نشسته ام به دیدن ان شیر زنِ شیر پرور که به زبان سادگی حرف میزند.از قاب تصاویر مهمانشان هستم در خانه ای از جنس خانه های عادی ترین مردم و تمام فکرم مشغول مادرست.چطور در دامنش چون توئی را پرورانده؟به این فکر میکنم چقدر خون دل خورده برای رشد نهال زندگیش،به ارزوها و خیالبافی های شیرین مادرانه اش حین نگاه به قامتت که میرسم بغض میکنم...جسمی افتاده بر زمین،عریان،تنها،غریب درمیان جمعی که هر کس با هرچه داشت میزد.....خودت به تنهایی روضه ای، روح الله...من اینروز ها خیلی فکر میکنم،به خانواده شهدا پدرها و خواهر ها و بغضِ گلویم از چشمانم سرازیر میشود وقتی به مادرها میرسد....ای مادر ای مادر ای مادر.....😭😭😭😭💔 وباز نگاه میکنم به خیابان و به شهر و تابوت هایی که با پرچمی سه رنگ هر روز در جائی تشییع میشوند...به مادر هایی که باز سربند یا عباس میبندد برای دردانه هایشان.میدانی دلگرمم میکند این قدرت مادرانه. صدای لالائی مادرانی را میشنوم که از دلاوری و غیرت میخوانند.از تو از ارمان....رویش جوانه ها را میبینم و پرچمی در احتراز که میرسد به دست صاحبش ان شاءالله.دلگرم میشوم که"أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ" به اینجا که میرسم با اشک لبخند میزنم به تصویر مقابلم... 🖊زهرا رستمی #برایِ-برادر #شهیدروح‌الله‌عجمی