#پیام مخاطبان تربیت کهنه نمی شود! دوستی می گفت: رهبری سالها قبل از ضرورت دانشگاه فرهنگیان گفته، نه امروز! فرمایشات روز معلم امسال رهبری را بررسی کردیم: نکته بسیار جالب توجه این که در یک سخنرانی، 7 بار از دانشگاه فرهنگیان و تربیت معلم و وجوب توسعه کمی و کیفی آن گفته بودند. کدام مساله و موضوع مشابه را سراغ دارید که این میزان از توجه رهبر حکیم انقلاب را به خود معطوف کرده باشد؟! اما در مقابل متاسفانه ما گویی گرفتار کودن سازی مدرن شده ایم!! آیا باور کنیم استان فارس، مهد تمدن اسلامی، سرزمین حافظ و سعدی و هزاران معلم برجسته، توان تربیت معلم در حد نیازهای استان خود را ندارد؟! نکته ظریف این که برخی دوستان نیز چنان به پراکندگی دانشجومعلمان، کمک می کنند که گویی تربیت معلم را همسنگ تامین معلم پنداشته اند و مرزی بین این دو قائل نیستند! حرمت مسجد به متولی آن است. امروز بی تعارف حتی برخی دوستان آموزش و پرورش اهمیت معلم و مربی را درک نمی کنند! خوب است برای تلنگر به حافظه مسوولان، سطور زیر که جدیدترین نهیب های ولی امر مسلمین است را مرور کنیم: ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۲ مقام معظم رهبری ما از معلّم توقّع داریم احساس مسئولیّت کند و این توقّع، توقّعِ به‌جایی است؛ امّا در مقابل، در قبال معلّم هم باید احساس مسئولیّت بشود. باید انصاف را رعایت کرد؛ وقتی نظام از جامعه‌ی معلّمی توقّعی دارد، باید در قبال این جامعه احساس مسئولیّت هم بکند. این احساس مسئولیّت [هم] در همه‌ی ابعاد است؛ فقط مسئله‌ی معیشت نیست. البتّه مسئله‌ی معیشت خیلی مهم است، امّا فقط مسئله‌ی معیشت نیست، مسئله‌ی تجربه‌آموزی است، مسئله‌ی مهارت‌آموزی است؛ همین چیزهایی که حالا سرپرست محترم در سخنرانی‌شان گفتند که راجع به معلّمین این کارها را باید بکنیم یا میخواهیم بکنیم، اینها جزو وظایف است، اینها کارهایی است که باید انجام بگیرد؛ یعنی اینها احساس مسئولیّت دستگاه در قبال معلّم است؛ [مثل] آموزشهای ضمن خدمت و همین رسیدگی به دانشگاه فرهنگیان. این دانشگاه فرهنگیان خیلی مهم است و دستگاه‌های تربیت معلّم کلّاً خیلی مهمّند، رسیدگی به اینها خیلی مهم است. ما امروز با کمبودِ معلّمِ کارآمد و متعهّد روبه‌رو هستیم. معلّمین زیادی در سرتاسر کشور از جانشان دارند مایه میگذارند؛ در این شکّی نیست؛ ما میدانیم، اطّلاع داریم، امّا در عین حال این کمبود را هم میدانیم. ما دچار کمبود هستیم، این کمبود هم به خاطر آن است که در گذشته پیش‌بینی نشده. ببینید، اینکه گفتم «کارهای بلندمدّت»، یکی‌اش همین است؛ در گذشته پیش‌بینی نشده. حتّی آن وقتی که بنا بود دانشگاه فرهنگیان تأسیس بشود، بعضی می گفتند این دانشگاه به درد نمیخورد، کاری از آن برنمی‌آید؛ خب الحمدالله پیشرفت دانشگاه خوب بوده، اگرچه ظرفیّتش کم است. ظرفیّت دانشگاه فرهنگیان دو برابر هم [شود] شاید کم باشد؛ احتیاج دارد به اینکه ظرفیّتش افزایش پیدا کند، زیرساخت‌هایش افزایش پیدا کند، واقعاً کمک بشود. راه حلّش این است: باید سرمایه‌گذاری کنیم. اگر نیاز به معلّمِ کارآمد و متعهّد و مسئول، مورد قبول است ــ که قطعی است و چاره‌ای جز قبول این نیست؛ یعنی واقعاً همه باید نیاز به معلّم را بپذیرند ــ این سرمایه‌گذاری لازم دارد، تلاش لازم دارد. دستگاه‌های مراکز تربیت معلّم، از جمله مهم‌ترینش دانشگاه فرهنگیان، باید تقویت بشوند که بتوانند کار را پیش ببرند؛ هم زیرساخت‌هایشان تقویت بشود، هم ظرفیّتهایشان افزایش پیدا کند.