💠♥️💠 ♥️💠 💠 #فراری #part6 استاد سرفه ي کوتاهی می کند و به طرف تخته برمیگردد و مشغول نوشتن می شود. فاطمه آرام به طرف جلو خم می شود و سمت راستمان جایی که آن پسر نشسته،نگاه میکند. ناخودآگاه رد نگاهش را دنبال میکنم،همان پسر،دست چپش را بالا میآورد،اخم روي ابروهایش دویده، با دست راست ساعتش را نشان می دهد و چیزهایی زیرلب میگوید. به طرف فاطمه برمیگردم،با شیطنت،چشمک میزند و می خندد. پسر به سختی خنده اش را کنترل میکند، آرام سرش را پایین می اندازد و ریز میخندد. متحیرم،نه به چادرش،نه به این کارهایش.. نکند مثل آدم هایی باشد که مامان همیشه میگوید؟... به خودم نهیب می زنم:قضاوت ممنوع ★ کلاس تمام شده،میخواهم از کلاس خارج شوم که فاطمه صدایم میزند:نیکی جون برمیگردم،دستش را به طرفم دراز می کند:دوستیم دیگه؟ نمیدانم چه بگویم،اول که دیدمش از ته دل آرزو کردم که دوستم باشد اما.... ناچار دست می دهم:معلومه میخندد،لبخند،زیبایی اش را دوچندان میکند. شاید من اشتباه کردم،شاید....شاید باید به او فرصت دهم،شاید او دوست خوبی برایم شود،جایگزین این همه تنهایی.. کسی از پشت صدایش میزند :فاطمه؟ هر دو برمیگردیم،همان پسر است. حس میکنم،مغزم منفجر می شود. :_باز جزوه ات رو جا گذاشتی و جزوه را به دست فاطمه می دهد. فاطمه میخندد:من اگه تو رو نداشتم چی،کار میکردم؟ حس میکنم محتویات معده ام میخواهد از دهانم بیرون بزند،شرمم میآید از این حجم وقاحت.به سرعت از آنها فاصله میگیرم حرف هایمامان مثل پتکـــ بر سرم فـــرود میآید: همه ي مذهبیا،مثل مان،فقط هرچی کــه دارن تو ظاهــــره پله ها را با سرعت پایین میروم... حرف هاي مامان،کاسه ي سرم را می ترکاند:تو فکـــر میکنی همــه ي مذهبیا مریم مقدس ان؟ نهـ جونم،این همه چادري،همه شون دوست پسر دارن..کاراي اونا همش ریاس...فقط واسه گول زدن امثال توعه.... #ادامه_دارد 💠 ♥️💠 💠♥️💠