⭕️ محیط زیست جدید انسان‌ها 🎙 سید علیرضا آل‌داود #مهارت_های_زندگی #تربیت_رسانه_ای 🇮🇷 جنگ شناختی | سواد رسانه‌ای @basirat_shahriyar

شمیم شلمچه دلم را پُر می‌کند  صدایِ‌تان که درفضا می‌پیچد   [تو را باخدا چه عهدی بود که خاک تو سجده گاه یاران خمینی گشت... ] معادلات امّاره ام را برهم میزند و بسان خردسالی رام  بالایم می‌برد   تا عالَم شهدا   در میان ساختمان هایِ زخمی دوکوهه واین طبیعتِ آوای شماست  آنقدر آرام وسبک   عروج ات می‌دهد  وحجابِ میان دوعالَم را می‌شکافد که گویی تو نیز افق های معنویت را درک کرده‌ای وآیات آفرینش انسان را در وجودت محقق ساخته ای واز مرگ نمی‌ترسی گویا سال ها در تمنایِ حیاتِ عندَ ربّ  زیسته ای  وعقل معاش را شماتت کرده ای وعشق را ستایش  وحال عروج ونزول ملائِک  رااز گذرگاه روح ات به نظاره نشسته ای واین ردِ پایِ لختی هم نشینی با شماست  که دنیا را فرو می‌ریزد و در عالم مجردات مهمانت می  کند...  ریشه ات که در ناسوت گره خورده باشد  عقل معاش مجدد  برزمین گرم زمانه واژگون‌ات می‌سازد و روزانه های نفس گیر وطاقت فرسا از سر گرفته می‌شوند  کاش قطره اشکی از عاشقانه های میان شما و خدای تان بر خاکِ سردِ دلِ مانیز ببارد و مانیز وارث انبیاء شویم. آدم بدون عشق که انسان نمی‌شود ..‌. #ف_ج 🇮🇷 جنگ شناختی | سواد رسانه‌ای @basirat_shahriyar

⛰ برويد سراغ كارهاى نشدنى، تا بشود. رهبر انقلاب: #تصميم بگيريد بر برداشتن #كارهاى_سنگين، تا برداريد. «و لا يخشون احداً الّا اللّه». خب، #زحمت‌هايش چه؟ #رنج‌هايش چه؟ #محروميت‌هايش چه؟ جوابش اين است كه: «و كفى باللّه حسيباً»؛ خدا را فراموش نكن، خدا حسابت را دارد. در ميزان الهى، رنج تو، محروميت تو، کفّ نفس تو، حرصى كه خوردى، زحمتى كه كشيدى، كارى كه كردى، خون دلى كه خوردى، دندانى كه روى جگر گذاشتى، اينها هيچ‌وقت فراموش نمي‌شود: «و كفى باللّه حسيباً». ۱۳۹۰/۷/۲۷ #ماموریت_یکساله 🗂 تشکیلات اسلامی مِضمار 🔰 مبانیِ تخصصی تربیت تشکیلاتی @emammusasadr

#سوالات_تشکیلاتی_شما 🪴اهمیت خودسازی در کار جمعی 🍂اثر عدم خودسازی در تشکیلات چیست ؟ 🧮 آیا خودسازی در تشکیلات نیازمند برنامه ای فردی است یا منسجم کلان؟ 👤 سوالتان را اساتید تشکیلاتی مدرسه مضمار پاسخ می دهند 🎙 استاد حمیدرضا محمدی 🗂 تشکیلات اسلامی مِضمار 🔰 مبانیِ تخصصی تربیت تشکیلاتی @emammusasadr

🪴خودتان را بسازید تا بتوانید قیام کنید ! 💯باید خودتان را بسازید تا بتوانید قیام کنید. خود ساختن به اینکه تبعیت از احکام خدا کنید، هر چه فرموده است اطاعت کن، هر چه فرمود نه، نه. هر چه فرمود آره، آره. اگر این فرد اینطور بشود، این تابع اراده حق تعالی شد که هر چه فرموده است می کنم، هر چه فرموده است نکن، نمی کنم، این از انسانیت (یک مرتبه) پیدا شده، مراتب دیگر هم زیاد است و اگر این مرتبه از انسانیت هم پیدا شد که من کارم کاری شد که برای خدا این کار را می کنم، شکست دیگر در آن نیست، کارهائی که برای خداست شکست در آن نیست. 📜 ایرانی ها اگر غیر مسلح برای خدا قیام کردند شکست در آن نیست یعنی اگر چنانچه این مرد ادامه ظلم خودش را هم تا آخر بدهد و ما موفق نشویم به اینکه او را خلعش کنیم از این سلاح باطل، باز هم ما غم نداریم برای اینکه ما اطاعت خدا کردیم، چون اطاعت، اطاعت خدا بوده است شکست بخوریم اطاعت الله است. 📚 صحیفه نور ، جلد۴ #خودسازی #قیام_برای_خدا #اطاعت #تکلیف_مداری 🗂 تشکیلات اسلامی مِضمار 🔰 مبانیِ تخصصی تربیت تشکیلاتی @emammusasadr

سرود حماسی جذاب✊🇮🇷🇰🇼 במלחמה בין בני איסמעיל לבני ישראל בני איסמעיל הם הניצחון הסופי در جنگ بین بنی اسماعیل و بنی اسرائیل بنی اسماعیل پیروز نهایی هستند . #ما_پیروزیم #القدس_لنا #الی_بیت_المقدس یه لقمه تشکیلات @emammusasadr

مهم / رئیس‌جمهور: کوچکترین خطایی علیه ایران با نابودی حیفا و تل‌آویو همراه خواهد بود پرچم بالاست🇮🇷✌️ @basirat_shahriyar

🔮 درد و دل شهید سید مجتبی علمدار قبل از شهادت با شهدا 😭 خیلی زیباست حتما گوش کنید و برای بقیه بفرستید @basirat_shahriyar

🍃🍃🍃🍃 🍃 نوشته بود : دیر نیست روزی که بگوییم؛ " قاسم نبودی ببینی قدس آزاد گشته" درک نسل جدید مقاومت اگر از نسل های قبلی بالاتر نباشد، پایین تر نیست و همین درک مشترک است که باعث شده با وجود سهمگین ترین فشارهای رسانه ای و بی رحمانه ترین جنگ های ادراکی این بازی با قدرت هرچه تمام تر پیش برود آینده از ان ماست هرکجا شک داشتید این عکس ها را ببینید ✍️ آقای تحلیلگر #مقاومت @basirat_shahriyar

🇮🇷 🖼 سردار تجهیز مقاومت را بیشتر بشناسید... 🍃🌹🍃 🌺 به مناسبت دومین سالگرد شهادت #سردار_سربلند، شهید سیدمحمد حجازی (جانشین فرمانده سپاه قدس) @basirat_shahriyar

🇮🇷 📝 صدور حکم ۱۴ متهم پرونده شهادت #شهید_عجمیان 🍃🌹🍃 🔻‌رئیس کل دادگستری استان البرز: دادگاه ۱۶ متهم پرونده شهادت شهید عجمیان برگزار و حکم صادر شد که دیوان عالی کشور احکام اعدام ۲ نفر از متهمان به نام‌های محمد حسینی و محمدمهدی کرمی را تایید و نسبت به بقیه متهمان پرونده را جهت رسیدگی و صدور حکم مجدد به همان شعبه اعاده کرد. 🔹جلسات دادگاه برای ۱۴ متهم با حضور متهمان و وکلای انتخابی آنها برگزار شد و بعد از رسیدگی و اعطای مهلت برای ارسال لوایح تکمیلی از سوی وکلا، در نهایت حکم پرونده صادر و ابلاغ شد. 🔺براساس حکم صادر حمید قره‌حسنلو به ۱۵ سال حبس، رضا آریا، حسین محمدی، مهدی محمدی و آرین فرزام‌نیا هر کدام به ۱۰ سال حبس، محمدامین اخلاقی ساوجبلاغی، امین‌مهدی شکراللهی، فرزانه قره‌حسنلو هر کدام به ۵ سال حبس و شایان چارانی و امیرمحمد جعفری و علی معظمی‌گودرزی به ۳ سال حبس محکوم شدند. @basirat_shahriyar

📣 ارتش حزب‌الله ✏️رهبرانقلاب: جا دارد که امروز ارتش جمهوری اسلامی ایران را «حزب‌الله» بنامیم؛ ارتش حزب‌الله. «الا انّ حزب‌الله هم المفلحون». ✏️حزب خدا مفلح و رستگار است. حزب خدا غالب و پیروز است. هر چه می‌توانید، در این خطِّ حزب‌اللّهی جلو بروید. ✏️حزب‌الله، یعنی کسی که هم از امکانات خداداد بهترین استفاده را می‌کند - از دانش استفاده می‌کند، از خرد و اندیشه استفاده می‌کند، از نیروهای انسانی استفاده می‌کند، از ابتکار و تجربه استفاده می‌کند، از تجربه‌ی هشت سال دوران #دفاع_مقدس بیشترین استفاده‌ها را می‌کند - و هم ارزشهای انسانی و الهی را که اسلام به او آموخته است، گرامی می‌دارد و آن را مایه‌ی پیشرفت خود به حساب می‌آورد و به آن تکیه می‌کند و با آن سرافراز است. ۱۳۷۶/۰۷/۰۵ 🌷 #روز_ارتش‌ 💻 Farsi.Khamenei.ir

وزارت امنیت داخلی آمریکا، در سال ۲۰۰۸ یک دستور‌العمل مربوط به سال ۱۹۴۴ را از محرمانگی خارج کرد. بخشی از آن شیوه ‌«کاهش بهره‌وری و قدرت سازمانی برای دولتهای متخاصم» را به نیرو‌های نفوذی آموزش داده است. ترجمه تحت‌الفظی است. ضمن اینکه قضاوتی ندارم. ‏۱. ایجاد کمیته (و کارگروه) برای کارها. کمیته‌ها هر چقدر که ممکن است بزرگ باشند، هرچه تعداد بیشتر، مخالفت‌ بیشتر. ۲. اصرار به ایجاد فرآیند برای کارها، ممانعت از راه‌های میانبر که تسهیلگر روندها باشد. ۳. به افراد غیرمتخصص بها دهید تا امید و انگیزه افراد کارآمد و حرفه‌ای کم شود. ۴. افراد غیرمتخصص را ارتقا و از آنها تعریف کنید ۵. در تقسیم کارها، ابتدا غیر مهم را به متخصصین و مهم را به آدم‌های ناکارآمد محول کنید ۶. مدام سخنرانی کنید و بقیه را مجبور کنید در سخنرانی‌های طولانی شرکت کنند ۷. ایده‌آل‌گرایی را ترویج کنید. ۸. برای کارها فرآیند اخذ مجور بگذارید. فرآیندهای را طوری تنظیم کنید که یک نفر مسئولیت یک بخش را نداشته باشد تقسیم مسوولیت در سطوح مختلف به نحویکه هیچ کس مسوول نیست ۹. جلسه و کنفرانس بگذارید حتی وقتی کارهای مهمتری برای انجام هست به نظرتون کدام از این دستورالعمل هارو دولت روحانی انجام نداد😡 @basirat_shahriyar

حالا هی قوه قضائیه د محاکمه و مجازات این عامل نفوذی کوتاهی کن 😭

درگیری توییتری مجری منوتو با نوچه مصی علی‌نژاد🤣 @basirat_shahriyar

ایلان ماسک در مصاحبه ای تلویزیونی از سطح بالای دسترسی دولت آمریکا به اطلاعات کاربران توییتر که حتی شامل پیامهای خصوصی اونا هم میشه خبر داد و گفت که موضوع بقدری گسترده بوده که باعث تعجبش شده @basirat_shahriyar

🔗 خشم صهیونیست ها از سفر رضا پهلوی به تلاویو / دعوت پهلوی حماقت بود / افتضاح در استقبال از پهلوی 🎙 در روزهای گذشته بحث حضور رضا پهلوی در فلسطین اشغالی مطرح شده است. این سفر با واکنش های تندی از سوی کارشناسان رژیم صهیونیستی همراه بوده به طوری که آن را کاملا احمقانه قلمداد کرده اند. این سفر حاشیه هایی هم داشته که از ویژه ترین هایشان میتوان به عدم استقبال توسط ایرانیان در فلسطین اشغالی از حضور نتانیاهو اشاره کرد. ✅ لینک تمام صفحات ما در شبکه های اجتماعی @mrtahlilgar

🔗 خشم صهیونیست ها از سفر رضا پهلوی به تلاویو / دعوت پهلوی حماقت بود / افتضاح در استقبال از پهلوی 🎥 در روزهای گذشته بحث حضور رضا پهلوی در فلسطین اشغالی مطرح شده است. این سفر با واکنش های تندی از سوی کارشناسان رژیم صهیونیستی همراه بوده به طوری که آن را کاملا احمقانه قلمداد کرده اند. این سفر حاشیه هایی هم داشته که از ویژه ترین هایشان میتوان به عدم استقبال توسط ایرانیان در فلسطین اشغالی از حضور نتانیاهو اشاره کرد. ✅ لینک تمام صفحات ما در شبکه های اجتماعی @mrtahlilgar

🔻اندر آداب مفت‌خواری و مفت‌گویی: هم‌زبانی با مردم، هم‌جیبی با نظام! 🖊 مهدی جمشیدی ۱. فردوسی‌پور چگونه با این «جسارت» دربارۀ جمهوری اسلامی حرف می‌زند و مستقیم و غیرمستقیم، آن را متهم می‌کند؟ چه کسی به او «قدرت» بخشیده؟ بضاعت اجتماعی‌اش را از کجا یافته؟ جز این است که سیاست رسانه‌ایِ اشتباهِ تلویزیون - که مبتنی بر «مجری‌سالاری» و «تقویّت تک‌قطبی‌گری در اجرا» بوده - چنین وضعی را رقم زده است؟! رسانۀ ملی، اینگونه او را «متوهم» کرده است، وگرنه او هیچ بود. چرا باید به «ظرف‌های تهی»، وزن داد و اعتبار بخشید و آن‌گاه شاهد رجزخوانیِ‌ مستانه‌اشان بود؟! او سال‌ها و دهه‌هاست که با رسانۀ جمهوری اسلامی، همکاری می‌کند و در خدمت آن است و حقوق‌های آنچنانی دریافت کرده، امّا اینک صف‌آرایی می‌کند و یاوه می‌بافد. چرا باید آدم‌هایی را باد کرد که پوستۀ وجودی‌شان از بادکنک نازک‌تر است و به‌سادگی می‌ترکند؟! هم «آنتن مستمر» می‌دهند و هم «مبالغ گزاف»، و امروز هم این‌چنین می‌شود که مشاهده می‌کنیم. ۲. و تلخ‌تر این‌که فوتبالیستی که در برابر او نشسته و سکان تیم ملی را در اختیار داشته، با فروسی‌پور، «همدل» و «همسو» است و عمل خود را «ناخواسته» و ناشی از «اجبار» و «تحمیل» جمهوری اسلامی و وزارت اطلاعات معرفی می‌کند. او که به عنوان «نمایندۀ جمهوری اسلامی» بوده، این‌چنین سخن می‌گوید. در تصویری که او می‌سازد، همه‌چیز ناشی از «زورگویی جمهوری اسلامی» بوده است؛ یک نظام دیکتاتور و فاشیست که به جامعه، ظلم می‌کند و مردم را فرسوده است و تیم ملی را نیز دچار رفتارهایی کرده که خودشان نمی‌‌خواهند. در این تصویر، جمهوری اسلامی حتی از رضاخان قلدر هم خبیث‌تر و جفاکارتر ترسیم می‌شود. پرسش این است که این فوتبالیست که این‌گونه جمهوری اسلامی را به لجن می‌کشد و درباره‌اش سمپاشی می‌کند، چرا خودش در «خدمتِ» این نظام سیاسیِ ضدّمردمی و ظالم و خبیث قرار گرفته است؟! چرا «کناره‌گیری» نکرده و نمی‌کند؟! چرا به «مجریِ بی‌ارادۀ خواسته‌های جمهوری اسلامی» تبدیل شده است؟! ۳. این «تناقض‌ها»، بی‌پاسخ می‌مانند؛ چون نباید آشکار شود که میان «منافع مالیِ آنچنانی» و «مواضع رسانه‌ایِ نمایشی»، شکاف وجود دارد؛ هم باید تا خرخره‌ خورد و هم باید حرف مُفت گفت. میان «مفت‌خواری» و «مفت‌گویی»، فاصلۀ چندانی نیست. از نظام ظالم، «نان» می‌خورند و برای مردم مظلوم، «ناله» سر می‌دهند! این «نان‌خواری» کجا و آن «ناله‌سرایی» کجا؟! ادّعا می‌کنند که «دل‌شان با مردم» است امّا عجبا که «دست‌شان در جیب نظام» است! و اینان، «هر دو» را می‌خواهند؛ اهل انتخاب نیستند که کار خود را یکسره کنند، بلکه می‌خواهند به دوگانگی میان «دل» و «دست‌»شان ادامه بدهند. مردم، فقط لفظی است که لقلقۀ زبان اینان است و نه بیش. همانند مردم «زندگی» نمی‌کنند که درد مردم را بدانند، اما در مقام «موضع‌گیری» و «حرف» و «سخن»، سنگ مردم را به سینه می‌زنند. «زندگی اشرافی» دارند و «زبان مردمی». ۴. و نمی‌دانم چرا جبهۀ انقلاب، یک‌بار تعدادی از این چهره‌های هنری و ورزشیِ هوادار اغتشاش را به «گفتگو» فرانمی‌خواند تا ذهنیّت به‌شدّت سطحی و مبتذل‌شان را آشکار کند. اجازه دهید از «جمله‌های شعاری» و «ادّعاهای کلی» خارج شوند و استدلال‌های‌شان را شفاف و مفصّل بگویند. بشنویم و مردم بشنوند که چرا اغتشاش، اعتراض بود و حقّ؟ اغتشاش از کدام نقطه آغاز شد و چرا؟ چه کسانی از آن حمایت کردند؟ چرا حجاب باید اختیاری باشد؟ مسألۀ پنهان، همان حجاب است یا امر دیگر؟ چرا معتقدند که مردم در برابر نظام هستند؟ چه شواهدی دارند؟ و ... . در متن گفتگوی چالشی و انتقادی است که واقعیّت‌ها آشکار می‌شود. بگذارید مردم دریابند که اینان طوطی‌های مقلّد و جَوزده و کوته‌فکری هستند که برای مواضع‌شان، یک «استدلال قوی» و «حرف پخته» ندارند. بگذارید این تهی‌مایگی و سطحی‌اندیشی روشن شود. بگذارید غبار «هوچی‌گری» و «فضاسازی» کنار رود تا سیه‌روی شود هر که در او غش باشد. بگذارید «اندازۀ واقعیِ آدم‌ها» مشخص شود؛ به‌خصوص آنان که از آب گل‌آلود، ماهی می‌گیرند و در هوای غبارآلود، چرندگویی می‌کنند. نباید مجال داد که حرمت این «حرم» - یعنی جمهوری اسلامی - دستخوش هرزه‌گویی فرومایگان و هجوبافی مترفان شود. @basirat_shahriyar

🔻مناظره علمی با موضوع: «جمهوری اسلامی؛ از نظریه تا عمل» 🖇با حضور • مهدی جمشیدی (نویسنده و پژوهشگر فرهنگ) • عماد بهاور (عضو شورای عالی اصلاحات) 🖇 ۲۱ فروردین ماه ۱۴٠۲ دانشکده الهیات دانشگاه تهران 🖇 این مناظرۀ سه ساعته، بسیار شنیدنی و جذاب هست. یک مناظرۀ متراکم و پرحمله و سرشار از نکته‌ها و اشکال‌ها و ارجاع‌ها. در حضور دانشجویان و از هر دو طیف. گفتگو از مباحث معرفتی آغاز شد و به مباحث عینی، از جمله حجاب و شکاف مردم و حاکمیت رسید. در این سه ساعت، اکثر حاضران در جلسه ماندند و استدلال‌ها را شنیدند. بخشی از این مناظره که تیز و حساس بود به کارنامۀ رهبر انقلاب اختصاص یافت که در آن، نمایندۀ جریان اصلاحات، یکی از ریشه‌های مشکلات کشور را تمرکز قدرت در شخص ولی‌فقیه معرفی کرد. در مقابل، نمایندۀ جریان انقلابی به توضیح ساختار توزیع قدرت در نظام جمهوری اسلامی و ماهیت متکثر آن پرداخت. 🖇 مشاهده‌ی گزیده‌های تصویری در: snn.ir/004UAQ snn.ir/004UBu

🔻منطق مغفولِ امام خمینی دربارۀ حجاب 🖊 مهدی جمشیدی ۱. در تاریخ ۵ آذر ۱۳۵۸، خبرنگار خارجی به امام خمینی اشکال می‌کند که در نوفل‌شاتو شما وعده کردید که نه‌تنها آزادی‌ها حفظ می‌شوند، بلکه تعمیم نیز می‌یابند، در صورتی که بعد از پیروزی انقلاب دیدیم که با تظاهرات جمعی از زنان که حجاب را قبول نداشتند مخالفت شد. امام خمینی نیز می‌گوید: «زن‌هایی که تظاهر کرده‌اند همان زن‌هایی بودند که از تتمۀ آن مسائل [فرهنگیِ به وجود آمده در حکومت پهلوی] بودند؛ آنهایی بودند که شاه آنها را به عنوان آزاد زنان به میدان آورده بود و آنها را به تباهی کشیده بود. آنها هم چون از این وضعی که آن تباهی‌ها، آن آزادی‌هایی که آنها می‌خواستند - می‌خواستند که با جوانها آزاد باشند که هر کاری می‌خواهند بکنند و می‌خواستند با تباهی‌ها هم‌آغوش باشند، می‌خواستند کارهای برخلاف عفت بکنند – [منع شدند]، و می‌دیدند که اسلام با کارهای خلاف عفت، با کارهایی که مملکت را به تباهی می‌کشد و ملّت را به عقب می‌راند موافق نیست [تظاهرات کردند]. آنها بودند که آمدند در خیابانها و با آن صورت‌هایی که مردم دیدند تظاهر کردند. و الّا جلوی آزادی، هرگز گرفته نشده است و نمی‌شود و مردم آزادند؛ الّا آنجایی که بخواهند تباهی بکنند و بخواهند ملّت را به عقب برانند.»(صحیفۀ امام، ج۱۱، ص۱۳۱، ۵ آذر ۱۳۵۸). ۲. در این بیان، امام خمینی معتقد است که: [الف]. زنانِ خواهانِ حجاب اختیاری، «بقایای تباه‌شدۀ سیاست فرهنگیِ دورۀ پهلوی» هستند که در دورۀ قبل، «آزاد زنان» خوانده می‌شدند و ازاین‌رو، در جامعۀ ایران «ریشه» ندارند و از لحاظ هویّتی، «اینجایی» و «بومی» نیستند، بلکه حکومت پهلوی به صورت ساختگی و سیاستی، آنها را پرورانده و تحمیل کرده است. این «تتمۀ انسانی»، میراث شومِ دورۀ تاریخیِ سپری‌شده هستند و اینک گمان می‌کنند که می‌توانند به حیات فرهنگی‌شان ادامه بدهد؛ حال‌آن‌که آن تاریخ به سر آمده و در این تاریخ جدید، «انسان جدید» متولّد شده است که تابع ارزش‌های فرهنگیِ متمایزی است. [ب]. مسألۀ این زنان نیز فقط حجاب اختیاری نیست، بلکه حجاب اختیاری، نقطۀ شروع است و اینان خواهان «رفتارهای خلاف عفت» هستند و می‌خواهند نسل جوان را در قالب «بستۀ سبک زندگیِ غربی»، فاسد و عیّاش و هرزه کنند. حجاب اختیاری، تنها یکی از نمودها و تعیّناتِ سبک زندگی آنان است و این سبک زندگی، دلالت‌های اجتماعی دیگری نیز دارد که به‌رسمیّت‌شناختن‌شان، زمام و شیرازۀ جامعۀ اسلامی را منهدم می‌کند. [ج.] و دلیل تظاهرات آنها نیز این است که جمهوری اسلامی به آنها اجازۀ «آزادی‌های نامشروع» نمی‌دهد و «منع قانونی» در مقابل‌شان ایجاد کرده است، درحالی‌که اگر جمهوری اسلامی، آنها را در انجام خواسته‌های نامشروع‌شان آزاد می‌گذاشت و «قواعد اسلامی» را بر عرصۀ عمومی حاکم نمی‌کرد و الزام نمی‌طلبید، برنمی‌آشفتند. پس چنین نیست که به آنها ظلم شده باشد و آنها حقّ خویش را بطلبند، بلکه مسألۀ آنها تداوم‌یافتن ولنگاری و بی‌بندوباری در سبک زندگی است و «حسّاسیّت جمهوری اسلامی» در این زمینه، آنها را برانگیخته و به صف‌‌آرایی سوق داده است. [د]. این زنان، مساوی با «مردم» یا «بخش عمدۀ مردم» هم نیستند که لازم باشد جمهوری اسلامی در مقابل آنها تسلیم شود و چاره‌ای در میان نباشد، بلکه اینان اقلّیّتی هستند که صدای‌ بلند دارند. حساب عموم مردم از اینان جداست، درحالی‌که آنها تلاش می‌کنند خودشان را مردم نشان بدهند. [هـ]. در اینجا، «دو برداشت متضاد از آزادی» در برابر هم قرار گرفته‌اند که در یکی، آزادی انسان را خواسته‌ها و امیال خودش تعیین می‌کند و به دلیل نسبی‌بودن ارزش‌ها، تباهی و غیرتباهی معنا ندارند؛ و در دیگری، آزادی انسان، باید تابع مصالح معنوی باشد. پس این نزاع اجتماعی، «خاستگاه معرفتی» و «سرچشمۀ میلی» دارد و از دو نوع «فلسفۀ زندگی» برمی‌خیزد که تصویرهای متفاوتی از انسان دارند. پس تسلیم‌شدن در برابر حجاب اختیاری یعنی پذیرفتن «روایت غربی از آزادی» و این امر با غایت تمدّنی و قدسیِ انقلاب، شکاف دارد و در نهایت نیز، «ساختار اجتماعیِ تجدّدی» را در جامعۀ ایران، بازتولید خواهد کرد. چنین روایتی از آزادی، آنچنان زیاده‌خواه و حریص است که پیش می‌رود تا تمام ساختارهای اجتماعی را تابع خویش سازد و دین و احکامش را نشدنی ترسیم نماید. [و.] «آزادی»، یک نقطۀ شروع خوب است برای ایجاد یک «معرفت نوپدید» و «میل متفاوت» در این زنان. تاریخ جدید یعنی برانداختن نظام معرفت و میل پیشین. این نظام در وجود برخی، همچنان مستقر است و اینان «تجربۀ وجودیِ تازه‌»ای نیافته‌اند. مسأله، پدیدآوردن یک اتّفاق است از پنجرۀ آزادی و در آسمان وجود شخص. @basirat_shahriyar

🔻حکمرانی فرهنگی به روایت رهبر معظّم انقلاب: چهارچوبی برای بازسازی فرهنگ(۱) 🖊 مهدی جمشیدی ۱. دوگانۀ «فرهنگ‌بنیانی/ اقتصادبنیانی». فرهنگ، فرع و حاشیه نیست، بلکه در نظام اجتماعی، اصل و اساس است؛ چه از جهت «علّی» و چه از جهت «ارزشی». برخلاف نگاه‌های رایج که فرهنگ را امر صوری و خنثی و بی‌تأثیر قلمداد می‌کنند، باید فرهنگ را پهنۀ دارای «نقش علّیِ تمام‌عیار» و «ملاک انسانیّت» انگاشت که هم بر ساحت‌های مختلف زندگی اجتماعی، اثر کلان و تعیین‌کننده می‌گذارد و هم کمال و سعادت فرد و جامعه از آن برمی‌خیزد. ازاین‌رو، باید غیرفرهنگ به فرهنگ، «وابسته» و «مشروط» شود. این نگاه از نظریۀ «اصالت فرهنگ» برمی‌خیزد. در عین حال، ممکن است در برخی مواقع، امور دیگر در مقایسه با فرهنگ، «اولویّت» و «تقدّم» یابند؛ به‌طوری‌که باید بیش از فرهنگ، دربارۀ آنها کار کرد. در اینجا، سخن از «اولویّت» و «تقدّم» است نه «اصالت» و «بنیان‌بودن». شرایط خاص اجتماعی، حتّی می‌توانند به «امور غیراصیل» نیز ترجیح و تقدّم بدهند و «امر اصیل» را به صورت موقت و موسمی، به حاشیه سوق بدهند. از سوی دیگر، نباید تصوّر کرد که تقدّم یک امر به معنی آن است که باید نسبت به همۀ ساحت‌های دیگر، «بی‌اعتنا» بود و آنها را «رها» کرد، بلکه به این معنی است که در چهارچوب اقتضاهای کنونی و گذرا، باید «تمرکز» و «تکیه» بر روی یکی از ساحت‌ها داشت. از جمله در دهۀ اخیر، همواره «اقتصاد» نسبت به «فرهنگ»، ترجیح داشته است؛ با وجود آن‌که در تفکّر رهبر انقلاب، فرهنگ نسبت به همۀ عرصه‌های دیگر زندگی اجتماعی و حکمرانی، اصالت دارد. ۲. دوگانۀ «مردمی‌/ متمرکز». دولت اسلامی یک دولت حداکثری و تمامیّت‌خواه در فرهنگ نیست، بلکه «فرع بر جامعه» است؛ یعنی اصل بر این است که جامعه، نقش‌آفرینی کند و فرهنگ عمومی را به پیش ببرد و در آنجا که جامعه توان ندارد و کاستی به وجود می‌آورد، دولت به میدان پا بگذارد. در این صورت، باید نقش‌های «سیاستی» و «نظارتی» را به دولت سپرد و نقش‌های «تولیدی» و «مضمونی» را به عرصۀ عمومی و فعّالان فرهنگی آن سپرد. در واقع، دولت به «چهارچوب‌پردازی» و «قاعده‌گذاری» مشغول است و می‌کوشد بستر را برای حرکت محتواییِ جامعه فراهم نماید. این طراحی، بر نظریۀ «مردم‌سالاری اسلامی» تکیه دارد. پس دولت اسلامی، نه دولت «بی‌طرف» و «سکولار» است که فرهنگ را به حال خویش رها سازد و سرنوشت آن را به بازار عرضه و تقاضای فرهنگی واگذارد، و نه دولت «اقتدارگرا» و «متمرکز» است که صدر و ذیل فرهنگ را در اختیار خویش بگیرد و مجال کنشگری فرهنگیِ مستقل و آزادی فرهنگی را بستاند. ۳. دوگانۀ «گفتمان/ آمرانه‌گی». حاکمیّت اگرچه از قدرت رسمی برخوردار است امّا نباید بر زور و قهر و غلبه تکیه کند و ارزش‌های فرهنگی را به جامعه تحمیل نماید، بلکه باید مسیر «زمینه‌سازی» را انتخاب کند و به گونه‌ای جامعه‌سازی و ساختارپردازی نماید که زندگی مؤمنانه، «ممکن» و «تسهیل» شود. باید ارزش‌های فرهنگی در لایۀ فردی به «نظام معانیِ ذهنی» تبدیل شوند که درونی و نهادینه شده و در لایۀ اجتماعی به یک «جریان عمومی» که غالب و مسلّط شده است. این تلقّی بر نظریۀ «رشد اجتماعی» که در متون اسلامی آمده است، استوار است. بر اساس این نظریه، باید به فرد و جامعه، این امکان را داد که شناخت حاصل کنند و بفهمند و صاحب تجربه شوند و در مسیر همین «صیرورت‌ها»، به کمال دست یابند. کمال حقیقی، امری اختیاری است و در آنجا که پای تحمیل در میان است، اثری از کمال نیز وجود نخواهد داشت. پس باید در درون افراد، «تحوّل باطنی» و «اتّفاق انفسی» رقم زد و حال و اوضاع «وجودی»‌شان را تغییر داد. اگر چنین شود، دگرگونی‌های فرهنگی به صورت پایدار و خودجوش صورت‌بندی خواهند شد و حاجت به «نظارت‌ها» و «تقنین‌ها» و «مجازات‌ها» کاهش خواهد یافت. در عین حال، نباید خام‌اندیشی کرد و نگاه آرمانیِ محض داشت و گمان کرد که همگان، دل به تغییر باطنی خواهند سپرد و ارزش‌ها را در درون خویش، نهادینه خواهند کرد، بلکه به‌طور طبیعی، همواره کسانی هستند که گردن‌کشی می‌کنند و جز با تحمیل و زور قانون، ملزم نمی‌شوند. در اینجا برای حفظ «مصالح جامعه» و به این دلیل که «حقوق جامعه» بر «حقوق فرد»، تقدّم دارد، دولت اسلامی باید به صورت قاطع و صریح، آزادی‌های فرهنگی این عدّۀ اندک را محدود و مهار کند تا فسادپراکنی آنها در عرصۀ عمومی، به حیات معنوی دیگری گزند نرساند. 🖇 منتشرشده در فارس: https://www.farsnews.ir/news/14020125000857/

🔻حکمرانی فرهنگی به روایت رهبر معظّم انقلاب: چهارچوبی برای بازسازی فرهنگ(۲) 🖊 مهدی جمشیدی ۴. دوگانۀ «الگو/ مفهوم». از آنجا که عموم مردم بیشتر با «محسوسات» و «عینیّات»، ارتباط دارند و از این مجرا، ارزش‌ها را می‌پذیرند، باید افزون بر سازوکارهای مفهومی، «مصداق‌های عینی» و «نمونه‌های عملی» از ارزش‌ها را که در برخی از انسان‌ها، «تحقّق» و «تجسّم» یافته‌اند را به به عنوان الگو و گروه مرجع پیش روی آنها نهاد. این الگوها حتّی اگر مکتب هم نباشند، دست‌کم نقش قطب‌های فرهنگی و گرانیگاه‌های فکری را ایفا خواهند کرد و به جامعه، جهت خواهند داد. در عالی‌ترین سطح باید گفت اهل بیت – علیهم‌السلام- چنین نقشی را نسبت به معارف و حقایق اسلامی ایفا می‌کنند؛ چون اینان، تجسّم کامل و عینیّت مطلق همۀ ارزش‌های اسلامی هستند. ۵. دوگانۀ «عمل/ معارف». باید متناسب با «موقعیّت‌های نوبه‌نو شونده»، معارف اسلامی و انقلابی را استخراج کرد و به عنوان راه‌حل و پاسخ، در متن موقعیّت نشاند. به بیان دیگر، باید به موقعیّت‌های اجتماعی به چشم «ظرف» نگریست و در نسبت با آنها، ارزش‌های فرهنگی را «ترجمۀ عملیاتی» کرد و از کتاب‌ به جامعه سوق داد. حالت مسأله‌وارگی موقعیّت‌های اجتماعی، یک فرصت برای ارائه و تثبیت ارزش‌ها در متن زندگی عینی و واقعی مردم است؛ چنان‌که سرمایۀ ایمان مردم را نقد و محقّق می‌کند. کافی است موقعیّت‌شناس باشیم و در هر موقعیّت، مسأله‌ها و مشکله‌ها را استخراج کنیم و آنها را به متون اسلامی ارجاع بدهیم و بکوشیم به هر یک از آنها، پاسخ‌هایی را در قالب مفاهیم، ارائه نماییم. آن‌گاه این مفاهیم می‌توانند به گذار جامعه از دشواری‌ها و تنگناهای اجتماعی کمک کنند و بر بلوغ و رشد آن نیز بیفزایند. ۶. دوگانۀ هوشمندی/ انبوهه‌. ملاک اثرگذاری فعّالیّت‌های فرهنگی، زیاد بودن تعداد آنها نیست و نباید کمّی و آماری به جهان فرهنگی نگریست، بلکه باید کوشید که با کمترین‌ها و حداقل‌ها، بیشترین نتیجه را کسب نمود. برای این امر، به جای طرح‌های انفعالی یا دفاعی ساده، باید بر روی «نقاط ضعف دشمن» و «نقاط قوّت خود»، تکیه کرد و به این واسطه، معادله را به صورت «نامتقارن»، زیرکانه به نفع خود تغییر داد. مواجهۀ فرهنگیِ هوشمندانه، نه به طور ضروری، پُرتعداد و حجیم است، و نه مستقیم و مکانیکی، بلکه در آن، هم رندی نهفته است و هم زیرکی. ۷. دوگانۀ حکیمانه‌/ سطحی. باید از کارهای فرهنگی تزیینی و تشریفاتی که خاصیّت ندارند گریخت و در پی برنامه‌های «نافع» بود؛ چنان‌که باید برنامۀ فرهنگی از «عمق محتوایی» و «اثر کیفی» برخوردار باشند و بتوانند به گونه‌ای، تغییر فرهنگی ایجاد کنند.کارهای فرهنگیِ سطحی، یا بی‌اثر هستند و یا اگر هم اثری داشته باشند، اثرشان موقتی خواهد بود، حال‌آن‌که کارهای حکیمانه، نظام معرفت و میل را در فرد تغییر می‌دهند و او را وارد یک عالم معناییِ تازه‌ می‌کنند. ۸. دوگانۀ «فن‌آوری‌/ خام‌خواری». افزون بر این‌که نباید از نقطۀ صفر آغاز کرد و باید «ظرفیّت‌ها» و «ثروت‌ها»ی فرهنگی را شناخت و به کار گرفت، نباید این استعدادها و قابلیّت‌ها را به صورت «خام» و «فرآوری‌نشده»، به صحنه آورد، بلکه باید مجموعه‌ای از «فن‌آوری‌های فرهنگی» را برای «تبدیل» و «ترجمۀ» آنها به برنامه‌های فرهنگیِ عملیاتی و میدانی پدید آورد. ۹. دوگانۀ «مرزبندی/ اختلاط». هر چند نباید ارتباط «جهان فرهنگیِ بومی» را با «جهان‌های فرهنگیِ بیگانه» گسست و منزوی و خویش‌بسنده شد، امّا در عین حال، نباید «مرزها» و «حریم‌ها»ی فرهنگی را نادیده انگاشت و به عنوان تعامل و ارتباط، گرفتار «استحاله» و «هضم‌شدن» گردید. باید وضع ارتباطی به‌گونه‌ای صورت‌بندی شود که «استقلال فرهنگی» و «تشخّص هویّتیِ» ما مخدوش و رقیق نشود و ما به عنوان یک واحد فرهنگیِ متمایز، ارزش‌های فرهنگی خویش را نبازیم. این امر آن‌گاه اهمّیّت دو چندان می‌یابد که جبهۀ فرهنگی دشمن نیز در پی «نفوذ فرهنگی» و ایجاد «رخنۀ فرهنگی» در درون جهان فرهنگی باشد تا به این واسطه، سلطۀ فرهنگی خویش را تجدید نماید. ۱۰. دوگانۀ خلّاقیّت/ تکرار. اگرچه «ارزش‌های فرهنگیِ» اسلامی و انقلابی به دلیل تکیه بر فطرت قدسی، ثابت و همیشگی هستند، امّا «روش‌های فرهنگی» که اغلب، موقعیّتی و اقتضایی‌اند، رنگ کهنگی و تکرار می‌پذیرند. ازاین‌رو، باید متناسب با شرایط جدید و نیازهای نوپدید به بازاندیشی در سازوکارها و بازنگری در روش‌ها رو آورد. بازسازی انقلابی نیز وابسته به بازآفرینی روشی است و باید از طریق یافتن «مسیرهای خلّاقانه» و «معبرهای نوآورانه»، به تولید و بازتولید ارزش‌های فرهنگ در جامعه پرداخت. 🖇 منتشرشده در فارس: https://www.farsnews.ir/news/14020125000857/

🔻نسبت کشف حجاب با وضع نظام 🖊 مهدی جمشیدی ۱. یک قضاوت رایج دربارۀ انگیزۀ زنان مکشفه این است که «کشف حجاب‌»شان به علّت «فساد جمهوری اسلامی» و‌ نوعی واکنش اعتراضی به آن است. در این گزاره، میان «کشف حجاب» و «فساد نظام»، ربط علّی برقرار شده است. آیا به‌واقع، این کنش در ذهن خود مکشفه‌ها به معنای «اعتراض به فساد جمهوری اسلامی» هست؟ یعنی اگر بساط بی‌عدالتی و تبعیض از جمهوری اسلامی (البتّه بنا به فرض ناصوابی که مطرح شده است) جمع شود، اینان هم «محجبه» خواهند شد؟ اینان «حجاب خودشان» را مشروط به «اصلاح جمهوری اسلامی» کرده‌اند؟ پاسخ، منفی است. پس همبستگی و نسبت علّی وجود ندارد و کسانی که آگاهانه چنین نظری دارند، در پی دستاویزی برای توجیه نظر خود هستند و در این مسیر، کشف حجاب را بهانه کرده‌اند. ۲. تحلیلی که از آن یاد شد، هم «سیاست‌زده» است و هم «اقتصادزده»؛ چنان‌که نقشی را برای نگرش‌ها و امیال معطوف به «جهل» و «نفسانیّتِ» خود فرد در نظر نگرفته است. اینان از آغاز تصریح کرده‌اند که مسأله‌اشان «حجاب اختیاری» و «سبک زندگیِ لیبرال» و‌ «تملّک بدن» است و می‌خواهند مطابق سلایق خویش زندگی کنند. درعین‌حال، بعضی مکشفه‌ها می‌خواهند به لذّت‌پرستی و هوس‌بازی و بدن‌زدگی‌شان، «پوشش سیاسی» بدهند. نباید فریب «اظهارات فرافکنانه» را خورد. حداکثر این است که سلامت اقتصادیِ نظام، مواجهه با کشف حجاب را تسهیل می‌کند، ولی کشف حجاب را برطرف نمی‌کند. از قضا این نوع سبک زندگی در سایۀ رفاه و برخورداری و تنعّم، بیشتر مشاهده می‌شود. ۳. نظام، مبتلا به «فساد ساختاری» نیست و «فساد موردی» نیز اجتناب‌ناپذیر است. پس امری که مشروط به عدم‌تحّقق فساد موردی بشود، «نشدنی» خواهد بود. حال آیا معقول است که مکشفه‌ها به فسادهای موردی برای توجیه حرام شرعی و سیاسی خود استناد کنند؟ ۴. حقّ این است که هم با فساد موردی در حاکمیّت، برخورد قانونی شود و هم با فساد کشف حجاب در عرصۀ عمومی. سال‌هاست که مواجهۀ قطعی با فسادهای موردی در حاکمیّت، عملی شده است و ادامه نیز دارد. پس حتّی اگر معتقد به «مشروط‌بودن یکی به دیگری» یا «مواجهۀ همزمان» باشیم، باز باید حکم کنیم که تجدید مواجهۀ نیروی انتظامی با کشف حجاب رواست. ۵. نظام هرچه هم که عدالت را برقرار سازد، باز روند «روایت‌پردازی دشمن» متوقف نخواهد شد؛ چنان‌که حتّی فضیلت‌ها و پیشروی‌ها نیز معکوس جلوه داده می‌شود. پس «علاج واقعیّت»، همۀ کار نیست. واقعیّت، بردۀ روایت شده است. از این جهت است که رهبر انقلاب بر «تبیین» اصرار دارند. بیش از آن‌که «نظام»، محتاج اصلاح باشد، «تصوّر از نظام» باید اصلاح شود. رهبر انقلاب در همان آغاز اغتشاش تصریح کردند که نظام، «مظلوم» واقع شد. امّا در این مدّت، همواره بخشی از جبهۀ انقلاب به صد زبان گفتند که «متهم ردیف اوّل»، خود نظام است و وضع فرهنگیِ جامعه، گویای «باطن آلودۀ جمهوری اسلامی» است. یکی از حلقه‌های مفقودۀ جمهوری اسلامی، «یک‌صدا» و «یک‌حرف» نبودن نیروهای جبهۀ انقلاب است. اگر هم‌دل بودیم کار به اینجا نمی‌رسید. ۶. کسی موافق با «اصالت» یا «تقدّم» یا «کفایت» مواجهۀ انتظامی نیست. همۀ سخن در این است که چنین برخوردی نیز «لازم» است، حال‌آن‌که برخی، این «ضرورت» را انکار می‌کنند. علاج «اصیل» و «مقدّم»، اخلاق و تربیت و فرهنگ و معنا و تبیین و هویّت است، امّا مسأله این است که مکلّفان به این تکلیف، تاکنون «بی‌عمل» یا «کم‌عمل» بوده‌اند و با این حال، همچنان دعوت به کاری می‌کنند که خود نکرده‌اند. مدرسه و مسجد و هیأت و حوزه و دانشگاه و رسانۀ ملی و فضای مجازی و ... در اختیار بوده‌اند و در عین حال، تا حد زیادی خاموش نسبت به حجاب. در گذشته نگفتند و حتّی در این هفت ماه نیز نگفتند.‌ به جای «داعی» به کار فرهنگی، باید «عامل» به آن بود. وقتی در «بگو و بشنو» کوتاهی می‌کنند، «بگیر و ببند» از راه خواهد رسید. «زبان» که رفت، «زنجیر» می‌آید. «تبیین» نباشد، «تحکّم» صدرنشین است. «دلیل» به تبعید رانده شده که «علّت»، غالب گردیده است. این گره در بلندمدّت و به‌طور ریشه‌ای، با سرپنجۀ تبیین می‌شود و راهکار اصالی، «تحوّل وجودی» و «اتّفاق انفسی» است. باید ارزش‌های انقلابی در عمق «ذهنیّت جامعه»، بازسازی کرد. این است معنی بازسازی انقلابی در ساختار فرهنگیِ جامعه. کاری که امروز نیروی انتظامی بر عهده گرفته است، «ضروری امّا ناکافی» است و باید هرچه سریع‌تر، نیروها و نهادهای فرهنگی به میان بیایند و نقش خود را در کلان‌برنامۀ «بازسازی انقلابی در ساختار فرهنگی» مشخص نمایند. @basirat_shahriyar