♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت94🍃 بعضے وقتہا نمیشود ڪہ نمیشود . باید با حڪم تقدیر ڪنار آمد ... بعد از نماز صبح براے مشورت با قرآن ، وضو گرفتم و روبہ قبلہ نشستم . خواستم قرآن را باز ڪنم .براے لحظہ اے نداے درونے ام مجذوب این ڪتاب مقدس شد و بہ یاریم آمد _بیچاره از حڪم خدا بہ خطش پناه میبرے؟ دنبال چہ هستے؟ غضبش یا عطوفتش ؟ حڪم خدا راه را بر تو مشخص ڪرده ، آن وقت تو دنبال توجیہ ڪار خودت هستے؟ دلت را بہ دریاے بیڪرانش بزن و در برابر هرچہ غیر اوست بایست. براے لحظہ اے ابرهاے تردید ڪنار رفتند و من بہ اطمینان قلبے براے نگہ داشتن این جنین ڪوچڪ رسیدم. پس بہ نامت شروع میڪنم تمام ناگوارے ها را ... صبح با صداے زنگ گوشے موبایلم بلند شدم. حاج آقا پناهے بود ڪہ در مورد قرار ملاقات با آقاے سعیدے صحبت کرد. ساعت ۱‌ظهر قرار ملاقاتم با آقاے سعیدے بود . همان دوستش ڪہ در اطلاعات بود. بہترین مڪانِ ملاقات هم منزل حاج آقا بود .خانم دڪتر مثل همیشہ با لبخند مرا راهنمایے میڪرد. بعد از توضیح تمام اتفاقات بہ آقاے سعیدے ،قرار شد پیگیرے بیشترے انجام شود.و بعدا بہ من اطلاع دهند. این روزها اشتهایم بیشتر شده بود و میل بہ خوردن هم بیشتر. مامان خوشحال بود از اینڪہ دخترش از آن همہ ڪم اشتہایے بہ خوردن روے آورده است. سہ روز تا آخر هفتہ مانده ، روزے ڪہ ... "آن مرد" براے همیشہ متعلق بہ دیگران میشود. همیشہ آخر هفتہ ها منتظر یڪ روز خوب هستیم اما آخر این هفتہ براے من حڪم مراسم عزا را دارد . عزاے از دست دادن عزیزے ڪہ تاروپود وجودم هنوز با آوردن نامش بے جهت بہ تلاطم مے افتد. دل گرفتہ تر از همیشہ دنبال جایے براے خالے ڪردن غصہ هایم میگشتم و چہ جایے بہتر از جلسات هفتگے روضہ ارباب بہ یڪے از هیئت هاے هفتگے پناه بردم .گوشہ اے خزیدم و چادرم را روے صورتم انداختم و براے دل غریبم اشڪ ریختم. _ گفتم عاشقم ،گفتے ڪو؟بیهوده لاف عشق میزنے! راه عشق راه آزمون هاے بزرگ است. راه حسین راه سختے است . هنوز هم اصرار دارے در این قافلہ بمانے؟ چیزے در درونم فریاد میزند تا آخرین نفسے ڪہ بالا مے آید باید بمانم. ...فقط میشود خواهشے ڪنم ؟ میشود آیا "او" را فراموش ڪنم؟ وقت برگشتن بہ خانہ ماشینے مرا تعقیب میڪرد. این بار استرسم زیاد شده بود.سرعتم را زیاد ڪردم و براے اینڪہ مرا گُم ڪند در ڪوچہ پس ڪوچہ ها پیچیدم . دوباره بہ خیابان اصلے رسیدم ، مرتبا از آینہ عقب را نگاهے مے انداختم. و او دست بردار نبود. دنبال موبایلم میگشتم. تو ڪیفم بود و با آن تعقیب و گریز بہ سختے میشد پیدایش کرد. دست بردم ڪہ آن را بردارم و همزمان نگاهم بہ سمت آینہ بود ڪہ ناگہان فرمان ماشین منحرف شد .صداے مهیبے شنیدم و تڪان خوردن شدید ماشین و ضربہ اے ڪہ بہ سرم وارد شد. همزمان دستم را بہ شڪمم گرفتم گرماے مایہ اے روے صورتم را حس ڪردم و افتادن پلڪہاے نامتعادلم روے هم و اینڪ تاریڪے ... ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯