#مرثیه_امام_صادق(ع)🌹 ای پیرمرد عالم شهر مدینه سرچشمه لطف خدا بهر مدینه محنت کشیده از سر قهر مدینه پاره جگر از سوزش زهر مدینه آقا شنیدم خیر از مردم ندیدی پای برهنه در پی مرکب دویدی در مکتبت علامه ها شاگرد هستند صدها مراجع پای درس تو نشستند اما در آخر عده ای حرمت شکستند مثل علی دست تو را در کوچه بستند دست تو بخشنده تر از صد آسمان ست اما به رویش جای زخم ریسمان ست در جاهلیت شیعه را احیا نمودی تنها دلیل فخر این مکتب تو بودی دیدند وقت مرگ در حال سجودی مانند زهرا بر تنت جای کبودی ای از همه اولاد زهرا مادری تر در لحظه آخر چه گفتی؟ وای مادر؟ این مردمان بی خرد لایق نبودند همراهشان بودی ولی عاشق نبودند چون نهروانی ها پی ناطق نبودند با صادق آل علی صادق نبودند آن رشته های مهر را آخر بریدند این درب را بار دگر آتش کشیدند یابن محمد، عالمِ اولاد حیدر شیخ الاعمه، صادقِ آل پیمبر ای بی حرم یک قبر داری باز آخر اما بده آقا نشان از قبر مادر آقا چه میشد شیعه وضعی محترم داشت ایکاش زهرا مادرت هم یک حرم داشت در کوچه رفتی سر برهنه در دل شب وقتی دویدی دست بسته پشت مرکب آقا یقینا آن دقایق بر روی لب با اشک خواندی روضه یاد عمه زینب آقا گمانم گریه کردی با دل زار یاد رقیه یاد زینب بین بازار ای بین ظلمتها چنان صبح سپیده ای از نفس افتاده از بسکه دویده با اینکه دیدی ظلمهای بس عدیده اما ندیدی روی نی راس بریده آقا شنیدی قصه ی معجر کشیدن اما ندیدی زنده زنده سر بریدن #محمدقاجار✍ @darassalam94