✍ خلوت‌های معرفتی و معنوی: گمشدۀ انسان معاصر #معرفت_نفس #سلوک_معنوی #مقاله بسم الرب الحکیم یکی از گرفتاری‌های امروز ما نبود تعادل بین خلوت و جلوت، و درونگرایی و برونگرایی است. انسان موجودی است که باطن و ظاهر دارد و طبیعتاً در حیات عملی هم نیاز به خلوت و جلوت دارد. انسان از باطن خود می‌تواند متصل به/و مستفیض از عالم ربوبی و ملکوت می‌شود و این به خلوت برای عبادت و مراقبه و محاسبه نفس نیاز دارد؛ همو از ظاهر خود یعنی بدن و محیط و دیگران نیازهای دنیایی خود را رفع می‌کند و این نیاز به جلوت یعنی حضور در عرصۀ عمومی دارد. اما توفیق در فعالیت باطنی شرط صحت فعالیت عمومی است. انسانی که در تعمیر باطن خود موفق نباشد در زندگی عمومی نیز گرفتار خطا خواهد بود. در جامعۀ امروز که سرشار از گناه و فسق است، انسان حتی به خلوت بیشتری برای جبران واردات اخلاقی منفی از جامعه نیاز دارد در حالی که هر چه زمان می‌گذرد، میل به برون‌گرایی و حضور در جلوت افراطی‌تر می‌شود. تعامل‌های ناسالم با دیگران متأثر از خودخواهی، حسادت، طمع، شهوت، حرام‌خواری و تفاخر به مال و جمال همگی ناشی از حیات عمومیِ تهی از فضلیت‌های باطنی است که در خلوت‌های معنوی به دست می‌آید. تمدن مدرن با توسعۀ نابخردانۀ ابزارهای ارتباطی حتی خلوت انسانها را نیز به جلوت شهرت‌فروشی، شهوت‌رانی و پرگویی تبدیل کرده است، و معنویت را انکار بلکه به سخره می‌گیرد! امان از مکر زمانه! @criticalknowledge 🧬 دانش حیاتی