💠💠💠 همراه با کاروان حسینی خورشیدِ کم فروغ، با انوار طلایی خود از میان نخل های قد کشیده به آسمان، بر فرات می تابید، غروب بود، غروبی غمگین، نخل های بلند و سر برآورده سوی آسمان، ریشه در زمین سِفت می کردند. در کنار رود پُر آب فرات، از تشنگی لَه لَه می زدند و به انتظار عباس و مشک های پُر آب بودند، و من به پای پیاده، سفر کرده از دشت ها و صحراهای تفتیده، به عشق و امیدِ سفر به بهشت خدا بر زمین، کربلا، در سایه سار نخلستان فرات لحظه ای ماندم، تا رنج سفر از تن برون کنم. به صدای گریۀ مردی، نگاهم سوی او چرخید، مرد به کنار رود نشسته بود و دست بر آب فرات می سایید. نزد او رفتم. گفتم : غم و دلتنگی ات از چه رو است برادر؟ بغض ترکاند و گریست. گفتم : عزیز از دست داده ای؟ گریه اش بیشتر شد. گفت : گنه کارم برادر. گفتم : خدا ارحم الراحمین است. گفت : اما نه برای من. بر خود لرزیدم. با احتیاط پرسیدم : نکند از جانیان روز عاشوری؟ گفت : کم از آنان ندارم! به او نزدیک تر شدم. چهره اش آشنا بود، گفتم : تو کیستی؟ گفت : طِرمّاح بن عدی! او را شناختم. گفتم : تو همانی که در مسیر کربلا به دیدار حسین آمدی؟ گفت : من همانم. گفتم : مگر عهد نکردی آذوقه به اهل و عیال رسانی و زود برگردی؟ پس چرا نیامدی؟ گفت : آمدم، اما دیر آمدم. هنگامی آمدم که کار از کار گذشته بود. سر سوی آسمان بُرد و فریاد کرد. گفت : وای بر من که مولایم را تنها گذاشتم! و زار زار گریست. و من حیرت زده از سرگذشت او، و سرنوشتی که در دنیای پیش رو، در برابرم بود به خود لرزیدم. او را فراموش کردم و در هراس، از سرنوشت خود ترسیدم. مبادا سرنوشت من، همچو سرگذشت او شود. طِرمّاح ناله می کرد و می نالید. با اشک و ناله گفت : از درد و سوز این حسرت، به سیدالساجدین گفتم؛ مولای من! این چه مصیبتی است بر من؟ سیدالساجدین گفت؛ وقتی امام به تو گفت زود برگرد، یعنی نرو! بار دیگر صیحه ای کشید و فریاد کرد. گفت : وای بر من که مولایم را تنها گذاشتم! و سپس با اشک و سوز، آیه ای را تلاوت کرد. گفت : قُلْ إِنْ کانَ آباؤُکُمْ وَ أَبْناؤُکُمْ وَ إِخْوانُکُمْ وَ أَزْواجُکُمْ وَ عَشیرَتُکُمْ وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها وَ تِجارَهٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها وَ مَساکِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَیْکُمْ مِنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهادٍ فی سَبیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتّى یَأْتِیَ اللّهُ بِأَمْرِهِ وَ اللّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفاسِقین.(1) «بگو: اگر پدران و پسران و برادران و زنان و خاندان شما و اموالی که گرد آوردهاید و تجارتی که از کسادش بیم ناکید، و سراهایی را که خوش میدارید، نزد شما از خدا و پیامبرش و جهاد در راه او دوستداشتنی تر است، پس منتظر باشید تا خدا فرمانش را [به اجرا در]آورد.» «و خداوند گروه فاسقان را راهنمایی نمیکند.» 1 - سوره توبه . آیه 24 💠💠💠

🌺به داد ستمدیده رسیدن 🌺و شاد ساختن غمزده 🌺از کفاره 🌺گناهان کبیره است مِن كَفّاراتِ الذُّنوبِ العِظامِ: اِغاثَةُ المَلهوفِ وَ التَّنفيسُ عَنِ المَكروبِ؛ نهج البلاغه (صبحی صالح) ص 472 ، ح 24 امام علی علیه السلام

💠✳️💠✳️💠 همراهان گرامی : لطفا شما هم پستها ( عکس ، استیکر ، خبر ) و مطالب ارزشمند و آموزنده را برای قرار گرفتن در کانال نور به شماره زیر ارسال فرمائید: 09153353497

🎀🎀🎀🎀🎀🎀🎀🎀🎀🎀🎀 سلام. *مستند مردمان لب رود* چهارشنبه دوم آبان ساعت۲۲ و بازپخش آن ۳بامدادو۱۰صبح پنجشنبه ۳ آبان ازشبکه مستندخواهدبود. لطفا بمنظورمعرفی شهرستان به سایر گروهها ارسال کنید. 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 ۲۵ دقیقه اول کردستان ادامه و قسمت دوم به معرفی بشرویه اختصاص دارد.

📌 مادرم گوشی اندرويد ندارد ولی همیشه در دسترس ماست از بازار هیچ گزینه ای را دانلود نمی کند ولی با زنبیل هنوز نان داغ را برای صبحانه تهیه می کند. محبتش همیشه بروز است تب کنم، برایم می میرد هرگز بی پاسخم نمی گذارد درد دلم را گوش می دهد سایلنت نمی کند دایورت نمی کند تا ببیند سردم شده؛ لایک نمی کند پتو را به رویم می کشد. مادرم گوشی اندروید ندارد تلفن ثابت خانه ی ما به هوای مادرم وصل است هنوز من بیرون باشم دلشوره دارد زنگ می زند. ساعت آف مرا چک نمی کند فقط غر می زند که مبادا چشم هایم درد بگیرد. فالوورهای مادرم من، خواهرها و برادرهایم هستیم. اینستاگرام ندارد ولی هنوز دایركت ما بچه ها با مادرمان همان فضای آشپزخانه است و درد دل هایی از جنس مادرانه. ولی مادرمان چند سالی است خیلی تنهاست چون ما گوشی مان اندروید است بله ما اینترنت داریم تلگرام داریم واتساپ داریم اینستاگرام داریم کلا کار داریم وقت نداریم "یک لحظه صبر کن" شده جواب ما به مادر وقتی صدایمان می زند چقدر این مادرها مهربانند من در عجبم با چقدر صبر و تواضع و مهر و محبت میتوان " مادر " بود؟ 🌿🌹🌿

💕 پروردگارا ورق به ورق دفتر زندگیمان را با قلم سپید خود پُر کن از عشق و معرفت الهی بنویس سعادت و نیک بختی ما را آمین شبتون بخیر🌙