حتی اگر پامنبری های این تحلیلگران ناپخته، انسان عاقلی هم باشند، وقتی پیش فرض های تعقل تحلیلگر را نمی بینند، در دام می افتند.

. سیدحسن‌نصرالله، اگر امروز هم شهید نشده بود، روزی شهید می‌شد... او به رسم رفقایش، شهادت را انتخاب کرده و شهید زندگی می‌کرد... ما اما سید را برای خودمان می‌خواستیم، برای نتیجه، برای پیروزی، و این است که سبب ناراحتی و اندوه از شنیدن خبر شهادت می‌شود.‌ ما می‌خواستیم نصرالله باشد، اسماعیل هنیه باشد، حاج قاسم باشد، مغنیه باشد و کار را تمام کنند، ما هم به زندگی خودمان برسیم و دست آخر عکس سلفی‌مان را در قدس با آنها بگیریم... اما خدا صحنه را جور دیگر می‌خواهد‌ و نتیجه را در گرو این قرار داده است تا همه ما به وظیفه خود آگاه شده، سپس عامل شویم‌... ناراحتی ما نباید از شنیدن خبر شهادت‌ها باشد، باید از شنیدن مرگ خود در سرگردانی‌های دنیا باشد...

ناراحتی ما باید از شنیدن مرگ خود در پای منبرهای تحلیلگران دنیازده باشد. چون دقیقا عین آنها می شویم.

. ♨️ پزشکیان: به عنوان رئیس‌جمهور زندگی راحتی ندارم رئیس جمهور در همایش ملی نخبگان: 🔹اینکه بتوانیم مشکلات مردم را حل کنیم گواراست. 🔹نیامدیم برای خودمان و اطرافیان خودمان محلی برای بردن و خوردن درست کنیم آمده ایم گره ای از مردم باز کنیم. ✍مشکل آقای پزشکیان این هست که فکر میکنه خوردن و بردن و ...فقط به اینه که برای اطرافیانمون وام یا شغل و مثل این چیزها جور کنیم! خیر آقای پزشکیان! شیوه ها عوض شده و مشکل ما هم اینه که مطلعیم شما به لحاظ اقتصادی آدم سالمی هستی و از شبکه ای که اطرافت ایجاد شده خبر نداری؟ مشکل اینجاست که اطرافیان به اسم جراحی اقتصادی و دلسوزی برای مردم از طریق اجرای سیاستهای تعدیل و یارانه ای و آزادسازی قیمتها و شناور سازی نرخ ارز و... به مقاصدشون میرسند و روح شما هم مطلع نخواهد شد... ان شاالله در کانال خبر فوری سراسری مفصلتر به این موضوعات خواهیم پرداخت. 📌 #خبر_فوری_سراسری بزرگترین کانال خبری تحلیلی در ایتا @fori_sarasari

▪️گفته شده که ایران قصد دارد به سه پایگاه هوایی و ۱ مقر اطلاعاتی در شمال تل‌آویو حمله کند.در واقع پس از ترور شهید هنیه، تصمیم گرفته شد تا اینبار به جای نمایش قدرت(وعده صادق) اِعمال قدرت صورت گیرد. ▪️این اِعمال قدرت البته می‌بایست تاثیرمحور و در چارچوب طوفان‌الاقصی باشد یعنی بتواند باعث پیشروی مقاومت در نبرد شود‌. از این رو در تقسیم کاری، یمن وظیفه از کار انداختن اسکله‌ها و بنادر رژیم و جمهوری اسلامی ایران وظیفه از کار انداختن توان هوایی دشمن را برعهده گرفتند. ▪️انتخاب از کار انداختن پایگاه‌هایی هوایی باعث می‌شد تا نقطه قوت و برتری رژیم، یعنی نیروی هوایی از کار افتاده و نه امکان بمباران گسترده غزه و لبنان وجود داشته باشد و نه امکان پاسخ به ایران به دلیل سنگین حمله اولیه ما. ▪️البته پس از آن بنا به دلایل متعدد این امر به تعویق افتاد و اکنون به نظر مجددا در دستور کار قرار گرفته است زیرا دو نقطه قوت رژیم، نیروی هوایی و توان امنیتی است که ضربه به این دو (از کار انداختن یکی و گیج کردن دیگری) باعث سوختن نقاط مزیت‌ساز رژیم خواهد بود. نیروی زمینی و دریایی رژیم صهیونیستی نیز کاملاً آسیب پذیر بوده و نگرانی خاصی از سوی آنها وجود ندارد. بنابراین رژیم که به دنبال اجرای عملیات‌ها در لبنان و سوریه از هوا و به پشتوانه نهادهای امنیتی است، ضربه می‌خورد. 🟠#آخرین_نبرد👇 https://eitaa.com/joinchat/655164164C60aa8f6a7d

فوری/ اغاز حمله‌ی موشکی ایران به اسرائیل

بسم الله القاصم الجبارین

. ♨️ آژیر خطر متوقف نمی‌شود 📌 #خبر_فوری_سراسری بزرگترین کانال خبری تحلیلی در ایتا @fori_sarasari

موشک نزنید تحلیلگران عاقل می ترسند.

فرودگاهی که هواپیماهای ترور سید حسن نصرالله از آنجا بلند شدند، توسط موشک های ایرانی به طور کامل منهدم شد. اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم 📌 #خبر_فوری_سراسری بزرگترین کانال خبری تحلیلی در ایتا @fori_sarasari

🔻اعتبارزداییِ لیبرال‌ها از جمهوری اسلامی: عقوبت تعلل در شلیک به جنون 🖊مهدی جمشیدی [یکم]. صهیونیست‌ها همواره بر اساس «واکنشِ طرف مقابل»، عمل می‌کنند؛ کنش آنها، بیش از آن‌که کنش باشد، واکنش است و این امر ریشه در هراس ذاتی و حقارت تاریخی‌شان دارد. صهیونیست‌ها به زمینه‌ها و شرایط می‌نگرند و در چهارچوب آنها واکنش نشان می‌دهند؛ این یعنی آنها با وجود اعتمادبه‌نفس ناچیزشان، اگر احساس کنند که بستر برای فاعلیّت‌شان فراهم است، تا حد جنون، کنشگری خواهند داشت. پس آنها اجرای طرح‌های پیشینی و ذهنیِ‌ خویش را در نسبتِ با شرایطی که بخش عمده آن، «ارادۀ حریف» است تعریف می‌کنند. از آغاز شکل‌گیری دولت صهیونیستی تاکنون، آنها به‌درستی دریافته‌اند که در عالَم اسلامی، ارادۀ انقلابی و جهادی، در میان نیست و خطر مهلکی، موجودیّت‌شان را به چالش نمی‌کِشد. [دوّم]. برآمدن حزب‌الله در لبنان به‌عنوان گروه مبارزی که هیچ افقی را جز نابودی دولت صهیونیستی نمی‌پذیرد و جز به زبان گلوله، سخنی با صهیونیست‌ها ندارد و شهادت را سعادت می‌انگارد، همۀ معادلاتِ ذهنیِ دولت صهیونیستی را در هم ریخت و خوف و هراس به جانش افکند. بدین‌جهت، عالی‌ترین و مقتدرترینِ لایۀ جبهۀ مقاومت در منطقه، حزب‌الله بوده است و دولت صهیونیستی از هیچ جریانی به این اندازه، دلهره و اضطراب ندارد. شهید سیّدحسن نصرلله، مرد مبارزه بود و نه مرد مذاکره؛ تیغ او در برابر دولت صهیونیستی، هیچ‌گاه کُند نشد و زبانش به لکنت نیفتاد و رنگ محافظه‌کاری و انفعال نپذیرفت. او قاطع و مصمّم، سخن آخر را همان اوّل گفت: نابودی دولت صهیونیستی. این همان منطقی بود که امام خمینی به او آموخته بود؛ منطقی که آیت‌الله خامنه‌ای نیز بر مدار آن در حرکت بود. [سوّم]. اما در ایران، مسألۀ مقاومت با پیچیدگی‌ها و تنگناهایی مواجه بوده است؛ «دولت‌های لیبرال» که با نظریه‌های مبتنی بر وابستگی و ‌پیرامون‌‌زدگی، همچون «تنش‌زدایی»، «گفتگوی تمدّن‌ها»، «آشتی با جهان»، «تعامل سازنده با جهان»، «ایدئولوژی‌زدایی از سیاست خارجی»، «فلسطینی‌تر از فلسطینی‌ها نباشیم» و ... (و متهم‌‌کردن رویکرد انقلابی به ماجراجویی در سیاست خارجی، جنگ‌طلبی با دنیا، دشمن‌تراشی ناموجّه و ترجیح ایدئولوژی بر منافع ملّی) بر سر کار آمدند و قدرت را دست گرفتند، هرچه که در توان داشتند، کارشکنی و اخلال کردند. برای این دولت‌ها، هیچ‌گاه مقاومت یک اصل بنیادین و هویّتی نبوده، بلکه به آن به‌مثابه یک ایدئولوژی سپری‌شده و مزاحم نگاه می‌کردند. از جمله تفاوت‌های میان نظریۀ نظام و نظریۀ نظام انقلابی، همین مسأله است که یکی، جمهوری اسلامی را در ذیل نظم سلطه تعریف می‌کند و به بیش از منافع ملّی در معنای حداقلی و متعارفش نمی‌اندیشد، و دیگری، همچنان به روایت امام خمینی از ماهیّت و غایات جمهوری اسلامی، معتقد است و مایل به سازش و انفعال نیست. [چهارم]. جمهوری اسلامی، همچنان عرصۀ نزاع میان این دو رویکرد است. رویکرد انفعال، با بازرگان شروع شد و در همان زمان، از آن به‌عنوان «خط سازش» یاد شد که در برابر «خط امام» قرار داشت. اما خط سازش، یک لایۀ درونی و نهفته نیز داشت که منطق بازرگان را به‌صورتی ملایم‌تر، زمزمه می‌کرد؛ «مجمع عقلا» که در آن، کسانی همچون هاشمی‌رفسنجانی و حسن روحانی، در پی طرحی برای پایان‌بخشیدن به جنگ بودند و سرانجام نیز جام زهر را به امام خمینی نوشاندند. همین سیاست در دولت سازندگی، در پیش گرفته شد و در دولت اصلاحات به اوج رسید. محمد خاتمی به لحاظ نظری، به جانب لیبرالیسم گرایش یافته بود و با وجود اندیشه‌های تجدّدی، به درون حاکمیّت راه یافت و در برابر خط «مقاومت»، ایدۀ «گفتگو» را روی میز گذاشت. حسن روحانی در دولت اعتدال، تجربه‌ها و اندیشه‌های دو دولت سازندگی و اصلاحات را بر روی هم انباشت و اساس دولتش را بر «نجات اقتصاد ایران از طریق آشتی با جهان» قرار داد. در طول هشت‌سال، جمهوری اسلامی در این باتلاق تحلیلی فرو رفت و کمترین نتیجه‌ای به دست نیاورد؛ جز آن‌که آیت‌الله خامنه‌ای در آخرین دیدار با حسن روحانی، تصریح کرد که دولت وی را باید دولتِ تجربۀ غلطِ اعتماد به غرب دانست. پزشکیان نیز آن‌گونه که در گفتارهای انتخاباتی‌اش ظاهر شد، هیچ منطق و مبنای متفاوتی با نیروهای لیبرال و تکنوکرات نداشت؛ چنان‌که محمدجواد ظریف به‌عنوان پرچم‌دارِ خط سازش، به دست‌راستِ وی در انتخابات تبدیل شد. پس از استقرار دولت وی نیز، ظریف بر صدر نشست و تصمیم‌ساز و فکرپرداز گردید. [پنجم]. گویا جسارت‌یابی صهیونیست‌ها در به‌شهادت‌رساندن سیّدحسن نصرالله، برخاسته از تعلل دو ماهۀ ما در پاسخ به ترور هنیه بوده است؛ در ابتدای این نوشته اشاره کردیم که گسست در زنجیرۀ پاسخِ مقاومتیِ ما به صهیونیست‌ها، زمینه‌سازِ واکنشِ جنون‌وار آنهاست. اگر این تعلل نبود، چه‌بسا سیّد از دست نمی‌رفت. https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60