هدایت شده از ڪافونھ🇵🇸
شب جمعه مشغول مطالعه بودم،
به این دعا رسیدم:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله مِن اَول الدنیا اِلی فَنائها
و مِن الاخرهِ اِلی بقائِها
الحمدلله عَلی کُل نِعمه
استغفرالله مِن کُل ذَنب و اَتوبُ اِلیه
وهُوَ اَرحمُ الراحمین.
بعد یک هفته مجدد خواستم آنرا بخوانم
که درحالت مکاشفه از ملائکه ندایی شنیدم که:
ماهنوز از نوشتن ثواب قرائت قبلی فارغ نشدهایم...
_علامهمجلسی
باید این حقیقت رو بپذیریم که در نهایت
اونی برامون میمونه که دوسمون داره
نه اونیکه دوسش داریم.
دخترم! جوانهی زندهی قلبم!
بعدها خواهی فهمید در دنیایی که
شب و روز و بهار و پائیز و زمستان و تابستان
با هم است،
نمیتوان از شب رنجید، که روز در راه است
و نمیتوان به روز دلخوش بود، که گرفتار شب است
نمیتوان در بهار غزلخوان شد، که پائیز در راه است
و نمیتوان در پائیز غصهدار ماند، که بهار میآید...
پس در این دنیای بیآرام، نمیتوان نشست،
آنها که شب و روز را، و بهار و پائیز را
مقصد گرفتهاند، به پوچی میرسند
و آنها که حرکت و کوچ را فهمیدهاند
و بانگِ عظیمت را شنیدهاند،
آمادهاند و بهرهبردار.
آنها که حرکت و کوچ را فهمیدهاند،
در رنج راحت هستند،
و دیگر به انتطار موقعیتهای خوب نیستند،
که فهمیدهاند باید در هر موقعیت
کاری کرد و بهرهای برداشت
و به موضع گیری های مناسب روی آورد.
_نامههایبلوغ
از امام صادق علیه السلام پرسیدند بهترین دیدنی در بهشت چیست؟
فرمودند:
تماشا کردن حسین ما، لذتبخش ترین دیدنی بهشت است :)