صفحه ما در اینستاگرام #من_نوشت #مارادنبال_کنید

بسم الله قدم نهادن و حرکت در هر مسیری نیازمند مقدماتی است که لابد از التزام به آنها هستیم و بدون آنها حرکت صورت نمی‌گیرد. حرکت در مسیر بندگی نیز از این قاعده مستثنی نیست و باید ملتزم به قواعد و قوانین آن شد تا نتیجه ی مطلوب حاصل شود. یکی از این قوانین، مسیله ی شب زنده داری و عبادت نیمه شب است که از جایگاه بسیار والایی در معارف اسلامی و اعتقادات برخوردار است. در روایت از امام حسن عسکری علیه السلام آمده، حرکت و سیر به سمت خداوند متعال به سفری تشبیه شده که نیاز به مرکب و سواری دارد. «إنّ الوصول الي الله سفرٌ» در ادامه می فرمایند که این سفر یک اصل لازم و ضروری دارد که اگر نباشد این وصول پا نخواهد گرفت و آن عبارت است از مرکب شب زنده داری و نماز شب «... لا يُدرك الاّ بالامتطاء الليل» خوشبختانه یکی از بهترین و جدی ترین نعماتی که در چند سال اخیر شامل حال ما مردم قم شده، برنامه ی مناجات سحرگاهی شب جمعه ای است که در قم توسط حضراتی همچون جانباز عزیز حاج حسین حقی، و استاد بزرگوار حجت الاسلام میرزامحمدی و دیگر اقایان، برقرار شده و حداقل به بهانه ی دعای کمیل، یک سحر را در طول هفته برای افراد زنده میکند و آنها را مشغول به ذکر و یاد خدا می نماید. ثمرات و فواید فراوانی بر این برنامه ها مترتب است که شامل حال همه ی اهل قم خواهد شد ولو اینکه به آن ملتفت نبوده و با بعضا مخالفت هایی نیز صورت بگیرد اما چون اعتقاد بر این است که باید این قوانین را جدی گرفت، و می بایست بر این مسیله اهتمام بیشتری داشت و از جهات مختلف آن را تقویت کرد تا بستری باشد برای رشد و تعالی همگان در مسیر عبادت و بندگی الهی. سرباز وظیفه علی اکبر یزدیان ۲/۱۱/۱۴۰۰ #من_نوشت @daghdaghemand

بسم الله در روایت آمده که پیامبر اکرم فرمود در دوران زندگی شما رایحه هایی خوش می وزد که شایسته است خود را در معرض آن رایحه های خوش قرار دهید. «قال رسول الله ان لربکم فی ایام دهرکم نفحات الا فتعرضوا لها» مقصود از نفحه که در این روایت ذکر شده رایحه ی خوش می باشد. پیامبر اکرم می فرماید در ایام زندگی تان روزهایی را درک می کنید که دارای ویژگی های برجسته ای است نسبت به دیگر ایام سال و زندگی تان. می بایست آن روزها را قدر بدانید و بیشتر به دقت و تامل در آنها بپردازید و تا می توانید از آن ها بهره ببرید چرا که این ایام خدایی هستند و به جهت ارتباطی که با خداوند متعال دارند و ایام الله نامیده میشوند دارای آثار و برکات خاصی برای طالبین خود خواهند داشت. این ایام متشکل از مناسبت های ملی و مذهبی می باشند. یکی از این ایام دارای نفحات، ماه پر برکت رجب است که در وصف آن به روایت امام کاظم اکتفا می کنیم: «رَجَبٌ نَهَرٌ فِی اَلْجَنَّةِ أَشَدُّ بَیَاضاً مِنَ اَللَّبَنِ وَ أَحْلَى مِنَ اَلْعَسَلِ مَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ رَجَبٍ سَقَاهُ اَللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مِنْ ذَلِكَ اَلنَّهَرِ.» رجب رودخانه ای در بهشت است که سپیدتر از شیر و شیرین تر از عسل است. هر که روزی از ماه رجب را روزه بدارد، خدای گرامی و بزرگ او را از آن رودخانه نوشاند. امسال آغاز ماه رجب مقارن شده با ایام الله دهه فجر که بسیار ایام باشکوه و حائز اهمیتی است و آن را نیز میتوان دارای نفحات فراوانی دانست. این تقارن را باید به فال نیک گرفت و به نحو احسن از آن بهره برد چرا که تا چشم بر هم نهیم میبینیم که گردش دوران ما را به ماه مبارک رمضان رسانده و با آه و حسرت مشغول خواندن دعای آخر ماه هستیم همان گونه امیرالمومنین علیه السلام فرمود: «الفُرصَه تمُّر مرِّ السَحاب فانتَهِزوا فُرَصَ الخَير» لذا می بایست فرصت ها را دریابیم و به اندازه ی توان، کوله بار توشه ی خود را پر کنیم برای مسیری که بسیار پر مشقت و صعب است همچنان که امیرالمونین علیه السلام در بند 9 نامه 31 نهج البلاغه فرمود : «...وَ اعْلَمْ أَنَّ أَمَامَكَ عَقَبَةً كَئُوداً.» بدان که در مقابل تو گردنه های صعب العبوری وجود دارد . بهترین توشه ی این ماه نیز اذکاری است که از جانب حضرات معصومین به ما املاء شده و فرض زیرک کسی است که بار خود را با این اذکار و ادعیه ببندد و خود را مهیای سفر نماید. اذکاری همچون ذکر شریف «لا اله الا الله» «استغفار» «صلوات» «سوره توحید» و... اذکاری که دریایی از نورانیت و معنویت را برای ذاکر خود به همراه خواهند داشت و او را در مسیر بندگی و سیر الی الله یاری میکنند. امید است که بهترین استفاده ها و پر برکت ترین خیرات و نفحات را از این ماه و ماههای بعد برای خویش جمع نموده و رشدی قابل توجه را برای خود رقم بزنیم. تمام سرباز وظیفه علی اکبر یزدیان 13-11-1400 چهارشنبه شب اول ماه رجب 1443 #رجب #إن_فی_ایام_دهرکم_نفحات_ألا_فتعرضوا #طوبی_للذاکرین #من_نوشت @daghdaghemand

#من_نوشت محرم امسال یاد میکنم در این روز ها از همه ی عزیزانی که سال گذشته در این جلسات نفس می‌زدند و الان اسیر خاک هستند. کسانی که با نام اباعبدالله رشد کردند و بزرگ شدند ولی اجل مهلتشان نداد و جان به محرم نرساندند و به دیار حق شتافتند. محمدحسن یکی از کسانی بود که اگرچه توفیق بزرگی نصیبش شد و سال گذشته ایام شهادت امام رئوف در سرزمین کرب و بلا دار فانی رو وداع گفت ولی نتوانست به محرم امسال برسد و باز هم شب سوم برایش این بیت شعر رو بفرستم که شاعر فرمود «ز خانه ها همه بوی طعام می آمد. ولی به جان تو بابا گرسنه خوابیدم». با همین یک بیت کلی برای هم روضه میخواندیم و از راه دور اشک می‌ریختیم. حیف که رفیق عزیزم محرم امسال را ندید، اما جنس محرمش امسال از جنس ارباب بی کفن است. محمد حسن امسال محضر خود ارباب روضه میخونه و روضه می‌شنوه. محمدحسن از دنیا رفت ولی به جای خیلی بهتر از دنیا رفت و اگرچه ما رفیق عزیزی رو از دست دادیم ولی از اون بالا وقتی محضر حضرت روضه میخونه انشاالله ما رو هم یاد می‌کنه و ناممون رو تو روضه می‌بره و میگه که با این رفیقمون تو هیات گریه کردیم و سینه زدیم. آره رفیق رفیقش رو یادش نمیره. به خاطر همین شاعر میگه رفاقت خوبه با رفیقای امام حسینی. ما یه رفیق امام حسینی داشتیم که رفت محضر خود امام حسین تا از اون بالا و پیش ارباب ما رو یاد کنه و برامون دعا کنه که عاقبت بخیر بشیم و مثل خودش تو آغوش ابی عبدالله جون بدیم. والسلام سرباز وظیفه علی اکبر یزدیان ۱۵/۵/۱۴۰۱ ۸ محرم ۱۴۴۴ هیات فاطمیون #مقدسیان #محرم @daghdaghemand

دیروز تمام شد... چند روز بود یه موضوعی رو خرده خرده داشتم روش کار میکردم و لابلای وقت های خالی که داشتم مینشستم پاش و می‌نوشتم. دیروز تونستم تمومش کنم. امیدوارم که با نظرات مفیدتون، ما رو در جهت تقویت محتوا و نگارش متن یاری کنید. سرباز وظیفه علی اکبر یزدیان #من_نوشت @daghdaghemand

#بازخوانی بسم الله در روایت آمده که پیامبر اکرم فرمود در دوران زندگی شما رایحه هایی خوش می وزد که شایسته است خود را در معرض آن رایحه های خوش قرار دهید. «قال رسول الله ان لربکم فی ایام دهرکم نفحات الا فتعرضوا لها» مقصود از نفحه که در این روایت ذکر شده رایحه ی خوش می باشد. اقا رسول الله می فرماید در ایام زندگی تان روزهایی را درک می کنید که دارای ویژگی های برجسته ای است نسبت به دیگر ایام سال و زندگی تان. می بایست آن روزها را قدر بدانید و بیشتر به دقت و تامل در آنها بپردازید و تا می توانید از آن ها بهره ببرید چرا که این ایام خدایی هستند و به جهت ارتباطی که با خداوند متعال دارند و ایام الله نامیده میشوند دارای آثار و برکات خاصی برای طالبین خود خواهند داشت. این ایام متشکل از مناسبت های ملی و مذهبی می باشند. یکی از این ایام دارای نفحات، ماه پر برکت رجب است که در وصف آن به روایت امام کاظم اکتفا می کنیم: «رَجَبٌ نَهَرٌ فِی اَلْجَنَّةِ أَشَدُّ بَیَاضاً مِنَ اَللَّبَنِ وَ أَحْلَى مِنَ اَلْعَسَلِ مَنْ صَامَ یَوْماً مِنْ رَجَبٍ سَقَاهُ اَللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مِنْ ذَلِكَ اَلنَّهَرِ.» رجب رودخانه ای در بهشت است که سپیدتر از شیر و شیرین تر از عسل است. هر که روزی از ماه رجب را روزه بدارد، خدای گرامی و بزرگ او را از آن رودخانه نوشاند. امسال آغاز ماه رجب مقارن شده با ایام الله دهه فجر که بسیار ایام باشکوه و حائض اهمیتی است و آن را نیز میتوان دارای نفحات فراوانی دانست. این تقارن را باید به فال نیک گرفت و به نحو احسن از آن بهره برد چرا که تا چشم بر هم نهیم میبینیم که گردش دوران ما را به ماه مبارک رمضان رسانده و با آه و حسرت مشغول خواندن دعای آخر ماه هستیم همان گونه امیرالمومنین علیه السلام فرمود: «الفُرصَه تمُّر مرِّ السَحاب فانتَهِزوا فُرَصَ الخَير» لذا می بایست فرصت ها را دریابیم و به اندازه ی توان، کوله بار توشه ی خود را پر کنیم برای مسیری که بسیار پر مشقت و صعب است همچنان که امیرالمونین علیه السلام در بند 9 نامه 31 نهج البلاغه فرمود : «...وَ اعْلَمْ أَنَّ أَمَامَكَ عَقَبَةً كَئُوداً.» بدان که در مقابل تو گردنه های صعب العبوری وجود دارد . بهترین توشه ی این ماه نیز اذکاری است که از جانب حضرات معصومین به ما املاء شده و فرض زیرک کسی است که بار خود را با این اذکار و ادعیه ببندد و خود را مهیای سفر نماید. اذکاری همچون ذکر شریف «لا اله الا الله» «استغفار» «صلوات» «سوره توحید» و... اذکاری که دریایی از نورانیت و معنویت را برای ذاکر خود به همراه خواهند داشت و او را در مسیر بندگی و سیر الی الله یاری میکنند. امید است که بهترین استفاده ها و پر برکت ترین خیرات و نفحات را از این ماه و ماههای بعد برای خویش جمع نموده و رشدی قابل توجه را برای خود رقم بزنیم. تمام سرباز وظیفه علی اکبر یزدیان 13-11-1400 چهارشنبه شب اول ماه رجب 1443 #رجب #إن_فی_ایام_دهرکم_نفحات_ألا_فتعرضوا #طوبی_للذاکرین #من_نوشت #رجب_نهر_فی_الجنه @daghdaghemand

و تو کیستی که همه عالم را وام دار خویش کرده ای... چه کرده ای که نه تنها خلایق ، خداوند نیز امور عالم را به تمامه در اختیارت گذاشت و تو را هادی همگان قرار داد. چه نیک فرمودند: ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه. آری کشتیِ نجاتِ تو، هم سریع تر است در هدایت و هم وسیع تر در پذیرش غرق شدگان در دنیا امروزی. دنیایی که دچار هیایوهای کاذب است و در حال فرو خوردن همگان در خویش... اما این تو هستی که هرگز نورت به خاموشی نمی گراید هرچند بدخواهان قصد چنین کاری را داشته باشند. «یریدون لیطفئوا نورالله بافواههم والله متم نوره». تو همانی که در کلام پیامبر مهربانی ها اینگونه توصیف شده ای : من از حسینم و حسین از من. و حقاااا که عالمان دین زیباترین مفهوم را به تصویر کشیده اند که: الاسلام نبوی الحدوث و حسینی البقاء. اسلام با وجود نورانی پیامبر آغاز گردید و بقاء آن با حضرت خون خدا بود. همو بود که با بذل خون قلب خویش (مهجت) بقاء و استمرار شریعت نبوی را تثبیت نمود و تا آخرین نفر از این قوم که برگردد از نسل وی است. همانگونه که در زیارت ایشان میخوانیم : و تسعه المعصومین من ذریته. آری! تداوم و پایان شریعت به دست یداللهی تو رقم خواهد خورد ای سید جوانان اهل بهشت ... سرباز وظیفه علی اکبر یزدیان سحر 22 فروردین ۱۴۰۲ 20 رمضان 1444 #من_نوشت @daghdaghemand

🖌 من نوشت 🔍 موضوع : اربعین 📝 قال رسول الله : «حسین منی و انا من حسین» پیامبر گرامی اسلام در فرمایشی نورانی ، مقام و جایگاه سیدالشهداء را اینگونه بیان می دارند: همانا اباعبدالله الحسین از حیث نسبی، نوه من می باشد و مادرش حضرت صدیقه طاهره فرزند من. لکن در بخش دوم روایت، عبارتی ذکر شده که جای تأمل و توجه بیشتری را به خود اختصاص می دهد. و آن عبارت است از «أنا من حسین». با اندک فحص و دقتی در مفاهیم و معارف، و مشی و منشی که از حضرات معصومین بالخصوص سیدالشهداء تا کنون به ما رسیده است، در میابیم که حرکت و انقلابی که آغازگر آن رسول الله الاعظم بود و بعد از فترت طولانی به نبوت برگزیده شد و جریان و جبهه ای در مقابل کفر و شکر آن زمان ایجاد نمود، در طول دوران حیات ظاهری و رسالت خویش، تعالیم و آموزه هایی فراوانی را به جامعه ی منحط آن روز به ارمغان آورد لکن بعد از شهادت ایشان و بر اثر تغییر ریل و مسیر هدایت از دستگاه خلافت حضرات معصومین و واسپاری آن به اغیار کارنابلد و خطاکار، اتفاقات و حوادث سهمگینی گریبانگیر جامعه گشت و انحرافات جدی ای در زمینه‌ی تعالیم اسلامی پدیدار نمود. لذا اباعبدالله بعد از هلاکت و به درک واصل شدن معاویه و روی کار آمدن فرزند ناخلف او یزید، دیگر این انحرافات را که در علن و مرئی و منظر سایرین انجام میشد بر خلاف پدر دغلکارش (معاویه) که حفظ ظاهر می کرد، بر نتابیدند و اولا برائت خویش را از وی و جریان او صریحا اعلان نمودند و فرمودند: «وَ عَلَی الإسلام السَّلامُ إذْ بُلِیتِ الأُمَّةُ بِراعٍ مِثْلَ یزیدَ؛ زمانی که امت اسلامی گرفتار زمامداری مثل یزید شود، باید با اسلام خداحافظی کرد». و علنا اعتراض خود را اعلام می داشتند که « ألا تَرَونَ أنَّ الحَقَّ لا يُعمَلُ بهِ ، و أنَّ الباطِلَ لا يُتَناهى عَنهُ » . و زمانی که حضرت آشکارا می دیدند که دین انحرافی به جای دین حقیقی که جدش برای آن مبعوث شده بود، به میدان آمده و افراد و جریانات معلوم الحال مردم را از حقایق و شریعت اصیل نبوی روی گردان نمودند، با فرمایشات مختلفی هدف اصلی قیام خود را بیان و روشنگری نمودند. مثلا در این گفتار اینگونه نطق نمودند: « وَ إِنَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الإِصْلاح فی أمَّةِ جَدِّی، أرِیدُ أَن آمُرَ بالمعروفِ و أنهی عن المنکر؛ من فقط برای اصلاح در امت جدم به پا خاستم، می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم» و این هدف اصیل و ناب و آن جانفشانی عالی حضرت در مسیر این هدف، موجب گشته بود تا رسول الله بسیار جلوتر اینگونه فرمایش کنند که : «أنا من حسین. من از حسینم!». یعنی هر زحمتی که من در مسیر رسالت قبول کردم و هر سختی ای که به جان خریدم، با ایثار فرزندم حسین احیا و تثبیت شد و شهادت اباعبدالله در کربلای سال 61 هجری، باعث ابقاء شریعت نبوی گشت لذا حضرت رسول فرمود که من از حسینم به این معنا که بقای دین من با حسین صورت گرفت. با این مقدمه و با عنایت به جایگاه بسیار والای حرکت سیدالشهداء و نظر به فرمایش نورانی پیامبر اکرم در وصف امام حسین که فرمودند : « اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً.» ، شاهد این هستیم که حرارت و حزن ناشی از شهادت سیدالشهداء مستمرا در طول تاریخ تا به امروز ادامه داشته و نه تنها خاموش نشده بلکه روز به روز که به ظهور نزدیک تر می شویم، بر شدت آن افزوده شده. یکی از عرصه های تبلور این حرارت و شور، ایام محرم و صفر و بالخصوص عرصه ی ایام زیارت اربعین می باشد که خود به بستر و سکویی بسیار قوی در جهت نشر و گسترش معارف ناب نبوی و علوی تبدیل گشته است. بستری با ظرفیتی بسیار عالی از اقوام و ملل مختلف با گویش ها و تفکرات و سلایق مختلف. با امکانات در سطوح متفاوت. که هر فرد به اندازه ظرفیت و توان خود می تواند در این بستر مشغول به خدمت گردد و خود را در مسیر وزش نسیم رحمت الله الواسعه ( سیدالشهداء ) قرار دهد. در این مسیر تفاوتی ندارد پیرزن دهاتی بی سوادی باشی که همه سرمایه ات یک گوسفند است که هر روز او را می دوشی و به زائران (مشایه) شیر تازه می نوشانی. و یا مردی ثروتمند که ماشین و خانه ی خود را وسیله ی رفاه زائران قرار دهی. و یا حتی فردی که از لحاظ مالی هیچ ندارد ولی خود را وقف خدمت به زوار می کند و با حضور در مواکب، از کوچکترین و ناچیزترین کارها تا بزرگتری را بر عهده میگیرد تا خدمتی به زائران کرده باشد و خود را به حضرت نشان دهد تا نظر لطف ایشان شامل حال وی گردد و در سفینه النجاه حضرت که اوسع و اسرع است همراه سیدالشهداء باشد و با ایشان راهی بهشت گردد. و اینجا باید از خود پرسید که تو کجای این منظومه قرار داری و از تو چه کاری ساخته است؟؟؟ سرباز وظیفه علی اکبر یزدیان 18-5-1402 #من_نوشت #اربعین 👇 ما را دنبال کنید 👇 📤 @daghdaghemand