eitaa logo
پژوهش‌های تاریخ اسلام
3هزار دنبال‌کننده
222 عکس
29 ویدیو
9 فایل
مرکز پژوهش های تاریخ اسلام لینک دعوت به کانال: @chsiqs قم، خیابان دورشهر، روبروی کوچه ۲۱ تلگرام: https://t.me/chsiqs جهت ارتباط با ادمین: @Chsi_qs لینک آپارات: www.aparat.com/chsiqs
مشاهده در ایتا
دانلود
پژوهش‌های تاریخ اسلام
#روش_مطالعه_تاریخ #روش_تحقيق_تاريخ_اسلام‏ 3 تدوين السيرة النبويّة و تأريخ الإسلام: و لم يدوّن‏ في
ترجمه : تدوين سيره نبوى و تاريخ اسلام‏ در مورد تاريخ اسلام و اكرم صلّى اللّه عليه و آله تا پايان ايام چيزى نگاشته نشد. در اين مدت چيزى به غير از قرآن كريم و روش اعراب‏گذارى آن بر طبق مبادى علم نحو به دست و به املاى امير المؤمنين على ابن ابى طالب، تدوين نشد و اين بدان دليل بود كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله مسلمانان را به كتابت قرآن كريم تشويق مى‏كرد اما اختلاط اعراب با اقوام ديگر و رواج لغت‏هاى غير عربى در ميان آنها باعث شد كه ابو الاسود دئلى خدمت على عليه السّلام برسد و به راهنمايى او براى حفظ زبان عرب، علم نحو را تدوين كند. در نتيجه گسترش قلمرو اسلامى و اختلاط با اقوام ديگر داستان‏هايى از پادشاهان فارس و رواج يافت، و آمده است كه معاويه علاقه‏مند شد تا كتابى در تاريخ قديم نگاشته شود براى همين عبيد بن شريّه كه پيرمردى صد و بيست‏ساله بود از صنعاى يمن به خدمت او در آمد و كتابى در مورد اخبار گذشتگان و پادشاهان عرب و فارس و حبشه و غيره نوشت و اين اولين متن مدوّن بعد از قرآن كريم مى‏باشد. با وجودى كه مسلمانان بسيار علاقه‏مند بودند آثار مربوط به رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله را براى هميشه نگه دارند و اين حكايت از تعلق خاطرى مى‏كرد كه به آن حضرت صلّى اللّه عليه و آله داشتند؛ ولى با كمال تأسف خلفاى سه‏گانه از تدوين سيره آن حضرت صلّى اللّه عليه و آله و احاديث جلوگيرى مى‏كردند و علّت آن هم به گمان خودشان اين بود كه احاديث با قرآن كريم مخلوط مى‏شود. در اين ميان تنها امير المؤمنين عليه السّلام زير بار اين ممانعت نرفت و آن را تأييد ننمود؛ بلكه علم نحو را به كاتب خودش ابو الاسود دئلى املا كرد، و نيز كتاب‏هايى را در فقه و حديث نوشت و به كاتب هميشگى خودش، عبيد الله بن ابى رافع دستور داد كه قضاوت مهمّ و احكام صادره از او را درباره وضو و نماز و ساير ابواب بنويسد. «نك: رجال نجاشى، ص 4- 7.) با اين اقدام درست امير المؤمنين عليه السّلام و با اظهار علاقه مسلمانان به احاديث پيامبرشان، افرادى در ميان مسلمانان ظاهر شدند كه حامل احاديث بودند و از علما و فقها به شمار مى‏رفتند اما از آنجا كه ممنوعيت نوشتن احاديث به صورت رسمى از سوى خلفاى بعد از حضرت على و فرزندش عليها السّلام تا زمان عمر بن عبد العزيز ادامه يافت در اين مدت حاملان فقه فقط محدّث و بازگو كننده روايات بودند و چيزى را در فقه يا حديث تدوين نكردند امّا به نوشتن نكاتى از سيره پيامبر صلّى اللّه عليه و آله اقدام نمودند. ممنوعيت نقل و كتابت حديث نزديك به صد سال طول كشيد و اين يكى از بزرگترين خسارت‏ها براى است كه هرگز جبران نخواهد شد. ┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄ @Yusufi_Gharawi