#شرح_حکمت۹۱_بخش_دوم ✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت91 ( 2 ) 🔹حکمت ؛ مایهٔ حیات قلب 🔰 امّا عواملی باعث ملالت و خستگی و افسردگی قلب ها می‌شود؛ اولاً باید بدانیم از نگاه مولا علی (علیه‌السلام) غیر از حیات و زندگی، هر چیزی در این دنیا روزی کسل کننده و خسته کننده خواهد شد. 🔻 مولا علی (علیه‌السلام) در خطبه ۱۳۳ نهج‌البلاغه، بند پنجم می‌فرمایند: " آگاه باشید، در دنیا چیزی نیست مگر آنکه صاحبش به زودی از آن سیر و از داشتن آن دلگیر می‌شود، غیر از ادامه زندگی؛ زیرا در مرگ آسایشی نمی نگرد. " 🔰 اسباب ملالت قلب در نهج‌ البلاغه متعدد است که به برخی از مهم ترین آنها اشاره می کنیم: 🔸 ۱. اول، خستگی از دست امّت نافرمان؛ 🔻مولا علی (علیه‌السلام)، یک بار در خطبه ۱۲۱ و بار دیگر در خطبه ۲۵ نهج‌ البلاغه، این خستگیِ از امّت نافرمانِ عصیان گر را با دو عبارت متفاوت بیان می کنند؛ در خطبه ۱۲۱ می‌فرمایند: « اللَّهُمَّ قَدْ مَلَّتْ أَطِبَّاءُ هَذَا الدَّاءِ الدَّوِیِّ » ؛ " خدایا! پزشکان این درد بی درمان امت خسته شدند. " 🔻و در خطبه ۲۵ هم خطاب به خداوند متعال عرضه می‌دارند: « اللَّهُمَّ إِنِّي قَدْ مَلِلْتُهُمْ وَ مَلُّونِي » " خدایا! من این مردم را خسته کردم، این ها هم من را خسته و آزرده کردند. " 🔸 ۲. عامل دیگری که در نهج‌البلاغه آمده کاری است که بزرگ باشد، اما کسالت آور باشد؛ 🔻 حضرت در حکمت های ۲۷۸ و ۴۴۴، با اندکی ناچیز تغییر عبارت، این واقعیت را متذکّر می‌شوند که کار خیرِ کمی که انسان با لذّت ادامه بدهد، بهتر از کار بزرگ ملالت آوری است که قطع بشود. 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع ↩️ ادامه دارد...

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت91 2⃣ 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع

#شرح_حکمت۹۱_بخش_سوم ✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت91 ( 3 ) 🔹حکمت ؛ مایهٔ حیات قلب 2⃣ نکتهٔ دیگری که پیرامون حکمت ۹۱ باید به آن توجه کرد، آسیب مهمی است که این ملالت روح و جسم بر انسان وارد می‌کند؛ 🔻 تا جایی که حضرت علی (علیه‌السلام) در حکمت ۲۱۱ توصیه می‌فرمایند که هرگز به انسانی که تحمّلش تمام شده و بی حوصله شده و دچار ملالت نفس شده، اطمینان نکن. 3⃣ نکته بعدی این است که اساساً حکمت، که در حکمت ۹۱ به عنوان راه چارهٔ ملالت قلب معرفی شده، از نگاه مولا علی (علیه‌السلام) مایهٔ حیات قلب است؛ در خطبه ۱۳۳ می‌فرمایند: « بمَنزِلَةِ الحِكمَةِ التي هِي حَياةٌ للقَلب » (نکته ای که گفتم) " به منزله حکمتی است که آن حکمت، حیات قلب را شامل می‌شود. " ✅ در واقع همیشه حکمت، مایهٔ زنده ماندن دل و قلب انسان است. 🔻 از این جهت است که مولا علی (علیه‌السلام) معتقدند مهم ترین گمشده مؤمن، حکمت است؛ هم در حکمت ۷۹، هم در حکمت ۸۰ نهج‌ البلاغه، مولا علی (علیه‌السلام) به ما می‌فهمانند که حکمت، گمشدهٔ مؤمن است، پس دنبال این حکمت می‌رود حتی اگر شده از منافق بگیرد؛ چرا که حکمت گاهی وقت ها در سینهٔ منافق وارد می‌شود، امّا آنجا آرامش پیدا نمی‌کند؛ آنقدر تلنگر می‌خورد و آنقدر هیجان پیدا می‌کند، تا از سینهٔ منافق با کلامی، رفتاری، چیزی، خارج می‌شود و در قلب مؤمن کنار دوستان خودش آرامش پیدا می‌کند. 🔻 این حقیقت آنقدر مهم است که حتی مولا علی (علیه‌السلام) در وصف حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌فرمایند: «قَدْ لَبِسَ لِلْحِكْمَةِ جُنَّتَهَا » ؛ " امام زمان (علیه الصلاه و السلام ) برای به دست آوردن حکمت، سپر پوشیده است. " (کنایه از اینکه هر سختی و رنجی را ، حتی جنگ را، بر تنش می‌خرد تا به حکمت برسد) 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع #پایان

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت91 3⃣ 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع

#شرح_حکمت۹۲ ✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت92 🔹 والاترین دانش ⚜ مولا علی (علیه‌السلام) در حکمت ۹۲ می‌فرمایند: 💠 « أَوْضَعُ الْعِلْمِ مَا وُقِفَ عَلَى اللِّسَانِ وَ أَرْفَعُهُ مَا ظَهَرَ فِي الْجَوَارِحِ وَ الْأَرْكَانِ » ؛ " بی ارزش ترین دانش، دانشی است که بر سر زبان است و برترین علم، علمی است که در اعضا و جوارح آشکار است. " 🔻 مسأله عمل به علم و مسأله نافع بودن علم، دو مسأله ای هستند که کنار هم باید دانسته بشوند. اساساً قرار بود هرکس دانست عمل کند؛ در حکمت ۳۶۶ حضرت فرمود: « فَمَنْ عَلِمَ عَمِلَ » ؛" هرکس که چیزی را می داند، عمل می‌کند. " 🔻 اما خیلی وقت ها، نه خود علم ارزش عمل کردن دارد، نه آنکه علم نافع را می‌داند عمل می کند. مولا علی (علیه‌السلام) در نامه ۲۷ فرمود: " من بر شما از منافقی که زبان عالمانه ای دارد می‌ترسم. " 🔻 همچنین مولا علی (علیه‌السلام) در حکمت ۳۷۲ نهج‌البلاغه، عالِمی که به علم خودش عمل می‌کند را یکی از چهار رکن قوام دین و دنیا معرفی کرده اند. 🔻 باز هم می بینید مولا علی (علیه‌السلام)، کسی که می‌داند یا علمش نافع نیست یا به علم نافعش عمل نمی‌کند را اساساً عالِم نمی‌دانند؛ در خطبه ۱۷ درباره چنین انسان هایی که در بین مردم شهرت پیدا می کنند، اما واقعیت این است که این ها شبه عالم اند و عالم نیستند، می‌فرمایند: «قَدْ سَمَّاهُ أَشْبَاهُ النَّاسِ عَالِماً وَلَيْسَ بِهِ » ؛ " مردم و شبیه انسان ها او را عالم نامیده اند؛ در حالی‌ که او اصلاً عالم نیست. " 🔻 مولا علی (علیه‌السلام) درباره عالمی که علمش را ضایع می‌کند، در حکمت ۳۷۲ می‌فرماید: « فَإِذَا ضَيَّعَ الْعَالِمُ عِلْمَهُ اسْتَنْكَفَ الْجَاهِلُ أَنْ يَتَعَلَّمَ‌ » ؛ " وقتی که دانا علم خودش را ضایع می‌کند، (یعنی عمل به علم خودش نمی‌کند، نتیجه اش چه می‌شود؟ نتیجه اش این می‌شود که آن کسی هم که نمی‌داند می‌گوید چه فایده ای دارد، این ها خودشان می‌دانند و عمل نمی‌کنند، من برای چی بروم و یاد بگیرم؟) از یادگیری استنکاف می‌کند. " 🔻همچنین در نهج‌البلاغه شریف، مولا علی (علیه‌السلام) در رابطه با ارزش این حقیقت که علم باید مورد استفاده باشد (به درد بخور باشد) ، به فرزند عزیزشان در نامه ۳۱ می‌نویسند: « وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا خَيْرَ فِي عِلْمٍ لَا يَنْفَعُ وَ لَا يُنْتَفَعُ بِعِلْمٍ لَا يَحِقُّ تَعَلُّمُه‏؛ " بدان در علمی که نفع ندارد، هیچ خیری نیست و از علمی که ارزش یادگیری ندارد، نمی‌شود نفع برد و استفاده کرد. " 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع

🔊 شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه 🔸 شرح #حکمت92 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع