🎥راجر دیکنز و «ارتش سایه ها» 👈در بخش «نقد در بعد از ظهر» cinemafromcinema.com/?p=289 #سینما #نقد_فیلم #ژان_پیر_ملویل #راجر_دیکنز @cinemafromcinema_com

📄فیلیپِ بی جایگزین 📌درباره‌ی فیلم «ارتش سایه ها» اثر ژان-پیر ملویل 👈در بخش «نقد در بعد از ظهر» cinemafromcinema.com/?p=289 #سینما #نقد_فیلم #ژان_پیر_ملویل #راجر_دیکنز @cinemafromcinema_com

فیلیپِ بی جایگزین درباره‌ی فیلم «ارتش سایه ها» اثر ژان-پیر ملویل #سینما #نقد_فیلم #ژان_پیر_ملویل #راجر_دیکنز آغاز خودرو حمل زندانی که از مسیر منحرف میشود، افسر اونیفورم پوش از زندانیِ دستبند به دست میپرسد «ما یه انحراف کوچیک از مسیر داریم. عجله ای ندارید؟» و جواب میشنود «نه اصلا». اثر در همان دقایق ابتدایی شروع شده؛ با جملاتی که ردّ و بدل میشود ذهنیت ما را از زندانی و دستبند دگرگونه کرده، نوعی آسایش بنا میکند؛ آسایشی معلق. چراکه خودروی حمل زندانی هنوز به مقصد نرسیده و نگاهِ افسر مهربانِ انتقال زندانی پس از گفتگو، به سوی دستانِ دستبند زده شده‌ی زندانی کشیده شده، لبخندش به تلخی محو میشود. خودرو به مقصد میرسد و اینجا رئیس کمپ است که پروای زندانی دارد «از هویج استفاده کن (نه چماق) … آره واقعا. اما با احتیاط ازش استفاده کن». سپس زندانیِ ما فیلیپ ژِربیر(لینو ونتورا) وارد کمپی میشود که قرار است در آن زندانی باشد. این کمپ، بدون میله شباهت چندانی به زندان ندارد. ظاهرا محدودیت چندانی برای رفت و آمد و گشت و گذار در محوطه کمپ نیست و مسئولیت تعمیر و نگهداری از برق آن بر عهده‌ی یکی از زندانیان است. خبری از کار یا هرگونه دشواری نیست. همه ایستاده یا نشسته صحبت میکنند، بازی میکنند یا موسیقی مینوازند. فیلیپ نیز در یک زوم به عقبِ بدون قطعِ طولانی، در محوطه کمپ پرسه میزند و طولِ آن را در آرامش سیر کرده، زندانیان را از نقاط مختلف دنیا سیاحت میکند. 🗒برگ اول @cinemafromcinema_com