eitaa logo
🇮🇷غواص‌ها بوی نعنا می‌دهند🇮🇷
107 دنبال‌کننده
2.3هزار عکس
44 ویدیو
4 فایل
مرد غسال به جسم و سر من خرده مگیر چند سالیست که از داغ حسین لطمه زنم سر قبرم چو بخوانند دمی روضه‌ی شام سر خود با لبه‌ی سنگ لحد می شکنم ملا شدن چه اسان آدم شدن محال است...
مشاهده در ایتا
دانلود
حماسه خونین در تاریخ 67/4/4 بود که این دلاور مرد میدان نبرد اسلام با کفر جهانی بهمراه سایر همرزمان خویش شهیدان غلامرضا کشتکار ، محمد حسین کریمی و علی خمشایا دعوت حق را لبیک گفتند و در حماسه ای خونین سوار بر براق تیز تک شهادت به معراج خون تاختند و نام بلندشان را برای همیشه در تارک تاریخ خونرنگ اسلام جاودانه ساختند.
وصيت نامه (ولا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احياءعند ربهم يرزقون ) هرگز مپنداريد كساني كه در راه خدا كشته مي شوند ، مرده اند بلكه زنده اند و نزد خداي خود روزي مي خورند .
با سلام و درود بر آقا امام زمان ( عج) و نايب برحقش امام روح الله و سلام ودرود بر شهداي گلگون كفن كربلاي ايران و سلام و درود بر رهروان راستين راه حق و عدالت و سلام بر شما امتي كه راه زيستن را از مولا امام حسين ( ع) ياد گرفته ايد .من كوچكتر از آنم كه بخواهم وصيتي به شما كنم ، ولي بر حسب تكليف چند كلمه اي با شما صحبت مي كنم : پدر و مادر مهربانم ! بعد از شهادتم هيچ گونه ناراحتي نكنيد ، زيرا به آرزوي ديرينه خود رسيده ام و از خدا براي من طلب مغفرت كنيد و براي طولاني شدن عمر امام عزيز و پيروزي اسلام دعا كنيد . امت هميشه در صحنه وصيت من به شما اين است كه مرتب در نماز جمعه و جماعت شركت كنيد. برادران جان بر كف بسيجيم ، من افتخار مي كنم كه در ميان شما بوده ام ، شمايي كه ماديات را كنار گذاشته ايد و به دنياي معنويت پيوسته ايد ، دعا را از ياد مبريد زيرا دعاست كه انسان را مي سازد ، جبهه ها را پر نگه داريد زيرا در جبهه است كه انسان با اين دنيا قطع مي گردد والسلام سرباز كوچك اسلام احمد اسدي
نحوه شهادت شهيد اسدي و هم رزمانش كشتكار ، خمشايا و كريمي روز 4/4/67 احمد مي خواست به برازجان برود لذا از دو نفر از برادران خواست كه با يك لندكروز او را به ترمينال برسانند و آنها به طرف ترمينال حركت كردند . بعد ازاينكه آنها رفتند به ما دستور داده شد كه با توجه به پيشروي عراق در جزيره مجنون همراه با ساير نيروهاي تخريب و مواد منفجره لازم به به سوي جزاير مجنون حركت كنيد . طبق دستور يك ماشين لندكروز را پر از مواد منفجره كرده و همراه با برادران تخريب حركت كرديم . ولي به جزيره مجنون كه رسيديم مطلع شديم كه عراق موفق به باز پس گيري جزيره شده و امكان جلو رفتن نيست به همين دليل در سه راه فتح متوقف شديم و منتظر دستور بوديم كه ناگهان متوجه شهيد اسدي و دو نفر همراهش شديم . تعجب كردم . بعد از احوالپرسي گفتم : احمد چرا برگشتي؟ مگر تو نمي خواستي به برازجان بروي ؟ جواب داد من در مسير كه بودم خبر دار شدم كه عراق به جزيره مجنون حمله كرده ، لذا از رفتن منصرف شدم و دوباره به اينجا برگشتم . سپس كليد ماشين خودش را به من داد و گفت تو با تعدادي از برادران با اين ماشين به مقر برگرديد و ماشين حامل مواد منفجره را به من بدهيد
هر چه اصرار كردم كه بيا با هم برگرديم او قبول نكرد و همراه با محمدحسين كريمي و غلامرضا كشتكار حركت كردند . در حين حركت علي خمشايا هم با آنها همراه شد . دو نفر از برادران هم سعي كردند سوار شوند ولي موفق نشدند . آنها رفتند و من هيچ وقت آن لحظه آخر كه از احمد و آن برادران جدا شدم و به خصوص آخرين لبخندهاي احمد را فراموش نمي كنم . طبق دستور به مقر برگشتيم . شب شد هر لندكروز كه وارد مقر مي شد همه بچه ها به طرفش مي دويدند كه شايد ماشين احمد باشد ولي خبري از او نبود .تا صبح آرام و قرار نداشتيم . صبح زود نزد فرمانده تيپ حاج حسين كارگر رفتيم و ماجرا را توضيح داديم . او با تعجب گفت مگر احمد آنجا بوده ؟ او از من خداحافظي كردكه به برازجان برود . بعد دستور داد فوري به طرف منطقه حركت كنيم . با چهار نفر از برادران به طرف منطقه حركت كرديم . در طول مسير اجساد زيادي را ديدم كه كنار جاده افتاده بودند . به 45 كيلومتري اهواز كه رسيديم متوجه لندكروزي شديم كه منفجر شده و قسمتي از شاسي و لاستيكهايش وسط جاده افتاده و در كنار آن حفره انفجاري بزرگي ايجاد شده است ، خوب كه جستجو كرديم چشممان به تكه هاي گوشت افتاد كه به آسفالت جاده چسبيده بود
كمي آن طرف تر تكه اي لباس همراه با گوشت و و تكه اي از ماشين و بدن شهدا بود كه در اطراف پراكنده شده بود . در همين حال كه مشغول جستجو بودم اين شعر را با خودم جستجو مي كردم ( گلي گم كرده ام مي جويم او را به هر گل كه مي رسم مي بويم او را)در همين لحظه چشمم به شماره ماشين افتاد خدا خدا مي كردم كه شماره ماشين احمد نباشد . ولي بر خلاف انتظار من شماره ماشين او بود . ديگر نفهميدم كه چه شد . روي زمين افتادم و بقيه بچه ها خودشان را روي زمين انداخته بودند و گريه و زاري مي كردند و با صداي بلند احمد و همراهانش را صدا مي زندند . چاره اي نبود و بايد به دنبال پاره هاي تن عزيزانمان مي گشتيم . ناچار بلند شديم و به جستجو پرداختيم . ناگهان چشمم به يك پا افتاد كه از پايين ساق قطع شده بود .
از روي انگشتانش فهميدم پاي احمد است . بعد گواهي نامه نيم سوخته شهيد كريمي و تكه هاي لباس شهيدخمشايا را پيدا كرديم . هر كدام از پاره هاي تن اين عزيزان كه پيدا مي شد انگار تيري به قلب ما زده مي شد . نمي دانم انسان بايد چه حالي داشته باشد تا بتواند پاره هاي تن بهترين دوستانش كه مدت ها برادر وار با هم زندگي مي كردند ، بايد تكه تكه جمع نمايد . به هر سختي كه بود تكه هاي تن اين عزيزان را جمع نموديم و به مقر برگشتيم و گزارش واقعه را به فرمانده تيپ داديم . بعد به همراه چند تن از برادان تعاون تيپ به محل حادثه آمديم و تكه هاي لباس اين عزيزان را جمع نموديم و براي خانواده هايشان فرستاديم .
طايراني با دو جنت بعدها كه بعضي از دوستان براي مشاهده محل شهادت اين عزيزان به آنجا رفته بودند متوجه تكه هايي از بدن اين چهار شهيد شده بودند كه در آن محل جا مانده بود . لذا قبري حفر كرده و آن تكه ها را كه معلوم نبود متلق به كدام از آنهاست در آنجا دفن نمودند . لذا اين شهيدان علاوه بر زادگاهشان قبري هم در محل شهادتشان دارند .
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
دو سال هم از آمدن اسرا گذاشت و عباس نیامد. عاقبت در سال 71 به من گفتند به معراج شهدا در کنار پارک شهر بروم. رفتم و آنجا یک جمجمه و دو ساق پا و یک پلاک دادند و گفتند این فرزندتان است. چند تکه استخوان را داخل یک کفن پیچیده بودند و آن را به ما تحویل دادند. باقیمانده پیکر عباس را در قطعه 28 کنار دایی‌هایش به خاک سپردیم
خانواده آذرسرا از خانواده‌های سرشناس منطقه ۱۷ هستند. منطقه‌ای با بیش از ۴ هزار شهید که به دارالشهدای تهران معروف است. امیر و ماشاءالله آذرسرا دو برادر شهید این خانواده هستند. علاوه بر آن‌ها خواهرزاده‌شان عباس نورمحمدی هم از شهدای دفاع‌مقدس است. در یک روز سرد آذرماهی به دیدار زلیخا کاووسی، مادر شهیدان امیر و ماشاءالله آذرسرا که مادربزرگ شهید عباس نورمحمدی هم است رفتیم. روز حضور ما سکینه آذرسرا خواهر امیر و ماشاءالله و مادر عباس نورمحمدی هم حضور داشت. ماحصل گزارش و گفت‌وگوی ما را پیش‌رو دارید.