🌿  #خدیجه، بلندترین عاشقانه‌ی هستی 🔹خدیجه مادر مؤمنانِ به آخرین پیامبر و همسر اولین مخلوق خدا را چنین می یابیم که مهد پرورش و کشتزار پیامبر و مادر امامان شد. خدیجه که با درایت و عفت خود در عصر جاهلیتِ نخست که زن جز اطفا کننده شهوت و کالایی برای تجارت و غارت، و یا ننگی برای زنده به گور کردن بیش نبود، برترین زن قریش و عرب شد و با ثروت افسانه ای‌اش به دستگیری بینوایان و یتیمان و بی‌سرپرستان می پرداخت. خدیجه‌ی جستجوگر به واسطه‌ی مباحثه با پسر عمویش « ورقة بن نوفل » که مردی موحد و مؤمن به کتاب های آسمانی تورات و انجیل بود و همچنین در همنشینی با دانشمندان یهود و مسیحی #نوید_ظهور بهار آخر زمان و پیامبر رحمت را با جانش نوشید و با رؤیاهای صادقه ای که می‌دید و با راهنمایی های ورقة به پیامبر رهنمون شد. مثلا در یکی از عیدها که زنان قریش در مسجدالحرام گرد آمده بودند مردی یهودی آنان را خطاب قرار داد و گفت: «به زودی در میان شما پیامبری #ظهور کند، اگر هر یک شما توانست برای قدم هایش کشتزاری باشید، سزاوار است». که این سخن بر زنان مغرور قریش گران آمد و وی را با سنگباران تاراندند، ولی این بشارت بر دل خدیجه نشست. ( مناقب ج۱ ص ۴۱ ) زنانگی خدیجه پیش از ظهور اسلام و آشنایی با پیامبر بروز یافته بود، هنگامی که ثروت سرشارش ارزانی مستمندان و بیچارگان و یتیمان بود و خانه‌ی بزرگ و رویایی اش در مکه که گفته می شد برای مهمانی دادن به تمام شهر جا داشت و در بامش خیمه و بارگاهی از چادری حریر و آبی رنگ با نقش های خورشید و ماه برافراشته بود، که زیر این ضیافت خانه‌ی زیبا همواره مملو بود از درماندگانی که بر سر این سفره‌ی کرم و محبت می نشستند، و به همین دلیل خدیجه به «أمّ الصّعالیک» (مادر بینوایان)، و «أمّ الیتامی» (مادر یتیمان) شهرت یافته بود، و همان هنگامی که ثروت افسانه ای اش بزرگان و ثروتمندان عرب را به وصلتش تطمیع می کرد، او به #عشق بشارتی که ورقه و برخی یهودیان به وی داده بودند، به آنان نه می‌گفت . (بحار ج۱۶ ص۲۲) و سرانجام این زن #منتظر که نماد انتظار زنانه است، رخ یار دید و شیدا شد. و پس از نخستین دیدار خدیجه با #محمد_امین، آن هنگام که پیامبر به عنوان تاجر امانی با ایشان وداع کرد و سوار بر مرکب از ایشان دور می‎شد، حضرت خدیجه این غزل #عاشقانه را زمزمه می کرد: قلب المحبّ الی الاحباب مجذوب و جسمه بید الاسقام منهوب و قائل کیف طعم الحبّ قلت له الحبّ عذب و لکن فیه تعذیب افدی الذین علی خدّی لبعدهم دمی و دمعی مسفوح و مسکوب ما فی الخیام و قد صارت رکابهم جمّاً الّا محبّ له فی القلب محبوب کانمّا یوسف فی کلّ ناحیة والحزن فی کل بیت فیه یعقوب./ ترجمه 👇 دلِ عاشق به دوستان بسته است گرچه از درد، جسم او خسته است گر بپرسند چیست مزه‎ی عشق به هم این نیش و نوش پیوسته است جان به قربانِ آنکه در دوریش چشم من اشک‎بار و خون‎بار است دل هر خیمه شد تهی ز سوار به جز آن دل، که خیمه‎ی یار است تا که یوسف ز دیده پنهان است بیتِ یعقوب، بیت الاحزان است./ این شعر و غزلیات عاشقانه از این نوع در جلد شانزدهم بحار صفحات ۲۵ و ۲۸ و ۲۹ و ۵۰ ثبت است، که گویای پیشتازی این بانو در مهر و همسری و مادری برای #انسان_کامل بوده است. و از خدیجه #کوثر تجلی یافت، همان فاطمه که مادرِ پدر بود، و محورِ خلقت انوار معصومان و کون و مکان است، که طبق «حدیث لولاک» هستیِ اول عقل و اول نور خدا #محمد_مصطفی و #علی_مرتضی علیهم صلوات الله، بودنشان به زُلفِ بودن فاطمه گره خورده است. و نسل پیامبر بر خلاف باور روزگاران که دوام نسل و نام را به مذکر و پسران می‌دانند با نسل #فاطمه در کنار فاعلیت علی تداوم یافت و ظهور اکمل تمام زنانگی و مادری را تجلی بخشید. و از این مادر، امامت و بهار انسان ها و موعود آخر، و #زینب به بلندای امامت و رسالت برای زایش حقیقت #کربلا به دنیا هدیه شد، که اگر منفعلیت و فعالیت کوثر زینب نبود، کربلا ابتر می ماند، و در این مسیر ما معصومه‌ی علیمه و زنان کریمه ی دیگری داریم که گویای تجلی جلوه جمال الهی‌اند، و خلقت این قابلیت را در همه زنان به فراخور نهفته دارد، که به شرط ظهور مؤنثیت به مادری بهار مشرف می شوند و زن اگر زن باشد اگر موّلد فرزند و انسان نیز نباشد، موّلد و مادر حسنات و برکات و خیرات است، چنانچه امام صادق علیه السلام گفته: «أَكثَرُ الخَیرِ فِى النِّساءِ» بیشترین خیر در زنان است./ الفقیه،ج۳، ص۳۸۵. و فقط در مکتب امامت است که زنانی بزرگ ملجأ و زیارتگاه شده‌اند. کلام آخر اینکه زایش ظهور و تجلی درونی و بیرونی انسان کامل به شدّت به ظهور انسانی مانند خدیجه‌ وابسته بود، که به همین دلیل رمزظهور را در فاطمه‌اش همان تجلی تامّ زنانگی خالق نفهته‌اند. ✍ مسعود شفیعی کیا 🌺 پایگاه تبیین چندهمسری اسلامی 👇 https://eitaa.com/Chandhamsari_Ormavi