※ دعای نخستین روز ماه مبارک رمضان گاهی خودت می‌دانی چقدر خراب کرده‌ای! اما در مقابلت عظمتی از رحمت و عشق، به خویش فرا می‌خواندت. هم میل رفتن داری، هم پای سنگینی که از آنچه کرده، نایِ جلوتر رفتن ندارد! نمی‌دانی اگر بروی چگونه می‌پذیردت، و می‌دانی اگر بمانی همه چیز را باخته‌ای! و این ماجرا را علی‌بن‌الحسین علیه‌السلام در دعای نخستین روز رمضان، از زبان قلب ما قلم زده‌اند: • أنا العبد الْوجل من المخافهِ علی التّهجُّم علی مقدّس حضرتک/ من همان پریشان بنده‌ی توام، کسی که در برابر حضرتت بر گناه تاخته، • و أنا أتوسل إلیک بکلّ من یعین علیک/ و من متوسل می‌شوم به همه‌ی ستون‌های بارگاه تو، که یاریت می‌دهند، • أن تقبل اعْترافی لک بذنوبی/ که اعتراف من را به "خراب کردن‌" هایم قبول کنی، • و أن تجعل ما أنت اهلهُ لی فی‌الدنیا و الأخره درعاً و جُنَّه/ و برای من سپری بسازی آنگونه که شایسته‌ی خدایی توست، تا حفاظتم کند، • و أن یکون مصیری إلی محل رضاک فی أمان أهل الجنّه. و مرا بسمت پایانی سوق دهد که لبخند رضایتت را در میان امنیتِ اهل بهشت ببینم و احساس کنم. و.... #اولین_سحرگاه_رمضان @darolghransch