-هرآنچه نوشتم از تو شروع شد و با تو به‌پایان رسید.

-در انباری‌کوچک‌‌خانه‌ی مادربزرگ یک کتابخونه‌خواهم ساخت و بر دیوار‌های کهنه‌و‌کاهگلی‌اش کاغذ‌به‌کاغذ از نوشته‌های ِخودم میپوشانم تا‌به زمانی که تورا به آنجا ببرم و میان نوشته‌ها به دنبال خودت بگردی.

نمیخواین کمی‌، اندکی با من سخن بگویید؟!

دل ِ‌من میان آن‌همه خوب تورا زیبا دید.

که دگر شب شد و من‌به آغوشی از فکرِ‌تو به سر خواهم برد.

و اما شاید امروز به تقدیر زیبا نوشته شود.

شده باشد که تو هر ثانیه در ذهن‌من‌و گفته‌های ِ‌منی.

که حال‌وهوایم با فکرتو خوب میشود.

ادم ممکنه شادیاشو به بقیه بگه ، اما غم رو نه! غمِ آدم محرم میخواد.....

آخر خودت میدانی که چه‌کردی با دل ِ ِ‌کوچک من؟

انگار که روح‌ ِ‌تو با قلب‌من عجین شده:))