این تصویر مقاومت است. تصویر آینده... تصویر سایه ولیّ خدا بر تقدیر بشر...

شهداء راه‌های رهایی ملتی هستند که تمام شیاطین برای ذبح کردنش کمر بسته‌اند. شهادت عمل صالحی است که با سرمایه آسمان، جامعه می‌سازد.

اگر که طائر عرشی اگر که سالک فرشی شرف آنجاست آنجایی که خاک پای حیدر شی

مقاومت هر روز دارد یک برگ جدید رو می‌کند که محاسبات دشمن با آن بی‌معنی می‌شود.

امروز "قدم"ها همه‌ی داشته‌ی مردمِ حزب‌الله بود در مواجهه با دشمن قدم‌هایی که قدرتشان از ایمان است شاید در میدان نبرد یا جبهه پشتیبان یا مثلا در مشایه اربعینی هم دیده بودیمشان اما امروز هر گام قدرتمند خودنمایی میکرد پیش چشمان دنیا مردم امروز جانشان را برای مقاومت در دست گرفتند و قدم زدند، بعضی جانها آسمانی شد و بعضی فمنهم من ینتظر حالا به برکت شهدا قدرت قدم‌ها بیشتر است، گام‌ها پیش می‌روند تا پیروزی‌های بزرگتر ان‌شاالله

تمرین امروز واقعا حدی بود. عجیب بود. ادم‌هایی که قلب‌هایشان همچون پاره‌های آهن گداخته سخت و تپنده‌ست.

بازگشت مقاومت به خاکی که از آن رانده شده بود را عادی قلمداد نکنید. تانک در برابر تن شکست خورد.

📝 سوال خبرنگار از امام خمینی که شما اقتصاد و حقوق نخوانده اید و پاسخ مرحوم امام خمینی 🔻 سوال خبرنگار: شما زندگی خیلی منزوی داشتید، شما اقتصاد جدید و حقوق روابط بین المللی را مطالعه نکرده‌اید. تحصیل شما مربوط به علوم الهی است، شما در سیاست و گیر و دار یک زندگی اجتماعی درگیر نبوده‌اید. آیا این در ذهن شما این شک را به وجود نمی‌آورد که ممکن است عواملی در این معادله باشد که شما نمی‌توانید درک کنید؟ ✅ پاسخ حضرت امام قدس سره: ما معادله جهانی و معیارهای اجتماعی و سیاسی‌ای که تا به حال به واسطه آن تمام مسائل جهان سنجیده می‌شده است را شکسته‌ایم. ما خود چارچوب جدیدی ساخته‌ایم که در آن عدل را ملاک دفاع و ظلم را ملاک حمله گرفته‌ایم. از هر عادلی دفاع می‌کنیم و بر هر ظالمی می‌تازیم ، حال شما اسمش را هرچه می‌خواهید بگذارید. ما این سنگ را بنا خواهیم گذاشت. امید است کسانی پیدا شوند که ساختمان بزرگ سازمان ملل و شورای امنیت و سایر سازمانها و شوراها را بر این پایه بنا کنند، نه بر پایه نفوذ سرمایه‌داران و قدرتمندان که هر موقعی که خواستند هرکسی را محکوم کنند، بلافاصله محکوم نمایند. ✅ آری با ضوابط شما من هیچ نمی‌دانم و بهتر است که ندانم. 📗 صحيفه امام، ج11، ص 160

داستان بازگشت مردم لبنان و فلسطین به سرزمین‌شان و امتناع اشغالگران صهیونیستی برای بازگشت به خانه‌های اشغالی، مرا ناخودآگاه به یاد داستان موسی و‌ بنی‌إسرائیل انداخت. آن اتفاق بزرگ نیز در همین منطقه رخ داد. قوم موسی عدم امنیت شهر را بهانه کردند و وارد شهر نشدند. شرط آنان ورود موسی و هارون و‌ احیانا یاران وفادار برای پاکسازی شهر بود. پاسخ خداوند انصراف از مأموریت و آوارگی چهل ساله در بیابان بود. آنان شایسته شهرگزینی و شهرنشینی نبودند. صهیونیست‌ها می‌گویند فلسطین سرزمین بی‌مردم است؟! آزمون‌های سخت تاریخی در حال اثبات حقایق است. مردم منطقه کشته می‌شوند اما دل از وطن نمی‌کنند. مردم اشغال‌گر به بهانه ناامنی به خانه‌های اشغال‌شده بازنمی‌گردند. خانه‌هایی که معتقدند هزاران سال مال آنها بوده.

▫️از بیت‌اللّات‌ها تا بیت‌اللّه جاهلیت، سایه‌ی سهمگین خود را بر جزیرة‌العرب گسترانده بود. مکّه زیر سایه‌ی خنّاس بود و برای قریش، هُبَل اله‌النّاس بود. مشرکین، بتان زرین را خدای جهان‌آفرین پنداشته و گرد بیت‌اللّات‌ها می‌گشتند. کعبه، مطاف ابراهیم خلیل‌الرحمن، مرکز ثقل خداگریزان عالم شده بود. مسجدالحرام، اگرچه برای موحّدان حنیف‌آیین حرمت داشت، اما غاصبان بیت‌الله، کاسبان سیم و زر بودند و حرم را به بت‌آرایی می‌آلودند. در آسمان تیره و بی‌ستاره‌ی جاهلیت، اما محمّدِ جوان، چون قرص ماه می‌درخشید. مغناطیس محبت او دل‌های آهنین مکّیان را برّاده‌وار ربوده و آوازه‌‌ی جوانمردی‌اش به گوش همه‌ی قبایل قریش رسیده بود. برای یتیم‌بچه‌ی بزرگ شده‌ی قریش، صفت «امین» همان فضل بزرگی بود که اعداءالله به آن شهادت می‌دادند. قوّه‌ی عاقله‌ی محمّد امین وقتی غائله‌ی نصب حجرالاسود بر رکن حجری کعبه را به سرانگشت تدبیر حل نمود، محبّتش در دل‌ سنگ همه‌ی طوایف مکّه رسوخ کرد. حتی قبل از نزول قرآن، وجود نازنین زاده‌ی عام‌الفیل، «لإیلاف قریش» بود ... جامه‌ی مزّمّل چون بر قامت محمد (ص) پیچیده شد، رسول‌الله (ص) از پیله‌ی حراء بیرون آمد. جبرئیل امین، پیک وحی، از ملکوت آسمان‌ها آمده بود تا «امین» را «رحمة للعالمین» کند. پیغمبر آخرالزمان «لااله الا اللّه» را که فریاد زد، نظام طبقاتی حاکم بر حجاز همچون کنگره‌های طاق کسری فرو ریخت. آنچه پیامبر خدا آورده بود، طغیان علیه دنیای جاهلیت بود. مرفّهین خیلی زود قد علم کردند و مشرکین در مقابل او کوتاه نیامدند. آقابالاسران، ترازوی عدالت را در دستان خاتم رسالت همچون شمشیر جهاد می‌دیدند و برده‌زادگان، رسالت اجتماعی‌اش را نفی اربابیت می‌دانستند. تا خارج از مناسبات قدرت بود، نزد مکّیان امین بود و جاذبه داشت. داستان بعثت، اما ماجرای حکومت توحیدی را به دنبال داشت و راه‌زنان بلدالامین آن را بر نمی‌تافتند. غزوه‌ها، همان جنگ فقر و غنا بودند که با اسم رمز «لااله الّا اللّه»، بی‌طبقگی را در دل تاریخ فریاد می‌زدند. توحید حنفی تا رسیدن به توحید محمدی (ص) یک بعثت کم داشت که «لا اله الّا» را به ابتدای «اللّه» اضافه کند. حکومت نبوی، ریشه‌ی استعلای زبردستان و استضعاف فرودستان را یکجا می‌زد تا نقشه‌راه جامعه‌ی توحیدی را برای امّت پیامبر آخرالزمان تا روز قیامت ترسیم کند. امروز رستگاری دنیای اسلام به بازفهمی حقیقت بعثت است. زره توحید، جبهه مقاومت را رویین‌تن می‌کند و شراکت شیخ‌نشینان شکم‌باره با اعداءالله مکّاره، پاشنه‌ی آشیل یکپارچگی امت واحده می‌شود. نفی سلطه غیرالله از خاکستر غزّه، الماس حماس می‌رویاند و در برهوت پیرامون صعده، امپراتور دریا می‌پروراند. ینگه‌دنیا بیت‌اللّات است و قبله اول در اشغال بتان آخرالزمان. تنها طاغیان علیه جاهلیت مدرن می‌توانند ریشه استعمار یاغیان کفر و استحمار باغیان دین را یکجا بزنند. باید پیامبرکردار رضایت رب‌ّالعظیم را بر خوش‌داشت شیطان بزرگ، مقدم داشت. باید از هُبل‌ها اجتناب کرد. باید به بعثت پناه آورد. منتشر شده در روزنامه وطن امروز/ ۸ بهمن ماه ۱۴۰۳ http://vatanemrooz.ir/newspaper/page/4241/1/298367/0 ✍#زهرا_محسنی_فر https://eitaa.com/joinchat/963837996C814ca55648

این تصویر باید بر پیشانی تاریخ حک شود. مقاومت که میوه انقلاب اسلامی ایران است، زنی را تربیت کرده که در برابر تانک‌ها سرود فتح می‌خواند و آیه نصر تلاوت می‌کند. اینجا خط مقدم ایران است. خط مقدم اسلام. خط مقدم انقلاب. خط مقدم مقاومت. خط مقدم لبنان. خط مقدم مستضعفان جهان. خط مقدم امت اسلامی. این زن تکرار تاریخی الگویی است که کاخ یزید و ابن زیاد را به آتش نفسش سوزاند. اینجا جنوب لبنان است. خط مقدم انسانیت. درست روبروی شیطان و تمدن ضدانسانی آن. این زن میوه انقلاب اسلامی منطقه‌ای است که استکبار را عقب می‌راند. این تصویر پاسخ فرعون زمانه است. خیر پیروزی جبهه مقاومت است.

هر روز که ورق می‌خورد ایمان من به اینکه او نفس مطمئنه ایران است بیشتر و بیشتر می‌شود و بدخواهانش را گرفتاران در نفس شریر شیطانی می‌بینم. حضرت آیت الله خامنه‌ای در نقطه‌ای ایستاده که الگوی ایران است. تکرار او ما را برخواهد کشید و ترک او ما را فروخواهد نشاند. این مرد نمی‌تواند در زمانه‌ای فهمیده شود که بر فضا گسترده است. قدر او را ناچار باید از جای خالی‌اش فهمید. زمانی که چاره‌ای برای جبران درد دوری‌اش نخواهد بود. امروز باید دست به کار فهمیدنش شویم. فردا دیر است.