جمعه را باید کمی لم داد و آرامش گرفت بی خیالِ هر چه ما را مبتلا تر می کند ... #نرگس_صرافیان_طوفان

باران که می‌بارد منطقی‌ترین و بی‌احساس‌ترین آدم دنیا هم که باشی دلت هوس می‌کند عاشق باشی.. دلت یکی را می‌خواهد یکی که تمام خیابان را با تو قدم بزند! #نرگس_صرافیان_طوفان

ما روزهای سختمان را بدون یاریِ آدم‌ها پشت‌ سر گذاشتیم، ما خودمان با دست‌ های خودمان دیوارهای سرد و سنگین مقابلمان را شکافتیم و به روزنه ‌های امید رسیدیم، ما خودمان هم‌ درد و انگیزه‌ ی روزهای سخت خودمان بودیم و رسیدن روزهای خوب را به خودمان وعده دادیم و طاقت آوردن را از خودمان وعده گرفتیم و طاقت آوردیم ما روز های سخت را یک‌ تنه حریف شدیم یک‌ تنه جنگیدیم، یک‌ تنه درد کشیدیم و درد، از ما آدم دیگری ساخت... دیگران اما، هیچ‌گاه نفهمیدند چرا این آدم از یک جایی به بعد سکوت کرد و شبیه به قبل نشد... #نرگس_صرافیان_طوفان

آدم ها را لبریز نکنیم ! همیشه نمی‌شود نادیده گرفت ، آستانه ی تحملِ هرکس اندازه ای دارد . هر آدمی از یک جایی به بعد خسته می‌شود ، از خوب بودن دست می کشد ، قسمت های آزار دهنده‌ی زندگی اش را جدا می‌کند و برای همیشه دور می ریزد. با خودخواهی و غرورهای بی‌جا، صبرِ آدم ها را لبریز نکنیم. آدم های این روزگار به قدری فکر و مشغله دارند که حوصله ندارند پای حرف و برداشت های اشتباهِ ما بنشینند ، حوصله ندارند خودشان را با اخلاق و طرز تفکرِ ما عوض کنند کاری به کارِ آدم ها نداشته باشیم ! آدم ها سرشان به کارِ خودشان گرم است ، آدم ها دل و دماغِ سابق را ندارند ... #نرگس_صرافیان_طوفان

حتما تو هم به من فکر می‌کنی، حتما تو هم دلت برای من تنگ می‌شود، حتما تو هم شب‌ها که به ماه و ستاره‌ها نگاه می‌کنی یاد من می‌افتی، حتما تو هم به اشتیاقِ اینکه من دوستت دارم، عمیق‌تر می‌خندی، بیشتر تلاش می‌کنی و دلایل محکم‌تری برای زیستن داری. حتما تو هم دل‌ خوشی به اینکه در جهان دیگری کنار منی. حتما تو هم هرکجا که حس کردی دوست نداشتنی و تنها و غمگینی، آغوش مرا تجسم می‌کنی و لبخندهای مرا تجسم می‌کنی و صدای مرا که می‌گویم: «دیوانه! به درَک که نمی‌فهمند تو چقدر بی‌نظیری، من که دوستت دارم!» و آرام می‌گیری. حتما تو هم دلت می‌خواهد تا آخر عمرت به من فکر کنی و بی‌هیچ تظاهری دوستم داشته‌باشی. حتما تو هم آخرین پناهگاه انتزاعی‌ جهانت منم. #نرگس_صرافیان_طوفان

می خواهی بروی ؟! برو ... جلویِ راهت را نمی گیرم نگرانِ من نباش ، نخواهم مُرد ! شبیهِ تمامِ آدم هایی که از رفتنِ هیچ کسی نمرده اند. شبیهِ همه ی آن هایی که شعار نمی دهند. بعد از تو چیزی تغییر نخواهد کرد ، فقط من دیگر "عاشق" نخواهم بود ، همین . می شوم یک آدمِ عبوس و بی احساس ، که از همیشه دوست داشتنی تر است، من کسی را از دست می دهم که سودایِ رفتن در سر داشت ، تو ببین "چه کسی" را از دست دادی ! کسی که برایِ ماندن آمده بود، کسی که از تمامِ جهان گذشته بود ، و تو تنها انتخابش بودی، کسی که با تمامِ آدم هایِ دنیایِ تو فرق داشت . برو ؛ دیگر رمقی برایِ اصرار ندارم ... منِ خوش خیالِ احمق با چه اشتیاقی آمده بودم عاشق باشم تا عاشقم باشی و "سکوتِ تو" بدترین اتفاقِ ممکن بود !!! خسته ام ، می خواهم بخوابم ؛ اصلا حوصله ی تماشایِ رفتنت را ندارم ، باور کن و بی صدا تر از همیشه برو. من آن قدر می دانم که هر کجایِ جهان هم بروی؛ غرورِ لعنتی ات؛ از پسِ حسرتِ نداشتنِ من بر نخواهد آمد ! از نظرِ من اشکالی ندارد، برو ... فقط قبل از این که بروی چراغ ها را خاموش کن، این نورِ خوش خیالِ سِمِج ؛ حالم را به هم می زند. #نرگس_صرافیان_طوفان

آبـــان آبــانِ من آبــانِ مــا آبانِ بی‌تکرار! خوش‌یمن باش این‌بار مشتی بزن محکم بر قلب استکبار... #نرگس_صرافیان_طوفان