ولایت امتداد آن «من» توحیدی است که جامعه‌سازی کرده و شهیدانه‌ها حول آن طواف می‌کنند و از آن حمایت می‌کنند. ولایت منحصر در شخص یا مکان خاص نیست. سلسله رگ‌های جامعه است که در نقطه کشیده شده و معنی‌دار است. ولایت آن نسبت مساوی هر کس با «من» عالی انسانی است. نسبتی که هر چه پیوند انسان با توحید قوی‌تر و کامل‌تر باشد، نزدیک‌تر و آشکارتر است. ولایت ما را به بندگی خدا متصل می‌کند. خدایی که نسبت او با ما یکیست. هر چند نسبت هر یک از ما با او به میزان تلاشی است که برای رعایت جایگاه او و احقاق حقش انجام می‌دهیم. ولایت در واقع جریان یافتن محبت است. محبت به آن خود اعظم. محبت به آینده، محبت به زندگی، محبت به هر چیزی که نشانی از آن خود اعظم و نشانی از آینده و نشانی از زندگی باشد. محبت به پایداری و پدیداری انسان و انسانیت. همچنان که محل محبت قلب است و ولایت نیز از قلب سرچشمه می‌گیرد و جریان پیدا می‌کند. ولایت امری قلبی و درونی و ذاتی است. لذاست که باعث اتحاد می‌شود و آن «من» واحد را ایجاد می‌کند. همچنان که محبت در قلب، امکان دوتایی ندارد، ولایت نیز چنین است. ولایت الله موجب انکار ولایت شیطان است و محبت الله و دوستان الله موجب نفرت و بغض نسبت به شیطان و دوستان شیطان و شیطنت‌هاست. القلب حرم الله. اگر ولایت غیر خداوند را در مملکت وجودمان راه دادیم، آنگاه از قلب محروم خواهیم شد و این حرم به روی ما بسته خواهد شد و ما ناچار در طبقات پایین وجودمان حبس و محدود خواهیم شد و سرچشمه‌های حیات انسانی را از دست خواهیم داد. مبارزه مردم ایران با استبداد پهلوی از همین جا نشأت می‌گرفت و مبارزه مردم ایران با استکبار جهانی نیز از همین منطق پیروی می‌کند. در واقع مردم ایران در فرایند خودسازی تمدنی و تاریخی خویش یک به یک عوامل «خود»ستیز را حذف و اصلاح می‌کند. لذا کاملا طبیعی است که شیطان از تمام امکانات و دسترسی‌های خود برای بر هم زدن نقش و نقشه ایرانی سوء استفاده کند و موجب زحمت و آزار ما گردد. اما به توفیق الهی مردم ایران با تمسک به اصل توحید و امتداد‌های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و اقتصادی و نظامی و امنیتی آن اجازه نخواهد داد، شیطان به اهداف خود برسد تا ایران و ایرانی با رشد و پیشرفت به تراز انسان منجی و آینده‌ساز نائل آید. ما منتظر رؤیت خورشید ولایتیم... ما منتظران مهدی موعودیم... ما زمینه‌سازان ظهوریم و به این جایگاه می‌بالیم... ما امروز در تمام جهان حضور داریم... ما تقدیر تاریخ را بار دیگر به نفع انسان رقم خواهیم زد و شیطان را ناامید خواهیم نمود... اصالت و غنای تاریخی و تمدنی ما و انگیزه و مهارت اجتماعی ما به ما این امکان را می‌دهد که مدعی تغییر حال بد انسان امروز به حال خوب انسان فردا باشیم. ما در میانه میدان و راه برای آزادسازی ذره ذره زمین و زمان از شیطان با مال و جان و تن و منافع خود جهاد کرده‌ایم. ما شهیدانه زیسته‌ایم. ما جاودانگی را برگزیده‌ایم. ما همیشه زنده‌ایم.

📢 میلاد حُسن مجسّم بر زبان پیغمبر خاتم ✏️ رهبر انقلاب: میلاد امام مجتبی، امام حسن (علیه الصّلاة و السّلام)؛ حُسن مجسّم بر زبان پیغمبر خاتم (صلّی الله علیه و آله) که این نام را ایشان بر روی این مولود گذاشتند -و این خیلی با عظمت است، خیلی مهم است که پیغمبر این بزرگوار را، این کودک مبارک را «حسن» بنامند- ان‌شاءالله بر همه‌تان مبارک باشد. 🌙 #بهار_معنویت | روز پانزدهم ماه مبارک رمضان ۱۴۴۵ 💻 Farsi.Khamenei.ir

اگر خواسته زنان غزه، کنار گذاشتن حجاب بود، اروپا ناوگان نظامی خود را برای حمایت از آنان میفرستاد. اگر خواسته مردان غزه همجنس بازی بود آمریکا فوراً ناوهای هواپیمابر را برای حمایت از آنان میفرستاد اگر خواسته ی کودکان غزه "تغيير جنسیت" بود همه‌ی سازمانهای بین المللی برای آنها اشک میریختند اما اینجا مسئله ایمان و کفر است و ایمان یتیم است ولی کفر طرفداران بسیار دارد #غزه #بیمارستان_شفا 🆘@BBCNEWS1💻

🏠 #پنجره | بیت شعری که شب گذشته رهبر انقلاب در دیدار شاعران خواندند 💗 سرشارم از جوانی، هرچند پیر دهرم ❤️ چون سرو در خزان نیز، رنگ بهار دارم 💻 Farsi.Khamenei.ir

📹 تلاوت سوره حمد توسط حضرت آیت‌الله خامنه‌ای 🔹️در ماه مبارک رمضان، روزانه بخشی از تلاوت قرآن توسط رهبر انقلاب منتشر خواهد شد. 🌙 #بهار_معنویت 💻 Farsi.Khamenei.ir

ماجرای منبری که پیامبر در شب معراج دیدند... ♨️ تدبیر جالب رهبری برای سرخم نكردن جلوی قذافی! ___________________ 🔸 #یک_آیه_از_جزء 🔸 سحر پانزدهم 🔰 برشی از سخنرانی #حجت_الاسلام_راجی در پخش زنده ماه مبارک رمضانِ سال گذشته، که امسال در برنامه سرسحر از شبکه خراسان پخش می‌شود 💠 اندیشکده راهبردی #سعداء 🆔 @soada_ir

ایمان و عمل صالح مانند مظروف و ظرف است. بدون ظرف، مظروف با مقصد نمی‌رسد. اگر ظرف آلوده یا شکسته باشد نیز مظروف قابل استفاده نیست. ظرف باید تناسبی هم به مظروف داشته باشد تا در آن بگنجد. عمل صالح سهم تن است در برابر ایمان که سهم جان است. ظرف بدون مظروف بی‌معناست و تنها کالایی نمایشی و‌ موزه‌ای است. مظروف بدون ظرف نیز با فضا انس و الفت و‌ پیوند ندارد. جریانات عمده‌ای در طول تاریخ تا امروز ما، سعی کرده‌اند ظرف و مظروف را از هم جدا کنند تا دین را خنثی کنند. برخی از اعمال صالح، ظرف‌های خاص می‌طلبد. مثل جمهوری اسلامی ایران. ظرف حکومت اسلامی، فرصت غیر قابل تکراری برای اعمال صالح عظیم در اندازه‌های جهانی و تاریخی و تمدنی است. ای کاش قدر این ظرف را بدانیم و با رفتارهای خود به آن آسیب نزنیم و آلوده‌اش نکنیم و چنانش کنیم که مظروف منظور، در آن بگنجد و زیادی نکند. ما چه سهمی در این ظرف و مظروف داریم؟!

#مناجات ✨سحر شانزدهم 🎙 حاج محمود کریمی @abbasivaladi

. اگر کسی در نهی از منکر شهید شد، به این حدّ اکتفا نکنید که در قطعۀ شهدا دفن بشوند. نه! شهدای دیگر، همان تابلوی روی مزارشان کافی است؛ اما شهید نهی از منکر، یک چهارطاقی و بقعه‌ای مخصوص خودش می‌خواهد. اگر کسی به خاطر امر معروف شهید بشود، باید یک امتیازی بر سایر شهدا داشته باشد. چرا؟ چون شهدا، همراه یک جمع می‌رفتند و حرکتشان در کنار یک جریانِ هماهنگ با آنها بود. رودخانۀ شهادت می‌رفت و اینها هم توی آن به پیش برده می‌شدند. 💯اما شهید امر به معروف، هرچه به اطراف نگاه می‌کند، جریان خلاف او است. روزنامه را نگاه می‌کند، در و دیوار را نگاه می‌کند، این طرف و آن طرف را نگاه می‌کند، می‌بیند که جریان بر خلاف اوست. حتی در خانه‌اش هم #ملامتش می‌کنند. به او می‌گویند: #تندرویی! به او می‌گویند: خشک‌مغزی. به او می‌گویند بی‌کلّه. به او می‌گویند: این آدم‌های #معقول و #مودب را ببین که یواش از کنار قضیه #رد_می‌شوند که #انگار_نه_انگار! به امام صادق(ع) گفتند ما اگر امر به معروف کنیم، برایمان دردسر می‌شود! فرمودند: پس معلوم شد این نمازها را هم که می‌خواندید، به این خاطر بود که هیچ خطری برایتان نداشت! اگر آن هم خطر پیدا کند، نماز را هم نمی‌خوانید! یعنی: به این خاطر نمازتان را ترک نمی‌کنید که #فحش در آن نیست! #نمی‌زنندتان! امام صادق(ع) می‌گوید: تو امر به معروف نمی‌کنی چون مشکل دارد، چون دردسر دارد؛ اما نماز می‌خوانی چون #بی‌دردسر است. از این جهت، خدا می‌گوید: نماز تو را هم قبول ندارم. تنها نماز ناهی از منکر را قبول دارم. 🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 کاظم کاردانی🔰 @kazemkardani .

🖋 مشارکت مردمی و ریشه ای ترین صفات طبع مادی انسان شاید به نظر عجیب و غریب بیاد ولی جسارتا چون با انسان سر و کار داریم و این انسانه که باید مردم رو بسازه و بعدش مشارکت کنه، چاره ای جز شناخت طبیعتش نداریم تا 🔺 هم برخورد ناجوری باهاش نکنیم (تو سرش نزنیم) 🔺 هم بی خود پر و بالش ندیم (لوسش نکنیم) بلکه متعادل برخورد کنیم تا در کنترل فطرت، تربیت بشه خب حالا بگم براتون که ریشه ای ترین این صفات دو تا موجود سمی ان که یکی شون 🔺عالی جناب تکبر و دیگری 🔺عالی جناب حسد هستند نگید چرا بعداً براتون می گم ولی یه جورایی 🔺 تکبر مردونه تر (دقت کنید صفت تفضیل آورده مطلق نیست آمپر نچسبونید) و 🔺حسد زنونه تره (بازم صفت تفضیله ها با صفت مطلق فرق داره) بنابراین طبیعی ترین ترکیب مسموم وقتی پیش میاد که تکبر مردانه و حسد زنانه با هم جمع بشن و خب معلومه چه بدبختی سر جامعه میارن از اون سمی تر که حتی انحراف از طبیعته جایی ست که سمت حداقلی دو صفت کنار هم قرار بگیره، یعنی تکبر حداقلی تر زنانه و حسد حداقلی تر مردانه. اینجا دیگه ته مرگ حیات اجتماعی ست و خب دیگه اصولاً مشارکت بی مشارکت حالا در این لایه حاکمیت و مردم هم ضرب کنید (سختش با شما) چه اوضاعی میشه خدایی ش نابودیم رسماً @JaameeOmmat

«ایران‌گرایی» پهلوی و «ایرانی‌گری» ولیّ فقیه چه تفاوتی بین ایران‌گرایی و ایرانی‌گری وجود دارد؟! در نگاه اول تقریبا هیچ... اما اگر نگاه دقیق‌تری داشته باشیم، خواهیم دید که این دو از جهان‌های متفاوت برآمده‌اند و چشم‌اندازهای یکسانی نیز ندارند. در نتیجه مسیری که پیش پای ما قرار می‌دهند نیز یکسان نیست. اگر بخواهیم حرف آخر را اول بزنیم، می‌توانیم بگوییم که یکی در فضای خودخواهی فهمیده می‌شود و دیگری در فضای خودسازی. یکی محصول شخصی‌سازی مستبدانه و مستکبرانه است و دیگری نتیجه مردمی‌سازی شخصیت‌پردازانه و متواضعانه. اما چگونه؟! شعار پهلوی احیای ایران باستان بود. رضاخان با وجودی که انسان بی‌سوادی بود و فهمی از تاریخ و تمدن و ایران و اسلام و حکومت نداشت، با پشتیبانی و همراهی دولت‌های خارجی و عوامل داخلی‌شان، شعارهایی را سرلوحه کار خود قرار داد و سعی کرد با ادعای تجدد و روشنفکری به نحوی سنت ایرانی را به بهانه گرامی‌داشت ایران باستان از بین ببرد. در واقع رضا قلدر مأمور بود ایران و ایرانی را به جان هم بیاندازد و شخصیت ایرانی را به اسم شخص ایران له کند و زیر پا بگذارد. مسئله رضا پالانی تاریخ‌سازی برای پادشاهی خویش بود، نه بازخوانی تاریخ ایران و بازیابی تمدن ایرانی. حرکتی کاملا نمادین و ناشیانه که لااقل در دو پرده به صورت کاملا ویژه خود را نشان داد. اولی در زمان خود رضاخان اتفاق افتاد و آن جنگ خیابانی با دین و مظاهر و مناسک و آداب و رسوم دینی مردم بود و دیگری در زمان محمدرضا پهلوی در جشن‌های موسوم به ۲۵۰۰ ساله. تلاش برای تحمیل یک نظام پادشاهی دیکتاتوری که آشکارا توسط دولت‌های خارجی مهار و مدیریت می‌شد و هیچ ربطی به نظم و نسق روند رشد جامعه ایرانی نداشت، باعث شد تا سلسله پهلوی ناچار باشد دائما با شعار ایران ضد شعور ایرانی بجنگد. سنت و فرهنگ ایرانی چیزی بود که توسط پهلوی‌ها تحمل نمی‌شد و هر چه از ریشه اصیل ایران می‌رویید، تنها تا آنجا معتبر بود که نامناسبتی با حکومت تحمیلی پهلوی‌ها نداشته باشد. پهلوی بی‌هیچ شایستگی شخصیتی و حتی سابقه موروثی و حتی بدون اثبات برتری بر اساس سنت‌های رایج پادشاهان ایرانی و تنها با اصرار و دخالت عوامل خارجی و حمایت اجنبی به قدرت رسید و برای فرمانروایی نقشه کشید. منافع کلان استعمارگران ایجاب می‌کرد که کشورهای دیگر هیچ گاه امکان احیای تمدنی نداشته باشند و روی پای خود نایستند و همواره خود را وابسته جریان استعمار ببینند. یکی از راه‌های تحقق این هدف تضعیف کشورها با رواج خودخواهی‌های افراطی ملی بود. منطقه باید ضعیف می‌شد. تاریخ مشترک و علقه‌های سنتی و تجربه زیسته و سبک زندگی متعارف بین کشورهای اسلامی منطقه باید از بین می‌رفت تا مبادا ملت‌ها بتوانند با بازیافت حیثیت و جایگاه خود، استعمار را پس بزنند. در نتیجه همان‌طور که در ترکیه و افغانستان و عراق و کشورهای دیگر منطقه تعصبات قومی قبیله‌ای باعث بریده شدن از فلات تمدنی شد، ایران نیز با شعار باستان‌گرایی و تعصبات کور مثلا ملّی از همسایگانش جدا افتاد. تعمیق و تقویت شکاف ملی در ظاهر برای شخصیت بخشیدن به ایران و ایرانی بود؛ اما در واقع هدف شخصیت‌زدایی از امت اسلام و اتحاد منطقه‌ای بود که مردمانی کم و بیش همرنگ و همراه داشت. اصرار بر باستان‌گرایی خشک و غیر منطقی از یک سو و تلاش برای هضم کردن فرهنگ و سنت و زندگی ایرانی در مظاهر منحط تجدد به قدری پیش رفت که شخصیت اقوام ایرانی محترم شمرده نمی‌شد و آنان حتی در خاک کشورشان امنیت لازم را نداشتند. پهلوی به بهانه تمرکز حکومت و قدرت و غلبه بر هرج و مرج تمام ظرفیت شخصیت مردمی موجود در سلول‌های ایران را با پوسته‌های تجددی از سرتاسر کشور مکید و ایران را به قیمت اقتدار مطلق خویش، تضعیف کرد. مشکل رضاخان هیچ گاه رفتارهای غلط پادشاهان گذشته نبود. زیرا در عمل به زشتی‌های آنان افزود و به رویه‌های گذشته به شکلی دیگر ادامه داد. او ضعف اصالت خویش و بی‌ریشگی در نهاد قدرت و میان ملت را با عصبیت و خشونت بی‌حد جبران می‌کرد و سرانجام مانند موش پیر از کشور اخراج شد تا پسرش ذلیلانه بر صندلی قدرت تکیه زند. پهلوی به قیمت تحقیر و تضعیف و تخریب و تحریف و تهدید و تطمیع ملتش، از سوی غرب اجازه دوام قدرت یافت.