راه آنجا آغاز می‌شود که تو تمام می‌شوی... 💠 علی صفائی حائری معروف به عین صاد[۲] (زادهٔ ۱۳۳۰– درگذشتهٔ ۱۳۷۸)، مجتهد، فقیه، عارف و اندیشمند شیعه بود. ۲۲تیرماه سالروز رحلت علی صفایی حائری(عین.صاد) فاتحه‌ای هدیه کنید 🤲 ‏| يجاهدون في سبيل الله ولا يخافون لومة لائم | 💡شبکه نفوذ | سیدفخرالدین موسوی 🆔@nofoz_shenasi 👇کانال‌های ما👇: کانال پرونده ها | کانال مستندِمن | بله 🌸ما را به دوستان خود معرفی کنید🌸

سرلشکر سلامی: هرکس آمریکا از او حمایت کرد فروریخت و هرکس به انقلاب اسلامی تکیه کرد ماندگار شد 🔹ما چون با دشمن بزرگ رودررو بودیم پیشرفت کردیم. دشمن یک حسن دارد وقتی عمل می‌کند میدان های ناشناخته را شناخته می‌کند. اگر دشمن ما را تحریم نمی‌کرد به‌سمت شکفتن استعدادهای درونی جامعه نمی‌رفتیم. 🔹ما فرمول‌های شکست تحریم را شناسایی کردیم و تحریم را از کارآمدی انداخته‌ایم و این فقط در میدان حل می شد؛ فقط در میدان. 🔹امروز دشمن از کارکرد قدرت ما نگران است و باید هم نگران شود. حضور در جاهای دیگر را به ما نسبت می‌دهند و این ناشی از قدرت و تاثیر ماست. 🔹امروز آمریکا قابلیت انطباق خود را با منطقه از دست داده است. منطقه به‌دلیل فشارهای سنگین از اولویت آمریکا خارج شده و دیگران به سمت ما و چین آمده‌اند. 🔹یمن موفق شد جنگ نابرابر را در موقعیت برتر قرار دهد و آمریکایی‌ها از منطقه دورتر شدند. به فرانسه نگاه کنید؛ تصویری که آرزو داشت در خیابان‌های ما رخ دهد آنجا رخ داده است. به رژیم صهیونیستی نگاه کنید؛ دولت غیرمستقر سیاسی ناتوان دارد و کرانۀ باختری تسلیح شده و روزانه حدود ۳۰ عملیات مسلحانه می‌بیند. 🔹هر کس آمریکا از او حمایت کرد فروریخت و هرکس به انقلاب اسلامی تکیه کرد ماندگار شده است. @Farsna - Link

#روایت قالَ الامام الحُسین علیه السلام: سَیِّدی وَمَوْلایَ اَلِمَقامِعِ الْحَدیدِ خَلَقْتَ اَعْضائی، اَمْ لِشُرْبِ الْحَمیمِ خَلَقْتَ اَمْعائی، اِلهی لَئِنْ طالَبْتَنی بِذُنُوبی لاَءُطالِبَنَّکَ بِکَرَمِکَ امام حسین (علیه السلام) فرمودند: ای آقا و مولایم! آیا برای گرزهای آتشین، اعضایم را خلق کرده ای؟ یا اندام درونی مرا برای نوشیدن آبهای گرم جهنم آفریده ای؟ خدایا! اگر مرا به گناهانم بازخواست کنی، من تو را به کرمت می خوانم. احقاق الحق، ج۱۱، ص ۴۲

تأملی در باب مشاهده بی‌واسطه شهر ✍ جعفرعلیان‌نژادی 🔸کمی که سرمان را به اطراف بچرخانیم و با نگاهی دقیق تر دور و ور خود را بپاییم، متوجه می‌شویم، همه اشیاء و اعیان گویا به سان رسانه‌ای، می‌خواهند چیزی به انسان بگویند. گویا میلی در اشیاء و چیزهای اطراف ما موجود است که خواهان پدیدار شدن برای ماست. 🔸همانطور که ما به اطراف و اکناف روی می‌آوریم، چه بسا اطراف و اکناف هم به نوعی سمت ما روی آورده و می‌خواهد چیزی بگوید. درک پیام اشیاء شاید با التفات یا تاملی روزانه، همان موقع که سوار اتوبوس، تاکسی و یا حتی مترو هستیم ممکن شود. 🔸اما ماجرا از وقتی شروع می‌شود که این اشیاء و چیزها، سخنگویانی غیرخود پیدا می‌کنند. به یک معنا گویا مسئولیت پدیدارشوندگی و معناداری خود برای انسانها را به چیزهای دیگری می‌دهند که واسطه رساندن پیام شوند. وساطت چیزها یا افرادی برای نمایندگی چیزها یا افرادی دیگر از این منظر، ناشی از خلاء نگاه متاملانه ما انسان‌ها به اطراف خود است. 🔸ما به ساختمانی که در آن زندگی می‌کنیم، چگونه روی می‌آوریم، به کوچه‌ای که از آن عبور می‌کنیم چگونه روی می‌آوریم، با خیابانی که در آن قدم می‌زنیم یا سواره حرکت می‌کنیم، چه نوع مواجهه‌ای داریم، آیا فرصت پدیدارشوندگی این اعیان را به آنها می‌دهیم، یا بنا بر سنت و عادات مألوف روزانه تنها از آنها رد می‌شویم؟ 🔸به ماشین‌های پارک شده در کوچه، تاکسی‌های عبوری در خیابان، اتوبوس‌های شرکت واحد و مترو چگونه نگاه می‌کنیم؟ نمی‌دانم ولی گمان می‌کنم، برایمان بیشتر می‌صرفد تا بجای دقیق شدن و تامل در این همه اعیان، بگذاریم توجه‌مان ملتفت چیزهایی شود که به زبان و بیان آمده‌اند. منظورم آن است که رسانه‌ای شده‌اند. 🔸من در این یادداشت نمی‌خواهم منکر کارکردهای رسانه شوم، می‌خواهم به این موضوع تنبه دهم که شاید گاهی لازم باشد، قدری فرصت به پدیدارشدن چیزهای صامت و انسان‌های بی صدا بدهیم. شاید در این نوع مواجهه معلوم شود، چه هزینه‌هایی بابت عدم تامل و التفات به جهان پیرامون خود متحمل شده‌ایم. 🔸چه جاهایی بوده که متوجه نشده‌ایم، این رسانه یا این پیام‌رسان، به نفع مردم کار می‌کرده یا از خلاء تاملشان سوءاستفاده می‌کرده. چه جاهایی که به غلط در برابر خیرخواهی‌هایی ایستاده و تولید سوءظن کرده. چه جاهایی بجای تسهیل در امور ملک و مملکت و رساندن پیام خدمت به مردم، مانع جاری شدن امور مملکتی و نفع عمومی شده است. 🔸رسانه را نمی‌توان دربست پذیرفت، این موضوع ربطی به اعتماد یا بی‌اعتمادی ندارد، رسانه را باید با محک تامل و نگاه نقادانه آزمود. همین نگاهی که فرصت پدیدارشدن واقعیت بی‌واسطه را به انسان می‌دهد، منتها اگر تصمیم بگیرد بدون واسطه رسانه به واقعیت‌های میدانی روی آورد. @jafaraliyan

مادر یوسف: من مظلوم ترین مادر شهید ایرانی هستم 🔺پسرم یوسف بعد از عملیات آزادسازی خرمشهر برگشت، کوموله ها ریختند و یوسف رو دستگیر کردند، گفتند به خمینی توهین کن یوسف این کار رو نکرد. 🔺به من گفتند توهین کن گفتم چنین کاری نمیکنم گفتند: بچه‌ت را می‌کشیم بازهم قبول نکردم پسرم رو بستند به گاری و جلو چشمم سر از تنش جدا کردند و با ساطور دست ها و پاهاش را قطع کردند، شکمش را پاره کردند و جگرش را درآوردند... 🔺گفتند به خمینی توهین کن بازم توهین نکردم من رو با جنازه تکه پاره شده پسرم در یک اتاق گذاشتند و در رو قفل کردند؛ بعداز ۲۴ ساعت در را باز کردند گفتند: باید خودت پسرت را دفن کنی گفتم : من طاقت ندارم خاک روی سر پسرم بریزم گفتند: دستانت را میبندیم پشت ماشین و تو روستاها می‌گردانیم... 🔺شروع کردم با دستان خودم قبر درست کردن، با گریه میگفتم: #یافاطمةالزهرا، #یازینب‌کبری... انگار همه عالم کمکم می‌کردند برای حفر قبر پسرم. دلم گرفت، آخه پسرم کفن نداشت که جنازه اش را کفن کنم گوشه ای از چادرم را جدا کردم و بدن تکه تکه پسرم را گذاشتم داخل چادر... 🔺فقط خدا خودش شاهد هست که یک خانم چادری بالای قبر ایستاده بود و به من دلداری میداد و میگفت: صبر داشته باش و لا اله الا الله بگو... 🔺کنار قبرش نشستم و با دستان خودم یواش یواش رو صورت یوسفم خاک ریختم.. به همین خاطر من مظلوم ترین مادر شهید ایرانی هستم. 🔺به راستی مثل کوه پای نظام جمهوری اسلامی و امام خمینی (ره) ایستادند ما چه قدر پای ارزش هایمان ایستاده ایم #شهید_یوسف_داورپناه @Ravayathaghayeegh

تکلیف باطل معلوم است. دست و پا زدن‌های باطل برای نمردن حکم قطعی و ثابت است. حال باطل، حال و روز ضحاک است. بوسه‌های شیطان کار دستش داده. بحث اینجاست که ما در حق باقی می‌مانیم یا با باطل همراهی می‌کنیم.

🔷 اسکای نیوز : انگلیسی ها دندان های خودشان را با انبر میکشند چون به دندان پزشک دسترسی ندارند. 🔺واقعاً چه بهشت شگفت انگیزی هست این غرب . پیشنهاد میدیم محسن تنابنده رو بفرستید انگلستان تا دندوناش رو با انبر بکشند و از خوشی جان به جان آفرین تسلیم کنه😂

ضدتمدن غرب هنوز در حکومت‌های استثناءی به سر می‌برد. چیزی که به ما نمی‌گویند.

تقابل دین با فربگیِ «مناسک مصرف» ✍ جعفرعلیان‌نژادی 🔸چند سالی است ادبیات پرحجمی توسط ژورنال‌های هنرومعماری و نشریات مرتبط به فضاهای شهری، با موضوع «مصرف‌ فضایی» تولید و منتشر می‌شود. در این مکتوبات، به طور نمادین، "شهر" پیامبر مدرنیته و "پرسه‌زنی" مذهب او نامیده شده است. 🔸در واقع به یک معنا، تلاش وافری برای تولید مناسک جهت "مصرف" فضاهای شهری صورت گرفته و هر روز به کم و کیف آن اضافه می شود. ترویج مناسک مصرف و تعبد به ادای آن، به قدری عام و طبیعی می شود که امکان فکر کردن به آن یا محل سوال واقع شدنش سخت و عجیب به نظر می آید. 🔸در واقع پرسه زن، مومنِ متعبد و مقلدِ "مناسک مصرف" است. مناسک مصرف به حدی جدی است که برخی از متفکرین و تئوریسین های غربی را معطوف به نظرورزی پیرامون تعریف پرسه زنی، و خصوصیات پرسه زن کرده است. در یک جمله می توان پرسه زنی را به نوعی "عمل گم شدن در شهر" تعریف کرد. خصوصیات پرسه زن نیز مبتنی بر همین تعریف عبارت است از: ▫️ الف. حرکت بی هدف و بی جهت. ▫️ب. مشاهده مناظر شهری و نگاه انتقادی ( نگاه خیره و سوءظن آلود) به کنشگران شهری ▫️ج. اشغال فضای خیابان با هدف مصرف فضای آن. 🔸اگر بخواهم این ادبیات شیک علمی را ترجمه واقعی و میدانی نماییم باید گفت، خروجی حرکت بی هدف و بی جهت، همان «ولگردی» است. خروجی دیدن مناظر شهری و نگاه انتقادی، همان «چشم‌چرانی» و نگاه خیره است. خروجی اشغال فضای خیابان نیز، پاتوق سازی است. تقید پرسه‌زن به مناسک مصرف هم مقطعی و نوبه‌ای نیست. هرروزه و هر ساعت او در حال ولگردی، چشم چرانی و پاتوق سازی است. 🔸در واقع هنر نظام سرمایه‌داری در چنین صورت‌بندی‌های شیکی از بطالت جلوه می‌کند. عاطل و باطل چرخیدن در خیابان تبدیل به یک ارزش و آن ارزش تبدیل به یک منسک (پرسه زنی) می‌شود. خیابان و سوژه‌های درون او نیز متناسب با چنین مناسکی تنظیم می شود. هم خیابان و هم سوژه‌ها و انسان‌های شهری خود را مستعد بیشتر دیده‌شدن می‌کنند تا مبادا به مناسک مصرف لطمه بخورد. 🔸بقای زیست شهری سرمایه‌دارانه به وجود چنین نهادسازی‌هایی و اصرار بر توسعه آن است. صنعت مد، دقیقا در راستای تداوم همین منطق شکل گرفته است. انواع و اقسام مدل‌های بدن‌سازی و مدیریت بدن، انواع و اقسام شیوه‌های تغییر ظاهر و ... دیگر مظاهر همین مناسک‌سازی‌های بی‌امان است. 🔸در مقابل این نظم تمامیت‌خواه و فربگی بی‌وقفه مناسکی، مردم دین‌دار ایرانی به نقد این وضعیت پرداخته و بدیل‌هایی را در مقابل چنین صورت‌بندی‌ای از بطالت، عرضه داشته اند. شادپیمایی غدیر یکی از همین ابتکارات با هدف خروج از وضعیت بطالت است. 🔸راه پیما جای پرسه‌زن را می‌گیرد. ملاحظه (دیدن با احتیاط) جای مشاهده (دیدن بی قید) را می‌گیرد و بازپس‌گیری خیابان از فضای مصرفی به نفع مردم صورت می‌گیرد. در واقع با این توضیح، امکانی که دین و این مناسبات دینی به مردم ایران داده است، فراروی از نظم تمامیت خواه سرمایه داری در مدیریت فضا و مناسک مصرف است. 🔸نیاز مردم ایران به این امکانات آنی تا حدی است که چنین گشودگی‌هایی را با استقبال بی‌نظیر، همراه می‌کنند. مردم در برابر فربگی مناسک مصرف و مذهب نظام سرمایه‌داری، بدنبال یافتن راه‌های خروج و رهایی هستند. اربعین، غدیر، محرم تنها بخشی از این امکانات و موهبت‌های دینی هستند. 🔸وضع الان آنان بازگشت ناخودآگاه به دین برای رهایی از چرخه بطالت و عبور از فن‌آوری‌های توجیه بیهودگی است. زندگی شهری در معرض تهدید فربگی مناسک سرمایه‌داری است، مردم فهمیده‌اند این دین است که چنین تهدیدی را خنثی و بی اثر می‌سازد. اساسا دین علیه فربگی مناسکی است. @jafaraliyan

«مگر ما گفتیم به جنگل‌های آمازون بروید و تبلیغ کنید!؟ آقایان نمی‌روند؛ می‌گوییم چرا نمی‌روید، می‌گویند می‌خواهیم درس بخوانیم! برادران! من این روش را قبول ندارم؛ ... من واللَّه این را الهی نمی‌دانم! چند نفرتان بیایید از مرجعیت و از ریاست و از مدرّسی و از فضل و سوادِ در آن حد بگذرید ... تبلیغ که اولی‌ترین کار ماست، حوزه‌ی علمیه‌ی قم این کار را نمی‌کند!» (در دیدار فضلای حوزه‌، ۱۳۷۰/۱۱/۳۰) مشاهده در: https://khl.ink/f/2587 ،،،،،،،،، 🖇 تعلیقه: ۱. تبلیغ در دانشگاه، «استثناء» بود و در حوزه، «قاعده». رندانه و موذیانه، «حوزه» را از «جامعه» گرفتند تا بتوانند در این غیبتِ عالمانه (!)، از ساختار ذهنیِ جامعه، ایدئولوژی‌زدایی کنند. آنچه از مصائب فرهنگی مشاهده می‌کنیم از نتایج انفکاک حوزه از جامعه در اثر «تحقیر تبلیغ» است. تبلیغ، حلقۀ وصل بود. ۲. در اثر تشبّه خودخواستۀ حوزه به دانشگاه، ذهنیّت‌ توده‌ای و عمومی، آغشته به «علوم انسانیِ تجدّدی» شد، نه متبرک به «الاهیات اسلامی». دین را راندند و تجدّد را خواندند. طلبه را گرفتار جزئیات ذهنی کردند و اصحابِ علوم انسانیِ تجدّدی را تصمیم‌سازِ تدبیر جامعه. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

وقتی از کوه بالا می‌روی باید از اول فکر بازگشتش هم باشی و گرنه ممکن است گیر کنی و بمانی و ... از اول فکر توبه باشی، خیلی از راه‌ها را نمی‌روی. آیا اینهایی که علنا گناه می‌کنند و دیگران را به گناه می‌کشند نمی‌ترسند که روز بازگشت تمام امکان‌ها از دستشان رفته باشد؟! آیا این طناب‌های به انخراف کشیدن دیگران اجازه بازگشت خواهد داد؟! وقتی علنی گناه می‌کنی آن را تبلیغ می‌کنی. روزی که به عنوان بزرگان طاغوت و گمراهی معرفی شدی چه کار خواهی کرد؟! چگونه انکار خواهی کرد؟! چرا گناهت را تکثیر می‌کنی؟! چرا بدون لذت آتش می‌خری؟! چرا دلت برای خودت نمی‌سوزد؟!

🔸 برای تبلیغ به دانشی گسترده‌تر از فقه نیازمندیم! 🔸 تا زمانیکه در حوزه علمیه، تبلیغ را محتاج دانش ندانیم در کار تبلیغ موفق نخواهیم بود! 🔻علیرضا پناهیان در اجتماع مبلغین اصفهان: 🔘 نباید تبلیغ را به ذوق، شخصیت و منش مبلغ واگذار کرد 🔘 آشنایی با فقه، برای تبلیغ کافی نیست؛ رکن اصلی در تبلیغ انگیزه‌دادن است اما فقه نمی‌گوید چگونه در مخاطب انگیزه ایجاد کنیم 🔘 مبلغ، هم باید اسلام‌شناس باشد و هم بتواند مخاطب را انگیزمند به دین‌داری کند؛ برای این‌کار، انسانشناسی و روانشناسی دینی لازم است 🔘 متأسفانه بعضی‌ها تبلیغ و منبر را برای افراد بی‌سواد می‌دانند! 👈 ادامه متن در @panahian_text ببینید 🚩 مجمع بزرگ مبلغان ماه محرم اصفهان - ۱۴۰۲/۰۴/۲۴ @panahian_ir