فرشتگان و دعا براي روزه دار فرشتگان موكلند كه براي روزه داران دعا كنند: قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم): «إنّ الله تبارك وتعالي وكلّ ملائكةً بالدّعاء للصّائمين وقال: أخبرني جبرئيل عليه السلام عن ربه تعالي ذكره أنّه قال: ما أمرتُ ملائكتي بالدّعاء لأحدٍ من خلْقي إلا استجبتُ لهم فيه»[1] خداوند عدّه اي از فرشتگان را مأمور كرده است تا براي روزه داران دعا كنند.و جبرئيل خبر داد كه پروردگار مي فرمايد: هرگز فرشتگانم را امر به دعا نكردم جز آنكه دعاي آنان را مستجاب نمودم. دعاي فرشته براي انسان، درخواست خير و خوبي براي وي است. پاورقي: ____________ [1] ـ روضة المتقين، ج 3، ص 228. برگرفته از کتاب حكمت عبادات صفحه 140 اثر ارزشمند حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (دام ظله) @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 متن ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل اول جلسه 7 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 صوت ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل اول جلسه 7 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 صوت درس تفسیر سوره مبارکه #تکاثر 🔹 جلسه : 1 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

🔹 مجرای الهی #بیانات حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

#احکام_شرعی #رساله_توضیح_المسائل حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی استمناء مسئله ۱۶۷۶. اگر روزه‌دار، به قصد بیرون آمدن منی کاری کند كه معمولاً سبب بیرون آمدن منی است و منی از او بیرون آید، روزه او باطل می‌شود و قضا و كفّاره دارد. مسئله ۱۶۷۷. اگر روزه‌دار بدون قصد بیرون آمدن منی، عملی انجام دهد كه عادتاً سبب بیرون آمدن منی است و منی هم بیرون آید، روزهٔ او باطل می‌شود و فقط قضا دارد. مسئله ۱۶۷۸. اگر روزه‌دار به قصد بیرون آمدن منی، كاری انجام دهد كه عادتاً مایهٔ بیرون آمدن منی نیست، ولی اتفاقاً منی بیرون آید، روزه او باطل می‌شود و فقط قضا دارد. مسئله ۱۶۷۹. جُنُب شدن در حال خواب، روزه را باطل نمی‌كند، بنابراین چنانچه روزه‌دار بداند كه اگر در روز بخوابد، در خواب منی از او بیرون می‌آید، خوابیدن او جایز است و اگر بخوابد و منی از او بیرون آید، روزهٔ او صحیح است. مسئله ۱۶۸۰. اگر روزه‌دار در وقت بیرون آمدن منی از خواب بیدار شود، لازم نیست از بیرون آمدن آن جلوگیری كند و روزه او باطل نمی‌شود. مسئله ۱۶۸۱. بنا بر اقوا، روزه‌دار پس از احتلام و غسل جنابت، می‌تواند استبراء كند و اگر منی هم خارج شود، روزهٔ او باطل نمی‌شود، هرچند باید دوباره غسل کند. @daftar_ayatollah_javadi_amoli

📚 کتاب امام مهدی موجود موعود ✅آن‏كه امام زمان(عج) خود را نشناسد و با او پيوند ولايي برقرار نكند، به وصيت هيچ يك از انبيا عمل نكرده است؛ چه رسد به سفارش ذات اقدس الهي؛ و مرگ او مرگ جاهلي است و از آنجا كه مرگ عصاره زندگي است، وقتي مرگ جاهلي بود، معلوم مي‏شود زندگي هم جاهلي بوده است: «كما تعيشون تموتون و كما تموتون تبعثون»وچون زندگي او جاهلي است همه شئون و سنن حياتي او همانند جاهليت سپري خواهد شد. #امام_مهدی_موجود_موعود 💠حضرت آیت الله جوادی آملی 💠امام مهدي موجود موعود 💠ص31 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

🔹 بیان حق #بیانات حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 صوت ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل اول جلسه 8 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 صوت درس تفسیر سوره مبارکه #عصر 🔹 جلسه : 1 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

#احکام_شرعی #رساله_توضیح_المسائل حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی دروغ بستن به خدا و پيامبر مسئله ۱۶۸۲. اگر روزه‌دار به گفتن، نوشتن، پُر كردن نواری که دیگران می‌شنوند، به اشاره، كنایه و مانند این‌ها به خدا و پیامبر صلی الله علیه واله و سلم و امامان معصوم‌ صلی الله علیه واله و سلم، به عمد نسبت دروغ بدهد، گناه کرده و روزهٔ او باطل است، هرچند فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه کند؛ و به احتیاط واجب، نسبت دروغ به حضرت زهرا صلی الله علیه واله و سلم و پیامبران دیگر نیز همین حکم را دارد. این حکم اختصاص به روزهٔ واجب ندارد، بلکه در روزهٔ مستحب نیز چنین است. مسئله ۱۶۸۳. اگر كسی در غیر وقت روزه دروغی بگوید و سپس در حال روزه بگوید آن خبری كه گفته بودم راست است، روزه‌اش باطل می‌شود. مسئله ۱۶۸۴. اگر روزه‌دار خبری را كه به دروغ بودنش گمان دارد، به خدا و پیامبر صلی الله علیه واله و سلم نسبت دهد، مرتکب حرام شده است؛ ولی اگر آن را از دیگری یا نوشته‌ای یا بدون استناد به آن‌ها حکایت کند، روزهٔ او باطل نمی‌شود، هرچند احتیاط مستحب در صورت نقل بدون استناد، بطلان روزه است. مسئله ۱۶۸۵. دروغ بستن به مجتهدان و راویان حدیث حرام است؛ ولی روزه را باطل نمی‌كند، مگر اینكه نسبت دروغ به خدا و رسول خدا صلی الله علیه واله و سلم محسوب شود. مسئله ۱۶۸۶. اگر روزه‌دار مضطر به دروغ به خدا و رسول خداصلی الله علیه واله و سلم شود این دروغ روزه را باطل نمی‌كند. مسئله ۱۶۸۷. چنانچه روزه‌دار بداند که دروغ بستن به خدا و پیامبر صلی الله علیه واله و سلم روزه را باطل می‌کند و از اول قصد دروغ دارد و خبری را به عنوان دروغ انتخاب كند و به آنان نسبت دهد و سپس بفهمد آنچه گفته راست بوده، روزه‌اش باطل می‌شود، چون نیتِ «قاطِع» كرده است؛ ولی اگر از اول بنا دارد مطلب خاصی را گزارش کند كه برای او مهم است و قصد دروغ بستن به آنان را ندارد، ولی مطلبی را که می‌پندارد دروغ است، به آنان نسبت دهد و سپس بفهمد آنچه را که گفته راست بوده، روزه‌اش باطل نمی‌شود، چون نیّت قاطِع ندارد، بلكه خطای در تطبیق است، هر چند احتیاط مستحب آن است که آن روزه را قضا کند. مسئله ۱۶۸۸. اگر روزه‌دار چیزی را به اعتقاد اینکه راست است، از قول خدا و پیامبر صلی الله علیه واله و سلم نقل کند و سپس بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمی‌شود. مسئله ۱۶۸۹. اگر روزه‌دار به شوخی دروغی را به خدا یا پیامبرصلی الله علیه واله و سلم نسبت دهد، روزه‌اش باطل نمی‌شود. @daftar_ayatollah_javadi_amoli

✅بايد و نبايدهاي اعتباري هيچ كمالي براي بشر نمي‌آورد 🔸هر امر اعتباري بايد به امر حقيقي برگردد ... اين اعتباريات كه فلان چيز حلال است فلان چيز حرام است اين بايد و نبايدها اعتباري است. 🔸انسان يك موجود حقيقي است (يك) كمالِ موجودِ حقيقي، حقيقي است (دو) راه بين متكامل و كمال، حقيقت است (سه) 🔸يعني همه اين اصول به بود و نبود برمي‌گردد نه به بايد و نبايد! اين بايد و نبايد اعتباري مثل حليّت، مثل حرمت، مثل رياست، مثل مالكيت، مثل مملوكيت اينها عناوين اعتباري است كه از يك حقيقت گرفته شده، آن حقيقت در اختيار خداست كه به اهل بيت و انبياء [اعطاء] فرمود، آن حقيقت است كه با حقايق ما رابطه دارد. 🔸هرگز امور اعتباري باعث تكامل موجود حقيقي نمي‌شود، اين بايد و نبايدهاي اعتباري بايد به يك بود و نبودِ حقيقي تكيه كنند (يك) آن بود و نبودِ حقيقي به حقيقتِ انسان وابسته باشد (دو) تا انسان را متكامل كند (سه) 🔸اگر بايد و نبايد اعتباري بود و قرارداد بشري بود هيچ كمالي براي بشر نمي‌آورد، اما اگر اينها يك پشتوانه ی حقيقت داشت كه از آن حقيقت گرفته شده و به اين صورت در آمده -كما هو الحق- كه انبيا و اوليا به اذن الهي باخبرند ... 🔸اين امور اعتباري يعني حليّت و حرمت، بايد و نبايد اعتباري چون به يك حقيقت تكيه مي‌كند و آن حقيقت با حقيقت ما رابطه دارد باعث كمال ماست. 🔸اينکه فرمود باطنِ گناه، زباله است يعني زباله است! 🔸اينكه مي‌بينيد در عالَم رؤيا براي برخي كشف مي‌شود همين است، اگر به كسي بگويند «آقا به اين زباله دست نزن!» درست است. 🔸اين به حسب ظاهر نهي است و امر اعتباري است امّا از يك واقعيت گرفته شده. 🔸حضرت فرمود «استغفار كنيد وگرنه بوي بدِ گناه رسوايتان مي‌كند»؛ يعني اين اموري كه ما تحريم كرديم از حقيقتي گرفته شده، صِرف قرارداد و اعتبار نيست. 🔹گزیده درس تفسیر قرآن حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی /سوره سبأ، آیات 47 الی 51 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 متن ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل اول جلسه 9 سال 1392 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 صوت ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل اول جلسه 9 سال 1392 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

🔴 دربارهٴ مریم(سلام الله علیها) آمده است که ﴿فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتاً حَسَناً﴾ 🔴مریم[سلام الله علیها] را خدا قبول کرد، نه عمل مریم[سلام الله علیها] را. 🔴وقتی عمل مریم[سلام الله علیها] را قبول بکند به او پاداش خیر می دهد، وقتی خود مریم [سلام الله علیها] را قبول بکند او را مادر پیغمبر می کند. 🔴وقتی خدیجه(سلام الله علیها) را قبول بکند او را مادر سیدهٴ نساء عالمیان قرار می دهد. 🔴خیلی فرق است که خدا عمل کسی را قبول بکند یا این که، خود او را قبول بکند. 💢 برگرفته از سخنان 💢حضرت آیت الله جوادی آملی (مدظله العالی) @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 سرمایه درون 🔹 سرمایه‌ای كه برای مردها و زنهاست بعضیها مشترك است و بعضیها مختص؛ آن سرمایه‌ای كه مخصوص زنهاست، آن انعطاف و گرایش و شكسته دلی و موعظت‌پذیری و تسلیم در برابر حق است؛ این سرمایه در زنها بیش از مردهاست. اینكه زن زودتر از مرد متأثر می‌شود و گریه می‌كند این سرمایه است. منتها اگر رهبری شد و این سرمایه را در مناجات به كار برد نه در مسائل عاطفی و خانگی و دنیایی، این سرمایه را به راه مصرف كرده است؛ چون سرمایه را به راه مصرف كرده است بی‌نیاز می‌شود. اینكه در دعای كمیل آمده است «وَ طاعَتُهُ غِنىً»[1] یعنی اگر كس مطیع خدا بود، بی‌نیاز می‌شود و اگر كسی ارتباطش با خدا از راه مناجات بیش از دیگران بود، او بی‌نیازتر است. 🔹 مطلب دوم آن است كه این اختصاصی به معصومین ندارد. اولین كسی كه بعد از وجود مبارك امیرالمؤمنین(علیه افضل صلوات المصلین) به نبی اكرم(علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) ایمان آورد حضرت خدیجه بود. خدیجه نه مقام نبوت داشت، نه مقام ولایت داشت، نه مقام امامت داشت. درباره فاطمه زهرا(صلوات الله و سلامه علیها) حسابش جداست، اگر كسی درباره او سخن بگوید و بعد بگوید حضرت زهرا(صلوات الله و سلامه علیها) حسابش جداست، خب سخنی است به حق گفته است، ولی درباره خدیجه كه نمی‌توان گفت او حسابش جداست! او یك زنی است عادی، او با معجزه ایمان نیاورد، معجزه برای افراد عادی است آن كه راه دلش بسته است، راه چشم را می‌گشاید تا پیغمبر(علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) برای او معجزه‌ای ‌بیاورد مرده‌ای را زنده كند و مانند آن؛ ولی هیچ كدام از این معجزات را خدیجه(سلام الله علیها) مسئلت نكرد؛ سرّش آن است كه راه دل باز است، بالاتر از راه چشم و گوش و این راه انعطاف در زنها خیلی بیش از مردهاست. [1]. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏2، ص850. #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 سخنرانی در جمع خواهران طلبه ـ مشهد مقدس تاریخ: شهریور 1372 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 صوت درس تفسیر سوره مبارکه #همزه 🔹 جلسه : 1 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 صوت ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل اول جلسه 10 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

#احکام_شرعی #رساله_توضیح_المسائل حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی دروغ بستن به خدا و پيامبر رسانيدن غبار غليظ به حلق مسئله ۱۶۹۰. رسانیدن غبار غلیظ به حلق، به احتیاط واجب، روزه را باطل می‌كند؛ چه غبار چیزی باشد که خوردن آن حلال است؛ مثل آرد؛ یا غبار چیزی باشد که خوردن آن حرام است؛ مانند خاک. مسئله ۱۶۹۱. اگر غبار غلیظ به غفلت یا از روی فراموشی به حلق برسد، روزه را باطل نمی‌كند. مسئله ۱۶۹۲. به احتیاط واجب، استعمال تتن و سیگار روزه را باطل می‌کند. معیار در باطل کردن آن، صدق عنوان شرب (نوشیدن) بر آن است و عرب امروز، كشیدن سیگار و دخانیات را از مصادیق شرب می‌داند. مسئله ۱۶۹۳. بخار غلیظ روزه را باطل نمی‌كند، مگر اینکه در فضای دهان به نم یا قطره آبی تبدیل شود و به حلق فرو رود. @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 صوت ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل دوم جلسه 1 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 متن ويژه برنامه ماه مبارک رمضان #سلوک_الهی 🔹 فصل دوم جلسه 1 سال 1393 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli

💠 صوت درس تفسیر سوره مبارکه #فیل 🔹 جلسه : 1 #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

🔹 شاگردان حضرت #بیانات حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli

#احکام_شرعی #رساله_توضیح_المسائل حضرت آیت الله العظمی #جوادی_آملی فرو بردن سر در آب مسئله ۱۶۹۴. فرو بردن عمدی سر در آب، به گونه‌ای که تمام سر یکدفعه زیر آب باشد، روزه را باطل می‌كند، گرچه بدن یا موهای سر بیرون آب باشد. این کار، علاوه بر قضای روزه، كفّاره هم دارد. مسئله ۱۶۹۵. اگر روزه‌دار یک بار نصف سر را در آب فرو برد و بیرون بیاورد و بار دیگر نصف دیگر سر را در آب فرو برد، روزه‌اش باطل نمی‌شود. مسئله ۱۶۹۶. اگر روزه‌دار فقط نیمهٔ جلوی سر را ـ كه شامل گوش، چشم، بینی و دهان است ـ در آب فرو برد و بقیّه سر در بیرون آب باشد، روزه‌اش باطل نمی‌شود؛ ولی احتیاط مستحب در ترک آن است. مسئله ۱۶۹۷. اگر روزه‌دار تمام سر را زیر آبشار پُرآب به گونه‌ای بگیرد كه آب تمام سر را فراگیرد، روزه‌اش باطل می‌شود. مسئله ۱۶۹۸. اگر روزه‌دار تمام سر را با پارچه، نایلون، قیر و مشابه آن بپیچد و همه سر را در آب فرو ببرد، روزهٔ او باطل می‌شود. مسئله ۱۶۹۹. اگر روزه‌دار به گونه‌ای سرش را در محفظهٔ شیشه‌ای یا کلاهک غواصی قرار دهد كه آب با سر او در تماس نباشد و بتواند نفَس بکشد، روزهٔ او باطل نمی‌شود. مسئله ۱۷۰۰. اگر روزه‌دار با سوار شدن در زیردریایی به عمق آب برود، روزه او صحیح است. مسئله ۱۷۰۱. اگر روزه‌دار تمام سر را در غیر آب، نظیر مایعات دیگری مثل برف، گِل، آب میوه، آب مضاف و مانند آن فرو برد، روزه‌اش باطل نمی‌شود. مایعی كه معلوم نیست آب است یا نه، همین حکم را دارد؛ یعنی سر فروبردن در آن، روزه را باطل نمی‌کند. مسئله ۱۷۰۲. روزه‌داری كه دو نوع مایعِ آب و غیر آب در اختیار دارد و معلوم نیست كدام آب است، اگر سر را در هر دو فرو برد، روزهٔ او باطل می‌شود و با فرو بردن سر در یكی از آن دو، مرتكب حرام شده و این کار به احتیاط واجبْ قضا دارد؛ ولی كفّاره ندارد. مسئله ۱۷۰۳. اگر روزه‌دار با اطمینان به اینكه سرش در آب فرو نمی‌رود، خود را به آب اندازد و تمام سرش را آب فرا گیرد، روزه‌اش باطل نمی‌شود و باید فوراً سر را از آب بیرون آورد. مسئله ۱۷۰۴. اگر روزه‌دار بی‌اختیار، یا به غفلت، یا فراموشی، یا بر اثر لغزیدن و مانند آن، سرش در آب فرو رود و در آن حال متوجه شود و فوراً سر از آب بیرون آورد، روزه‌اش صحیح است. مسئله ۱۷۰۵. اگر روزه‌دار برای نجات غریقی به عمد سر در آب فرو برد، روزه‌اش باطل می‌شود، هرچند نجات جان مسلمان بر او واجب باشد و روزه او قضا دارد؛ ولی كفّاره ندارد. مسئله ۱۷۰۶. اگر روزه‌دار برای باطل كردن روزه خود به خسارتی تهدید شده و مجبور شود كه سر را در آب فرو برد، روزه‌اش باطل می‌شود و قضا دارد؛ ولی كفّاره ندارد. مسئله ۱۷۰۷. اگر فراموش کند، یا غفلت کند که روزه است و به نیت غسل، سر در آب فرو برد، روزه و غسل او صحیح است. مسئله ۱۷۰۸. اگر روزه‌دار نداند كه سر فرو بردن در آب روزه را باطل می‌كند و به عمد سر خود را در آب فرو برد، روزه او باطل است و در این مسئله فرقی میان علم به حكم و جهل به آن نیست. مسئله ۱۷۰۹. اگر بداند که روزه است و به‌عمد برای غسل‌کردن سر در آب فرو برد، روزهٔ او باطل است؛ چه روزهٔ ماه رمضان باشد؛ یا روزهٔ واجب دیگر كه وقت وسیع داشته باشد؛ و چه روزه مستحب؛ ولی در روزهٔ ماه رمضان باید در ماندهٔ روز، به رسم ادب از انجام دادن مفطر خودداری کند و روزه را هم قضا كند؛ اما غسل او در صورتی که در هر دو حال فرو رفتن در آب و مكث در آن، نیّت غسل کند، باطل است و اگر در زیر آب توبه کرده و در حال بیرون آمدن از آب نیّت غسل كند، صحیح است. مسئله ۱۷۱۰. اگر روزه‌دار در روزهٔ ماه رمضان ـ همچنین در روزهٔ قضای رمضان در بعد از ظهر ـ جُنُب شود و رفع جنابت او منحصر به غسل ارتماسی باشد، باید به جای غسلْ تیمم كند و اگر در روزهٔ مستحب یا روزهٔ قضای رمضان در وسعت وقت و پیش از ظهر چنین شرایطی پیش آید، باید روزه را مثلاً با غسل ارتماسی باطل كند. مسئله ۱۷۱۱. اگر روزه‌دار با توجه به روزه‌دار بودن و علم به غصبی‌بودن آب، برای غسل‌کردن سر در آب فرو برد، روزه و غسل او باطل است؛ چه روزهٔ واجب باشد؛ یا مستحب. مسئله ۱۷۱۲. اگر روزه‌دار در روزهٔ ماه رمضان، یا قضای آن در تنگی وقت، یا روزهٔ نذر معیّن، با توجه به روزه‌دار بودن و بدون علم به غصبی بودن آب، برای غسل‌کردن سر در آب فرو برد، روزه و غسل او باطل است، ولی اگر در روزهٔ مستحبی یا واجبِ وقت‌دار ـ مانند قضای رمضان در پیش از ظهر ـ چنین کند، روزه او باطل، ولی غسل او صحیح است. مسئله ۱۷۱۳. اگر روزه‌دار بداند این آب غصبی است، ولی از روزه‌دار بودنش غافل باشد و برای غسل‌کردن سر در آب فرو برد، غسل او باطل؛ ولی روزه او صحیح است. @daftar_ayatollah_javadi_amoli