🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗نگاه خدا💗 #قسمت_سی‌ام در راه کل ماجرا را برای عاطفه تعریف کردم. -دختره دیونه اون پسره جونتو نجات داد ،تو بر و بر نگاش کردی؟ - زبونم و مغزم قفل کرد با دیدنش ،نمیدونستم چیکار کنم؟ عاطی؛ اشکال نداره ،دفعه بعد اومدی ازش تشکر کن - نمیدونم اگه دفعه بعدی هم باشه . غروب به خانه برگشتم. اصلا دوست نداشتم امشب بروم.  لباس عیدی که بابا خریده بود و پوشیدم. - سلام بابا رضا  -سلام ساراجان - من آماده ام. شما هم برین یه لباس قشنگ بپوشین باهم بریم. در فکرم غوطه‌ور بودم. -ساراجان رسیدیم. مادر جون و آقاجون با خاله زهرا زودتر از ما رسیده بودند. وارد خانه شدیم. احوال پرسی کردیم. همه سکوت کرده بودیم. خاله زهرا گفت: مریم خانم اینم سارا خانم ما که گفتین حتما باید بیاد . - بله خیلی خوش اومدن ببخشید اگه میشه من با سارا خانم صحبت کنم. مریم چادر را محکم روی صورتش نگه داشته بود. نگاهی به بابا رضا کردم که با چشماش اشاره کرد که بلند شوم. منم از جا بلند شدمو همراه مریم رفتم . رفتیم داخل یه اتاقی نگاهم خیره شد به چند تا عکس روی میز. - این آقا مجتبی همسرم بودن ، یکی از مدافعین حرم بودن که شهید شدن. ازچشمانش هنوز میشد عشق نسبت به شوهرش را دید. - میخواستم اول با شما صحبت کنم،میدونم خیلی سخت بوده برات که امشب اینجا حضور داشته باشی ، من یه پسر یک سال و نیمه دارم نمیتونم از خودم جداش کنم ،از تو هم میخوام که منو مثل یه دوست قبول کنی ،چون میدونم هیچ وقت مثل یه مادر نمیشم برات. "یعنی این شهید هنوز بچه اش هم ندیده ،چه طور تونست دل بکنه از زندگیش و بره شهید بشه." لبخند زدم و گفتم :مبارکه.  مریم دستمو گرفت: امیدوارم دوست خوبی برات باشم . بلند شدیم و رفتیم بیرون با لبخند من همه صلوات فرستادند. در راه متوجه شدم خانه‌ای که مهمانش‌ بودیم، منزل پدر شوهر و مادر شوهر مریم بود. بابا رضا اصلا چیزی نپرسید. اینقدر خسته بودم که شب بخیر گفتم و به اتاقم پناه بردم. صبح مشغول مرتب کردن اتاقم شدم. گوشیم زنگ خورد خاله زهرا بود. - سلام خاله جون خوبین؟ سلام عزیزم ؟ توخوبی؟سارا جان بابا زنگ زد به من گفت با مریم به تفاهم رسیدن ،چون خجالت میکشید خودش بهت بگه واسه همین به من گفت که به تو بگم. - باشه خاله جون مبارکشون باشه. -سارا جان فردا میای بریم واسه مریم وسیله بخریم؟ - نه خاله جون من دانشگاه دارم نمیتونم بیام شما خودتون همه کارا رو انجام بدین  -باشه عزیزم پس فعلا -به سلامت . شام مفصلی درست کردم که بابا فکر کند من هم راضی ام. هرچند ته دلم راضی نبود ولی چه کنم که مامانم خواسته‌بود. ادامه دارد... @dadhbcx

#رمان #رهایی_از_شب #قسمت_سی‌ام نفس عمیقے ڪشیدم و با تاسف ادامہ دادم: اے ڪاش فقط مشڪلم حجابم بود…خیلے خطاها ڪردم خیلے… فاطمہ گفت: -ببین عسل هممون خطاهاے بزرگ وڪوچیڪ داریم تو زندگے فقط تو نیستے! با التماس دستم رو بردهانش گذاشتم وگفتم: -خواهش میڪنم بزار حرفم رو بزنم چرا تا میخوام خود واقعیمو بهت معرفے ڪنم مانعم میشے؟ او دستم رو ڪنارزد و پرسید: -حالا شما چرا اینقدر اصراردارے اعتراف بہ گناه ڪنے؟ فڪر میڪنے درستہ؟ ! سرم رو با استیصال تڪان دادم و گفتم: -نمیدونم. ..نمیدونم…فقط میدونم ڪہ اگہ بناباشہ بہ یڪے اعتماد ڪنم وحرفهامو بزنم اون تویے وبعد از این ڪہ بگے فڪر میڪنے چے میشہ؟ -نمیدونم!!!! شاید دیگہ براے همیشہ از دستت بدم او اخم دلنشینے ڪرد و باز با نمڪ ذاتیش گفت:.-پس تصمیم خودتو گرفتے!!!! فقط از راه حلت خوشم نیومد.میتونستے راه بهترے رو براے دڪ ڪردنم پیدا ڪنے! میان گریہ خندیدم: -من هیچ وقت دلم نمیخواد تو رو از دست بدم فاطمہ او انگشت اشاره اش رو بہ حالت هشدار مقابل دیدگانم آورد و گفت: -والبتہ ڪورخوندی دختر جان! من سریش ترین فرد زندگیتم! مطمئن نبودم..بخاطر همین با بغض گفتم: -ڪاش همینطور باشہ… او خودش رو جمع وجور ڪرد و با علاقہ گفت: -خوب رد ڪن اعترافتو بیاد ببینیم… میخواستم حرف بزنم ڪہ او با چشم وابرو  وادار بہ سڪوتم ڪرد وفهمیدم ڪسے بہ ما نزدیڪ میشود. سرم را برگرداندم و همان خانمے ڪہ مسؤول برنامہ‌ ها بود را دیدم ڪہ با لبخندے پرسشگرانہ بہ سمتمون میومد.با نگرانے آهستہ گفتم: -واے فاطمہ الانہ ڪہ بیاد یہ تشر بزنہ بهمون فاطمہ با بیتفاوتے گفت: -گنده دماغ هست ولے نہ تا اون حد..نگران نباش.رگ خوابش دست خودمہ. ایشون در حالیڪہ بهمون سلام میڪرد مقابلمون ایستاد و با لحن معنے دارے خطاب بہ فاطمہ گفت: -بہ بہ خانوم بخشے!!!میبینم ڪہ فرمانده ے بسیج در وقت خاموشے اومده هواخورے!!! فاطمہ با لبخند و احترام خطاب بہ او پاسخ داد:-و خانوم اسڪندرے هم مثل همیشہ با تمام خستگے آماده بہ خدمت!! هردو خنده ے ڪوتاه واجبارے تحویل هم دادند.بعد خانوم اسڪندرے خیلے سریع حالت چهره اش را جدے ڪرد و پرسید: -مشڪلے پیش اومده؟ چرا نخوابیدید؟ اگر فرماندهان ببینند گزارش میدن فاطمہ با آرامش پاسخ داد: -قبلا با جناب احمدے هماهنگ ڪردم. بعد در حالیڪہ دست مرا در دستانش میگذاشت ادامہ داد: -دوست عزیزم حال خوشے نداشت.در طول روز وقتے برای شنیدن احوالاتش نداشتم.باخودم گفتم امشب ڪمإ برای گپ زدن با ایشون وقت بزارم. خانوم اسڪندرے نگاه موشکافانہ اے بہ من انداخت و بگمانم با کنایه گفت: -عجب دوست خوبے.!! پس پیشنهاد میدم اینجا ننشینید.سربازها رفت وآمد میڪنند خوب نیست.تشریف ببرید بہ خوابگاه مسئولین. فاطمہ گفت: -ممنون ولے ما در مدتے ڪہ اینجا بودیم سربازی ندیدیم.ومیخواستیم تنها باشیم.بنابراین خوابگاه مسئولین گزینہ ے مناسبی نیست.. ماحصل صحبتهای این دونفر این شد ڪہ ما طبق خواست خانوم اسڪندرے ڪہ ڪاملا مشخص بود یڪ درخواست اجباریست بہ سمت خوابگاه مورد نظر ڪہ بہ گفتہ ےایشون ڪسے داخلش نبود راه راڪج ڪردیم و او وقتے بہ آنجا رسید بہ فاطمہ گفت: -من یڪساعت دیگر برمیگردم. ڪہ یعنے هرحرفے دارید در این یڪساعت بہ سرانجام برسونید. تا رفت بہ فاطمہ با غرولند گفتم: -بابا اینجا ڪجاست دیگہ!!! یعنے یڪ دیقہ هم نمیتونیم واسہ خودمون باشیم.؟ فاطمہ با خنده ے شیطنت آمیزے گفت: -فقط یڪ ساعت…. گفتم.: -خیلے ڪمہ… گفت:پس حتما صلاح نیست.. من با لجبازے گفتم:   -آسمون بہ زمین بیاد زمین برسہ بہ آسمون من باید امشب باهات حرف بزنم  ادامہ دارد... نویسنده:#ف_مقیمی