سپردن امر شریعت به آکادمی مدرن معنایی جز عرفی‌سازی آن ندارد؛ حال نام آن نهاد آکادمیک می‌خواهد مرکز پژوهش‌های مجلس شورای ملی باشد یا حوزه‌ی هنری سازمان تبلیغات اسلامی...

اگر قرار است از فتح ایران و فتح قدس به دست مسلمان‌ها شرمنده باشیم، چون اولی و دومی در آن حاضر بوده‌اند به‌تر است پیش از آن از غزوه‌ی بدر و احد و حنین هم ابزار شرم کنیم...

کار فرهنگی و کار غیرمستقیم و کار کارشناسی برای برقراری حجاب شرعی و شریعت محمدی اسم مستعار سال‌ها لاس زدن با بی‌حجاب‌های هار و متهتک‌های سکولار است...

فرقه‌ی اولویت هیچ گاه اولویتش اقامه‌ی شریعت محمدی و حجاب شرعی نبوده است. با این همه هر از گاه یک باره اولویتش انکار اقامه‌ی شریعت محمدی و حجاب شرعی می‌شود...

مشکل ما با چپ‌‌ها، حتا مسلمان‌تبارهاشان، هم‌این است که فسق را فساد نمی‌دانند...

عدالت‌طلب‌های عرفی اگر شریعت‌مدار شیعی بودند نام خود را شریعت‌مدار می‌نهادند و نه عدالت‌طلب...

عدالت‌طلبی که از کاشی لعابی در مدرسه‌‌های طلبه‌ها تشنج می‌کند اما نیم‌تنه‌ی ناف‌نما در کافه‌‌های طهران آشوب‌ناکش نمی‌کند، دش‌منیش با نهاد فقاهت و شریعت و نهاد قدرت و ثروت عدل هم است...

مذهبی‌های صورتی بر آنند که کشف فاحش حجاب شرعی دوقطبی ایجاد نمی‌کند، اما اقامه‌ی نرم تا سخت حجاب شرعی ایجاد دوقطبی می‌کند...

این ریشو|چادری‌های مقوا که جنم ورود به جنگ نرم تا سخت با کفار پارسی درون مرزهای ایران را ندارند، جوش اعزام به جنگ نرم تا سخت با کفار عبری بیرون مرزهای ایران را برای چه می‌زنند؟ یا چه...

کارویژه‌ی جانمازآب‌کش‌های صورتی هم‌این است که می‌بینیم: جو ساختن و جاده صاف کردن و جا کشیدن برای اف‌سار گسیختن دگوری‌های لجنی...

نظام برای معتقدان به نظام مدت‌ها است که یک مشترک لفظی است؛ مکتبی‌ها نظام را نظام شریعت می‌دانند که از حجاب شرعی تا حکومت شرعی گسترده است؛ چپ‌های سکولار اما نظام را نظام قدرت عرفی می‌دانند و هم‌این است که برای مبارزه با امپریالیسم و صهیونیسم از معارضه با اسلام هم‌ ابائی ندارند...

🔴 اینها مقدمه ی ظهور است 🔵 میرزا اسماعیل دولابی(ره): 🟢 کسانی که سال‎ها «عَجِّل عَلی ظُهُورِکَ یا صاحِبَ الزَّمان» می‎گفتند، چرا از ظهور مشکلات و نابسامانی‌ها کلافه‎اند و تاب تحمّل آن را ندارند؟ این‌ها مقدّمه‎ی ظهور است. پس یا دعای بر تعجیل ظهور حضرت را پس بگیرند یا دست از بی‌‎تابی و بی‌‎قراری بردارند و به آنچه هست تن بدهند. بعد از هر شلوغی، خلوتی متناسب با آن خواهد بود و هر چه شلوغی بیشتر باشد، خلوت بعد از آن بزرگ‌تر است. در آخرالزمان شلوغی خیلی زیاد است، به نحوی که «یکفُرُ بَعضُهُم بِبَعضٍ وَ یَلعَنُ بَعضُهُم بَعضا»ً؛ گروهی، گروه دیگر را تکفیر می‎کند و جمعی، جمع دیگر را لعنت می‎کند.