دشمن دوست دارد از موضوع پوشش در ایران کره حداکثری بگیرد و آن را به عنوان امری سیاسی و شورش علیه حکومت معرفی نماید. اما واقعیت کف جامعه چیز دیگری است. آدم‌ها از جهت عقل و ادب، یعنی اصالت و تربیت یکجور نیستند. تجربه‌های زیسته مردم بسیار متفاوت است. شأنی که مردم برای خودشان قائلند و شناختی که از شخصیت انسانی دارند یکی نیست. افراد از نظر فردی، در مسائل شاختی و ذهنی و روحی و روانی مختلفند. یعنی آدم‌ها به یک شکل به خودشان نگاه نمی‌کنند. چه بسا شما کسی را بزرگ می‌بینی ولی خودش در نظر خودش حقیر و ناچیز است. چنین شخصی تولید شرّ خواهد کرد. چه بسا واقعا آدم ارزشمندی باشد ولی خودآگاهی ندارد و عزت نفس و اعتماد به نفس پیدا نکرده. یا برعکس شما به اشتباه او را بزرگ می‌پنداری و در واقع انسان بی ارزشی است. چه بسا شما کسی را تحقیر کنی، ولی برای خودش شأن بسیاری قائل باشد. شاید نگاه حقارت آمیز شما غلط باشد و چه بسا او متکبر باشد و نگاه شما درست.

برخی افراد چنان درگیر خودشان هستند که قدرت اجتماعی فکر کردن را از دست داده‌اند. چه برسد به فهم سیاسی از مسئله. درون خودش چنان جنگی بر پاست که نمی‌رسد ملاحظه اجتماعی شما را فهم کند. حالش از خودش به هم می‌خورد و شما می‌گویی چقدر ارزشمندی. خیلی از افراد لباسی که می‌پوشند نمایش درونیات خودشان است. دقت کنید در شلختگی بسیاری از لباس‌ها. چه می‌فهمید؟! از ژنده‌پوشی و کهنه پوشی و پاره پوشی چه می‌فهمید؟! کسی که شخصیت بی‌نظم و تنبل و شلخته و خسته و افسرده و بدون هدف و سست شکست خورده دارد، لباسی متناسب با آن می‌پوشد. همه افراد قدرت پوشاندن زشتی‌های خود با لباس‌ای استاندارد را ندارند. انگیزه‌اش را هم ندارند. تو به او می‌گویی حیفی اینطور خود را عرضه می‌کنی. جواب او اما اعتراض است. به رفتارهای زشتی که با او در خانه شده. در میان دوستان شده. در میان همسالان و همکاران شده. او خاطرات وحشتناک برخورد پدر و مادرش را به یاد می‌آورد. خیانت‌های نزدیکانش به خود و دیگران را به یاد می‌آورد. خاطرات تجاوز و آزار و اذیت را به یاد می‌آورد و یک پاسخ گوشخراش می‌دهد. من آدم نیستم. من حرمت و احترام را نمی‌فهمم. من حریمی تا کنون نداشته‌ام. ابزار بوده‌ام، وسیله بوده‌ام، مورد سوء استفاده قرار گرفته‌ام. دائما دروغ و فریب و خیانت شنیده و دیده و چشیده‌ام. من آن انسان محترمی که تو می‌گویی نیستم. من در میان گرگ‌ها و کفتارها و خوک‌ها و گرازها بزرگ شده‌ام. با لاشخورها هم سفره بوده‌ام. مگر نمی‌بینی تکه پاره‌ام... مگر نمی‌بینی هیچ چیزم به هیچ چیزم نمی‌آید؟! حواست کجاست؟!

پرونده‌های قضایی بسیاری از بزهکاری‌های حاد وجود دارد که نشان می‌دهد، رنجی که فرد در فردیت خویش و خانواده خویش و اجتماعات کوچک کشیده باعث شده تا او برای انتقام گرفتن وارد جامعه شود. او جامعه‌ستیز است و می‌خواهد انتقام همه ظلم‌هایی که فکر می‌‌کند به او شده را از جامعه بگیرد. وقتی به او می‌فهمانید که داری به جامعه ضربه می‌زنی مطمئن می‌شود که راه را درست رفته. وقتی یکی در بن‌بست خانواده گیر می‌افتد و از ترس به جامعه فرار می‌کند، هیچ عزت نفس و اعتماد به نفسی ندارد. او در خانواده‌ای رشد کرده که هیچ شأنی برایش قائل نبوده‌اند. محل تولد او، مرکز تعریف او، ریشه محبت او خشکیده است. او محصول یک خیانت است، محصول یک تجاوز است، محصول یک شکاف عمیق است. او به جامعه فرار کرده. با کمترین سرمایه. لذا گرفتار بازار حراجی شهر می‌شود. چیزی ندارد برای عرضه ظاهرش را می‌فروشد تا احترام بخرد. امنیت بخرد. آرامش بخرد. تا پشتیبانی شود. بسیاری از افراد نیاموخته‌اند که چطور پسماندهای روحی و روانی خود را به صورت سالم و امن دفع کنند. کثافت وجود خود را کف خیابان خالی می‌کنند. خانواده‌های بسیاری هستند که مهارت کنترل حریم خصوصی‌شان را ندارند. زباله‌های خود را روی سر این و آن خالی می‌کنند. وقتی افراد تربیت نشوند و وقتی خانواده‌ها مهارت لازم را برای اداره خود نداشته باشند، جامعه پر می‌شود از زباله این و آن

بخشی از دیده نشدن به جامعه برمی‌گردد. جامعه موظف است افراد خود را ببیند و درست ببیند. اگر چنین نباشد، آنگاه هزینه نابهنجاری‌ها را خواهد پرداخت. اگر احساس کنی که جامعه تو را نادیده گرفته و ناشنیده گرفته و در حال حذف تو از معادلات و محاسبات است، حس بیگانگی تو را به مبارزه با جامعه وادار می‌کند. این جامعه می‌تواند کوچک باشد و یا بزرگ. البته همه شروع به مبارزه نمی‌کنند. برخی هم منزوی می‌شوند و شروع می‌کنند به ساییدن و فرسودن و نابود کردن خود. به صورت تدریجی و یا دفعی. می‌روند به سمت رفتارهای انتحاری، خودزنی و خودتخریبی و خودخوری. آن سوی داستان دقیقا مکمل این سوی داستان است. یعنی وقتی کسی از دیده شدن معقول و مشروع محروم شد دو تصمیم می تواند بگیرد. به زور خودش را نشان دهد و یا جامعه را با منهی کردن خود تنبیه کند و اینگونه از جامعه و خود انتقام بگیرد.

تا وقتی خداوند از این ملت شهید می‌پذیره یعنی حیات هست هنوز . امید هست هنوز. هنوز خداوند نگاهش به ماست. امام زمان دست نشسته از ما... شهادت یعنی از جیب جسمت بردار و بریز تو جیب روحت. از دنیا برداشت کن و در آخرت سرمایه‌گذاری کن. تا وقتی که اجازه سرمایه‌گذاری و سرمایه‌داری می‌دهند، یعنی هنوز زنده‌ایم. نمرده‌ایم. یعنی هنوز فرصت توبه و اصلاح داریم.

امامی برای تمام فصول... یک1⃣ اگر مجال را از دست بدهید و قیام برای خدا نکنید و مراسم دینی را عودت ندهید، فرداست که مشتی هرزه گرد شهوتران بر شما چیره شوند و تمام آیین و شرف شما را دستخوش اغراض باطله خود کنند. امروز شماها در پیشگاه خدای عالم چه عذری دارید؟ 11 شهر جمادی الاولی 1363 سید روح الله خمینی ⬅️نگران نباشید این فرمایشات امام خمینی قدس سره مربوط به مسوولین ما نمیشه، مسوولین ما الحمدلله خودشون واقفند به همه موضوعات. 💡کانال جامع نفوذشناسی_تبیین: 🆔@nofoz_shenasi👈عضو شوید

امامی برای تمام فصول... دو2⃣ شماها که به حق مشروع خود قیام نکردید، خیره سران بی‌دین از جای برخاستند و در هر گوشه زمزمه بی‌دینی را آغاز کردند و به همین زودی بر شما تفرقه زده‌ها چنان چیره شوند که از زمان رضاخان روزگارتان سخت‌تر شود. 11 شهر جمادی الاولی 1363 سید روح الله خمینی ⬅️نگران نباشید این فرمایشات امام خمینی قدس سره مربوط به مسوولین ما نمیشه، مسوولین ما الحمدلله خودشون واقفند به همه موضوعات. 💡کانال جامع نفوذشناسی_تبیین: 🆔@nofoz_shenasi👈عضو شوید

در مورد نظام سخت‌گیرتر از خودمون نباشیم. در مورد دیگران سخت‌گیرتر از خودمون نباشیم. در مورد جامعه سخت‌گیرتر از خودمون نباشیم. ایران عزیز با هر شکل و شخصیتی آن کلّی است که ما جزء آنیم. آن جان واحدی که ما عضو آنیم. هیچ وقت به عنوان خارجی و غریبه در مورد نظام و کشورتون حرف نزنید. این عمیق‌ترین نوع فساد هست. البته به خودی خود به وجود نیامده و به خودی خود از بین نخواهد رفت. تا وقتی که به اندازه شهداء برای کشورتون مایه نگذاشتید حق طلبکاری ندارید. همه ما مسئولیم و همه ما حق داریم. تا وقتی که مسئولیت خودمون رو نسبت به جامعه درست انجام ندادیم اظهارنظرهای غیرمنصفانه بوی بیگانگی خواهد داد. ایران خود شماست. با خودتون درست تا کنید.

اگر به دنبال انقلاب فرهنگی در جامعه هستیم، باید انقلاب در مساجد رو بپذیریم. نقطه نجات جامعه دینی از مسجد هست. مسجد اون پایگاهی هست که ظرفیت تحقق فرهنگ اسلامی رو در خودش داره. مساجد مرده، مساجد بت شده، امکان حیات معنوی ندارند و امکان القاء حیات به جامعه رو نخواهند داشت. ما مسجد که نمی‌ریم. مسجدی هم که میریم خسته و فرسوده‌ست. چه بسا پایگاه این و آن هست. نتیجه اینکه ظرفیت‌های اجتماعی ما تخلیه میشه. طبق محاسبه اسلام قرار بود روزی پنج بار لااقل سه بار این ظرفیت بازیابی بشه. تو روایت هست که رسول الله اگر می‌دیدند امروز یکی نیست پیجور می‌شدند. این جامعه مؤمنین هست. اما وقتی مسجد پنچره، جامعه ایمانی پنچره. نماز جمعه مرکز زیست مؤمنانه هست مساجد شعبه‌های نماز جمعه هستند. اگر کار تشکیلاتی مساجد سامان پیدا کنه، شهر اسلامی سامان پیدا خواهد کرد.

احترام به قانون رو تمرین کنیم. یه محاسبه‌ای کنیم. تا حالا چند بار قانون رو دور زدیم. و لو به یه امر جزئی. چند بار برای قانون به عنوان انقلابی هزینه دادیم؟! اون آدم ضدانقلاب اگر احترامی برای قانون قائل نیست، شأن ذاتی خودش رو اثبات می‌کنه. اما چند ده میلیون نفر انقلابی چقدر قانون رو می‌شناسند. چقدر پذیرفتند و چقدر پاش ایستادند. دشمن با تحقیر قانون ما، هویت ما رو تحقیر کرده. اون مسئول نظام با تحقیر قانون، هویت ما رو مسخره کرده. تا وقتی قانون پیش طرفدارانش محترم نیست، نزد مخالفانش عزتی نخواهد داشت. احترام امامزاده رو کی نگه می‌داره؟!

. ♻️ آمر به معروف و ناهی از منکر، وقتی منکر می‌بینه باید آتیش بگیره و بسوزه ولی مثل #عود نه مثل #چوب. چوب که آتیش می‌گیره، می‌سوزه ولی همه جا دودی می‌شه، نفسا می‌گیره، چشما می‌سوزه اما عود که آتیش می‌گیره، همه جا خوش عطر و بو میشه... وقتی منکر دیدی، با #عصبانیت و بددهنی، مثل چوب می‌شی ولی با #دلسوزی مثل عود اگر آن فردی که سطل ماست را روی سر دو بی‌حجاب خالی کرد، واقعا با نیت و هدف امر به معروف و نهی از منکر این کار را کرده باشد (که البته مشخص نیست) کارش از جنس سوختن چوب است نه سوختن عود. 🔺برای دیدن تحلیل‌های حمید رسایی عضو کانال شوید🔻 rubika.ir/rasaee eitaa.com/rasaee virasty.com/rasaee T.me/www_rasaee_ir twitter.com/hamidrasaee

🇮🇷 جمهوری اسلامی 💌 نقاط قوت را باید برجسته‌تر کرد 💫 نو+جوان؛ انرژی امید ابتکار 🌱 @Nojavan_khamenei