🌹 🍁حکایت دو درويش در راهی با هم می‌رفتند. يكی بی‌پول بود و ديگری پنج دينار داشت. درویش بی‌پول، بی‌باک می‌رفت و به هر جايی که می‌رسيدند -چه ايمن بود و چه ناامن- به آسودگی می‌خوابيد و به چيزی نمی‌انديشيد. اما ديگری مدام در بيم و هراس بود كه مبادا پنج دينار را از كف بدهد. بر چاهی رسيدند كه جای دزدان و راهزنان بود. اولی بی‌پروا دست و روی خود را شست و زير سايه‌ی درختی آرميد. در همين حين متوجه شد که دوستش با خود چه كنم چه كنم می‌كند! برخاست و از او پرسيد: اين چندين چه كنم برای چيست؟ گفت: ای جوانمرد! با من پنج دينار است و اينجا ناامن است و من جرات خفتن ندارم. مرد گفت: اين پنج دينار را به من دِه تا چاره‌ی تو كنم. پس پنج دينار را از وی گرفت و در چاه انداخت و گفت: رَستی از چه كنم چه كنم! ايمن بنشين، ايمن بخسب، و ايمن برو که آدم فقير، دژی‌ست كه نمی‌توان فتحش كرد. #قابوسنامه #عنصر_المعالی ─┅─═इई 🍁🍂🍁ईइ═─┅─ @boe_atre_khodaa

‍ ⭐️هرشب یک داستان آموزنده(۳۱۷)⭐️ #مهمانی_در_زیر_تیغ! 👑پادشاه می خواست، گردن مجرمی را از بدنش جدا کند. ⚔مجرم گفت: «ای امیر! تو را به خدا و پیغمبرش(ص) قسم میدهم، که قبل از این که مرا مجازات کنی، به من یک کاسه آب بده، که بسیار تشنه ام! بعد از اینکه آب را نوشیدم، هر کاری خواستی بکن" 👑پاشاه گفت: "به خاطر قسمی که خورد، به او آب بدهید." ⚔مجرم وقتی آب را خورد، به رسم عرب گفت: "خداوند برکت زندگیت را زیاد کند." ●●سپس ادامه داد و گفت: ای امیر! من با همین یک کاسه آب، مهمان تو بودم. اکنون اگر رسم مهمانداری این است که مهمان را بعد از مهمانی بکشند، مرا بکش؛ و اگر رسم مهمانداری این گونه نیست، مرا ببخش تا من بتوانم از گناه خود توبه کنم! 👑پاشاه گفت: "راست می گویی؛مهمان حرمت دارد و باید حرمتش را حفظ کرد. تو را می بخشم. برو توبه کن، که از این به بعد، دیگر مرتکب جرمی نشوی." 📙#قابوسنامه ❖═▩ஜ••🍃🌸🍃••ஜ▩═❖ @boe_atre_khodaa