eitaa logo
شرطه الخمیس
124 دنبال‌کننده
4.5هزار عکس
4.4هزار ویدیو
0 فایل
سلام این کانال بصورت وبگردی درباره انقلاب،ایران، شهدا عمل می کند و تا حدود فراوان شما را بی نیاز به جستجو در کانال ها می کند.
مشاهده در ایتا
دانلود
9.66M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
هزینه نگهداری از یک سگ را میدانید؟ ‌گزارش برنامه «» در مورد هزینه نگهداری @daremtedadghadir
🌹 ⚘﷽⚘ ✨💫✨ ❌شبهه مگر مي شود با اين وفاداريش نجس باشد؟ - در قرآن و روايات از سگ سخني به ميان نيامده است!؟ - قرآن با نام بردن از سگ اصحاب کهف، از اين حيوان تمجيد کرده است! - حضرت علي(ع) مردم را به يادگيري ده خصلت ارزنده سگ و به کار بستن اين خصائص در زندگي توصيه فرموده‌اند! (شبهه خلاصه شده است) ✅ پاسخ 🆔 @shobhe_shenasi ♦️منابع دین ما ۴تاست که عبارت است از: قرآن، روایات، عقل و اجماع. در این میان قرآن کريم مانند قانون اساسی است که در احکام فقهي معمولا به کليات بسنده کرده است و تبيين و تفسير آن را به پيامبر اکرم و امامان معصوم (ع) سپرده است، «وَ أَنْزَلْنَا إِلَيْکَ الذِّکْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ؛ اي پيامبر ما ذکر بر تو نازل کرديم تا براي مردم آنچه را بر ايشان نازل شد (نحل/۴۴) 👈در روایات متعدد با صراحت نجاست سگ بیان شده است. مثلا: ♦️سَأَل أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) ... قُلْتُ لَهُ: الْکَلْبُ؟ قَالَ: لَا. قُلْتُ: أَلَيْسَ هُوَ سَبُعٌ؟ قَالَ: لَا وَ اللَّهِ إِنَّهُ ؟ لَا وَ اللَّهِ إِنَّهُ نَجَسٌ.»(وسائل/ج۱/ص۲۲۶) 🆔 @shobhe_shenasi ♦️در روایت دیگر آمده: راوي حکم سگ را از امام صادق (ع) سؤال کرد، حضرت فرمود: پليد و نجس است، از اضافه آبي که آشاميده نبايد وضو گرفته شود، آن آب را بريز و (ظرف) را بار اول با خاک و سپس با آب بشوى.» (وسائل/ ج۱/ص۴۱۵) ♦️نکته ❇️نجاست عبارت است از چيزي که به کار بردن آن در نماز و طواف و تغذيه، جایز نیست. ♦️نکته مهم ❇️ هرچند در اسلام سگ حيواني نجس است، امّا اين سبب نشده تا حقوق او به عنوان يک حيوان، نقض شود. 👈 البته رعايت حقوق سگ هم به اين نيست که به آن دست بزني، و او را مونس و هم بازي خود قراردهي! بلکه با رسيدگي به آب و غذايش و آزار نرساندن به او، حقوقش را رعايت کرده اي. (چه بسا وارد کردن سگ به زندگی و او به انتخاب سبک زندگی انسانی، باشد) 🆔 @shobhe_shenasi ♦️پيشوايان و بزرگان مذهبي ما، با اينکه عقيده به نجاست سگ دارند، امّا ظلم به اين حيوان را روا ندانسته، حق و حقوقي براي آن قائل شده اند. با مطالعه در آثار دانشمندان اسلامي اين مساله به روشني قابل درک است. 👈👈در کتب فقهي آمده است: اگر شخصى، به مقدار وضو گرفتن آب داشته باشد، و بترسد که اگر با آن وضو بگيرد، خودش یا سگش دچار تشنگى شود، بر او واجب است که تيمم کند و آب را براي نوشيدن سگ نگهدارد. 👈 «وکذا الحيوان اذا کان کذلک وان کان کلبا»(جواهرالکلام/ج۵/ص۱۱۴) ♦️حتی صاحب جواهر، میگوید اگر تنها برای یکی از گوسفند یا سگ آب و غذا وجود دارد، اولویت با سگ است: 👈«قد يقال باولوية الکلب لامکان ذبح الشاة بخلاف الکلب»(جواهرالکلام/ج۳۶/ص۴۳۷) ✅در متون روايي ما، روايات فراواني هستند که توجه به حقوق سگ را ـ به عنوان يک حيوان ـ تأييد مي کنند. در بعضي از روايات از اذيت و آزار سگ منع شده، در دسته اي ديگر به اطعام و سيراب‌کردن سگ توجه شده است. علاوه بر اين رواياتي هستند که قاتل سگ را ملزم به پرداخت ديه مي‌کند. 🆔 @shobhe_shenasi ♦️نگهداري سگ براي امور عقلایی مانند نگهباني و شکار، استفاده پليس و نيروهاي امداد اشکالی ندارد، اما نگهداری بدون مورد آن کراهت شدیدی دارد. 👈در بعضي از روايات آمده است که خانه اي که در آن سگ است، ملائکه وارد نميشوند و نماز خواندن در چنين خانه اي مکروه باشد(الفقیه/ج۱/ص۲۴۶) @daremtedadghadir
💢 داستان و دعای سگ گرسنه نمی دانم نام آیت الله شفتی را شنیده اید یا خیر؟ اما داستان جالب و آموزنده ای است. یکی ازعلمای ربانی قرن دوازدهم مرحوم سید محمد باقر رشتی معروف به حجه الاسلام شفتی است که از مجتهدین برازنده و پرهیزکار بود، او بسال 1175 ه-ق درجرزه طارم گیلان دیده به جهان گشود و بسال 1260درسن 85سالگی در از دنیا رفت و مرقد شریفش درکنار مسجد سید اصفهان، معروف ومزار علاقمندان است. وی درمورد نتیجه ترحم، و فراز و نشیب زندگی خود، حکایتی شیرین دارد که دراینجا می آوریم: حجه السلام شفتی درایام تحصیل خود در نجف و اصفهان به قدری بود که غالبا لباس او از زیادی وصله به رنگهای مختلف جلوه می کرد، گاهی ازشدت گرسنگی و ضعف غش می کرد، ولی فقر خود را کتمان می نمود و به کسی نمی گفت. روزی درمدرسه علمیه اصفهان، پول نماز وحشتی بین طلاب تقسیم می کردند، وجه مختصری از این ناحیه به اورسید، چون مدتی بود گوشت نخورده بود، به بازار رفت و با آن پول جگر گوسفندی را خرید و به مدرسه بازگشت، درمسیر راه ناگاه درکنار کوچه ای چشمش به سگی افتاد که بچه های او به روی سینه او افتاده وشیر می خوردند، ولی از سگ بیش ازمشتی استخوان باقی نمانده بود و از ضعف، قدرت حرکت نداشت. حجه الاسلام به خود خطاب کرده وگفت: اگر از روی انصاف داوری کنی، این برای خوردن جگر از تو سزاوارتر است، زیرا هم خودش و هم بچه هایش گرسنه اند، از این رو جگر را قطعه قطعه کرد و جلو آن سگ انداخت. خود حجه السلام شفتی نقل می کند: وقتی که پاره های جگر را نزد سگ انداختم گویی اورا طوری یافتم که سربه آسمان بلند کرد و صدائی نمود، من دریافتم که او درحق من دعا می کند. ازاین جریان چندان نگذشت که یکی از بزرگان، از زادگاه خودم شفت مبلغ دویست تومان برای من فرستاد وپیام داد که من راضی نیستم از عین این پول مصرف کنی، بلکه آن را نزد تاجری بگذار تا با آن تجارت کند و از سود تجارت، از او بگیر و مصرف کن. من به همین سفارش عمل کردم، به قدری وضع مالی من خوب شد که ازسود تجارتی آن پول، مبلغ هنگفتی بدستم آمد و با آن حدود هزاردکان وکاروانسرا خریدم و یک روستا را در اطراف محلمان بنام گروند به طور دربست خریداری نمودم، که اجاره کشاورزی آن هرسال نهصد خروار برنج می شد، دارای اهل و فرزندان شدم و قریب صد نفر از در خانه من نان می خوردند، تمام این ثروت و مکنت بر اثر ترحمی بودکه من به آن سگ گرسنه نمودم، و او را برخودم ترجیح دادم. 📙 اقتباس ازکتاب صد و یک حکایت ،ص ١۵٨ @daremtedadghadir
💢 داستان آیت الله شفتی و دعای سگ گرسنه نمی دانم نام آیت الله شفتی را شنیده اید یا خیر؟ اما داستان جالب و آموزنده ای است. یکی ازعلمای ربانی قرن دوازدهم مرحوم سید محمد باقر رشتی معروف به حجه الاسلام شفتی است که از مجتهدین برازنده و پرهیزکار بود، او بسال 1175 ه-ق درجرزه طارم گیلان دیده به جهان گشود و بسال 1260درسن 85سالگی در از دنیا رفت و مرقد شریفش درکنار مسجد سید اصفهان، معروف ومزار علاقمندان است. وی درمورد نتیجه ترحم، و فراز و نشیب زندگی خود، حکایتی شیرین دارد که دراینجا می آوریم: حجه السلام شفتی درایام تحصیل خود در نجف و اصفهان به قدری بود که غالبا لباس او از زیادی وصله به رنگهای مختلف جلوه می کرد، گاهی ازشدت گرسنگی و ضعف غش می کرد، ولی فقر خود را کتمان می نمود و به کسی نمی گفت. روزی درمدرسه علمیه اصفهان، پول نماز وحشتی بین طلاب تقسیم می کردند، وجه مختصری از این ناحیه به اورسید، چون مدتی بود گوشت نخورده بود، به بازار رفت و با آن پول جگر گوسفندی را خرید و به مدرسه بازگشت، درمسیر راه ناگاه درکنار کوچه ای چشمش به سگی افتاد که بچه های او به روی سینه او افتاده وشیر می خوردند، ولی از سگ بیش ازمشتی استخوان باقی نمانده بود و از ضعف، قدرت حرکت نداشت. حجه الاسلام به خود خطاب کرده وگفت: اگر از روی انصاف داوری کنی، این برای خوردن جگر از تو سزاوارتر است، زیرا هم خودش و هم بچه هایش گرسنه اند، از این رو جگر را قطعه قطعه کرد و جلو آن سگ انداخت. خود حجه السلام شفتی نقل می کند: وقتی که پاره های جگر را نزد سگ انداختم گویی اورا طوری یافتم که سربه آسمان بلند کرد و صدائی نمود، من دریافتم که او درحق من دعا می کند. ازاین جریان چندان نگذشت که یکی از بزرگان، از زادگاه خودم شفت مبلغ دویست تومان برای من فرستاد وپیام داد که من راضی نیستم از عین این پول مصرف کنی، بلکه آن را نزد تاجری بگذار تا با آن تجارت کند و از سود تجارت، از او بگیر و مصرف کن. من به همین سفارش عمل کردم، به قدری وضع مالی من خوب شد که ازسود تجارتی آن پول، مبلغ هنگفتی بدستم آمد و با آن حدود هزاردکان وکاروانسرا خریدم و یک روستا را در اطراف محلمان بنام گروند به طور دربست خریداری نمودم، که اجاره کشاورزی آن هرسال نهصد خروار برنج می شد، دارای اهل و فرزندان شدم و قریب صد نفر از در خانه من نان می خوردند، تمام این ثروت و مکنت بر اثر ترحمی بودکه من به آن سگ گرسنه نمودم، و او را برخودم ترجیح دادم. 📙 اقتباس ازکتاب صد و یک حکایت ،ص ١۵٨ @daremtedadghadir
❌ شبهه مگر مي شود با اين وفاداريش نجس باشد؟ - در قرآن و روايات از سگ سخني به ميان نيامده است!؟ - قرآن با نام بردن از سگ اصحاب کهف، از اين حيوان تمجيد کرده است! - حضرت علي(ع) مردم را به يادگيري ده خصلت ارزنده سگ و به کار بستن اين خصائص در زندگي توصيه فرموده‌اند! 🆔 @Shobhe_ShenaSi ✅ پاسخ ✍ حجت‌الاسلام دکتر قربانی مقدم 🔹 منابع دین ما ۴تاست که عبارت است از: قرآن، روایات، عقل و اجماع. در این میان قرآن کريم مانند قانون اساسی است که در احکام فقهي معمولا به کليات بسنده کرده است و تبيين و تفسير آن را به پيامبر اکرم و امامان معصوم (ع) سپرده است، «وَ أَنْزَلْنَا إِلَيْکَ الذِّکْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ؛ اي پيامبر ما ذکر بر تو نازل کرديم تا براي مردم آنچه را بر ايشان نازل شد (نحل/۴۴) 👈در روایات متعدد با صراحت نجاست سگ بیان شده است. مثلا: ♦️سَأَل أَبَا عَبْدِاللَّهِ (ع) ... قُلْتُ لَهُ: الْکَلْبُ؟ قَالَ: لَا. قُلْتُ: أَلَيْسَ هُوَ سَبُعٌ؟ قَالَ: لَا وَ اللَّهِ إِنَّهُ ؟ لَا وَ اللَّهِ إِنَّهُ نَجَسٌ.»(وسائل/ج۱/ص۲۲۶) ♦️در روایت دیگر آمده: راوي حکم سگ را از امام صادق (ع) سؤال کرد، حضرت فرمود: پليد و نجس است، از اضافه آبي که آشاميده نبايد وضو گرفته شود، آن آب را بريز و (ظرف) را بار اول با خاک و سپس با آب بشوى.» (وسائل/ ج۱/ص۴۱۵) ♦️نکته ❇️نجاست عبارت است از چيزي که به کار بردن آن در نماز و طواف و تغذيه، جایز نیست. ♦️نکته مهم ❇️ هرچند در اسلام سگ حيواني نجس است، امّا اين سبب نشده تا حقوق او به عنوان يک حيوان، نقض شود. 👈 البته رعايت حقوق سگ هم به اين نيست که به آن دست بزني، و او را مونس و هم بازي خود قراردهي! بلکه با رسيدگي به آب و غذايش و آزار نرساندن به او، حقوقش را رعايت کرده اي. (چه بسا وارد کردن سگ به زندگی و او به انتخاب سبک زندگی انسانی، باشد) ♦️پيشوايان و بزرگان مذهبي ما، با اينکه عقيده به نجاست سگ دارند، امّا ظلم به اين حيوان را روا ندانسته، حق و حقوقي براي آن قائل شده اند. با مطالعه در آثار دانشمندان اسلامي اين مساله به روشني قابل درک است. 👈👈در کتب فقهي آمده است: اگر شخصى، به مقدار وضو گرفتن آب داشته باشد، و بترسد که اگر با آن وضو بگيرد، خودش یا سگش دچار تشنگى شود، بر او واجب است که تيمم کند و آب را براي نوشيدن سگ نگهدارد. 👈 «وکذا الحيوان اذا کان کذلک وان کان کلبا»(جواهرالکلام/ج۵/ص۱۱۴) ♦️حتی صاحب جواهر، میگوید اگر تنها برای یکی از گوسفند یا سگ آب و غذا وجود دارد، اولویت با سگ است: 👈«قد يقال باولوية الکلب لامکان ذبح الشاة بخلاف الکلب»(جواهرالکلام/ج۳۶/ص۴۳۷) ✅در متون روايي ما، روايات فراواني هستند که توجه به حقوق سگ را ـ به عنوان يک حيوان ـ تأييد مي کنند. در بعضي از روايات از اذيت و آزار سگ منع شده، در دسته اي ديگر به اطعام و سيراب‌کردن سگ توجه شده است. علاوه بر اين رواياتي هستند که قاتل سگ را ملزم به پرداخت ديه مي‌کند. ♦️نگهداري سگ براي امور عقلایی مانند نگهباني و شکار، استفاده پليس و نيروهاي امداد اشکالی ندارد، اما نگهداری بدون مورد آن کراهت شدیدی دارد. 👈در بعضي از روايات آمده است که خانه اي که در آن سگ است، ملائکه وارد نميشوند و نماز خواندن در چنين خانه اي مکروه باشد.(الفقیه/ج۱/ص۲۴۶) https://eitaa.com/daremtedadghadir