بسیار می‌بینیم که توصیه‌هایی با مصمون عدم تحمل مشکلات خانوادگی و نپذیرفتن سختیها به دیگران میشود. حتی می‌بینیم مشاوران و روانشناسهای صاحب نام هم برای جلب مخاطب توصیه میکنند که تنهایی بهتر از زندگی با فردی آزار دهنده است. این رویکرد شاید در نگاه اول خیر خواهانه و درست به نظر برسد، اما در واقع بسیار #سمی و #خطرناک است. زیرا مردم را به سوی #بی_طاقتی، #کم_صبری و #توقعات_نابجا از زندگی خود سوق میدهد. ما به طور طبیعی تمایل داریم آسوده و راحت زندگی کنیم. اما واقعیت این است که در آسایش هیچ رشد، پیشرفت و تکاملی نیست. تحولات سازنده‌ی زندگی ما همگی در کوران سختیها انجام میشوند و پرهیز از سختیها یعنی تحمل یک زندگی یکنواخت و کسل کننده که در نهایت باعث روزمرگی و افسردگی خواهد شد. همه ما از آزار و اذیت فرار میکنیم اما مواقعی هست که در اثر اشتباه در انتخاب یا خطا در شناخت و محاسبه، در شرایط دشواری واقع می‌شویم. چنین شرایطی یک چالش بزرگ و فرصتی برای رشد و پیشرفت ماست و با جرآت میتوان آن را موهبتی برای تغییر وضع موجود و بالارفتن از پلکان تعالی دانست، که قطعا سخت و طاقت‌فرسا هم هست. صد البته این نگرش با سبک زندگی مادیگرا و هوسباز و سود محور غربی تعارض دارد و طبعا آنها که در چنبره سبک زندگی رفاه‌زده گیر کرده‌اند از درک آن عاجزند، لیکن در فرهنگ توحیدی که یعادت را در گرو خدایی شدن و خلاشی یافتن از طبیعت تعریف کرده و زندگی را بستری برای این تحول دانسته، درافتادن در سختیها جز فرصتی برای پیشرفت نیست. سیره #انبیاء و #امامان هم همین بوده است. #محسن‌مرادی میتوانید عضو شوید و انتشار دهید👇: @moradimohCh