↩گروهى آيات الهى يا سخنان انبياء و بزرگان را که همه در مقابل آن خاضع بوده اند گرفته و به ميل خود تفسير و تحريف مى کردند، و دو هدف در اين کار تعقيب مى شد: گاه فريب مردم ناآگاه و ساده دلو گاه فريب وجدان خودشان! اگر به سخنان «نمرود» در برابر «ابراهيم» و گفتار «فرعون» در مقابل «موسى» که در آيات سوره بقره و طه و سوره هايى ديگر از قرآن مجيد آمده دقيقاً بنگريم، مى بينيم آنها از اين روش حدّاکثر بهره بردارى را مى کردند، سخن حقّى مى گفتند، و اراده باطل از آن مى نمودند تا زيردستان خود را اغفال کنند و مردم را فريب دهند. در دنياى امروز اين معنى به صورت بسيار وسيعتر و گسترده تر دنبال مى شود، واژه هايى مانند آزادى و کرامت انسان، حقوق بشر، فرهنگ و تمدّن انسانى، مبارزه با تروريسم، و مانند اينها کلمات حقّى است که غالباً بر زبان زمامداران ظالم و ستمگر عصر ما جارى مى شود، ولى از آن اراده باطل مى کنند، و هر کدام مهارت بيشترى در تحريف حقايق و توجيهات شيطنت آميز داشته باشند در نيل به مقاصد نامشروعشان موفّق ترند و اينجاست که وظيفه علماى الهى و دانشمندان باايمان قوم و ملّت سنگين مى شود، آنها بايد به مردم آگاهى لازم را بدهند و سطح فرهنگ عمومى را بالا برند تا حاکمان ظالم و گروههاى تبهکار نتوانند کلمات حق را بگويند و از آن اراده باطل کنند و پايه هاى حکومتهاى خودکامه را از اين طريق محکم سازند! 2 ـ ضرورت تشکيل حکومت از مسائلى که گاه در محيطهاى علمى مورد گفتگوست، در حالى که در عمل هرگز محلّ شک و ترديد نبوده و نيست، مسأله لزوم حکومت است. در تمام طول تاريخ، انسانها در هر زمان و مکان داراى حکومتى بوده اند، خواه به صورت حکومت رئيس قبيله باشد، يا بزرگ فاميل، يا امير بلد، يا سلاطين و شاهان و شکل امروزين که حکومتها ظاهراً ظاهرى مردمى پيدا کرده است. دليل آن نيز روشن است; چرا که يک جامعه کوچک يا بزرگ نياز به امنيّت، حفظ حقوق و جلوگيرى از تصادمها و تعارضها دارد، و تا مدير و حاکمى بر آن نظارت نکند اين امور حاصل نمى شود. امروز اين مسأله وضوح بيشترى پيدا کرده است، چرا که در صحنه اجتماع فعاليتهايى صورت مى گيرد، اعم از فرهنگى و اقتصادى و سياسى، که اگر نظارت کلّى حکومتها بر آن نباشد، همه چيز به هم مى ريزد، نه فرهنگى باقى مى ماند و نه اقتصادى و نه امنيّتى! برنامه کلان اين امور بايد از سوى حکومتها ريخته شود، هر چند اجراى آنها به دست توده هاى مردم باشد. ولى در گذشته و همچنين در عصر ما کسانى بوده اند که «بى حکومتى» و به اصطلاح «فَوْضى» و «آنارشيسم» را توصيه مى کردند و مى گفتند که امور مردم بايد بدون رئيس و حاکم اراده شود، چه نيازى به وجود حکومت است؟ يا به گفته مارکسيستها دولتها براى حفظ منافع طبقاتى به وجود آمده اند! و حافظان منافع سرمايه داران هستند، هنگامى که نظام طبقاتى از بين برود، فلسفه وجود حکومتها از بين خواهد رفت و ديگر نيازى به دولت نيست! آنها معتقدند که «کمون نخستين» نيز در چنين حالتى بوده است! ولى نه مارکسيستها و نه غير آنها هرگز نتوانسته اند الگويى براى اين کار در عمل ارائه دهند. آنها فراموش کرده اند که کار دولت و حکومت ـ به فرض که سخنان آنها را بپذيريم ـ تنها حفظ منافع طبقاتى نيست، بلکه يک سلسله برنامه ريزى کلان اجتماعى لازم است که مربوط به همه مى شود، مثلا آموزش و پرورش براى تمام قشرها لازم است، آيا بدون برنامه ريزى کلان و مديريت فردى به نام آموزش و پرورش يا هر نام ديگر اين کار امکان پذير است؟ مسائل اقتصادى در جامعه، در بُعد کشاورزى و دامدارى و صنعتى هر کدام برنامه ريزى مى خواهد و بدون مديرى به نام وزير يا غير آن امکان پذير نيست، مسائل بهداشت و درمان براى عموم مردم آن هم نياز به برنامه ريزى گسترده دارد که مديرى بايد بر آن نظارت کند، در هر جامعه اى نزاع و تصادم خواه ناخواه وجود دارد، هر چند اصل مالکيت هم در آن ملغى شده باشد، زيرا مزاحمت ها تنها مربوط به مسائل مالى نيست، طبعاً بايد قاضى و محکمه و دادگاهى با برنامه ريزى به نزاعها خاتمه دهد و آن هم نياز به مديرى کاردان دارد. مجموعه اينها دولت و حکومت را تشکيل مى دهد، و کسى که بر اين مجموعه نظارت مى کند، رئيس الوزراء، رئيس جمهور، نخست وزير، صدر اعظم يا مانند آن ناميده مى شود. به همين دليل تمام اقوام جهان، با تنوّع و اختلاف زيادى که در اعتقادها و طرز فکرها و سليقه ها دارند، طرفدار نوعى حکومتند، و آنچه فرمانداران فوضى و آنارشيسم مى گويند تنها در حوزه سخن و گفتگو است، و در عمل اثرى از آن ديده نشده و نخواهد شد! اين همان چيزى است که مولا اميرمؤمنان على(عليه السلام) در اين خطبه کوتاه و پرمعنى به آن اشاره فرموده است و وظايف کلى حکومتها را در هفت جمله تعيين کرده است. در جايى ديگر نيز مى فرمايد: «سُلْطانٌ ظَلُومٌ خَيْرٌ مِنْ فِتْنَة تَدُومُ; «وجود حاکمِ ظالمِ بيدادگر، از فتنه و ناامنى مستمر بهتر است،(8)« #ادامه_دارد

✨﴾﷽﴿✨ 🔹ترجمه و شرح خطبه (۴۰)🔹 ↩️زيرا همان گونه که اشاره شد ظالمترين حکومتها نيز براى حفظ موقعيت خود مجبورند امنيّت و عدالت نسبى را رعايت کنند. اگر خودش به مردم ظلم مى کند، لااقل اجازه ندهد ديگران بر يکديگر ظلم کنند. هيچ حکومتى خواه عادل، يا ظالم با هرج و مرج بر سر کار باقى نمى ماند و به زودى سقوط مى کند، روى همين جهت همه حکومتها اصرار دارند که جلو هرج و مرج را بگيرند و برنامه ريزى هايى براى عمران و آبادى و امنيّت و دفع دشمنان آن قوم و ملت، هر چند ناقص، داشته باشند، و حديث معروف «أَلْمُلْکُ يَبْقى مَعَ الْکُفْرِ وَ لايَبْقى مَعَ الظُّلْمِ; حکومت با کفر باقى مى ماند امّا با ظلم باقى نمى ماند،» نيز ممکن است اشاره به همين معنى باشد، يا لااقل يکى از تفسيرهاى آن اين است. اشتباه ابن ابى الحديد: ابن ابى الحديد در آغاز سخنش در شرح اين خطبه مى گويد: «اين سخن نصّ صريح آن حضرت درباره وجوب نصب امام است، در حالى که اين مسأله در ميان مردم مورد اختلاف واقع شده، گروهى از متکلّمان (علماى عقايد) مى گويند امامت و حکومت واجب است. تنها از ابوبکر اصمّ از قدماى معتزله نقل شده است که اگر امت انصاف را رعايت کند، و ظلم به يکديگر نکند نيازى به حکومت و امامت نيست!» ابن ابى الحديد سپس مى افزايد: «گفتار ابوبکر اصمّ در واقع مخالف سايرين نيست، زيرا چنين فرضى که مردم رعايت عدالت را بدون حکومت بکنند وجود خارجى ندارد.» نام برده در ادامه اين سخن مى افزايد: «ظاهراً گفتار امام (عليه السلام) در اين خطبه شبيه چيزى است که علماى معتزله مى گويند که امامت به معنى رياست بر مکلّفين از نظر مصالح دنيوى به حکم عقل واجب است، و امورى که امام در اين خطبه به آن اشاره کرده، همه از مصالح دنيوى است، سپس به خود ايراد مى کند که شما مى گوييد: همه علماى اسلام معتقد به وجوب نصب امام هستند (با اين تفاوت که گروهى آن را بر خداوند لازم مى شمرند و گروهى بر امّت) پس چگونه اميرمؤمنان على (عليه السلام) در اين خطبه از خوارج نقل مى کند که آنان نصب امير را لازم نمى دانستند؟ سپس پاسخ مى گويد که خوارج در آغاز کار چنين سخنانى را مى گفتند و معتقد بودند که نياز به وجود امام نيست، ولى بعداً از اين عقيده بازگشتند و «عبدالله بن وهب راسبى» را به عنوان امير بر خود برگزيدند.(9) اشتباه ابن ابى الحديد از اينجا سرچشمه مى گيرد که امور هفتگانه اى را که مولى على (عليه السلام) به عنوان هدف براى نصب امير ذکر کرده، منحصر به مصالح مادى دانسته، در حالى که جمله «يَعْمَلُ فى أَمْرَتِهِ الْمُؤمِنُ;» ناظر به مسائل معنوى است، چرا که عمل مؤمن عمدتاً ناظر کارهاى الهى است. به هر حال: به فرض که تمام اين امور جنبه مادى داشته باشد، سخن مولى ناظر به عنوان امارت و حکومت بر مردم است که يکى از ابعاد وجودى امام معصوم را تشکيل مى دهد، زيرا به عقيده علما و متکلّمان پيرو مکتب اهل بيت (عليه السلام)، امام کسى است که هم حاکم بر امور دين و هم دنيا، و هادى به سوى راه خداست، و هم مفسّر قرآن و مبيّن احکام، و گفتار و اعمال او سند قطعى الهى محسوب مى شود، و به همين دليل بايد معصوم باشد، و پر واضح است که معصوم را جز خدا نمى شناسد، و از اين رو معتقدند که نصب امام بايد از سوى خداوند صورت گيرد. جمعى از شارحان نهج البلاغه گفتار ابن ابى الحديد را چنين پاسخ گفته اند که اين خطبه ناظر به مسأله نصب امير است و ارتباطى با نصب امام از سوى خدا ندارد، و لذا مى فرمايد: «لابُدَّ لِلنّاسِ مِنْ اَمْير بَرٍّ اَوْ فاجِر»; و مى دانيم که «امير فاجر»، «امام» نمى تواند باشد. ولى پاسخ روشنتر همان است که در بالا ذکر کرديم که امارت بخشى از مسؤوليت هاى امام است، (دقّت کنيد). شاهد اين سخن آن است که متکلّمان ما در کتب عقايد به هنگام ذکر ادله وجوب نصب امام (عليه السلام) مصالح دنيوى و آنچه را در اين خطبه آمده، نيز ذکر کرده اند. به تعبير ديگر: شيعه معتقد به امارت جداى از امامت نيست، و تن دادن به امارت فاجر به هنگام عدم دسترسى به امام معصوم از باب ناچارى است، نه به عنوان هدف ايده آل و نهايى. #پایان_شرح_خطبه_چهلم #جلسه_پنجاه_و_هفتم_یکشنبه_۲۶شهریور_۱۴۰۲ #نهج_البلاغه_نسخه_سعادت_بشریت

💐💐💐💐💐 ان شاءالله همگی پای درس امیرالمؤمنین علی علیه السلام باشیم سلامتی و تعجیل در فرج مولایمان یوسف زهرا(عج) و شادی دل امیرالمؤمنین علی علیه السلام صلواتی تقدیم میکنیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 💐💐💐💐💐

۵_قسمت بعدی برنامه #چگونه_عبادت_کنیم را به محضر همه شما خوبان تقدیم میکنیم

💠مجموعه معرفت انگیز #چگونه_عبادت_کنیم را خواهیم داشت توجه داشته باشیم رابطه با خدا در همه کارهای ما موثر است ان شاءالله همگی از جمله کسانی شویم که بهترین رابطه را با خدا داشته باشیم و مانوس با خدا و اهل‌بیت علیهم شویم همگی با دقت و توجه گوش دهیم و بهره ببریم و برای دیگران نیز ارسال کنیم #مجموعه_چگونه_عبادت_کنیم_توجه_به_توحید_نگاه_به_ابدیت 🔻🔻🔻🔻🔻

#چگونه_عبادت_کنم_۱۶ 🤲 عبادت، عملی تخصصی است که باید مهارت‌های آن را آموخت ... درغیر اینصورت ممکن است؛ همین عبادت، ما را از هدف نهایی خلقتمان، یعنی تکاملِ باطنِ انسانی، بازدارد! #قسمت_شانزدهم #یکشنبه۲۶شهریور۱۴۰۲ #درمسیرسعادت_درمسیرعبادت