✧بر مــــدار عشـــ♡ــــق✧ #پارت41 با اشاره مسئول بازداشتگاه، پاسداری رفت و زندانی را آورد. زندانی بـاديـدن بروجردی چهره اش شكفت و آهسته گفت: «آمديد! ميخواهم تنهايی با شما حرف بزنم. فقط من باشم و شما!» محمد دست زندانی را گرفت و با او بیرون رفـت كنـار محوطـه بازداشـتگاه ولابه لای درختهای سپيدار شروع كردند به قدم زدن. زندانی بـی مقدمه گفـت: «ازديشب دارم به حرفهای شما فكر ميكنم. الان لحظه ای نيست كه آدم بـه خـودش دروغ بگويد. امروز، انگار روز قيامت است. اصلاً نميشود دروغ گفت». محمد گفت: «خوشحالم كه به خودت آمده ای؟» زندانی گفت: «كاش همه مثل شما بودند». محمد گفت: «نه برادر، من هم بنده كوچك خدايم. همه از من بهترند!» زنداني پرسيد: «شما بچه كجايی؟» ـ بروجرد. يكی از روستاهای پرت و دورافتاده اش؛ دره گرگ. زندانی آهی كشيد و گفت: «ديشب كه حرف ميزدی، بين حرفهای گفتـی بايـديك فكری به حال ما جوانها كرد. ميخواهم صادقانه بگويم؛ اگر كسی زودتـر ازاينها به فكر ما می افتاد ما الان اينجا نبوديم و خيلی از مسائل هم پيش نمی آمد». محمد گفت: «چی شد كه به اين راه كشيده شدی؟» زندانی گفت: «خانواده ما خيلي فقير بود. من ميديدم كه از پول و جنس صدقهای روزی ميخوريم، به همين دليل، از اين وضع بيزار بودم. نميخواستم فقير باشيم وچشممان به دست اين و آن باشد. اما هر چه بيشتر سعی می كـردم، كمتـر موفـق می شدم. #تکه_ای_از_آسمان🍃 #زندگینامه_شهید_محمد_بروجردی ●➼‌┅═❧═┅┅───┄ با #کانال_کمیل همراه باشید 🌹 ⊰᯽⊱≈•🇮🇷•≈⊰᯽⊱ @canale_komail