ڪار دارہ و امانت دارہ بعد مے شونمش پاے دخل و چم و خم ڪارو بهش یاد میدم. شانہ بالا انداختم و گفتم:هر طور صلاح مے دونین! دستے بہ ریش هایش ڪشید و بہ پیشانے اش چین داد:قیزیم! (دخترم) _جانم حاج بابا! _از وقتے اومدم دمغے! براے ناهارم ڪہ اومدہ بودم تو خودت بودے و چیزے نخوردے! نفسم را بیرون دادم و جواب دادم:چیزے نیس! عصرے مامان فهیم زنگ زد و گفت فعلا نمے تونہ برگردہ خونہ،خان جون رضایت نمیدہ بیان تهران! سجادہ اش را زیر بغلش زد و بہ سمتم آمد،مقابلم ایستاد و دستے بہ موهایم ڪشید. _دلت براے مادرت و ریحانہ تنگ شدہ؟! مے خواے ببرمت تبریز؟! قلبم فرو ریخت. نہ! نباید از تهران دور مے شدم،اگر مے رفتم معلوم نبود در نبودم چہ اتفاقاتے بیوفتد! معلوم نبود الناز چہ یڪ ڪلاغ چهل ڪلاغے راہ بیاندازد! سریع گفتم:نہ! باشہ بہ وقتش،شایدم خان جون راضے شد! خم شد و پیشانے ام را با محبت بوسید،لحنش نرم شد:مے تونم دو روز مغازہ رو بسپرم دست شاگردم حسن و حاج باقر. خوش ندارم گرفتہ ببینمت! بغض بہ گلویم چنگ انداخت،ڪاش مے شد بہ حاج بابا مے گفتم دختر حاج فتاح آمد و نگذاشت احترام و عفتے براے دخترت بماند! ڪاش مے توانستم بگویم من از الهام خانم مے ترسم و از الناز بیشتر! ڪاش مے توانستم بگویم من از نبودن محراب هم مے ترسم حاج بابا،از نداشتنش! نہ بہ جاے برادر بزرگتر ڪہ بہ جاے همدم و مونس! الناز ڪہ رفت دلشورہ و غم دنیا بہ دلم نازل شد،ڪسے را براے درد دل ڪردن نداشتم. با محراب هم ڪہ نمے شد حرف زد! اصلا محرابے نبود ڪہ بخواهم با او صحبت ڪنم یا صحبت نڪنم‌. مے دانستم همراہ امیرعباس رفتہ بود ڪردستان،هیچڪدام نگفتہ بودند دقیقا بہ ڪدام شهر مے روند و ڪے باز مے گردند. شمارہ تلفنے هم ندادہ بودند،امیرعباس بہ عمہ مهلا گفتہ بود هر وقت بتواند خودش تماس مے گیرد. اشڪ در چشم هایم رخنہ ڪرد،لبم را بہ دندان گرفتم و بے اختیار دست هایم را دور گردن حاج بابا حلقہ ڪردم. حاج بابا شوڪہ نگاهم ڪرد،ڪمے بعد چشم هایش رنگ نگرانے گرفت. _چیزے شدہ رایحہ؟! سرم را روے سینہ اش گذاشتم و گفتم:بہ دلم بد افتادہ حاج بابا! نمے دونم چرا دلم عین سیر و سرڪہ مے جوشہ! انگشت هایش میان موهایم لغزیدند. صدایش محڪم بود و مهربان:تا خدا رو دارے بد نمے بینے بابا! ڪاش حاج بابا و مامان فهیم مثل خالہ ماہ گل برخورد مے ڪردند،ڪاش محراب را بہ جاے دامادشان مے دیدند نہ برادر من! ڪاش محراب تمام مے ڪرد این فاصلہ و دورے را! ڪاش...هزارتا ڪاش اشڪ شد و از گوشہ ے چشمم سُر خورد... •♡• بین رفتن و نرفتن لنگہ پا ماندہ بودم،خواستم از جلوے در عمارت عقب گرد ڪنم ڪہ ناگهان در باز شد. عمو باقر داشت زیر لب صلوات مے فرستاد و تسبیح مے گرداند،نگاهش ڪہ بہ من افتاد گل از گلش شڪفت. _سلام بے وفا! هر چہ محبت داشتم در چشم ها و ڪنج لب هایم نشاندم:سلام عمو جون! من ڪہ چند روزہ همش اینجام! از چهارچوب در عبور ڪرد و ابروهایش را بالا داد:ماہ گل خانم ڪہ مے گفت باید حاج خلیل و رایحہ رو براے شام وعدہ بگیرم. شیش هف روزہ رایحہ رو ندیدم! _نمیشہ ڪہ همیشہ مزاحم شما باشم! اخم ڪرد،شیرین و پدرانہ! _دیگہ نشنوم از این حرفا،برو تو خالہ تم تنهاس! ظهر بود و ڪم پیش مے آمد عمو باقر براے ناهار بہ خانہ بیاید. خداحافظے گفتم و وارد حیاط شدم،در را بستم و بہ سمت عمارت قدم برداشتم. صداے آواز گنجشڪ ها و عطر گل محمدے در حیاط پیچیدہ بود. نور آفتاب درخشش عمارت سفید را بیشتر بہ رخ مے ڪشید. نزدیڪ گل هاے محمدے ڪہ رسیدم سرعت قدم هایم را ڪم ڪردم. با ولع هوا را داخل ریہ هایم دادم و چند ثانیہ چشم هایم را بستم. بہ زحمت از گل هاے محمدے و عطرشان دل ڪندم و بہ سمت پلہ هاے ایوان رفتم. پایم را روے اولین پلہ گذاشتم،خواستم یااللہ بگویم ڪہ صداے محڪم خالہ ماہ گل بہ گوشم رسید. صدایش بلند و رسا بود! _الهام خانم! زنگ نزدم براے تعارف تیڪہ پارہ ڪردن! گوش هایم تیز شد و زبانم تلخ! مردد از پلہ ها بالا رفتم و ڪنار در ایستادم‌. نفس در سینہ ام حبس شد. آرامش در صداے خالہ ماہ گل موج مے زد و همینطور تحکم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_دوم . _خوب مے دونین از چے حرف مے زنم! ماشالا سن و سالے از من و شما گذشتہ! دیگہ انقد مے فهمیم ڪہ حرف اصلے هر نگاہ و ڪلمہ ڪہ از زبون هرڪس بیرون میاد چیہ! من و شما بہ آخرت معتقدیم،حرفے پشت سر من و پسرم و دختر حاج خلیل نزنین ڪہ اون دنیا سر پل صراط جلوتونو بگیریم! تہ این حرفا بہ جاے خوبے ختم نمیشہ ها،نذارین همون دهنایے ڪہ پشت ما دروغ و دفنگ مے بافن فردا تو گوش هم پچ پچ ڪنن دختر حاج فتاح عیب و ایراد داش ڪہ پسر حاج باقر نخواستش! این ور ماجرارم ببینین! بہ اونام بگین! دستم را روے دهانم گذاشتم و زیر لب زمزمہ ڪردم:یا جدہ ے سادات! دیگر صدایے نیامد،چند ثانیہ بعد خالہ با آرامش گفت:من اتمام حجت ڪردم الهام خانم،وظیفہ ے خودم دونستم ڪہ با آرامش و صحبت ماجرا رو فیصلہ بدم. وگرنہ هم من هم شما هم خدایے ڪہ بالا سرمون شاهدہ میدونیم ڪہ این حرفا باد هواس! هیچ قول و قرارے بین ما رد و بدل نشده بود! به حاج فتاح و الناز جون سلام برسونین،خدافظ! دم پایے هایم را درآوردم و وارد راهرو شدم،از راهرو ڪہ گذشتم،خالہ جلویم ایستاد. صورتش ڪمے سرخ شدہ بود و چشم هایش نگران! بہ ندرت پیش مے آمد ڪہ خالہ ماہ گل را آشفتہ ببینم،دستے بہ موهایش ڪشید و گفت:چرا واسادے؟! بہ خودم آمدم و آب دهانم را مضطرب فرو دادم،آرام گونہ اش را بوسیدم. _سلام! حالتون خوبہ؟! جواب بوسہ ام را داد و گفت:علیڪ سلام! شڪر خدا خوبم! تو خوبے؟! چند روزہ نیستے! نگاهم بہ سفرہ ے ترمہ اے ڪہ روے زمین پهن بود افتاد،فقط یڪ بشقاب و خورشت خورے و قاشق داخل سفرہ بود و ڪنارش یڪ دستہ گل میخڪ! میخڪ هاے قرمز و سفید! خالہ ماہ گل رد نگاهم را گرفت و با شرم لبخند زد:از من بہ تو نصیحت مردا همیشہ بچہ مے مونن خالہ باید حسابے نازشونو بڪشی! بہ سمت سفرہ رفت و مشغول جمع ڪردن ظرف ها شد. _از وقتے محراب رفتہ،باقر اڪثرا ناهارا میاد خونہ اول مے نداخت گردن حاج خلیل ڪہ میاد پیش تو! امروزم با دستہ گل اومدہ میگہ بہ یاد قدیما سفرہ بنداز تو یہ ظرف غذا بخوریم! بہ جاے این ڪہ من سر تو هوو بیارم تو محرابو ڪردے هووے من! لبخند پر محبتے زدم:عمو باقر ماهہ! گونہ هایش گل انداخت و سر تڪان داد:اون ڪہ بلہ ولے ناز و اداشم زیادہ! ظرف ها را برداشت و بہ سمت آشپزخانہ رفت،متوجہ شدم ڪہ از من خجالت ڪشید! سرے تڪان دادم و ڪنار سفرہ زانو زدم،سفرہ را تا ڪردم و دستہ گل را برداشتم. بلند گفتم:تو یہ گلدون آب پر ڪن خالہ،این گلا تو گرما هلاڪ میشن! سپس بہ سمت میز غذا خورے رفتم و گل هاے میخڪ را روے آن گذاشتم. صداے خالہ از آشپزخانہ بہ گوشم رسید:بیا اینجا رایحہ! سفرہ بہ دست از ڪنار میز عبور ڪردم و وارد آشپزخانہ شدم. خالہ ماہ گل پشت ظرفشویے ایستادہ و مشغول قاچ ڪردن هندوانہ بود. سفرہ را داخل یڪے از ڪابینت ها گذاشتم و گفتم:زحمت نڪش خالہ اومدم خودتو ببینم! _پیش دستے و چنگال بیار. از ڪابینت دو پیش دستے و چنگال در آوردم،آرام گفتم:وقتے داشتم مے اومدم تو صداتو شنیدم! نفس عمیقے ڪشید و خونسرد گفت:خب! ڪنارش ایستادم،یڪے از پیش دستے ها را بہ دستش دادم و گفتم:یہ حرفے هس ڪہ نمے دونم زدنش درستہ یا نہ؟! نگاهم ڪرد،جدے و با آرامش! _مربوط بہ خانوادہ ے حاج فتاحہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،بزرگترین قاچ هندانہ را داخل پیش دستے گذاشت و گفت:برو بشین الان میام! چشمے گفتم و بہ سمت سالن راہ افتادم،روے مبل ڪہ نشستم خالہ هم پیش دستے بہ دست آمد و گفت:چرا روسریتو درنمیارے؟! توام مثل گلا هلاڪ میشے! لبخند زدم،محزون و معنادار! مرداد ماہ بود اما براے من نہ! از بس قلبم زیر و رو شدہ بود و تنم سرد از شنیدن نام الهام خانم و النازِ حاج فتاح! بہ روسرے ام دست نزدم،رو بہ رویم نشست و بہ هندوانہ ام اشارہ ڪرد:بسم اللہ! تڪہ اے هندوانہ ڪہ داخل دهانم گذاشتم خودش شروع ڪرد:با الهام خانم حرف مے زدم! _متوجہ شدم! مے دانست حرفے دارم ڪہ گفتنش آسان نیست،براے همین خودش پیش قدم شد. _دو سہ روز پیش رفتہ بودم سفرہ ے حضرت ابوالفضل خونہ ے حاج ڪمال! الهام خانمم بود،همین ڪہ وارد مجلس شدم بعضیا شروع ڪردن پچ پچ ڪردن‌. از همون دور با الهام خانم سلام و احوالپرسے ڪردم و رفتم یہ گوشہ نشستم‌. یڪم ڪہ گذشت یڪے از خانما تو گوشم پرسید:راستہ شما رفتین خواستگارے دختر حاج فتاح؟! منو میگے شاخ درآوردم! موندہ بودم چے بگم ڪہ خودش ادامہ داد ماشالا الناز عین پنجہ ے آفتاب مے مونہ! خانم،نجیب،تحصیل ڪردہ،با ڪمالات! باباشم ڪہ حاج فتاحہ! حیفہ ماہ گل خانم! منم بے هوا پرسیدم چے حیفہ؟! گفت ڪہ بذارے همچین دخترے از دستت برہ و پسرت خام یڪے دیگہ بشہ! هندوانہ در دهانم زهر شد،مات و مبهوت بہ چشم هاے خالہ خیرہ شدہ بودم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_سوم . لبخند مهربانے زد و گفت:تا آخر مجلس خیلیا چششون بہ من بود و باهم پچ پچ مے ڪردن! سر این ڪہ رفتیم خواستگارے دختر حاج فتاح و بلہ گفتن و ما زدیم زیرش! ڪہ این وسط یڪے دیگہ دل محرابو بردہ و پشیمونش ڪردہ. پرسیدم از ڪے شنیدین گفتن پرے خانم و مهین خانم! همسایہ هاے خودتون! ظرف هندوانہ را روے میز گذاشتم،دیگر میل نداشتم! آب دهانم را با شدت فرو دادم،خالہ ماہ گل نفس عمیقے ڪشید و ادامہ داد:دیروز عصر رفتم سراغ مهین خانم و پرے خانم،نمے خوام زبونم بہ غیبت وا بشہ خودت ڪہ اخلاقشونو مے دونے! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،منظورش یڪ ڪلاغ و چهل ڪلاغ ڪردنشان بود،یڪ ڪلمہ جلویشان حرف مے زدے پشت سرت دہ تا جملہ ے نامربوطش مے ڪردند! _اینا با خانوادہ ے حاج فتاح خیلے حشر و نشر دارن،گفتم چرا حرف اشتباہ بہ گوش همہ رسوندین؟! چرا آبرو هم از دختر حاج فتاح بردین هم پسر من؟! ڪہ پرے خانم برگشت گفت آبروے دختر حاج فتاح چرا باید برہ؟! آبروے اونایے ڪہ خطا ڪردن و اسم دختر مردمو رو زبونا انداختن باید برہ! دیگہ نذاشت من سوالے بپرسم و بهونہ آورد رفت تو خونہ ش،خانوادہ ے حاج فتاج خوب مے دونستن جلوے ڪے یہ ڪلمہ حرف بزنن ڪہ هزار تا داستان از یہ ڪلمہ دربیارہ! حاج باقر ڪہ گفت دارہ برمے گردہ بازار شمارہ ے خونہ ے حاج فتاحو گرفتم ڪہ با الهام خانم حرف بزنم‌. شروع ڪرد احوالپرسے و گلہ ڪردن ڪہ چرا اون روز زود رفتین انگار نہ انگار اتفاقے افتادہ. منم حرفو ڪشیدم بہ شنیدہ هام گفت روحشم خبر ندارہ! منم گفتم از خدا ڪہ پنهون نیس از شما چہ پنهون،روزے ڪہ افطارے دعوتتون ڪردم مے خواستم بچہ ها یہ نظر همو دیدہ باشن اما محراب همون شب گفت نمے خواد ازدواج ڪنہ منم جلوے شما حرفشو پیش نڪشیدم‌. تو این مدت رفت و آمد ما دو طرفہ بودہ،بعد از مراسم افطارے گرم گرفتیم و شما بیشتر بہ ما افتخار دادین ڪہ هم صحبت باشیم. نشون بہ این نشون ڪہ خودتون براے مراسم قربونے محراب و رایحہ اومدین،هیچوقت ماہ محرم افتخار دیدنتونو نداشتیم خودتون همون سال تشیف آوردین. بعدشم ڪہ حاج فتاح ماجراے زخمے شدن محرابو فهمید و الناز جانو برد بالاسرش. ایام عیدم ڪہ خودتون ما رو شام دعوت ڪردین. غیر از این بودہ ڪہ بہ ما لطف داشتین و خودتون خواستین بیشتر ارتباط داشتہ باشیم؟ من یا محرابم چہ حرفے زدیم ڪہ اشتباہ برداشت شدہ؟ چہ حرف و حدیثے از خواستگارے و ازدواج زدیم ڪہ الان بزنیم زیرش؟ نفس عمیقے ڪشید و ڪمے هندوانہ خورد. چند ثانیہ بعد ادامہ داد:هیچے دیگہ! از الهام خانم انڪار ڪہ این حرفا رو از زبون شما مے شنوم و خبر ندارم! ما از شما بہ ڪسے حرفے نزدیم! محرابم عین برادر الناز! تهشم گفتم حرفامو زدم هم خودش هم دور و وریاش حواسشون باشہ. بہ گوش اونام برسونہ نخوان جلوے دهنشونو بگیرن برخورد منم یہ شڪل دیگہ میشہ! لبم را گزیدم و زمزمہ ڪردم:شاید تقصیر منہ! _چیزے گفتے رایحہ جان؟! سرم را بلند ڪردم و بہ خالہ ماہ گل چشم دوختم:راستش... مڪث ڪردم،خالہ ڪہ تعللم را دید بلند شد و بہ سمتم آمد. ڪنارم نشست و دست هایم را میان دست هایش گرفت. لبخند پر مهرے زد و چشم هاے مهربانش را بہ صورتم دوخت:میدونم گفتن بعضے چیزا الان برات سختہ ولے شاید گفتنشون بهتر از نگفتنشون باشہ عزیزم! تو دخترمے،مادر راز نگهدار دخترشہ! هرچے بگے اگہ تو بخواے بہ هیچڪس نمے گیم! با زبان لبم را تر ڪردم،عرق شرم روے پیشانے ام نشست‌. برعڪس چند دقیقہ قبل ڪہ تنم یخ بستہ بود،داشتم شر شر عرق مے ریختم! گلویم را صاف ڪردم و در دلم صلواتے فرستادم. با زحمت و زور لب هایم را از هم باز ڪردم:فرداے اون روزے ڪہ رفتہ بودیم خونہ ے حاج فتاح،دم ظهر الناز اومد خونہ مون. _خب! چشم هایم را پایین انداختم و بہ گل هاے دامنش دوختم. _یہ سرے حرفا زد ڪہ نہ در شان من بود نہ در شان خودش! منم تند برخورد ڪردم! _چے گفت مگہ؟! سرم را بیشتر خم ڪردم،انگار صدایم از تہ چاہ بیرون مے آمد:گفت شب افطارے اے ڪہ دعوتمون ڪردہ بودن آقا محراب بهش گفتہ ڪہ علاقہ اے بهش ندارہ و دلش جاے دیگہ س! فڪ مے ڪرد منظورش... دیگر نتوانستم ادامہ بدهم،خالہ ماہ گل گرم دست هایم را میان دست هایش فشرد و پرسید:همینو گفت؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:روے گفتن بقیہ شو ندارم! نفسش را با حرص بیرون داد و زمزمہ ڪرد:لعنت بہ دل سیاہ شیطون! از الناز توقع نداشتم انقد بے پروا باشہ! حرفش عجیبہ،محراب با هرڪے شوخے و تعارف نداشتہ باشہ با زن جماعت دارہ! خجالت مے ڪشہ! اونوقت یہ ڪارہ بے دلیل برگشتہ بہ دختر حاج فتاح گفتہ دوسش ندارہ؟! مگہ بہ زور بردہ بودیمش خواستگارے ڪہ این حرفا رو بہ الناز بزنہ؟! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . اصلا این حرفا چہ دخلے بہ الناز داشتہ؟! دوبارہ با زبان لبم را تر ڪردم:چے بگم والا! اینطورے گفت! _بشنو و باور نڪن! مے ذارے از خود محراب بپرسم؟! گونہ هایم داغ شد:نہ خالہ! من... میان حرفم آمد:نمے گم بہ تو گفتہ! اگہ محراب همچین حرفے زدہ باشہ خیلے ڪار اشتباهے ڪردہ! سرم را بالا گرفتم اما بہ چشم هاے خالہ نگاہ نڪردم،آرام گفتم:هر طور صلاح مے دونین! مے ترسم این حرف و حدیثا باعث دردسر بشہ! با دست چانہ ام را گرفت و مجبورم ڪرد ڪہ بہ چشم هایش نگاہ ڪنم. از چشم هایش آرامش و محبت مے بارید،لبخند پر رنگے لب هایش را از هم باز ڪرد:بسپارش بہ من! لبخند مطمئنے زدم:چشم! خالہ دست هایم را رها ڪرد و نگاهش را بہ هندوانہ ام دوخت. _هندوانہ ت گرم شد،بخور خالہ! در دلم هنوز هول و ولا بود اما بہ روے خودم نیاوردم و مشغول خوردن باقے ماندہ ے هندوانہ ام شدم. چند ثانیہ بیشتر نگذشتہ بود ڪہ صداے باز و بستہ شدن در حیاط آمد. خالہ نگاهش را بہ سمت پنجرہ ها ڪشاند و گفت:حتما باقر یہ چیزے جا گذاشتہ! روسرے ام را مرتب ڪردم،دو سہ دقیقہ بعد صداے پر انرژے محراب در عمارت طنین انداز شد:ماہ گل خانم! ابروهایم بالا پرید و ضربان قلبم بیشتر! بے اختیار سر برگرداندم،از پشت پنجرہ قامت بلندش را دیدم ڪہ از پلہ ها با عجلہ بالا آمد و براے باز ڪردن بند پوتین هایش زانو زد،حواسش بہ ما نبود. همانطور ڪہ با بند پوتینش ور مے رفت گفت:نیستے صاب خونہ؟! خالہ لبخند پر شوقے زد و بہ سمت در ورودے رفت‌. _همہ ے اهل محل فهمیدن اومدے مامان جان! محراب پوتین هایش را شلختہ از پا در آورد و بہ سمت خالہ ماہ گل پر ڪشید. دستہ گل میخڪے در دست داشت،میخڪ قرمز! بازوهایش را دور تن خالہ قفل ڪرد و محڪم پیشانے اش را بوسید:دلم برات یہ ذرہ شدہ بود ماہ گل خانم! باشوآ دولانیم آنا! (دور سرت بگردم مادر) با تمام شدن این جملہ خالہ ماہ گل را محڪم در آغوشش فشرد و رگبارے شروع بہ بوسیدن پیشانے اش ڪرد،چندین و چند بار! دلم براے محبتش ضعف رفت،لبخند لب هایم را از هم باز ڪرد. بلند شدم و بہ سمت شان رفتم،خالہ خندید و گفت:علیڪ سلام! سلامت ڪو؟! محراب خواست حرفے بزند ڪہ نگاهش بہ من افتاد،قدمے برنداشتم. نمے دانم چرا سریع خالہ ماہ گل را از آغوشش جدا ڪرد! تازہ صورتش را دیدم،لباس سپاہ تنش بود خاڪے و غبارآلود! پوست صورت و دست هایش خشڪ شدہ و ترڪ برداشتہ بود. دستے بہ موهایش ڪشید و دستہ گل را بہ سمت خالہ ماہ گل گرفت. سر بہ زیر شد و محجوب،درست برعڪس چند دقیقہ قبل! پیش دستے ڪرد و گفت:سلام! آرام و جدے گفتم:سلام رسیدن بہ خیر! خالہ دستہ گل را از محراب گرفت و گفت:امروز عجب روزیہ! محراب سر بلند ڪرد و ابروهایش را بالا انداخت:چطور؟! خالہ با دست بہ میز غذاخورے و گلدان میخڪے ڪہ رویش ایستادہ بود اشارہ ڪرد:خونہ مون میخڪ بارون شدہ! نگاہ محراب بہ سمت من آمد و لبخند ڪم رنگے زد:دختر حاج خلیل از همون روز اول با من سر جنگ داشت! نذاشت اول من خوشالت ڪنم! خالہ ماہ گل خندید،همانطور ڪہ بہ سمت میز مے رفت گفت:ولے گلا رو بابات خریدہ! نگاہ و لبخند محراب رنگ شیطنت گرفت،بہ سمت راهرو عقب گرد ڪرد و در همان حین گفت:حاج باقرم خوب بلدہ نذارہ پسرت بہ چشت بیادا! خالہ ماہ گل قهقهہ زد و بلند گفت:باباتم مے گفت پسرت شدہ هووے من! محراب با ساڪش برگشت و پیشانے اش را بالا داد:خوبہ یہ دونہ پسرشم! اگہ دو سہ تا دیگہ مثل من داشت ڪہ محلمم نمے ذاشت! آرام خندیدم،خالہ ماہ گل مشغول جا دادن گل هاے محراب در گلدان شد. _ناهار خوردے؟! محراب ڪمے فڪر ڪرد و گفت:تو راہ یہ چیزے بہ عنوان ناهار قرار بود بخورم ڪہ قسمت طایفہ ے نادرے شد! متعجب نگاهش ڪردم و پرسیدم:چے؟! جدے گفت:امیرعباس یڪم حال ندار بود،شام و صبونہ نتونستہ بود بخورہ سهم منم نوش جان ڪرد! خندہ بر لب هایم نشست:گواراے وجودش! ولے امیر از طایفہ ے نادریا نیس از طایفہ ے تبریزیاس! نادریا سهم ڪسیو نمے خورن،قانعن! دست هایش را بالا برد:من تسلیم! از شما بہ عنوان نمایندہ ے خاندان بزرگ نادرے عذرخواهے مے ڪنم! خندہ ام را بہ زور قورت دادم:خواهش مے ڪنم! خستگے از سر و صورت و چشم هاے سرخش مے بارید. ساڪش را روے دوشش انداخت و گفت:با اجازہ برم یڪم بخوابم! خالہ سریع گفت:یہ چیزے بخور بعد! بہ معدہ ت رحم ڪن مجاهد! الان یہ چیزے برات درس مے ڪنم. محراب نگاهے بہ لباس هایش انداخت و گفت:یعنے مے ذارے با همین لباسا بشینم همین جا؟! نا ندارم مامان! خالہ سر تڪان داد و ابرو بالا انداخت:ولے دفعہ ے اول و آخرت باشہ! محراب لبخند پر رنگے زد و بہ سمت مبل رفت:بہ روے چشمم! ساڪش را ڪنار مبل انداخت و سریع نشست‌. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . مے دانستم جلوے من معذب است و نمے تواند دراز بڪشد. دلم نیامد اذیت بشود،رو بہ خالہ ماہ گل گفتم:خالہ با اجازہ تون من میرم‌. خالہ از چهارچوب در بہ سمتم برگشت،اخم ڪرد:تازہ اومدے ڪہ! راستے یادم رفت بپرسم تو ناهار خوردے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:آرہ خالہ جون،این روزا براے این ڪہ من تنها نباشم حاج بابا ناهارا میاد خونہ. خالہ ماہ گل لبخند زد:آرہ حاج باقر مے گفت چند روزہ بے یار و همدم شدم! ناهارا رو با حاج خلیل مے خوردم ڪہ چند روزہ میرہ خونہ میگہ بچہ م تنها نمے تونہ غذا بخورہ. منم گفتم خدا خیرش بدہ ڪہ باعث شد تو از بازار دل بڪنے و بہ اندازہ ے یہ ناهار خوردن بیشتر ببینمت! بشین یہ شربت بخور بعد برو،تنها مے خواے چے ڪار ڪنے؟! _شاید منم برم تبریز! خالہ بہ چهارچوب تڪیہ داد و پرسید:مگہ خان جون نمیاد تهران؟! شانہ بالا انداختم و گفتم:فعلا ڪہ راضے نشدہ! صداے محراب را از پشت سر شنیدم:من ڪہ میگم نمیاد از تبریز دل نمے ڪنہ! بہ سمتش برگشتم و گفتم:آرہ مامان فهیم ڪہ فعلا نتونستہ راضیش ڪنہ! فڪ ڪنم ماباید ڪم ڪم جمع ڪنیم بریم. محراب از روے مبل بلند شد و بہ سمت آشپزخانہ رفت. خالہ متعجب پرسید:ڪجا؟! _شما با رایحہ خانم حرف بزن،منم یہ نیمرو بزنم ڪہ واقعا گرسنہ ام. سپس از ڪنار خالہ عبور ڪرد و وارد آشپزخانہ شد،خالہ پشت سرش رفت. ماندہ بودم بروم یا نہ؟! براے خداحافظے بہ سمت آشپزخانہ رفتم‌. محراب ماهیتابہ را روے گاز گذاشت و داخلش ڪمے روغن ریخت. رو بہ خالہ ماہ گل گفت:برات تخم مرغ بزنم؟! خالہ دست بہ سینہ ڪنارش ایستاد:بیا ڪنار برات درس مے ڪنم! زیر گاز را روشن ڪرد و لبخند گرمے زد:یہ نیمرو ڪہ این حرفا رو ندارہ! دلم براے نیمروهاے خودم تنگ شدہ! خالہ ماہ گل دست هایش را از هم باز ڪرد و لبخند ڪجے زد:خوبہ قرمہ سبزے و فسنجون نمے تونے درس ڪنے وگرنہ دیگہ دستپخت ما رو نمے خوردے! محراب خندید و چیزے نگفت،نیم نگاهے بہ سمت من انداخت و پرسید:براے شما بزنم؟! سرم را تڪان دادم:نہ ممنون! خالہ پشت میز ڪوچڪے ڪہ گوشہ ے آشپزخانہ بود نشست و بے مقدمہ پرسید:تو بہ دختر حاج فتاح گفتے دوسش ندارے؟! لبم را گزیدم و براے این ڪہ زانوهایم تحلیل نرود بہ دیوار تڪیہ دادم. محراب با چشم هاے گشاد شدہ و ابروهاے بالا رفتہ بہ سمت خالہ برگشت. مبهوت گفت:چے؟! خالہ دوبارہ با آرامش پرسید:تو شب افطارے بہ دختر حاج فتاح گفتے دوسش ندارے؟! محراب ناباورانہ و با چشم هاے از حدقہ بیرون زدہ جواب داد:چرا باید همچین حرفے بزنم؟! من غلط بڪنم ڪہ بہ ڪسے از این حرفا بزنم! خالہ ماہ گل جدے گفت:مے دونستم دروغہ! محراب نگاهش را میان ما گرداند. گرہ ڪورے میان ابروهایش افتاد:ڪے اینو گفتہ؟! آب دهانم را فرو دادم و نگاہ مضطربم را بہ خالہ ماہ گل دوختم. خالہ خونسرد گفت:خودش گفتہ! منم گفتم محراب از این خبط و خطاها نمے ڪنہ! محراب نفسش را با حرص بیرون داد،گردن و گونہ هایش سرخ شدہ بود. _اللہ اڪبر! من بہ دختر حاج فتاح نگاهم نڪردم چہ برسہ باهاش حرف بزنم! اونم همچین حرفے! سپس با حرص در یخچال را باز ڪرد و دو عدد تخم مرغ برداشت‌. زیر لب گفت:دیگہ خوشم نمیاد با این خانوادہ رفت و آمد ڪنیم! شمام مے خواین رفت و آمد داشتہ باشین لطفا منو معاف ڪنین! خالہ بہ پیشانے اش چین داد و گفت:بہ نظر منم اینطورے بهترہ! دیگر نتوانستم بایستم و با عجلہ بہ سمت خالہ رفتم. هر دو طرف صورتش را بوسیدم و گفتم:من دیگہ برم! خدافظ! نگذاشتم خالہ بلند بشود و گفتم خودم مے روم،بدون این ڪہ بہ محراب نگاہ ڪنم زیر لب خداحافظے گفتم و از آشپزخانہ بیرون زدم. هنوز چند قدم بیشتر برنداشتہ بودم ڪہ صداے دو رگہ و پر از لرز محراب را شنیدم. فڪر ڪرد من رفتہ ام! _از اون روزے ڪہ رفتین خونہ ے حاج فتاح ختم قرآن هم تو هم رایحہ خانم یہ جورے شدین حواسم هستا! بہ خدا اگہ حرف بے ربط زدہ باشن نمے تونم ملاحظہ ڪنم! خودت بهتر از هرڪسے مے دونے من سر تو و ... حرفش را ادامہ نداد،جملہ ے خالہ ماہ گل بہ جانم آتش انداخت. _سر من و رایحہ با ڪسے شوخے ندارے! بہ راهرو رسیدم،صدایے از محراب در نیامد،صداے خالہ مهربان شد و پر سوز:این دختر همینطوریش تحت فشارہ! بذا با عقل و حرف زدن جمعش ڪنیم! سرعت قدم هایم بیشتر شد،نفهمیدم چطور از عمارت سفید بیرون رفتم! وقتے در حیاط را بستم نگاہ معنادار مهین خانم و زمزمہ ے زیر لبش را دیدم! نگاهش آنقدر حرف داشت ڪہ بغض بہ گلویم بیاندازد... خواستم سلام ڪنم ڪہ با اخم وارد حیاطشان شد و در را محڪم بست! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻