گزیده‌ای از دیدار مقام معظم رهبری با خانواده شهید لاجوردی/صفحه نخست ▫️این سرنوشت افتخارآمیزى که آقاى لاجوردى پیدا کردند، سرنوشتى است که مایه حسرت و غبطه همه‌ى کسانى است که در این راه بوده‌اند. خب، بنده خیلى متأثّر شدم از شهادت آقاى لاجوردى -از دست دادن ایشان و فقدان ایشان، خیلى براى ما سنگین بود؛ یک عنصر مؤمن، کارآمد، صادق و ریشه‌دارِ در این زمینه‌ى انقلابى و مبارزات؛ امثال ایشان واقعاً عناصر #بسیار_کمیاب و مغتنمى هستند و از دست دادن‌شان سخت است- ولیکن درعین‌حال به نظرم رسید که حیف بود آقاى لاجوردى جور دیگرى از دنیا می‌رفت. آن آدم، آن #عنصر_مستحکم، #پولادین، آن نیّت صادق، با آن سابقه‌ى مبارزات، واقعاً حقّش بود و شایسته این مقام والاى شهادت بود. و شما خانمشان و فرزندان‌شان بدانید -که البتّه می‌دانید هم؛ می‌دانم برای شماها این معارف، روشن و واضح است- ماها غبطه می‌خوریم به حال ایشان و حقیقتاً اگر هرکدام از ماها -خود بنده و می‌دانم همفکرانِ ما هم یقیناً همه همین‌جور هستند- بدانند که می‌توانند با یک عملى، با یک حرکتى، با یک هزینه‌اى -هر جور هزینه‌اى- آن‌ها هم یک چنین سرنوشتى را به دست بیاورند، لحظه‌اى را دریغ نخواهند کرد و تأمّل نخواهند کرد که آن هزینه را بکنند تا این‌که آن‌چنان سرنوشتى براى آن‌ها هم رقم بخورد. شهادت خیلى مقام بالایى است و بسیار ارزشمند است؛ و خلاصه، خاصّان درگاه الهى به مقام شهادت می‌رسند. یعنى من می‌خواهم این را عرض کنم، علاوه بر این‌که خود شهادت، وسیله قرب به پروردگار است، یک مایه والایى از قرب الهى لازم است تا انسان به شهادت برسد؛ بدون این مقدّمه، کسى [به آن] دست نخواهد یافت. ▪️البتّه زحمات ایشان را هیچ نمی‌شود توصیف کرد. خود من از وقتى که به یاد مى‌آورم آشنایى با مرحوم شهید لاجوردى را -که خیال می‌کنم از نزدیک و به‌صورت مشخّص از سال‌هاى اواسط دهه‌ى ۴۰ بوده، حالا دقیقاً یادم نیست چه سالى بود امّا از هر وقتى که یادم مى‌آید- ایشان را در حال #مبارزه_صادقانه به یاد مى‌آورم. من یادم هست که آن‌وقت‌ها یک جریانى اتّفاق افتاده بود و مرحوم لاجوردى و این‌ها به یک جایى حمله کرده بودند؛ قبلش ایشان زندان بودند، بعدش هم باز براى مدّت کوتاهى دستگیر شدند؛ در جمع دوستانِ ما گفته می‌شد این مرد، #مرد_پولادین است؛ این مرد، آدم خسته‌نشو است؛ تصویرى که از آقاى لاجوردى در ذهن ما بود، همین تصویر یک انسان خسته‌نشوی صادقِ با استقامت [بود]. البتّه دوستان ما در آن زمان خیلى بودند و آدم‌هاى صادقِ مؤمنِ ثابت‌قدم در میان آن‌ها کم نبود؛ [امّا] مرحوم لاجوردى چهره برجسته‌اى بود. ▫️بعد از انقلاب هم همین‌جور بود. ایشان از اوّلِ انقلاب تا همین شهادت‌شان همیشه در راه مستقیم، در صراط مستقیم حرکت کردند و ذرّه‌اى انحراف پیدا نکردند از طریق مستقیم و خطّ صحیح. کار را ایشان براى خدا می‌کرد، اهل تظاهر، اهل نشان دادن نبود؛ براى خدا کار را قبول می‌کرد، براى خدا کار را انجام می‌داد؛ براى همین هم بود که هیچ ملاحظه‌اى نمی‌کرد. بعضى‌ها در کار، ممکن است ملاحظه وجهه را بکنند، ملاحظه شأن و آبرو را بکنند، [امّا] بعضى‌ها هستند که نه، این ملاحظه را نمی‌کنند و #شهید_عزیزِ_ما، شهید لاجوردى، ازاین‌قبیل بود؛ آدمى نبود که ملاحظه گفتن این و آن، وجاهت پیش این و آن را بکند، محض «خدمت» براى ایشان مطرح بود. حقیقتاً اخلاصى که ایشان داشتند، خیلى اخلاص بالایى بود. 🔴 ١ شهریور سالروز شهادت سیداسدالله لاجوردی 🔊به رسانه رسمی بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی بپیوندید:👇 https://eitaa.com/joinchat/861732881Cb60e54e1db

گزیده‌ای از دیدار مقام معظم رهبری با خانواده شهید لاجوردی/صفحه نخست ▫️این سرنوشت افتخارآمیزى که آقاى لاجوردى پیدا کردند، سرنوشتى است که مایه حسرت و غبطه همه‌ى کسانى است که در این راه بوده‌اند. خب، بنده خیلى متأثّر شدم از شهادت آقاى لاجوردى -از دست دادن ایشان و فقدان ایشان، خیلى براى ما سنگین بود؛ یک عنصر مؤمن، کارآمد، صادق و ریشه‌دارِ در این زمینه‌ى انقلابى و مبارزات؛ امثال ایشان واقعاً عناصر #بسیار_کمیاب و مغتنمى هستند و از دست دادن‌شان سخت است- ولیکن درعین‌حال به نظرم رسید که حیف بود آقاى لاجوردى جور دیگرى از دنیا می‌رفت. آن آدم، آن #عنصر_مستحکم، #پولادین، آن نیّت صادق، با آن سابقه‌ى مبارزات، واقعاً حقّش بود و شایسته این مقام والاى شهادت بود. و شما خانمشان و فرزندان‌شان بدانید -که البتّه می‌دانید هم؛ می‌دانم برای شماها این معارف، روشن و واضح است- ماها غبطه می‌خوریم به حال ایشان و حقیقتاً اگر هرکدام از ماها -خود بنده و می‌دانم همفکرانِ ما هم یقیناً همه همین‌جور هستند- بدانند که می‌توانند با یک عملى، با یک حرکتى، با یک هزینه‌اى -هر جور هزینه‌اى- آن‌ها هم یک چنین سرنوشتى را به دست بیاورند، لحظه‌اى را دریغ نخواهند کرد و تأمّل نخواهند کرد که آن هزینه را بکنند تا این‌که آن‌چنان سرنوشتى براى آن‌ها هم رقم بخورد. شهادت خیلى مقام بالایى است و بسیار ارزشمند است؛ و خلاصه، خاصّان درگاه الهى به مقام شهادت می‌رسند. یعنى من می‌خواهم این را عرض کنم، علاوه بر این‌که خود شهادت، وسیله قرب به پروردگار است، یک مایه والایى از قرب الهى لازم است تا انسان به شهادت برسد؛ بدون این مقدّمه، کسى [به آن] دست نخواهد یافت. ▪️البتّه زحمات ایشان را هیچ نمی‌شود توصیف کرد. خود من از وقتى که به یاد مى‌آورم آشنایى با مرحوم شهید لاجوردى را -که خیال می‌کنم از نزدیک و به‌صورت مشخّص از سال‌هاى اواسط دهه‌ى ۴۰ بوده، حالا دقیقاً یادم نیست چه سالى بود امّا از هر وقتى که یادم مى‌آید- ایشان را در حال #مبارزه_صادقانه به یاد مى‌آورم. من یادم هست که آن‌وقت‌ها یک جریانى اتّفاق افتاده بود و مرحوم لاجوردى و این‌ها به یک جایى حمله کرده بودند؛ قبلش ایشان زندان بودند، بعدش هم باز براى مدّت کوتاهى دستگیر شدند؛ در جمع دوستانِ ما گفته می‌شد این مرد، #مرد_پولادین است؛ این مرد، آدم خسته‌نشو است؛ تصویرى که از آقاى لاجوردى در ذهن ما بود، همین تصویر یک انسان خسته‌نشوی صادقِ با استقامت [بود]. البتّه دوستان ما در آن زمان خیلى بودند و آدم‌هاى صادقِ مؤمنِ ثابت‌قدم در میان آن‌ها کم نبود؛ [امّا] مرحوم لاجوردى چهره برجسته‌اى بود. ▫️بعد از انقلاب هم همین‌جور بود. ایشان از اوّلِ انقلاب تا همین شهادت‌شان همیشه در راه مستقیم، در صراط مستقیم حرکت کردند و ذرّه‌اى انحراف پیدا نکردند از طریق مستقیم و خطّ صحیح. کار را ایشان براى خدا می‌کرد، اهل تظاهر، اهل نشان دادن نبود؛ براى خدا کار را قبول می‌کرد، براى خدا کار را انجام می‌داد؛ براى همین هم بود که هیچ ملاحظه‌اى نمی‌کرد. بعضى‌ها در کار، ممکن است ملاحظه وجهه را بکنند، ملاحظه شأن و آبرو را بکنند، [امّا] بعضى‌ها هستند که نه، این ملاحظه را نمی‌کنند و #شهید_عزیزِ_ما، شهید لاجوردى، ازاین‌قبیل بود؛ آدمى نبود که ملاحظه گفتن این و آن، وجاهت پیش این و آن را بکند، محض «خدمت» براى ایشان مطرح بود. حقیقتاً اخلاصى که ایشان داشتند، خیلى اخلاص بالایى بود. 🔴 ١ شهریور سالروز شهادت سیداسدالله لاجوردی 🔊به رسانه رسمی بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی بپیوندید:👇 https://eitaa.com/joinchat/861732881Cb60e54e1db