در من چه وعده‌هاست در من چه هجرهاست در من چه دستها به دعا مانده روز و شب اینها چه می شود؟ آخر چگونه این‌همه عشاق بی‌شمار آواره از دیار یک روز بی‌صدا در کوره راه‌ها همه خاموش می‌شوند؟ باور کنم که دخترکان سفید بخت بی‌وصل و نامراد بالای بام‌ها و کنار دریچه‌ها چشم انتظار یار، سیه پوش می‌شوند؟ باور کنم که عشق نهان می شود به گور بی‌آنکه سر کشد گل عصیانی‌اش ز خاک؟ باور کنم که دل روزی نمی‌تپد؟ نفرین برین دروغ، دروغ هراسناک! #سیاوش_کسرایی