#شعروقصه‌های‌أهلبیت(ع) #امام‌باقر(ع)-فضائل- 🕊زنده کردن مرده🕊 👈..مرگ شامى و حیاتى دوباره ✍...یكى از اهالى شام كه به امام محمّد باقر علیه السلام بسیار علاقه مند بود و هر چند وقت یك بار به ملاقات و زیارت آن حضرت مى آمد، در یكى از زیارت هایش پس از گذشت چند روزى در شهر مدینه منوّره مریض شد و در بستر بیمارى و در شُرف مرگ قرار گرفت ، به یكى از دوستان خود گفت:  همین كه من از دنیا رفتم ، به حضرت ابو جعفر محمّد بن علىّ، باقرالعلوم صلوات اللّه علیه بگو تا بر جنازه ام نماز بخواند و در مراسم تدفین من نیز شركت نماید. وقتى كه آن مرد شامى وفات یافت و دوستش نزد امام محمّد باقر علیه السلام آمد و به حضرت گفت كه فلانى مرده و توصیه كرده است تا شما بر جنازه اش نماز بخوانى و در مراسم دفن او شركت فرمائى . حضرت فرمود: شام سردسیر است و حجاز گرم سیر، در دفن او عجله و شتاب نكنید تا من بیایم . و سپس به سمت منزل مرد شامى حركت كرد و چون وارد منزل او گردید در كنار بسترش نشست ؛ و بعد از گذشت لحظه اى ، دعائى را زمزمه نمود؛ و سپس او را با نام صدا كرد. در این هنگام، مرد شامى در حالى كه پارچه اى سفید، رویش انداخته بودند، حركتى كرد و پاسخ حضرت را داد. بعد از آن ، حضرت او را نشانید و دستور داد تا شربتى مخصوص ، برایش تهیّه كردند و به او خورانید. و چون به طور كامل بهبود یافت ، خطاب به حضرت كرد و اظهار داشت : «أشهد أنّك حجّة اللّه على خلقه ...» یعنى؛ شهادت مى دهم كه تو حجّت خداوند بر خلق جهانى و مردم آن چه بخواهند باید در همه امور، به شماها رجوع نمایند و هر كه به غیر شما مراجعه كند، همانا او گمراه گشته است . پس از آن ، امام باقر علیه السلام فرمود: اكنون پیش آمد و جریان بازگشت خود را براى این افراد بازگو كن؟  گفت: هنگامى كه روح از بدن من پرواز كرد، مابین زمین و آسمان ندائى رسید، كه روح او را به كالبدش بازگردانید، چون كه محمّد بن علىّ علیهماالسلام درخواست حیات دوباره او را كرده است. 🕊متن عربی: و روى الشیخ أبو علی الحسن بن محمّد بن الحسن الطوسی فی كتاب الأمالی عن أبیه عن أبی القاسم بن شبل عن ظفر بن حمدون عن إبراهیم بن إسحاق‏ الأحمری عن محمّد بن سلیمان عن أبیه، قال: كان رجل من أهل الشام یختلف إلى أبی جعفر علیه السّلام، إلى أن قال: فلم یلبث إلّا یسیرا حتى مرض الشامی و اشتد وجعه فلما ثقل دعا ولیه و قال له: إذا أنت مددت علیّ الثوب‏  فائت محمّد بن علی و سله أن یصلّی علی، و أعلمه أنی الذی أمرتك بذلك، فلما أن كان نصف اللیل ظنوا أنه قد برد و سجوه، فلما أن أصبح الناس خرج ولیّه إلى المسجد فلما أن صلى محمّد بن علی علیه السّلام و تورك و كان إذا صلى عقب فی مجلسه قال: یا أبا جعفر إن فلانا الشامی قد هلك و هو یسألك أن تصلی علیه، فقال أبو جعفر: كلا إن بلاد الشام بلاد برد و الحجاز بلاد حرّ و لحمها شدید، فانطلق فلا تعجلنّ على صاحبك حتى آتیكم إلى أن قال: ثم نهض فانتهى إلى منزل الشامی فدخل علیه فدعاه فأجابه، ثم أجلسه فسنده، ثم دعا له بسویق فسقاه ثم قال لأهله: أجلوا جوفه و بردوا صدره بالطعام البارد، ثم انصرف فلم یلبث إلا قلیلا حتى عوفی الشامی فأتى أبا جعفر علیه السّلام فقال أخلنی فأخلاه فقال: أشهد أنك حجة اللّه على خلقه، و بابه الذی یوتى منه، فمن أتى من غیرك خاب و خسر و ضل ضلالا بعیدا، فقال له أبو جعفر علیه السّلام: و ما بدا لك؟ فقال: أشهد أنی عهدت بروحی و عاینت بعینی فلم یتفاجأنی إلا و مناد ینادی أسمعه بأذنی، و ما أنا بالنائم: ردوا علیه روحه فقد سألنا ذلك محمّد بن علی، «الحدیث». منابع: - الأمالی: 410، ح 923/ 71. - إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج‏4، ص: 103🕊🕊