بسته بصیرتی شماره 45

بسته بصیرتی شماره 45

بسته بصیرتی شماره 45

بسته بصیرتی شماره 45

بسته بصیرتی شماره 45

بسته بصیرتی شماره 45

بسته بصیرتی شماره 45

بسته بصیرتی شماره 45

بسته بصیرتی شماره 45

این نشانه‌ای از اقتدار ماست! نشست کمیسیون مشترک برجام با حضور هیئت دیپلماتیک جمهوری اسلامی، کشورهای ۱+۴ و معاون دبیرکل سرویس اقدامات خارجی اتحادیه اروپا از روز سه‌شنبه گذشته در وین آغاز شد و روز جمعه به پایان رسید. گزاره‌های تحلیلی: ۱- اینکه آمریکایی‌ها آیا تحریم‌های خود علیه جمهوری اسلامی ایران را در این دور از مذاکرات بر خواهند داشت یا نه، مهم است؛ اما از آن مهم‌تر این است که آمریکا پس از یک دوره فشار حداکثری و ناکامی، حاضر شده با دو پیش‌شرط ایران کنار بیاید. ۲- این واقعیت نظام بین‌الملل است که هر بازیگری قدرت بیشتری داشته باشد، بیشتر می‌تواند منافع خود را استیفا کند. این نشانه‌ای از اقتدار ایران است که غرب را وادار کرده که با واقعیت کنونی کنار بیاید. ۳- یقیناً تغییر رفتار آمریکا محصول دیپلماسی هَپروتی یا تضمین یک امضا نیست، بلکه بر اساس این ادراک ذهنی در تصمیم‌گیران کاخ سفید این برآورد استوار شده که ادامه وضع فعلی مساوی است با عبور جمهوری اسلامی از کمند تحریم‌های غرب و هم‌زمان دریافت پاسخ درون‌برجامی و فرابرجامی؛ به عبارتی، طرف مقابل به این درک رسیده که جمهوری اسلامی در مقابل فشارها ایستاده و در حال دادن پاسخ‌ عملی است. ۴- اکنون اتخاذ مقاومت فعال که مبتنی بر مقاومت ملی، انسجام داخلی و متوازن‌سازی فشارها بوده و نمود آن در قانون مجلس (اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها)، اقدامات فرابرجامی و برنامه همکاری راهبردی بلندمدت با چین و روسیه تعیّن یافته، به شکل فوق‌العاده‌ای دست مذاکره‌کنندگان را پر کرده و در حال نتیجه دادن است. ۵- هرچند در این دور از مذاکرات نتیجه خاصی حاصل نشد، اما لاجرم طرف مقابل راهی جز تسلیم در مقابل اراده جمهوری اسلامی ندارد؛ زیرا که جمهوری اسلامی در این دور با دست برتر به مذاکره آمده و این در حالی است که طرف مقابل دیگر چیزی برای فشار مضاعف بر ایران در چنته ندارد. جمع‌بندی: شکی نیست که مسیر پیموده شده بسیار سخت و دشوار بوده، اما به شکل بی‌سابقه‌ای نتیجه‌بخش است و هم‌زمان به‌صورت فوق‌العاده بر اعتبار و جایگاه بین‌المللی ایران افزوده است. اکنون جمهوری اسلامی در پرتو اتخاذ مقاومت فعال، طرف زورگو را وادار به مذاکره بر مبنای پذیرش رفع تحریم‌های خود و متعاقباً راستی‌آزمایی از ناحیه ایران نموده و این مهم، جز انعکاس اقتدار ایران نیست. این واقعیت نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی نگاه راهبردی به موضوعاتی همچون سیاست خارجی دارد و نخواهد گذاشت منافع ملی خرج جریان‌ها و سیاست‌زدگی‌ها شود که اگر غیرازاین بود دیگر از ایران انقلابی مؤلفه‌ای به نام قدرت باقی نمی‌ماند. (نویسنده: احمد بنافی)

ثواب روزه 3 روز آخر ماه شعبان المعظم

ادامه بحث علل پیدایش و رشد فرقه های انحرافی 3. دنیاگرایی و منفعت جویی دوستی دنیا و مظاهر مادی آن، از مهم ترین عوامل انحراف است. بدون شک از اصلی ترین عوام شکل گیری فرقه های انحرافی، دلبستگی بانیان این فرقه ها به دنیا و مادیات است. تاریخ اسلام نمونه های بسیاری را سراغ دارد که از این رهگذر به انحراف کشیده شده و عامل گمراهی دیگران شده اند. بسیاری از فرقه های انحرافی مهدویت نیز به دلیل دنیاگرایی پدید آمده و ادامه یافته اند. شمار زیادی از مدعیان مهدویت و بابیت برای کسب نام و نان، فرقه ای تاسیس نموده و از عقاید عوام، سوء استفاده کرده اند. فرقه منحرف واقفیه - که در امامت امام هفتم (علیه السلام) توقف کردند و او را همان مهدی موعود دانستند که باز خواهد گشت - نمونه ای روشن از فرقه گرایی به دلیل دنیاخواهی و سودجویی مادی است (7)؛ چنان که محمد بن علی بن بلال نیز در زمان نایب دوم امام زمان (علیه السلام) با همین انگیزه، مدعی نیابت خاصه شد و گروهی را گرد خود جمع کرد. (8) 4. مشکلات اجتماعی نابسامانی اجتماعی، زمینه بسیار مناسبی برای رشد و توسعه فرقه های انحرافی و گرایش مردم به این فرقه هاست. افراد فرصت طلب، از مشکلات معیشتی مردم مسلمان، سوء استفاده نموده به بهانه رفع نیازهای ایشان، آنان را به فرقه های باطل جذب می کنند. سال هاست که مبلغان و هابی با تکیه بر منابع مالی مسلمین، از همین شیوه برای ترویج و تبلیغ وهابیت، استفاده کرده اند. در مواردی نیز مشکل اجتماعی مردم به دلیل نظام سیاسی نالایقی است که بر جامعه ی حاکم است. این انحطاط سیاسی به رشد تکفرات باطل و انحرافی کمک می کند و دست آن ها را در اقدامات ضددینی باز می گذارد. در عصر امامان (علیه السلام) به دلیل بی کفایتی خلفای اموری و عباسی، فرقه های انحرافی زیادی در میان مسلمین شکل گرفت. نمونه دیگر مشکل اجتماعی مردم، کوتاهی خواص و نخبگان و عدم موضع گیری مناسب آن ها در برابر فرقه های انحرافی است. روشن است که اگر عناصر تأثیرگذار و اندیشوران جوامع اسلامی در برابر ظهور فرقه های باطل و بدعت های آن ها در دین، اقدام لازم و به موقع را ترک کنند، بستر مناسب برای رشد و توسعه فرقه های انحرافی پدید خواهد آمد. نمونه ی روشن آن این نابسامانی اجتماعی در عصر امامت امیرالمومنین (علیه السلام) و در جنگ صفین بود که به علت کوتاهی خواص به شکل گیری فرقه انحرافی خوارج انجامید. 5. دخالت بیگانگان مستکبران عالم، همیشه به دنبال سلطه بر مسلمانان بوده اند؛ ولی اسلام و تعالیم متعالی آن، مانع زیاده خواهی و استثمارگری آن ها بوده است. استعمارگران برای شکستن این سد آهنین و برداشتن این مانع بزرگ، هر دسیسه ای را طراحی می کنند. از جمله می کوشند با راه انداختن فرقه های انحرافی، مردم مؤمن، ولی ناآگاه را به اسم دین و دینداری، گمراه کنند؛ همان طور که در مواردی، فرقه های منحرف موجود را پشتیبانی می کنند. تاریخ و سرگذشت بسیاری از فرق انحرافی، گواه روشنی بر نقش بیگانگان در شکل گیری یا تقویت آن فرقه هاست. (9) منابع 7- یونس بن عبدالرحمن از وکلای امام هفتم می گوید: در زمان شهادت امام کاظم (علیه السلام) نزد نمایندگان آن حضرت، اموال زیادی بود که طمع در آنها باعث شد در آن امام توقف کنند و وفاتش را انکار کنند (تا اموال را به امام بعدی نپردازند و برای خود بردارند) الغیبة طوسی، ص 64. 8- الغیبة، طوسی، ص 400. 9- در ادامه همین بحث، شواهد آن بیان خواهد شد.