🔶 رويكردی كه در تاريخ‌نگاری معاصر #ايران، به‌ويژه دوره #مشروطه، ‌مد نظر قرار گرفته رد مداخله بيگانه در رويدادهای اين دوره يا افراط در سهم اين عامل در امور#ايران است؛ آنچه به طرح تئوری توطئه يا رد آن و توهم پنداشتنش منجر شده است. 🔷 براي آنكه از اين افراط و تفريط بر حذر بود، بايد مرز بين تئوری توطئه و تاكتيك‌های قدرت‌های خارجی در سرنوشت سياسی ايران را تشخيص داد. چون اصولاً يک ديدگاه اصلاً چيزی به ‌نام توطئه را منكر می‌شود؛ حال‌آنكه بديهی است که هنگام تحولات سياسی جوامع، قدرت‌های سياسی مسلط در حوزه‌هايی که منافعی دارند و #استعمارگر هستند، براي تأمين منافعشان در مديريت سياسی و در طرح‌های اقتصادی آن كشور نفوذ می‌كنند تا مانع تصميم‌گيری‌های سياسی و اقتصادی نخبگان آن كشور در جهت خلاف منافع آنها شوند. 💢 گاه انكار مطلق توطئه، خود توطئه‌ای است برای اینکه توطئه‌ها و تاكتيك‌های مديريت استعماری در كشور پنهان بماند. اما ازسوی ‌ديگر این ساده‌انگاری که هر كاری در هر كشور، زير سر قدرت‌های سلطه‌گر است و هيچ بستر اجتماعی ندارد و افراد جامعه هيچ گونه رفتار و اقدام مستقلی ندارند، هم نوعی رويكرد غيرعلمی و غيرعقلانی است. 📖 ماهنامه #زمانه، شماره ۱۵ و ۱۶ #تاریخ #تاريخ‌_نگاری #تاریخ_معاصر #معرفی_کتاب 📌@canoon_org