صبح خودرابا سلام به 14معصوم (ع)شروع کنیم.... 🍂بسْمِﺍﻟﻠَّﻪِﺍﻟﺮَّﺣْﻤَﻦِﺍﻟﺮَّﺣِﻴﻢ,,, ✨ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺭﺳﻮﻝَ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺍﻣﯿﺮَﺍﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏِ ﯾﺎ ﻓﺎﻃﻤﺔُ ﺍﻟﺰﻫﺮﺍﺀُ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺣﺴﻦَ ﺑﻦَ ﻋﻠﯽٍ ﻥِ ﺍﻟﻤﺠﺘﺒﯽ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺣﺴﯿﻦَ ﺑﻦَ ﻋﻠﯽٍ ﺳﯿﺪَ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀِ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻋﻠﯽَّ ﺑﻦَ ﺍﻟﺤﺴﯿﻦِ ﺯﯾﻦَ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﯾﻦَ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻣﺤﻤﺪَ ﺑﻦَ ﻋﻠﯽٍ ﻥِ ﺍﻟﺒﺎﻗﺮُ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺟﻌﻔﺮَ ﺑﻦَ ﻣﺤﻤﺪٍ ﻥِ ﺍﻟﺼﺎﺩﻕُ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻦَ ﺟﻌﻔﺮٍ ﻥِ ﺍﻟﮑﺎﻇﻢُ ﻭ ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺑﺮﮐﺎﺗﻪ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻋﻠﯽَّ ﺑﻦَ ﻣﻮﺳَﯽ ﺍﻟﺮﺿَﺎ ﺍﻟﻤُﺮﺗﻀﯽ ﻭ ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺑﺮﮐﺎﺗﻪ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻣﺤﻤﺪَ ﺑﻦَ ﻋﻠﯽٍ ﻥِ ﺍﻟﺠﻮﺍﺩُ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﻋﻠﯽَّ ﺑﻦَ ﻣﺤﻤﺪٍ ﻥِ ﺍﻟﻬﺎﺩﯼ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺣﺴﻦَ ﺑﻦَ ﻋﻠﯽٍ ﻥِ ﺍﻟﻌﺴﮑﺮﯼ ﺍﻟﺴﻼ‌ﻡ ﻋﻠﯿﮏَ ﯾﺎ ﺑﻘﯿﺔَ ﺍﻟﻠﻪِ، ﯾﺎ ﺻﺎﺣﺐَ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻭ ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺑﺮﮐﺎﺗﻪ✨ ✨سلام و عرض ادب میکنیم خدمت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام ✨ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ الْمُطِيعُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ عَلیهِمَ السَّلام✨ ✳️بهترین دعا فراموش نشود✳️ ⚜اِلهی 🔰یا حَمیدُ بِحَقِّ مُحَمَد 🔰یا عالیُ بِحَقِّ علی 🔰یا فاطِرُ بِحَقِّ فاطمه 🔰یا مُحْسِنُ بِحَقِّ الحسن 🔰یا قدیمَ الاِ حسان بِحَقِّ الحُسَیْن 🔱عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الْفَرَجَ صاحبَ العصرِ والزَّمان🔱 🔆در پناه حضرت حق روزی آرام و سرشار از معنویت نثارتان...🔆 🕯 @Chaadorihhaaa🕯

🍃🌸 ••✾ #منبر_مجازے ✾•• [کســے کہ از ازدواج عقب افتــاده اگر صبور باشــد و خودش رو از حــرام دور نگہ دارد چقدر پیــش خداوند عــزیز خواهد بود] حضـــرت موسے از بچــگے خونہ فرعــون بزرگ شده بود وقتـــے از عقیده اش خبــردار شدن تهدیـدش کردن ؛ ســـوے شهر مـــدین فرار کرد... بزرگتـــرین قـــدرت آن زمان دشمـــن حضرت موســـے بود 😨 از دســت فرعون و دار و دستہاش بہ مدین پنـاه آورد هیـــچے نداشت حتے اولـین بارش بود کہ بہ شــهر مدین مےرفـت... بہ نظـــر شما چنین کسے میتـواند در عرض 24 ساعت اونم با آن وضعــییت ازدواج کــند...؟! آنجا نہ کس و کارے داشت نہ چیـــزے داشت کہ بخـــورد حتـے پناهگاهے نـداشت و غریبـــ و آواره... حضرت موسے رفت تک و تنها یہ گوشہ نشست دو تا دختر زیبا و با_ حــیا نیاز بہ کمک حضرت موســے داشتند کہ گوسفـندانشان را آب بدهــد... حضـــرت موسے هم بـــدون اینکہ حتے بهشون یک نـــگاه بکند خییلے مردانـــہ بہ آنها کمک کرد فقط بہ خاطر خدا و بــدون هیچ منتــے... 😌 بعـــد از رفتن اونھا حضرت موسے دعــا کرد و فرمود؛ خدایا من بنـــده فقـــیر و گرســـنہ تو هستم در رحمـــتے بہ سویم باز کن. دخــتر شعیب نبے وقتے برگــشت بہ خانہ نزد پدرش از مردانـگے و امانتـدارے و چشــم پاکے و نیرومـندے موسے تعریف کرد حضــرت شعیب هم خیــلے زود دخترش را فرســتاد دنبال حضرت موســے و به او گفـــت پدرم دعوتت مےکند تا مـــزد سیراب کردن گوســفندانمان را بهتون بدهد... وقتـــے شعیب نبے موسے را دید و شرح حال زندگے ایشان را شنید دریافت کہ ایــشان خیلے باحیا و قوی و جــوان رعنایے است و بہ او پیشنهاد کــرد کہ یکے از دختــرانش را بہ نکاحش در بیــاورد... 😇 حضرت مـــوسے گفت کہ من نہ سرپنـــاه دارم نی پولـــے دارم و نہ کــارے... حضرت شـــعیب گفت کہ من بهت خانہ میدهــم و یکے از دخترانم را بہ عقــدت در مے آورم و تا 8 ســال دیگر برایم کار کن (چوپــانے) کن... حضرت موسے اصـــلا بہ فکرش نمیرســید کہ در عرض 24 ساعــت صاحب همســرے خوب و خــانہ و کــار شود و حتے داماد بزرگــوارترین مرد آن زمانہ پیامبر شـعیب شود... 😍 در اوج نا امــیدی بود کہ خـــداوند زندگیش را عـــــوض کرد... این داســـتان زیبا در ســـوره قصص آمـــده... اگر خدا بخـــواهد در کمترین زمان زندگیت عـــوض خواهد شد... نا امـــید نباشید فقط کافیـــست مثل موسے چشـــم پاک و امانتـــدار باشید آنوقت خداوند هم با بهتـــرین نعمتها و موقعیـــتها جوابتان را خواهـــد داد... 😌❤️ 🍃🌸| @Chaadorihhaaa

🔹مشغول هیاهوی سیاست ‌زدگانیم 🔸غافل ڪه شما رافع هر نوع بلایی 🔹جز با تو مداوا نشود مشڪل مردم 🔸حلال مصائب خودتانید ای ڪاش بیایى 🔸اللّٰھـُــم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجـْــ •┈••✾••┈• 💠 #غریبانه 🔰 @chaadorihhaaa

#رهبر #شبهه ببینید چطور سخنرانی هارو جابجا میکننو چیزی تحویل جامعه میدن که واقعیت نداره 😐 ادمین شبهه 👇 @OzaedO @chaadorihhaaa

#شبهه سلام مجدد ، بابت جوابی که در رابطه با این سوال داده شده شرمنده ایم چون اشتباه بوده ... سوال : چرا به طلبه های در حال تحصیل پول میدن؟ پاسخ: طلبه هایی که در حال تحصیل هستند همانطور که گفته شد هیچ منبع مالی برای امرار معاش ندارند و از اونجایی که طلبه ها تمام عمرشون را قراره برای اسلام و در راه اسلام خرج ‌کنند و هیچ نفعی از این درسی که در حال خوندنش هستند به طور شخصی نمی برند . چونکه در راه در اسلام و برای اسلام کار می‌کنند و در واقع همه چیزششون رو بزای اسلام قراره بِدن اسلام باید خرج اینا را بده . که تو تمام ادوار تاریخ چه آن دوره که گرانی نبوده چه دوره‌ای که گرونی هستش و حتی تو قحطی این مقدار واقعاً کم و ناچیز بوده و اونها با این پول نمیتونن حتی یک زندگی متوسطی داشته باشند ، و چون فعالیت هایی که برای حوزه انجام میشه هیچ پول اضافی بهشون داده نمیشه ، نجبورن با همین مقدار کم زندگی کنن ... حوزه و مراجع تقلید با اجازه از امام زمان و تشخیصی که خودشون میدن ، به طلبه هاحقوقی را میدهند که برای امرار معاش از آن استفاده بکند که مقدار ناچیزی هستش و اینکه همانطور که گفته شد تمام عمر شان قراره برای اسلام کار کند و هیچ منافع شخصی برای خودشان ندارند... مثلا: دانشجویان وقتی درس میخونن اگه پزشک باشن که مطب میزنه حقوق خودشو داره برای خودش ... اگر وکیل باشه دوباره همینطور ... بعضی وقت ها هم فعالیت های خارج از حوزه مثل فعالیت های فرهنگی یا جلسات مذهبی و یا یکسری فعالیت‌های مذهبی زیر نظر موسسات خاصی کار میکند یا حالا در هر صورت شغلی خارج از حوزه دارند ، که میتونن از این راه ها درآمد کسب کنند . یک چیز دیگه هم که وجود دارد به خاطر اینکه همه ما مسلمان هستیم ، خمسی که میدیم به تب از مسلمان‌ها گرفته میشه که در راه اسلام خرج بشه ، در واقع طلبه ها هم دارند را در راه اسلامی کار میکند و یک جورهایی میتونیم بگیم تمامی عمرشون در راه دین و اسلام دارد خرج میشه و باید بشه ، یعنی وظیفه شونه ... و پولی که ما داریم به عنوان خمس می پردازیم در راه اسلام خرج میشه چون اینها هم در راه اسلام دارن کار میکنن... 💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛 شبهه هاتون رو به ادمین شبهه بفرستین 👇 @OzaedO 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 @chaadorihhaaa

💌 نباید انگیزه فعالیت‌هاے ما ترس باشد #داروی_معنوی 🍃💠| @Chaadorihhaaa

.#قسمت_20_رمان_مذهبی_مدافع_عشق 👇❤️

رمان ❤️ نفسهایم به شماره می افتد. فقط کمی دیگر مانده که ببوسمت. تکانی می خوری و چشم هایت را باز می کنی. قلبم به یک باره می ریزد. بُهت زده به صورتم خیره می شوی وسریع ازجایت بلند می شوی. – چی کار می کردی!؟ مِن مِن می کنم. – من….دا…داش…داشتم…چ… می پری بین نفس های به شماره افتاده ام. – می خواستم برم پایین بخوابم، گفتم مامان شک می کنه. تو آخه چرا!… نمی فهمم ریحانه این چه کاریه!؟ چی رو می خوای ثابت کنی؟ از ترس تمام تنم می لرزد. دهانم قفل شده. – آخه چرا!…چرا اذیت می کنی!؟ بغض به گلویم می دود و بی اراده یک قطره اشک، گونه ام را تر می کند. – چون…چون دوستت دارم! بغضم می ترکد و مثل ابر بهاری شروع می کنم به گریه کردن. خدایا من چِم شده؟ چرا اینقدر ضعیف شدم؟ یکدفعه مُچ دستم را می گیری و فشار می دهی. – گریه نکن. توجهی نمی کنم. بیشتر فشار می دهی. – گفتم گریه نکن. اعصابم بهم می ریزه. یک لحظه نگاهت می کنم. – برات مهمه؟…اشک های من!؟ – درسته که دوستت ندارم… ولی آدمم. دل دارم. طاقت ندارم… حالا بس کن. زیر لب تکرار می کنم. – دوستم نداری…؟ و هجوم اشک ها هر لحظه بیشتر می شود. – می شه بس کنی؟… صدات میره پایین. دستم را از دستت بیرون می کشم. – مهم نیست. بذار بشنون. پشتم را به تو می کنم و روی تختت می نشینم. دست بردار نیستم. حالا می بینی! می خواهی جانم را بگیری هم، مهم نیست تا تهش هستم. می آیی سمتم که چند تقه به در می خورد. – چه خبره!؟..علی! ریحان! چی شده؟ نگرانی را می شد از صدای فاطمه فهمید. هول می کنی، پشت در می روی و آرام می گویی. – چیزی نیست… یکم ریحان سردرد داره. – می خواید بیام تو؟ – نه. تو برو بخواب. من مراقبشم. پوزخند می زنم و می گویم: آره. مراقبمی. چپ چپ نگاهم می کنی. فاطمه دوباره می گوید: باشه مزاحم نمیشم. فقط نگران شدم چون حس کردم ریحانه داره گریه می کنه… اگرچیزی شد حتماً صدام کن. – باشه! شب خوش! چند لحظه می گذرد و صدای بسته شدن درِ اتاق فاطمه شنیده می شود. با کلافگی موهایت را چنگ می زنی. همانجا روی زمین می نشینی و به در تکیه می دهی. *** چادرم را سر می کنم. به سرعت از پله ها پایین می دوم و مادرت را صدا می کنم. – مامان زهرااا!… مامان زهرااا! آقاعلی اکبر کجاست!؟ زهرا خانوم از آشپزخانه جواب می دهد: اولاً سلام صبحت بخیر. دوماً همین الآن رفت حیاط موتورش رو برداره. می خواد بره حوزه. به آشپزخانه سرک می کشم. گردنم را کج می کنم و با لحن لوس می گویم: آخ ببخشید سلام نکردم. حالا اجازه مرخصی هست؟ – کجا؟ بیا صبحونه بخور. – نه دیگه کلاس دارم باید برم. – خُب پس به علی بگو برسونتت. – چشم مامان. فعلاً خدا حافظ. و در دلم می خندم. اتفاقاً نقشه ی بعدیم همین است. به حیاط می دوم. فاطمه درحال شانه زدن موهایش است. مرا که می بیند می گوید: اِاِاِ کجا این وقت صبح!؟ – کلاس دارم. – خُب صبر کن باهم بریم. – نه دیگه می رسونن منو. و لبخند پر رنگی می زنم. – آهان. توی راه خوش بگذره. فاطمه این را می گوید و چشمک می زند. جلوی در می روم و به چپ و راست نگاه می کنم. میبینمت که داری موتورت را تا سر کوچه کنارت می کشی. لبخند می زنم و دنبالت می آیم… ادامه دارد… @chaadorihhaaa

.#قسمت_21_رمان_مذهبی_مدافع_عشق 👇❤️

رمان ❤️ همان طورکه با قدم های بلند سمتت می آیم، زیر لب ریز می خندم. می ایستی و سوار موتور می شوی. هنوز متوجه حضور من نشده ای. من هم بی معطلی و با سرعت روی ترک موتورت می پرم و دست هایم را روی شانه هایت می گذارم. شوکه می شوی و به جلو می پری. سرت را بر می گردانی و به من نگاه می کنی. سرم را کج می کنم و لبخند بزرگی تحویلت می دهم. – سلام آقا! چرا نمی ری؟ – چی؟ با تو؟ کجا برم!؟ – اول خانومت رو برسون کلاس بعد خودت هم برو حوزه. – برسونمت!؟ – آره. چی می شه خوب؟ تنها برم؟ – لطفاً پیاده شو. قبلشم بگو بازی بعدیت چیه؟ – چرا پیاده شم؟ یعنی تنها … – آره تنها برو. این موقع صبح مگه کلاس داری؟ – بله. پوزخندی می زنی. – کلاس داری یا تصمیم گرفتی داشته باشی؟ عصبی پیاده می شوم. – نه! تصمیمم چیز دیگه ست علی اکبر! این را می گویم و به حالت دو، ازت دور می شوم. خیابان هنوز خلوت است و من پایین چادرم را گرفته ام و می دوم. نفس هایم به شماره می افتد. نمی خواهم پشت سرم را نگاه کنم. گر چه می دانم دنبالم نمی آیی. به یک کوچه باریک می رسم. وارد کوچه می شوم. به دیوار تکیه می دهم و ازعمق دل قطرات اشکم را رها می کنم. دست هایم را روی صورتم می گذارم. صدای هق هقم در کوچه می پیچد. چند دقیقه ای به همان حال می گذرد که صدای مردی منو خطاب می کند: – خانومی! چی شده؟ نبینم اشکاتو. دستم را از روی صورتم برمی دارم. پلک هایم را از اشک پاک و به سمت صدا نگاه می کنم. پسرغریبه ای است با قد بلند و هیکلی درشت. با تیپ اسپرت که دست هایش را در جیب های شلوارش فرو برده و خیره خیره نگاهم می کند. جای زخمی عمیق هم روی صورتش هست. – این وقت صبح؟ تنها!؟… قضیه چیه؟ ها! و بعد چشمک می زند. گنگ نگاهش می کنم. هنوز سرم سنگین است. چند قدم نزدیکم می آید. – خیلی بهت نمی خوره که چادری باشی! این را می گوید و به سرم اشاره می کند. دستم را بی اراده بالا می برم. روسری ام عقب رفته و موهایم پیدا است. به سرعت روسری را جلو می کشم. برمی گردم از کوچه بیرون بروم که از پشت، کیفم را می گیرد و می کشد. ترس به جانم می افتد. – آقا ول کن. – ولت کنم که کجا بری، خوشگله؟ سعی می کنم نگاهم را از نگاهش بدزدم. قلبم درسینه می کوبد. کیفم را می کشم اما او محکم نگهش می دارد. نفس هایم هر لحظه از ترس تندتر می شود. دسته کیفم را می گیرم و محکم تر نگهش می دارم که او دست می اندازد به چادرم و مرا سمت خودش می کشد. کش چادرم پاره می شود و چادر از سرم به روی شانه هایم لیز می خورد. از ترس زبانم بنده می آید و تنم به رعشه می افتد. نگاهش می کنم. لبخند کثیفش حالم را بهم می زند. پاهایم سست می شود و توان فرار ندارم. یک دستش را در جیبش می کند. – کیفت رو بده به عمو. و در ادامه جمله اش، چاقوی کوچکی از جیبش بیرون می آورد و با فاصله به سمتم می گیرد. دیگر تلاش بی فایده است. دسته کیفم را ول می کنم. با تمام توان، قصد دویدن می کنم که دستم به لبه ی چاقو گیر می کند و عمیق می برد. بی توجه به زخمم، با دست سالمم چادرم را روی سرم می کشم. نگهش می دارم و می دوم. می دانم تعقیبم نمی کند چون به خواسته اش رسیده. همان طور که با قدم های بلند و سریع از کوچه دور می شوم به دستم نگاه می کنم که تقریباً تمام ساق تا مچم، عمیق بریده شده. تازه احساس درد می کنم. بعد از پنج دقیقه دویدن، پاهایم رو به سستی می رود. قلبم طوری می کوبد که هر لحظه احساس می کنم ممکن است برای همیشه بایستد! به زمین و پشت سرم نگاه می کنم. رد خون طوریست که گویی سر بریده ی گاو را به دنبال می کشی! با دیدن خون و فکر به دستم ضعف غالبم می شود و قدم هایم کندتر می شود. دست سالمم را به دیوار خیابان تکیه می دهم و خودم را به زور جلو می کشم. از بدشانسیم پرنده پر نمی زند. هیچ کس نیست تا کمکم کند. چادرم دوباره ازسرم میفتد. یک لحظه چهره ی تو به ذهنم می دود. ” اگر تو منو رسونده بودی …الآن من…” با حرص دندان هایم را روی هم فشار می دهم. حس می کنم از تو بدم می آید. یعنی ممکن است!؟ به کوچه تان می رسم. چشم هایم تار می شود. زانوهایم خم می شود. به زور خودم را نگه می دارم. چشم هایم را ریز می کنم. از دور می بینمت که مقابل درب خانه تان با موتور ایستاده ای. یعنی هنوز نرفتی! می خواهم صدایت کنم اما نفسم در گلو حبس می شود. خفگی به سینه ام چنگ می زند و با دو زانو روی زمین میفتم. می بینم که نگاهت سمت من می چرخد و یک دفعه صدای فریاد “یاحسینِ!” تو را می شنوم. سمتم می دوی و من با چشم صدایت می کنم. به من می رسی و خودت را روی زمین می اندازی. گوش هایم درست نمی شنوند. کلماتت را گنگ و نیمه می شنوم. – یا جد سادات!…ر…ریحانه…یا حسین…مامااااان…مااامااان…بیاااا..زنم…ز..زنمممم… چشم هایم را روی صورتت حرکت می دهم. داری گریه می کنی! حالی برای گفتن دیوان شعر نیست. یک مصرع و خلاصه؛ تو را دوست دارمت. ادامه دارد..

#طنز_جبهه7⃣7⃣ 💠 دندان مصنوعی 🔸شلمچه بودیم.از بس که #آتش🔥 سنگین شد، دیگه نمی تونستیم خاکریز بزنیم. حاجی گفت: «بلدوزرها رو خاموش کنید🚜 بزارید داخل سنگرها تا بریم🚶 مقّر». 🔹هوا داغ بود☀️ و #ترکش، کُلمَن آب رو سوراخ کرده بود. تشنه و خسته و کوفته، 🤕سوار آمبولانس🚑 شدیم و رفتیم. 🔸به مقر که رسیدیم ساعت دو نصفه شب بود. 🌙از #آمبولانس پیاده شدیم و دویدیم طرف یخچال. #یخچال نبود.🖱 گلولهی خمپاره صاف روش خورده بود و برده بودش تو هوا. 🔹دویدیم🏃 داخل #سنگر. سنگر تاریک بود، فقط یه فانوس کم نور آخر سنگر میسوخت. دنبال #آب میگشتیم💧 که پیر مرادی داد زد: «پیدا کردم!» و بعد #پارچ آبی رو برداشت و تکون داد.🍶 🔸انگار #یخی داخلش باشه صدای تَلق تَلق کرد. گفت: «آخ جون».😊و بعد آب رو سرازیر گلوش کرد. میخورد که حاج مسلم- پیر مرد مقر- از زیر #پتو چیزی گفت: «کسی به حرفش گوش نداد. مرتضی👱 پارچ رو کشید و چند #قُلُپ خورد.».به ردیف همه چند قُلُپ خوردیم. 🔹خلیلیان آخری بود. تَهِ آب رو سر کشید.پارچ آب رو تکون داد و گفت: «این که یخ نیست. این چیه؟!»🤔😳 حاج مسلم آشپز، سرشو از زیر پتو بیرون کرد و گفت: «من که گفتم اینا #دندونای_مصنوعی منه!😁 یخ نیست، اما کسی گوش نکرد، منم گفتم #گناه دارن بزار بخورن!»😄 🔸هنوز حرفش تموم نشده بود که همه با هم #داد زدیم:وای!.😱  از سنگر دویدیم🏃 بیرون. هر کسی یه گوشهای سرشو پایین گرفته بود تا...!  که احمد داد زد:«مگه چیه! چیز #بدی نبود! آب دندونه! اونم از نوعِ حاج مسلمش! مثل #آبنبات.».😂 اصلاً فکر کنید #آب_انار خوردید.😀😂 @chaadorihhaaa

🍃💠 وقتے دارے روزهاے سختے رو ميگذرونے و متعجبے ڪہ پس خدا ڪجاست؟ يادتـ باشہ استاد هميشہ موقع امتحان سڪوت ميڪنه... #داروی_معنوی 🍃💠| @Chaadorihhaaa

🍃🌸 ••✾ #منبر_مجازے ✾•• [انتخـاب نام] امروزه بسیارے از والدیـن براے فـرزندان خـود، نام هایے را ڪہ در شـأݩ آنـ ها نیست، انتخـاب مےڪنند. در حالے ڪہ شایستـہ است زیباتریـن و با ارزش ترین اسم ها براے فرزندانــ انتخاب شـود. نامے ڪہ متنـاسب با حال و شرافت و ڪرامت انسانے او باشد. حضرت آیت اللہ العظمے خامنـه ای: افضـل اسم‌ها آن است ڪہ متضمـن معناے عبودیت براے خداے متعـال باشد ماننـد عبداللہ و عبدالـرحیـم و عبدالرحمـن و مانند اینها و پس از آن اسم‌هاے پیغمبـران و ائمـه علیهم‌السلام است و افضـل آن [محمّد] است بلڪه براے ڪسے ڪہ چهـار فرزنـد دارد ترڪ اسم محمد برایش مڪروه است. 🍃🌸| @Chaadorihhaaa

#رهبر آتش به اختیار 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 @chaadorihhaaa

#جوان_بودن_امام_زمان (عج) 💫امام حسین علیه السلام فرمودند： ❗️اگر مهدي ـ عليه‌السلام ـ قيام کند مردم او را انکار مي‌کنند و نمي‌شناسند؛ زيرا آن حضرت در اوج جواني ظهور مي‌کند و حال آنکه آنها مي‌پندارند که او پير و کهنسال است. 📙 معجم الاحاديث امام مهدي (ع)/ 354/ 3 از عقد الدرر #بهترینهادرکانال👇 ✨👇 🆔 @chaadorihhaaa

🍃✨🌸🍃✨🌸🍃✨🌸 خاطره همسران شهدا #بهترازتو ميگفت: «فرشته! هيچكس براي من بهتر از تـو نيـست در ايـن دنيـا. ميخواهم اين عشق را برسانم به عشق خدا.» وقتي هم به تركشهايي كه نزديـك قلـبش بـود غبطـه مـيخـوردم؛ ميگفت: «خانم، شما كه توي قلب ماييد!» 🍃🌸✨🍃🌸✨🍃🌸✨ @chaadorihhaaa #الله_اکبر

.#قسمت_22_رمان_مذهبی_مدافع_عشق 👇❤️

دستی که سالم است را سمت صورتت می آورم تا لمس کنم چیزی را که باور ندارم. اشک هایت! چند بار پلک می زنم. صدایت گنگ و گنگ تر می شود. – ریحان! ریحا… ری… و دیگر چیزی نمی بینم جز سیاهی. *** چیزی نرم و ملایم روی صورتم کشیده می شود. چشم هایم را نیمه باز می کنم و می بندم. حرکات پی در پی و نرم همان چیز قلقلکم می دهد. دوباره چشم هایم را نیمه باز می کنم. نور اذیتم می کند. صورتم را سمت راست می گیرم. نجوایی را می شنوم: – عزیزم! صدامو می شنوی؟ تصویر تار مقابل چشمانم واضح می شود. مادرم خم می شود و پیشانی ام را می بوسد. – ریحانه! مادر! پس چیز نرم، همان دستان مادرم است. فاطمه کنارش نشسته و با بغض نگاهم می کند. پایین پایم هم علی اصغر نگاه معصومانه اش را به من دوخته. از بوی بیمارستان بدم می آید. نگاهم به دست باندپیچی شده ام می افتد و باز چشم هایم را با بی حالی می بندم. زبری به کف دستم کشیده می شود. چشم هایم را باز می کنم. یک نگاه خیره و آشنا که از بالای سر مرا تماشا می کند. کف دست سالمم را روی لب هایت گذاشته ای!خواب می بینم!؟چند بار پلک می زنم. نه! درست است. این تویی! با چهره ای زرد رنگ و چشمانی گود افتاده. کف دستم را گاهی می بوسی و به ته ریشت می کشی. به اطراف نگاه می کنم. توی اتاق توام! “یعنی مرخص شدم!؟” صدایت می لرزد. – می دونی چند روز منتظر نگهم داشتی!؟ نا باورانه نگاهت می کنم. – هیچ وقت خودمو نمی بخشم. یک قطره اشک مژه های بلندت را رها می کند. – دنبال چی هستی؟ چی رو می خواستی ثابت کنی؟ اینکه دوستت دارم؟ آره! ریحان من دوستت دارم… صدایت می پیچد و چشم هایم را باز می کنم. روی تخت بیمارستانم. پس تمامش خواب بود! پوزخندی می زنم و از درد دستم لب پایینم را به دندان می گیریم. چند تقه به در می خورد و تو وارد می شوی. با همان چهره زرد رنگی که در خواب دیدم. آهسته سمتم می آیـی. صدایت می لرزد: به هوش اومدی؟ چیزی نمی گویم. بالای سرم می ایستی و نگاهم می کنی. درد را درعمق نگاهت لمس می کنم. – چهار روز بیهوش بودی! خیلی ازت خون رفته بود. نزدیک بود که… لب هایت می لرزد و ادامه نمی دهی. یک لیوان برمی داری و برایم آب میوه می ریزی. – کاش می دونستم کی این کار رو کرده… با صدای گرفته در گلو جواب می دهم. – تو این کار رو کردی. نگاهت در نگاهم گره می خورد. لیوان را سمتم می گیری. بغض را در چشم هایت می بینم. – کاش می شد جبران کنم. – هنوز دیر نشده. عاشق شو. با خودم می گویم: “من نه آنم که به تیغ ازتوبگردانم روی… امتحان کن به دو صد زخم مرا، بسم الله” گرچه می دانم دیر است! گر چه با دیدنت احساس خشم می کنم. اما می دانم در این شرایط بدترین جبران برایت لمس همین عشق است. دهانت را باز می کنی تا جوابم را بدهی، که زینب با همسرش وارد اتاق می شوند. سلام مختصری می کنی و با یک عذرخواهی کوتاه بیرون می روی. یعنی ممکن است در وجودت حس شیرین عشق بیدار شده باشد!؟ ادامه دارد... @chaadorihhaaa

.#قسمت_23_رمان_مذهبی_مدافع_عشق 👇❤️

بیسکویتم را در چای فرو می برم تا نرم شود. ده روز است از بیمارستان مرخص شده ام. بخیه های دستم تقریباً جوش خورده اند، اما دکتر مدام تأکید می کند که باید مراقب باشم. مادرم تلفن به دست از پذیرایی وارد هال می شود و با چشم و ابرو به من اشاره می کند. سرتکان می دهم که یعنی چی؟ لب هایش را تکان می دهد که: مادر شوهرته! دست سالمم را کج می کنم که یعنی چیکار کنم!؟ و پشت بندش با لب می گویم: پاشم برقصم؟ چپ چپ نگاهم می کند و با دستی که آزاد است اشاره می کند، خاک تو سرت! بیسکویتم در چای می افتد و من در حالی که غرغر می کنم به آشپزخانه می روم تا یک فنجان دیگر برای خودم چای بریزم. مادرم هم خداحافظی می کند و پشت سرم وارد آشپزخانه می شود. – این همه زهرا خانوم دوستت داره. تو چرا یه ذره شعور نداری؟ – وااااا! خُب چی کار کنم؟ پاشم پشتک بزنم؟ – ادب نداری که!…زود چاییتو بخور حاضر شو. – کجا ان شاالله؟ – بنده خدا گفت عروسم یه هفته ست توی خونه مونده. می آم دنبالتون بریم پارکی، جایی، هوا بخوره. دیگه نمی دونه چقدر عروسش بی ذوقه. – ای بابا! ببخشید که وقتی فهمیدم ایشونن ترقه در نکردم. خُب هرکس یه جوره دیگه. – آره یکی هم مثل تو دستشو بهونه می کنه می شینه رو مبل، هی بیسکویت می کنه تو چایی. می خندم و بدون اینکه دیگر چیزی بگویم از آشپزخانه خارج می شوم و به سمت اتاقم می روم. به سختی حاضر می شوم و بهترین روسری ام را سر می کنم. حدود نیم ساعت می گذرد که زنگ در خانه مان به صدا درمی آید. از پنجره خم می شوم و بیرون را تماشا می کنم. تو پشت دری. تیپ اسپرت زده ای! چادرم را از روی تخت برمی دارم و از اتاقم بیرون می آیم. مادرم در را باز می کند و صدایتان را می شنوم. – سلام علیکم. خوب هستید؟ – سلام عزیز مادر. بیا تو. – نه دیگه. اگر حاضرید لطفاً بیاید که راه بیفتیم. – من که حاضرم! منتظراین… هنوز حرف مادرم تمام نشده که وارد راهرو می شوم و می پرم جلوی در. نگاهم می کنی. – سلام. مثل خودت سرد جواب می دهم. – سلام. مادرم کمک می کند چادرم را سر کنم و از خانه خارج می شویم. زهرا خانوم روی صندلی شاگرد نشسته. در را باز می کند و تعارف می زند تا مادرم جلو بنشیند. راننده سجاد است و فاطمه و زینب هم عقب نشسته اند. مادرم تشکر می کند و سوار می شود. “پس من و تو کجا بشینیم!؟” مادرت می خندد. – شرمنده عروس گلم! یه جوری شده که تو و علی مجبورید با موتورش بیایید. و اشاره می کند به جلو. موتورت کنار تیر برق پارک شده. لبخندی می زنم و می گویم: – دشمنت شرمنده مامان. اتفاقاً از بوی ماشین خیلی خوشم نمیاد. همان لحظه تو پوزخندی می زنی و جلوتر از من سمت موتور می روی. سجاد هم ماشین را روشن و حرکت می کند. پشت سرت راه میفتم. سکوت کرده ای حتی حالم را نمی پرسی. پس اشتباه فهمیده بودم. تو همان سنگدل قبلی هستی. فقط اگر هفته پیش اشک می ریختی به خاطر شوک و فضای ایجاد شده بود. صدایم را صاف می کنم و می گویم: – دست منم بهتر شده. – الحمدلله. “چقدر یخ!” سوار موتور می شوی. حرصم می گیرد. کیفم را بینمان می گذارم و سوار می شوم. اما نه. دوباره کیف را روی دوشم می اندازم و از پشت دستانم را محکم دورت حلقه می کنم. حس می کنم چیزی در من تغییر کرده. شاید دیگر دوستت ندارم. فقط می خواهم تلافی کنم. از آینه به صورتم نگاه می کنی. – حتماً باید این جوری بشینی؟ – مردا معمولاً بدشون نمیاد. اخم می کنی و راه میفتی. * @chaadorihhaaa

.#قسمت_24_رمان_مذهبی_مدافع_عشق 👇❤️

پارک خلوت است و شاید بهتر بگویم پرنده هم پر نمی زند. مادرم میوه پوست می کند و گرم صحبت با زهرا خانوم می شود. – می بینم که آقای شما هم نیومدن، مثل آقای ما. – آره. علی اصغر رو برده پیش یکی از همرزماش. از جایم بلند می شوم و به فاطمه اشاره می کنم تا دنبالم بیاید. حرف گوش کن به دنبالم می آید. – نظرت چیه بریم تاب بازی؟ – الآن؟ با چادر؟ – آره خُب. کسی نیست که. مردد نگاهم می کند. دستش را با شیطنت می کشم و سمت زمین بازی می رویم. سجاد به پیست دوچرخه سواری رفته بود تا دوچرخه کرایه کند. تو هم روی یک نیمکت نشسته ای و کتاب می خوانی. اول من سوار تاب می شوم و زیر چشمی نگاهت می کنم. می خواهم بدانم عکس العملت چه خواهد بود. فاطمه اول به تماشا می ایستد ولی بعد از چند دقیقه سوار تاب کناری می شود و هر دو با هم مسابقه سرعت می گذاریم. کم کم صدای خنده هایمان بلند می شود. نگاهت می کنم از روی نیمکت بلند می شوی و عصبی به سمتمان می آیی. – چه خبرتونه؟ زشت نیست!؟ یهو یکی بیاد چی!؟ آروم تربخندید. فاطمه سریعاً تاب را نگه می دارد و شرم زده نگاهت می کند. اما من اهمیت نمی دهم. دوست دارم کمی هم من نسبت به تو بی اهمیت باشم. – ریحانه با تو هم هستما. تاب رو نگه دار. گوش نمی دهم و سرعتم را بیشتر می کنم. – ریحان مجبورم نکن نگهت دارم. – مگه می تونی؟ پوفی می کنی. آستین هایت را روی ساق دست هایت تا می زنی. این حرکت یعنی هشدار. – نگهت دارم یا خودت میای پایین؟ – یه بار گفتم که نمی تونی… – هنوز جمله ام کامل نشده که دستت را دراز می کنی ومچ پایم را می گیری. تاب شروع می کند به لرزیدن. تعادلم را از دست می دهم و جیغ می کشم. – هیس! عصبی پایم را می کشی و من با صورت توی بغلت پرت می شوم. دست باند پیچی شده ام بین من و تو می ماند و من از درد “آخ” بلندی می گویم. زهرا خانوم از دور بلند می گوید: خب مادر این کارا جاش تو خونه ست. و با مادرم می خندند. تو خجالت زده خودت را عقب می کشی و در حالی که از خشم سرخ شده ای می گویی: شوخی این جوری نکن. هیچ وقت. ادامه دارد… @chaadorihhaaa

🍃🌸 ••✾ #منبر_مجازے ✾•• چہ بسیار زنان و دخترانے کہ بہ سبب شوق و دستیابے بہ نشانہ‌هاے مقبول زیبایے و زنانگے، بہ اختلالات روانے دچار مے‌شوند 😔 گمان و تصور چنین زنان و دخترانے این است کہ زندگے و آینده‌ی آن‌ها بہ اندازه شکل بینے و ظواهر آنان بستگے دارد!!😟 تا آن جا کہ حتے کوتاهے طول مژه نیز مے‌تواند برای برخے از آنان بہ یک مسئلہ جدے و بحرانے در زندگے تبدیل شود! استاد #شهید_مطهری مے‌گوید: با توجہ بہ این کہ روح بشر فوق‌العاده تحریک پذیر است، اشتباه است کہ گمان کنیم تحریک‌پذیرے روح بشر محدود بہ حد خاصے است و از آن پس آرام مےگیرد! هیچ فردے از تصاحب زیبارویان و هیچ زنے از متوجہ کردن مردان و تصاحب قلب آنان و بالأخره هیچ دلے از #هوس سیر نمے‌شود. تقاضاے نامحدود، خواه ناخواه انجام ناشدنے است و همیشہ مقرون بہ نوعے احساس محرومیت و دست یافتن بہ آرزوها و منجر بہ اختلالات روحے و بیمارےھاے روانے مے‌گردد کہ امروزه در دنیاے #غرب بسیار بہ چشم مے‌خورد. #تصور_غلط #التماس_تفکر 🙏💕 🍃🌸| @Chaadorihhaaa

#رهبر ❤️❤️❤️ @chaadorihhaaa

🍃🌷 از خواهران محترم تقاضا دارم حجاب اسلامے را رعایت کنند مخصوصا هنگامے کہ سر قبر شهدا مے روند زیرا شهدا هم نظاره گرند... 😔 👤|شهید عبدالرسول عبداللهے #شهیدانہ #چادرانہ 🍃🌷| @Chaadorihhaaa