🖤#سخنان_امام_پیش_از_شهادت
مشهور در میان علمای شیعه این است که امام در سحرگاه نوزدهم ماه مبارک رمضان سال چهلم هجری ضربت خورد، و درشب بیست و یکم وقتی یک سوم از شب گذشته بود به شهادت رسید.
در این شب امام علیه السلام فرزندان و اهل بیت خود را جمع کرد و با ایشان وداع فرمود که: «خداوند پس از من نگهدار شما باشد. نیکو وکیلی است خداوند و همو مرا کفایت خواهد کرد»
امام سپس فرزندان و اهلبیتش را به نیکیها وصیت فرمود.
آن شب اثر زهر بر بدن امام علیه السلام ظاهر شده بود و هر خوردنی که برای امام آوردن تناول نفرمود و لبهایش فقط به ذکر خداوند مشغول بود و عرق از جبین مبارکش مثل مروارید میریخت. امام با دست مبارکش عرق پیشانی را پاک کرد و فرمود:
«شنیدم از رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم که چون نزدیک وفات مؤمن میشود، عرق میکند جبین او مانند مروارید تر، و ناله او ساکن می شود».
🌨همه به گریه افتادند. امام حسن علیه السّلام گفت: «ای پدر به گونه ای سخن می گوئی که گویا از خود ناامید شده ای»
امام فرمود: «ای فرزند گرامی یک شب پیش از آنکه این واقعه بشود جدّت رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم را در خواب دیدم، از آزارهای این امّت به او شکایت کردم، گفت: نفرین کن بر ایشان، پس گفتم: خداوندا بدل من بدان را بر ایشان مسلّط گردان، و بدل ایشان بهتر از ایشان به من روزی کن، پس حضرت رسول فرمود که: خدا دعای تو را مستجاب کرد، بعد از سه شب تو را به نزد من خواهد آورد، و اکنون سه شب گذشته است».
سپس امام فرمود: «ای حسن! تو را وصیّت می کنم به برادرت حسین. شماها از منید و من از شمایم»
سپس امام رو کرد به فرزندان دیگر که از همسران دیگر امام غیر فاطمه بودند وایشان را وصیّت فرمود که با حسن و حسین علیهما السلام مخالفت نکنند، پس فرمود: «حق تعالی شما را صبر نیکو کرامت کند، امشب از میان شما می روم و به حبیب خود محمّد مصطفی صلّی اللّه علیه و آله و سلّم ملحق می شوم، چنانچه مرا وعده داده است».
═ೋ❅🖋☕️❅ೋ═
❥↬ @bohlool_aghel
🖤#سخنان_امام_پیش_از_شهادت
مشهور در میان علمای شیعه این است که امام در سحرگاه نوزدهم ماه مبارک رمضان سال چهلم هجری ضربت خورد، و درشب بیست و یکم وقتی یک سوم از شب گذشته بود به شهادت رسید.
در این شب امام علیه السلام فرزندان و اهل بیت خود را جمع کرد و با ایشان وداع فرمود که: «خداوند پس از من نگهدار شما باشد. نیکو وکیلی است خداوند و همو مرا کفایت خواهد کرد»
امام سپس فرزندان و اهلبیتش را به نیکیها وصیت فرمود.
آن شب اثر زهر بر بدن امام علیه السلام ظاهر شده بود و هر خوردنی که برای امام آوردن تناول نفرمود و لبهایش فقط به ذکر خداوند مشغول بود و عرق از جبین مبارکش مثل مروارید میریخت. امام با دست مبارکش عرق پیشانی را پاک کرد و فرمود:
«شنیدم از رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم که چون نزدیک وفات مؤمن میشود، عرق میکند جبین او مانند مروارید تر، و ناله او ساکن می شود».
🌨همه به گریه افتادند. امام حسن علیه السّلام گفت: «ای پدر به گونه ای سخن می گوئی که گویا از خود ناامید شده ای»
امام فرمود: «ای فرزند گرامی یک شب پیش از آنکه این واقعه بشود جدّت رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم را در خواب دیدم، از آزارهای این امّت به او شکایت کردم، گفت: نفرین کن بر ایشان، پس گفتم: خداوندا بدل من بدان را بر ایشان مسلّط گردان، و بدل ایشان بهتر از ایشان به من روزی کن، پس حضرت رسول فرمود که: خدا دعای تو را مستجاب کرد، بعد از سه شب تو را به نزد من خواهد آورد، و اکنون سه شب گذشته است».
سپس امام فرمود: «ای حسن! تو را وصیّت می کنم به برادرت حسین. شماها از منید و من از شمایم»
سپس امام رو کرد به فرزندان دیگر که از همسران دیگر امام غیر فاطمه بودند وایشان را وصیّت فرمود که با حسن و حسین علیهما السلام مخالفت نکنند، پس فرمود: «حق تعالی شما را صبر نیکو کرامت کند، امشب از میان شما می روم و به حبیب خود محمّد مصطفی صلّی اللّه علیه و آله و سلّم ملحق می شوم، چنانچه مرا وعده داده است».
═ೋ❅🖋☕️❅ೋ═
❥↬ @bohlool_aghel