می‌توان برای تکامل شخصیت های بشری عالم، از شخصیت عظیم علی‌بن‌ابی‌طالب بهره برد. شخصیت علی(ع) یک مجموعه ی عظیم و متراکمی است که قابل تجزیه کردن است‌؛ بلاتشبیه مثل یک تابلو که وقتی یک آدم متخصص هر جزء آن را نگاه میکند، یک کار هنری می‌بیند. ما در سخنرانی ها و گفتارمان یکبار برشی از خصلت‌های امیرالمومنین را بیان میکنیم؛ اخلاص امیرالمومنین، تقوای امیرالمؤمنین، شجاعت امیرالمومنین، علم امیرالمؤمنین؛ این یک جور است و خوب و لازم هم هست. یا مثلا یکبار عمل این بزرگوار را بیان می‌کنیم؛ جهادش در زمان پیغمبر و بعد از ایشان، برخورد سیاسی‌اش و ... یک جور دیگرِ الگوگیری از این شخصیت، بررسی مقاطع و دوره های مختلف زندگی امام است. این مرد تاریخ، این مرد همه ی قرون و اعصار، - یک #دوره‌نوجوانی داشته که باید از این تابلوی عظیم بیرون بکشیم و تشریح کنیم و این الگویی برای #نوجوانان است. - جوان نمی‌تواند یک پیرمرد شصت ساله را که امیرالمومنین باشد الگوی خودش قرار بدهد. جوان احساسات و غریزه و هیجان و خواسته های جوانی دارد، خب امیرالمومنین یک #دوره ی جوانی داشته‌، مثلا از پانزده شانزده سالگی‌اش تا سی‌وچندسالگی‌اش می‌شود، یک دوره‌جوانی سرشار از کار که باید از این تابلو بیرون بکشیم و تشریح کنیم و روی آن کار شود تا الگوی #جوان‌ها باشد. - یک دوره #حکومت دارد. که بررسی آن، الگوی #دولتمردان است - یک دوره مثل یک انسان معمولی در جامعه بوده، یک شخصیت سیاسیِ دینیِ برجسته، بدون اینکه بار مسئولیتی در جامعه داشته باشد؛ حضرت امیرالمؤمنین آن ۲۵ سال چه کار می‌کردند؟ چه می‌گفتند؟، چطور تعامل می‌کردند؟ این برای چه کسی الگو است؟ امروز این برای خیلی ها الگو است. ما وقتی که از علی(ع) چیزی ذکر می‌کنیم، باید مشخص کنیم اینها مال کدام دوران زندگی ایشان است و باید بررسی شود. #جاودانه_تاریخ #فصل_بیست_و_ششم #نیاز_ما‌_به_الگوی_علوی #الگوگیری_از_مقاطع_مختلف_زندگی_امام https://eitaa.com/bookreaders