5⃣🔹پنجم آنکه جمع ننمایند اطعمه مختلفه را در یک اکل؛ زیرا که باعث حیرت طبیعت و سوء هضم می گردد، 🔹👈و احتراز نمایند از ادخال طعام بر طعام، یعنی طعامی را بعد از طعامی دیگر داخل معده ساختن موجب عدم جودت هضم و فساد هر دو غذا است. 🔹👈و رعایت مراتب اکل را چنانچه #شیخ_ابوعلی در قانون فرموده عمل نمایند و او آن است که: بهترین مرآت خوردن آن است که یک روز یک بار و روز دیگر، دو مرتبه غذا میل نمایند به این نحو که یک روزه طرف صبح و شام و روز دیگر بعد از هشت ساعت یک بار؛ زیرا که اگر هر روز دو مرتبه میل نمایند در صبح و شام، پس صبح دوم اشتهای صادقی نخواهد بود، و محتاج به تأخیر اکل تا چاشت دیگر می گردد، و حق آن است که تعیین وقت و مرات اکثر نظر به حال متوسطین است، والا اطفال و جوانان محرور المزاج را چهار یا سه مرتبه و پیران و ضعیف مزاجان بارد را یک دفعه یا دو دفعه کافی است و هر یک را نوع خاص و حکمی معین است و حکم واحد بر همه نمی توان نمود. 🔹👈و دیگر اینکه مداومت بر یک طعام نکنند، بلکه اختلاف نمایند، مثلاً یک وقت نوع و لونی طعام و ادام صرف نمایند، و وقت دیگر نوع و لون دیگر و باز یک روز نوع طعامی و روز دیگر نوع دیگر و رنگ دیگر 🔹👈و باید که طعام تناول نمایند در اعدل اوقات روز، #ایام_گرما طرف صبح و چاشت و در #زمستان وقت ظهر تناول نمایند، 🔹👈و باید که #طعام_تابستان سرد بالفعل و #زمستان گرم بالفعل باشد، 🔰اول به جهت اینکه ظاهر بدن در این فصل گرم است اگر غذای گرمی خورد ظاهر و باطن هر دو گرم و هضم ضعیف می شود. 🔰دوم: به سبب آنکه ظاهر در زمستان سرد است پس هر گاه باطن به ورود غذای سرد، سرد شود باعث خاموش شدن حرارت غریزی می گردد، و در دو فصل دیگر باید غذا معتدل باشد. 🔹👈 بدان که این حکم غذائی است که عادت جاری شده باشد که همیشه سرد یا گرم یا گاهی گرم خورده شود، نه غذائی که موافق عادات خورده نشود، مگر سرد مثل پالوده و معمول آن است که سرد باید خورده شود که گرم او ضرر می رساند و در معده ترش خواهد شد. 🔹👈و نیز باید اجتناب نماید از طعام بی مزه و کثرت اشیاء حامضه که باعث پیری زودرس است. 🔹👈 کثرت تناول شیرینیها که باعث استرخاء شهوت است 🔹👈و مداومت به غذای شور که باعث لاغری بدن است، 🔹👈بلکه باید دفع نمایند مضرت حلو را به حامض، و حامض را به حلو و تفه را به مالح، و حریف و مالح را به تفه 🔹👈و ملازمت حمیه و پرهیز و تلطیف غذا و تقلیل غذا در حالت صحت چندان شرط نیست زیرا که حمیه و پرهیز از برای مرضی است نه اصحا چنانچه #استاد_ابو_الطلب_بقراط می فرماید: «الحميه في الصحه كالتخليط في المرض» یعنی پرهیز در صحت مثل ناپرهیزی در ناخوشی است مگر جمع اغذیه که اکل آنها منجر به فساد است بعضی آنها را بعد از این ذکر خواهیم نمود که پرهیز از جمع آنها واجب و لازم است. 🔹👈و دیگر رعایت عادات در مرات اکل و کیفیت و کمیت اوقات آن واجب است زیرا که هر که عادت به چیزی کرده باشد چون آن چیز مألوف طبیعت است قبول او می کند. و به زودی او را هضم می کند بدین جهت بقراط فرموده که عادت در حکم، مثل طبیعت ثانیه است مگر اینکه از اغذیه ردیه باشد که ترکش لازم است اما به تدریج زیرا که بالاخره و به مرور ایام از این غذاها امراض مزمنه که علاج پذیر نباشد حادث می شود، و شاهد این قول است نصیحتی که #حضرت_امام_ثامن_امام_رضا_عليه_التحية_و_الثناء در آخر رساله ذهبیه به مأمون علیه اللعنه فرموده اند و آن این است که التفات مکن به قول جمعی از جهال که می گویند مکرر خوردیم فلان غذا و شربت را که می گویند مضر است، و هیچ مضرت نیافتیم، پس محتاج به عمل کردن به قول اطباء و مسائل طب نیستیم و به دستوری که همیشه غذاها و شیرینی ها خورده ایم عمل میکنیم. شخصی که این قسم میگوید مثل حیوانات شعوری ندارد و تمیز میانه نافع و ضار نمی تواند کرد و حکایت او شبیه است به حکایت دزدی که یک مرتبه دزدی کرد و گرفتار نشد و مورد سیاست و تنبیه نگردید، پس حریص در دزدی گردید، و پی در پی دزدی نمود تا آخر گرفتار و به سیاستهای عظیم از دست و پا بریدن یا کشتن مبتلا شد، اگر مرتبه اول دزدی گرفتار می گردید جزای سهلی او را می دادند. پس چنانچه دزد در نگرفتن دزدی اول دلیر در دزدی و آخر به سیاستهای عظیمه گرفتار می شود آدمی نیز از اینکه چند مرتبه از غذاها و شیرینی های مضر ضرر نیافته دلیر میگردد و آخرالامر به امراض عظیمه مهلکه که به هیچ وجه قابلیت علاج ندارند، گرفتار می شوند. 📙حفظ الصحه ناصری ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🆔 دارالحکیم http://eitaa.com/daralhakim